Ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ. Απλά έχει μεταφέρει τις στρατηγικές του. Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βιομηχανία στη ναζιστική Γερμανία που ονομαζόταν IG Farben. Ήταν το μεγαλύτερο χημικό/φαρμακευτικό "χταπόδι" στον κόσμο, και είχε ευνοϊκές επιχειρηματικές συμφωνίες με εταιρείες από την Αγγλία την Κεντρική Αμερική και την Ιαπωνία.
Ο συγγραφέας των Χημικών του διαβόλου, Josiah DuBois, ταξίδεψε στη Γουατεμάλα κατά τις πρώτες ημέρες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, και επέστρεψε με το σχόλιο, στο βαθμό που θα μπορούσε να πει, οτι η Γουατεμάλα ήταν "μια πλήρως ελεγχόμενη θυγατρική της Farben.".
Η φαρμακευτική αυτοκρατορία ήταν και είναι μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις πίσω από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι εταιρείες φαρμάκων ασκούν τόση εξουσία. Εμπλέκονται όχι μόνο στον έλεγχο του ιατρικού καρτέλ. Είναι πολιτικοί σχεδιαστές.
Αυτό είναι το πώς και γιατί οι μεγαλοφαρμακευτικές εγκαθιστούν τόσο πολύ αυτό που αόριστα
αναφέρεται ως Νέα Παγκόσμια Τάξη. Ο στόχος για κάθε άνθρωπο από την κούνια εώς τον τάφο αποτελείται απο ενα σύστημα διάγνωσης νόσου και τοξικής φαρμακευτικής θεραπείας που έχει ένα μεγαλύτερο σκοπό: να εξασθενίσει, για να αποδυναμώσει τους πληθυσμούς.
Αυτό είναι ένας πολιτικός στόχος. Διευκολύνει τον έλεγχο.
Οι επιχειρήσεις της IG Farben, στο ξέσπασμα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η Bayer, η BASF, και η Χοεθχστ. Ήταν χημικές και φαρμακευτικές εταιρείες. Την Farben ο Χίτλερ την έβαλε στην κορυφή στη Γερμανία, και ο πόλεμος είχε σχεδιαστεί για να οδηγήσει σε μια ενωμένη Ευρώπη που θα εξουσιαζόταν από τα δεσμά της Farben.
Οι απώλειες του πολέμου δεν εκτροχίασαν το σχέδιο αυτό. Μετατοπίστηκε σε ένα οικονομικό σχεδιάγραμμα, το οποίο έγινε, τελικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν ο Walter Hallstein, ο ναζιστικός δικηγόρος που, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήταν υπεύθυνος για το μεταπολεμικό νομικό προγραμματισμό για τη νέα Ευρώπη.
Το ίδρυμα Rath υποβάλλει μια έκθεση: Το 1939, στα πρόθυρα του πολέμου, ο Hallstein είχε δηλώσει, «Η δημιουργία του νέου νόμου [των Ναζί] είναι ΜΟΝΟ ο στόχος των νομοθετών!»
Το 1957, με τη φήμη του καθαρή, ο Hallstein αναφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει την πλήρη και απεριόριστη δύναμη για όλες τις σχετικές αποφάσεις με την αρχιτεκτονική αυτής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.»
Μετά τον πόλεμο, η IG Farben είχε διασπαστεί σε ξεχωριστές εταιρείες, αλλά αυτές οι εταιρείες ακολουθούσαν μια κοινή ατζέντα. Αν, για παράδειγμα, θέλετε να ξέρετε η ατέλειωτη παγκόσμια συζήτηση για την επισήμανση των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων έχει επισκιάσει το πραγματικό ζήτημα, απαγόρευσης στις ΓΤΟ καλλιέργειες συνολικά-που μπορείτε να δείτε σε αυτους τους συμμάχους της Farben: η Bayer, η BASF, και η Sanofi, μεταξύ άλλων.
Είναι μεταξύ των ηγετών στην έρευνα και την παραγωγή ΓΤΟ. Η BASF συνεργάζεται με τη Monsanto για ερευνητικά προγράμματα. Η Sanofi έχει μια ηγετική θέση στην έρευνα εμβολίων της GM.
Η αρχική IG Farben είχε ένα όνειρο. Στελέχη και επιστήμονες της πίστευαν ότι θα μπορούσαν τελικά να παραγάγουν, συνθετικά, οποιαδήποτε ένωση σε ένα εργαστήριο. Θα μπορούσαν να εξουσιάσουν την παγκόσμια βιομηχανία με αυτό τον τρόπο.
Το όνειρο δεν πέθανε ποτέ. Σήμερα, βλέπουμε τον χειρισμό των γονιδίων και τη διαδρομή προς αυτόν τον στόχο.
Γιατί λέτε μόνο την μισή αλήθεια; Ποιος χρηματοδοτούσε την Γερμανική IG Farben; η Αμερικανική IG η οποία υπάρχει ακόμα και σήμερα. Οι Αμερικανοί τραπεζίτες είναι πίσω από το παραπέτασμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή