Να ψηφίσω να "πάω" πού; Nα ακούσω και να πιστέψω τι; Ηγέτες με δεν υπάρχουν πια...

Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου...

Πάλι εκλογές ! Και σε κάθε περίπτωση σε οποιαδήποτε χώρα δεν είναι και καλό να βλέπεις να γίνονται εκλογές κάθε λίγο και λιγάκι.

Είναι και το κόστος  Μεγάλο το οικονομικό κόστος . Ασε το ψυχικό κόστος από όλα τα παραμύθια που θα ακούσουμε από όλες τις πλευρές.



Ούτε οικονομική αναλύτρια είμαι ούτε πολιτικός ( ευτυχώς για μένα ) ούτε κανένας ειδικός .
Όμως αυτό που ξέρω είναι πως σε αυτή τη χώρα οι εκλογές έφερναν πάντα ένα αποτέλεσμα , για να
διαψευστεί αργότερα . Οι υποσχέσεις , οι ηθικές δεσμεύσεις με το χιλιοειπωμένο και ξεχειλωμένο πολιτικό κόστος που όλοι ανεξαιρέτως σπεύδουν να αναλάβουν . Χ…κε η φοράδα στο αλώνι , όπως λέει και ο σοφός λαός. Να το βράσω το πολιτικό κόστος . Με το οικονομικό , το ηθικό και το κοινωνικό κόστος τι θα γίνει;

Ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό παιδιά;

Kαι τώρα πάλι εκλογές. Το ιδιαίτερο αυτής της χρονιάς που διανύουμε είναι πως πρώτη φορά ο λαός κλήθηκε να ασκήσει το δημοκρατικό δικαίωμα του να αποφασίσει για τη ζωή του και για τη ζωή της χώρας του τόσες φορές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα , μόνο και μόνο για να διαπιστώσει , όχι για πρώτη φορά αλλά σίγουρα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα , πως η άσκηση αυτού του δικαιώματος ήταν μάλλον φενάκη , αφού το αποτέλεσμα δεν το σεβάστηκε κανείς . Και όλα πάλι αυτά στα οποία είχε αυτή τη φορά την ανάγκη να πιστέψει ο λαός κατέρρευσαν σα χάρτινος πύργος , και το πιο σοβαρό από όλα κατέρρευσε η ελπίδα νομίζω.

Θα μου πείτε πρώτη φορά είναι; Όχι . Κάθε φορά τα ίδια εδώ και δεκαετίες .
Όχι για πρώτη φορά και σίγουρα όχι για τελευταία.

Διέξοδος δε φαίνεται πραγματικά από πουθενά.

Και τώρα πάλι εκλογές , για να διαλέξουμε ανάμεσα σε τι ; Ποιες είναι πραγματικα οι επιλογές μας ; Γιατί άλλο να σε κάνουν να νομίζεις πως έχεις επιλογές και άλλο να έχεις πραγματικά.

Η πορεία είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη . Και όταν το κοπάδι πάει να ξεφύγει κάποιος καινούριος θα εμφανίζεται να το μαντρώνει . Ετσι διατηρείται μάλλον ο έλεγχος.

Και για εμάς που είσαστε τα θύματα όλης αυτής της ελεγχόμενης κατάστασης , δημοκρατίας , οικονομίας τι μένει ;

Μένει η ελπίδα να βρούμε τρόπους να επιβιώσουμε και εμείς και οι οικογένειές μας και ίσως και να καταφέρουμε να διατηρήσουμε όσα μερικοί αποκτήσαμε με κόπο και ακόμα τα χρωστάμε στις τράπεζες.

Τη χρειαζόμασταν την ελπίδα.

Αυτό νομίζω έδειξε και το δημοψήφισμα . Και δεν ξέρω γιατί αλλά όλοι οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες αυτής της χώρας παρόλο φαίνεται να δηλώνουν πως αγωνίζονται , εγώ δεν έχω πειστεί ούτε για το αγωνιστικό τους φρόνημα ούτε αγωνία και ιδρώτα βλέπω.

Με την αγωνία και το φόβο κοιμάται και ξυπνάει μόνο ο απλός κόσμος ,αφού δε βλέπει ελπίδα από πουθενά .Ολα ίδια με διαφορετικό περιτύλιγμα .

Κρατάτε γερά . Μην απελπίζεστε . Φανταστείτε πως είμαστε σε ένα καράβι που βουλιάζει και ο πλήρωμα μαζί και ο καπετάνιος το έχουν προ πολλού εγκαταλείψει . Πρέπει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο , για να βγούμε από το αδιέξοδο.

Δε βλέπω άλλο δρόμο .Πρόσωπα , ηγέτες με δεν υπάρχουν πια...

Αναγνώστης
tro-ma-ktiko