Τι είναι το μύρο, που πιστοποιεί ότι ο Ιησούς αναστήθηκε;

Στο πέρασμα δύο και πλέον χιλιετιών πολλοί αμφισβήτησαν τόσο τον θάνατο όσο και την ανάσταση του Ιησού. Κάποιοι υποστήριξαν ότι δεν πέθανε επάνω στον σταυρό, αλλά μεταφέρθηκε ζωντανός στον τάφο που του παραχώρησε ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας. Άλλοι είπαν ότι το νεκρό σώμα του κλάπηκε από τους μαθητές του, ενώ οι περισσότεροι αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι όντως αναστήθηκε. Πολλοί ιστορικοί ασχολήθηκαν με κάθε μια από τις λεπτομέρειες της αφήγησης των Αποστόλων προσπαθώντας να τις διασταυρώσουν με διάφορες ιστορικές πηγές της εποχής. Ανάμεσα στα στοιχεία που συνέλεξαν είναι και τα εξής:


Δεν τάφηκε ζωντανός
Καθαρό λινό σεντόνι και μύρο. Αυτά ήταν τα βασικά υλικά της προετοιμασίας του σώματος του Ιησού για την ταφή. Τα ειδικά αρώματα που χρησιμοποιούσαν για την ταφή οι Ιουδαίοι δεν άφηναν περιθώριο για παρανόηση: Ο Ιησούς ήταν νεκρός πριν από την ταφή του και μάλιστα δεν θα μπορούσε με καμία (φυσιολογική) δύναμη να… επιζήσει και να απαλλαχτεί από το κολλώδες, μυρωμένο σάβανό του. Το γιατί το εξηγούν οι ιστορικοί της Καινής Διαθήκης:

Στα ευαγγέλια των Αποστόλων αναφέρεται ότι ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας μαζί με τον Νικόδημο παρέλαβαν το σώμα του Ιησού μετά τη θανάτωσή του στον σταυρό για να το περιποιηθούν. Μαζί τους είχαν φέρει μεγάλη ποσότητα πολύτιμων αρωμάτων («μείγμα σμύρνης και αλόης έως εκατόν λίτρας», όπως αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, δηλαδή περίπου 32 κιλά – τεράστια ποσότητα ακόμα και για εκείνη την εποχή), τα οποία ήταν απαραίτητα για την προετοιμασία της ταφής.

Όπως απαιτούσε το ιουδαϊκό έθιμο, οι δύο άντρες έπλυναν το νεκρό σώμα και στη συνέχεια το έραναν με τα μυρωδικά. Τα μυρωδικά αυτά περιελάμβαναν συνήθως αρωματικά λάδια, βότανα και μπαχαρικά. Ανάμεσά τους μύρο (από τις ρίζες του ινδικού φυτού νάρδος), αλόη, μυρτιά, σμύρνα, ύσσωπο, ροδέλαιο και ροδόνερο. Κατά την παραδοσιακή προετοιμασία οι Ιουδαίοι τύλιγαν το σώμα σφιχτά με λινό σάβανο βάζοντας ανάμεσα στο ύφασμα και το σώμα αρωματικά μπαχαρικά με κολλώδη υφή. Τα μπαχαρικά αυτά έπαιζαν τόσο τον ρόλο του συντηρητικού όσο και της συγκολλητικής ουσίας, η οποία μετέτρεπε το ύφασμα σε ένα συμπαγές κάλυμμα του σώματος.

Ένα καταλυτικό φυτικό μείγμα
Σύμφωνα με ιστορικές καταγραφές, το μύρο ήταν μια ουσία που προσκολλούνταν τόσο πολύ στο σώμα, ώστε να είναι πολύ δύσκολη η αφαίρεση του σάβανου. Εκτός των άλλων, η έντονη μυρωδιά των αρωματικών, η πικρότητά τους, καθώς και η οξύτητα του μύρου και της αλόης με τα οποία τύλιγαν το κεφάλι του νεκρού, χρησίμευαν επιπλέον ως απόδειξη ότι δεν υπήρχε περίπτωση νεκροφάνειας. Έστω και αν ο άνθρωπος που επρόκειτο να ταφεί παρουσίαζε κάποια δείγματα ζωής, δεν θα μπορούσε να επιζήσει τυλιγμένος σφιχτά με ένα τόσο ισχυρό φυτικό κοκτέιλ – ειδικά επάνω στο πρόσωπό του.

Το νεκρό σώμα δεν βρέθηκε ποτέ
Όμως το επόμενο πρωί το σώμα του Ιησού είχε εξαφανιστεί, αλλά το σάβανό του βρισκόταν εκεί. Οι μυροφόρες που έφτασαν το πρωί της επόμενης μέρας κουβαλώντας τα δικά τους αρώματα για να αλείψουν τη σορό, ενημέρωσαν τους Αποστόλους ότι ο Ιησούς δεν ήταν πλέον μέσα στο μνήμα. Οι μαθητές του Πέτρος και Ιωάννης, όταν έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει, βρήκαν μόνο το σάβανό του και το σουδάριο (ύφασμα για το τύλιγμα της κεφαλής του νεκρού) λίγο πιο δίπλα, τυλιγμένο χωριστά.

Η πιθανότητα κλοπής του σώματος από κάποιον ήταν εξ ορισμού αδύνατη: Ο τάφος είχε σφραγιστεί και δεν μπορούσε κανείς να τον παραβιάσει. Βρισκόταν υπό την φρούρηση τουλάχιστον τεσσάρων Ρωμαίων στρατιωτών, οι οποίοι είχαν την ευθύνη της φύλαξής του. Οι ιουδαϊκές αρχές ήταν πολύ αυστηρές και οι στρατιώτες έπαιζαν με τη ζωή τους στην περίπτωση που αποτύγχαναν να φυλάξουν το νεκρό σώμα. Επιπλέον, όπως σημειώνουν οι ιστορικοί, δεν υπάρχει ιστορικός αντίλογος στο γεγονός ότι ο τάφος βρέθηκε κενός.



bimag.gr