του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Πραγματοποιείται η επέλαση της Νέας Τάξης Πραγμάτων η οποία αφού διέλυσε τις εθνικές και θρησσκευτικές δομές τώρα επιχειρεί την ολική καταστροφή του τρίτου πυλώνα μιας κοινωνίας, της οικογένειας: Εξετάζεται το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην υιοθεσία παιδιών!
«Yπάρχει μια επιτροπή αναθεώρησης του οικογενειακού δικαίου συνολικά, η οποία θα εξετάσει και τα ζητήματα παιδοθεσίας. Στο πλαίσιο αυτό θα εξεταστεί ενδεχομένως και το ζήτημα της παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Εμείς, ως υπουργείο, έχουμε τη δική μας άποψη, αλλά δεν θέλουμε να προκαταλάβουμε».
Τα παραπάνω είπε, μιλώντας στο «Πρακτορείο 104,9 FM», ο Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου, γενικός γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Εξάλλου, σχολιάζοντας την προσφυγή των τριών μητροπολιτών κατά του συμφώνου συμβίωσης στο ΣτΕ, ο κ. Παπαϊωάννου σχολίασε: «Οι μητροπολίτες και κάθε Έλληνας πολίτης προφανώς μπορεί να προσφύγει στο ΣτΕ. Αυτό είναι μια επιβεβαίωση της δύναμης της Δημοκρατίας. Κατά τα άλλα εκπροσωπούν τη θέση τους ως Έλληνες πολίτες. Εγώ τη θέση που άκουσα, της επίσημης Εκκλησίας, και στην επίσημη διαβούλευση στο Κοινοβούλιο, έλεγε πως μπορεί εμείς να έχουμε τις αντιρρήσεις μας, αλλά να προχωρήσει η πολιτεία όπως νομίζει και να νομοθετήσει».
Εδώ τίθενται σοβαρά ζητήματα. Το τι σεξουαλικό προσανατολισμό έχει κάποιος είναι δικό του θέμα και δικαίωμά του. Το παιδί όμως είναι άλλο κεφάλαιο. Το παιδί δεν έχει την δυνατότητα της επιλογής.
Ρωτήθηκε εάν αυτό θα ήθελε να έχει δύο μπαμπάδες ή δύο μαμαδες;
Προφανώς και δεν θα ερωτηθεί.
Υπάρχει γνώση του τι θα συμβεί στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού εάν δεν μεγαλώσει σε παραδοσιακή οικογένεια; Πως θα νιώθει αυτό όταν όλα τα παιδιά θα λένε "είμαι του Ιωάννη και της Ευαγγελίας, του Κωσταντίνου και της Μαρίας" και αυτό θα απαντά "είμαι του Νίκου και του Δημήτρη";
Γιατί αυτό να μην έχει την δυνατότητα αποδοχής του κατά τεκμήριο παραδοσιακού προτύπου δημιουργίας οκογένειας (που βασίζεται στην βιολογική Ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων ετών;) και να θεωρεί ως σωστό ένα πρότυπο το οποίο είναι αποτέλεσμα προσωπικής (και σεβαστής βεβαίως) επιλογής;
Στο περιοδικό pronews που κυκλοφορέι στα περίπερα φιλοξενείται μια συνέντευξη του καταξιωμένου και φημισμένου ηθοποιού Γρηγόρη Βαλτινού ο οποίος παίρνει σαφείς αποστάσεις ως προς το δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
"Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε αε πράγματα που έχουν σχέση με την ζωή και με την φύση... Έχω ένα τεράστιο ερωτηματιό και μια επιφύλαξη... Πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια να μεγαλώσου παιδιά με ομόφυλους γονείς για να δούμε, αν αυτή η επιλογή θα κάνει κακό στην ψυχλογία συγκεκριμένων παιδιών."
Ακολουθούν κάποια πολύ εμπεριστατωμένα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο σοβαρότατο με πηγές ιστολόγιο του "Κόκκινου Ουρανού".
"Το 2007 μια νεαρή γυναίκα, η Dawn Stefanowicz, της οποίας ο πατέρας ήταν ομοφυλόφιλος και πέθανε από AIDS το 1991, δημοσίευσε το βιβλίο "Out from Under-The Impact ofHomosexual Parenting" ("Απόδραση - Ο Αντίκτυπος του να έχεις Ομοφυλόφιλο Γονιό").
Εκεί αναφέρει ότι ο πατέρας της απέτυχε εντελώς να την προστατέψει και να ενισχύσει την ταυτότητά της ως άτομο και ως γυναίκα. Αντ’ αυτού ο πατέρας της, ο οποίος ήταν ο ίδιος ο καρπός ενός αλκοολικού βίαιου πατέρα και ο οποίος τον κακοποιούσε σεξουαλικά και σωματικά πολλές φορές ως παιδί, πέρασε όλη τη ζωή του ψάχνοντας για μια πατρική φιγούρα που θα τον αγαπούσε, θα τον επιβεβαίωνε και θα τον πρόσεχε. Δηλαδή, λαχταρούσε και ζητούσε να αποκτήσει την αντρική συντροφικότητα και την αγάπη μέσα από τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής για να καλύψει τις δικές του συναισθηματικές ανάγκες. Με τον τρόπο αυτό, απέτυχε να δώσει την προσοχή και αγάπη του στη γυναίκα του και τα παιδιά που έμειναν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Δυστυχώς, η μητέρα της Dawn ήταν ένα άβουλο και υποτακτικό άτομο που πάλευε με τις δικές του ανάγκες και έκανε λίγα πράγματα για να βοηθήσει τα παιδιά της στην αγωνία τους.
Ο πατέρας της Dawn έφερνε διάφορους εραστές στο σπίτι, όπου σεξουαλικές πράξεις λάμβαναν χώρα μερικές φορές μπροστά στην Dawn ... Η Dawn αναγκαζόταν από τον πατέρα της να παρακολουθεί σεξουαλικά διεστραμμένα και βίαια βίντεο ...
Το βιβλίο καταρρίπτει την άποψη ότι είναι «φυσιολογικό» και «σωστό» να απαιτούν οι ομοφυλόφιλοι να έχουν το «δικαίωμα» να υιοθετούν παιδιά ή να τα φέρνουν στην ομοφυλοφιλική τους σχέση μέσω της ιατρικής βοήθειας, επειδή είναι εξίσου «καλοί γονείς» όπως οι ετεροφυλόφιλοι. Ευάλωτα παιδιά χρειάζονται τόσο έναν πατέρα όσο και μια μητέρα που θα τα αγαπούν και θα τα προστατεύον. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως όργανα ενός κοινωνικού πειραματισμού από ναρκισσιστικά άτομα που αναζητούν την σεξουαλική ικανοποίηση τους και την ταυτότητά τους έξω από την παραδοσιακή οικογένεια (Reality, Jan-Feb. 2009, p 10).
Παρά το γεγονός ότι η συγγραφέας ήταν Καναδή, τα καναδικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έθαψαν το βιβλίο της. Στην κοινωνία της δήθεν «πολυφωνίας» και «διαφορετικότητας» (όπου οργιάζει η προπαγάνδα για το «δικαίωμα» υιοθεσίας σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια)δεν έχει θέση η άλλη άποψη. Δεν είναι αποδεκτή η "άλλη πλευρά του φεγγαριού" όπως την παρουσιάζει η Stefanowicz. Εδώ η ελευθερία του λόγου λογίζεται "μίσος".
- Στο παρακάτω βίντεο (διαφημιστικό υπέρ του λεγομένου ‘Prop 8’στην Καλιφόρνια - της προστασίας του "παραδοσιακού γάμου") ένα μικρό κορίτσι που ζει με τους ομοφυλόφιλους «γονείς» του, ρωτάει «από πού έρχονται τα παιδιά». Μετά την αρχική αμηχανία, ο «μπαμπάς νο 1» απαντάει «από τις μαμάδες». «Τα αγόρια δεν μπορούν να κάνουν παιδιά;» ρωτάει το κοριτσάκι. «Όχι, μόνο οι μαμάδες» είναι η απάντηση. Και το κορίτσι συνεχίζει «Η φίλη μου η Megan λέει ότι χρειάζεται ένας μπαμπάς και μία μαμά για να γίνει ένα μωρό». Τότε ο «μπαμπάς νο 2» εμφανώς ενοχλημένος λέει ότι «ίσως είναι καλύτερα να μην κάνεις τόσο παρέα με την Megan». Ο «μπαμπάς νο 1» λέει ότι «δεν χρειάζεται να παντρευτεί κάποιος για να κάνει παιδιά» και τότε το κοριτσάκι ρωτάει «Τότε ποιο νόημα έχει ο γάμος;». Και μένει χωρίς απάντηση.
Ο πιο κοινός τύπος ομοφυλόφιλων ‘γονιών’ είναι με δύο λεσβίες. Ο ψυχίατρος Δρ Dean Byrd, κατέθεσε ότι η «έρευνα κατέδειξε σαφώς ότι οι λεσβίες μητέρες είχαν μια επίδραση θηλυκοποίησης στους γιους τους και αρρενοποίησης στις κόρες τους. Τα αγόρια που μεγάλωναν με λεσβίες μητέρες συμπεριφέρονταν με λιγότερο παραδοσιακά αρσενικούς τρόπους, και τα κορίτσια, ιδιαίτερα οι έφηβες και τα νεαρά κορίτσια που μεγάλωναν με λεσβίες μητέρες, φαίνεται να είναι σεξουαλικά πιο περιπετειώδη και λιγότερο αγνά».
Ο Δρ Byrd συνέχισε: «Τα παιδιά μαθαίνουν για τις διαφορές του άνδρα και της γυναίκας έχοντας ως μοντέλο τους γονείς τους. Η σχέση αυτή μητέρα-πατέρα, παρέχει στα παιδιά ένα μοντέλο του γάμου – την πιο ουσιαστική, διαρκή σχέση που η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα έχουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους".
Τα κορίτσια χρειάζονται την έγκριση του πατέρα τους για να επιβεβαιώσουν τη θηλυκότητά τους και να δημιουργήσουν τελικά έναν δεσμό με έναν άνδρα. Τα αγόρια χρειάζονται επίσης το παράδειγμα του πατέρα τους για να εξελιχθούν σε ισχυρούς ανεξάρτητους άνδρες ικανούς να παίξουν τον ηγετικό τους ρόλο στην οικογένεια που θα κάνουν. Όλα αυτά, οι ‘οραματιστές’ της Νέας Τάξης τα μισούν και θέλουν να τα σαμποτάρουν.
Οι ‘μετά-χριστιανικές’ δυτικές κοινωνίες, η μια μετά την άλλη, φαίνεται να έχουν παραδοθεί πλήρως στους σχεδιαστές μίας καλά ενορχηστρωμένης σκοτεινής συνωμοσίας, μεταμφιεσμένης σε «πρόοδο», η οποία αποβλέπει στο να συγκεντρώσει όλο τον πλούτο στα χέρια μιας ελίτ τραπεζιτών, να συντρίψει τα έθνη χτυπώντας στα δομικά τους στοιχεία, να αποχαυνώσει την κοινωνία και εν τέλει να «επανασχεδιάσει» την ανθρώπινη φυλή για να τους υπηρετεί σε μια νέα φεουδαρχική τάξη πραγμάτων.
Αυτό είναι το πραγματικό μίσος"
Σε άλλο άρθρο παιδιά ομόφυλων ζευγαριών αποκαλύπτουν στο διακστήριο τι επιπλοκές είχαν οι ζωές τους.
"Όπως αναφέρουν οι Washington Times, σε άρθρο τους για τις μαρτυρίες παιδιών που μεγάλωσαν σε ‘οικογένειες’ ομοφυλόφιλων, οι καταθέσεις των περισσοτέρων παιδιών ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών που βρίσκονται στις δικογραφίες δικαστηρίων σε περιπτώσεις «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου, αναφέρουν ότι η αδυναμία των ‘γονέων’ τους να παντρευτούν τους έχει στερήσει τη νομική προστασία και τους παρεμπόδισε να ζουν την διαφορετικά τυπική τη ζωή τους,.
Όμως, τέσσερα ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων – που ενεργούν ως «κουαρτέτο της αλήθειας» - έχουν υποβάλει τις ένορκες καταθέσεις τους στο 5ο Εφετείο των ΗΠΑ, όπου δηλώνουν την αντίθεσή τους στους «γάμους» ατόμων του ιδίου φύλου, με αρκετά να λένε ότι το να μεγαλώνεις σε μια «οικογένεια ουράνιου τόξου» δεν είναι ούτε φυσιολογικό, ούτε ευχάριστο. Το δικαστήριο, το οποίο εξετάζει το ενδεχόμενο να διατηρήσει τη νομοθεσία για το γάμο μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας στο Τέξας, τη Λουιζιάνα και το Μισισιπή, θα ακούσει τα επιχειρήματα στη Νέα Ορλεάνη την Παρασκευή.
Υπάρχουν «δύο δικαιώματα» που έχει κάθε παιδί που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο, γράφει η Katy Faust, ένα από τα παιδιά. "Κατ’ αρχάς, το δικαίωμα στη ζωή. Δεύτερον, το δικαίωμα να έχει μια σχέση με τον πατέρα του / της και τη μητέρα».
Η Dawn Stefanowicz γράφει ότι ο «γκέι ο πατέρας της» ήταν τόσο ‘κολλημένος’ με το σεξ, ώστε όταν ήταν στο γυμνάσιο και έφερε στο σπίτι ένα συμμαθητή της, ο πατέρας της και ο εραστής του, του έκαναν συνεχώς προτάσεις για σεξ.
Η Β.Ν. Klein είπε ότι η μητέρα της και η λεσβία σύντροφός της περιφρονούσαν εντελώς τις ετεροφυλόφιλες οικογένειες και η ίδια δεν είχε ιδέα για το πώς συμπεριφέρονται καθημερινά μεταξύ τους ένας άντρας με την γυναίκα του μέχρι που πήγε σε ανάδοχη οικογένεια.
Άλλα παιδιά βέβαια, θεωρούν ότι οι ‘οικογένειες’ ατόμων του ιδίου φύλου είναι «τυπικές αμερικανικές οικογένειες, με τις ίδιες χαρές και προκλήσεις, όπως οι οικογένειες με ετεροφυλόφιλους γονείς», αλλά το πρόβλημα είναι η «η απαγόρευση στο ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων που προκαλεί περιττό στιγματισμό και ταπείνωση».
«Οι οικογένειές μας θα πρέπει να αναγνωρίζονται, απλώς επειδή είμαστε άνθρωποι με τα ίδια δικαιώματα όπως όλοι οι άλλοι. Είμαστε οικογένειες, και θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν χωρίς διακρίσεις», γράφει π.χ. η Anna Frackman.
Ένα άλλο παιδί, η Malina Simard-Halm, κατέθεσε ότι η ‘οικογένεια’ των δύο μπαμπάδων της «δεν ήταν διαφορετική από ό, τι όλες οι άλλες - παρακολουθούσαν ταινίες και έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια. Ο ένας μπαμπάς μαγείρευε, ενώ ο άλλος πήγαινε τα παιδιά στο σχολείο.
Ο Lopez όμως, λέει ότι αυτός όπως και άλλα παιδιά ομοφυλόφιλων αισθάνεται «πόνο» - και αυτό επειδή υπάρχει η «έλλειψη του βιολογικού γονέα» και όχι επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν νόμιμο γάμο.
Μεγαλωμένος με τις θεωρίες της ‘θεολογίας της απελευθέρωσης’ που μιλούσε για «την ομορφιά των ομοφυλοφιλικών σχέσεων» οδηγήθηκε για χρόνια σε σεξουαλικούς πειραματισμούς, συμπεριλαμβανομένης των επί χρήματι σεξουαλικών σχέσεων με άνδρες.
Μια επανένωση με τον από χρόνια αποξενωμένο πατέρα του, τον οδήγησε στην απόδρασή του από την "τοξική" γκέι οικογενειακή ζωή, λέει ο Lopez, ο οποίος είναι τώρα παντρεμένος με την κοπέλα του και είναι ο ίδιος πατέρας.
«Το οικογενειακό περιβάλλον έχει μοναδικά και μη σταθερά χαρακτηριστικά, λόγω της παρουσίας ή απουσίας των βιολογικών γονέων, νόμιμων γονιών ή κηδεμόνων και διαφορετικών σεξουαλικών συντρόφων των γονέων», γράφει η Stefanowicz, που πέρασε τα πρώτα 30 χρόνια της ζωής σχετιζόμενη με ομοφυλοφιλικές, αμφιφυλόφιλες και τρανσέξουαλ υποκουλτούρες και έχει επικοινωνήσει με δεκάδες ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς.
Η Stefanowicz είπε ότι «αγάπησε απόλυτα τον πατέρα της, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1991, αλλά ο ίδιος ήταν ένας προβληματικός άνθρωπος που κακοποιούσε σεξουαλικά τόσο την ίδια όσο και τον δίδυμο αδελφό της και έφερνε αμέτρητους άνδρες στο σπίτι τους.
«Εκτέθηκα σε απροκάλυπτη σεξουαλική δραστηριότητα, όπως σοδομισμός, γυμνότητα, πορνογραφία, ομαδικό σεξ, σαδομαζοχισμό και παρόμοια», έγραψε η Stefanowicz, προσθέτοντας ότι ο πατέρας της την πήρε μερικές φορές στις "τσάρκες" του σε γκέι γκαλερί τέχνης, παραλίες γυμνιστών και δημόσια πάρκα.
Όπως και άλλες κόρες ομοφυλοφίλων με τις οποίες έχει μιλήσει, ηStefanowicz είπε ότι ένιωθε αυτή - και η θηλυκότητα της – να μην εκτιμώνται ή να επιβεβαιώνονται.
«Τελικά, αναζητούσα την αγάπη και την αποδοχή του, αλλά δεν μου επετράπη να τον εξετάσω ελεύθερα για τον τρόπο ζωής του, να του θέσω τα ηθικά επιχειρήματα ή να βλάψω τα συναισθήματά του, αλλιώς θα είχα να αντιμετωπίσω μακροπρόθεσμες επιπτώσεις», γράφει η Stefanowicz.
«Αν και δεν πιστεύω ότι όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα είναι ντε φάκτο κακοί γονείς, γνωρίζω ότι η γκέι κοινότητα όπως την γνώρισα από κοντά, ποτέ δεν θεώρησε τα παιδιά τίποτα άλλο εκτός από ένα κομμάτι ιδιοκτησίας, ένα λάθος από το παρελθόν ή ένα πολιτικό εργαλείο», έγραψε η Klein, προσθέτοντας ότι η μητέρα της και η σύντροφός της επί 25 έτη είχαν και οι δύο πεθάνει και έτσι "δεν μπορούν να μου κάνουν κακό ξανά".
Όλο το άρθρο εδώ
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν μπορεί λοιπόν τόσο εύκολα με "ελαφρά τη καρδία" να δοθεί ένα τέτοιο δικαίωμα, δεν αφορά μόνο τα ζεγάρια αλλά πρωτίστως τα παιδιά τα οποία δεν μπορούν να αντιδράσουν για τις επιλογές των μεγάλων.
pronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.