Διάδραση:Αποκρυπτογραφώντας - Το «Δόγμα του Σοκ» (Naomi Klein)

Το «Δόγμα του Σοκ» (βλ. Naomi Klein) που εφαρμόζεται τις τελευταίες δεκαετίες τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο σε διάφορες χώρες, έχει αναπόφευκτα ως αποτέλεσμα το ανεξέλεγκτο ξέσπασμα του θυμού από όλο και μεγαλύτερες μερίδες ανθρώπων. Ποιος όμως θέλει να μας σοκάρει και ποιος ή τι βρίσκεται πίσω από την ιδέα των σοκ;

Πολλοί θα πουν τα οικονομικο-πολιτικά λόμπυ και οι κυρίαρχες ελίτ. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει, αλλά μόνο στο βαθμό που τις αφορά και στο βαθμό που μια κρίση για το κυρίαρχο Σύστημα, είναι μια ευκαιρία για την εξέλιξή του και, άρα, την επιβίωσή τους.

Τι γίνεται όμως όταν το σύστημα αυτό δεν έχει άλλα περιθώρια εξέλιξης η οποία να βασίζεται στην ίδια αδηφάγα νοοτροπία των κυρίαρχων και τη μετάδοση της νοοτροπίας αυτής στους υποτελής του;

Όταν ο κοινοβουλευτισμός, για παράδειγμα, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες ενός πλήθους διαφορετικών ανθρώπων -διαφορετικών μικρόκοσμων- με όλο και μικρότερη συνοχή μεταξύ τους και με το πλέγμα του κοινωνικού ιστού διαρρηγμένο;

Μήπως το «δόγμα του σοκ» είναι μια, κατά βάση, μαγική τεχνική που σχετίζεται με τη βούληση του Αγνώστου παρά με τη βούληση των στελεχών του Συστήματος;

Η Εξέλιξη δείχνει να ξεπερνάει τα πλάνα εξέλιξης των κυρίαρχων και απαιτεί μια ποιοτική αναβάθμιση από όλους. Ή τουλάχιστον από όλους όσοι μπορούν.

Κινητήριος ενέργεια εξαιρετικής έντασης, που θα μπορούσε να προβιβάσει ή να υποβιβάσει την απαιτούμενη Εξέλιξη, είναι το πολυπαρεξηγημένο συναίσθημα του θυμού.

Τι είναι όμως το θυμικό και πως λειτουργεί;

“Οι λέξεις θυμός και θυμικό έχουν την ίδια ρίζα και προέρχονται από την αρχαία λέξη «θυμός» που σημαίνει ψυχή. Ο όρος θυμικόν χρησιμοποιήθηκε στην ψυχολογία ως όρος ευρέως περιεχομένου, για να καλύψει όλα εκείνα τα βιώματα στα οποία υπάρχει συναισθηματικός τόνος οποιουδήποτε χαρακτήρα.

Αν συμβολίζαμε το θυμικό ως ένα σάκο μέσα στον οποίο υπάρχουν όλα τα συναισθήματα, κομμάτι του σάκου και μάλιστα πολύ δυνατό θα ήταν και ο θυμός, διότι είναι ένα πανίσχυρο συναίσθημα που συνδέεται με καταστάσεις οργής, άγχους και επιθετικότητας. Σπάνια νιώθουμε θυμό χωρίς να νιώθουμε πληγωμένοι (προσβεβλημένοι) σε κάποιο βαθμό και σπάνια νιώθουμε πληγωμένοι ψυχικά χωρίς να νιώθουμε θυμό γι’ αυτό που προκάλεσε τον πόνο. Μερικές φορές απλά και μόνο η απειλή του να πληγωθούμε ή να ντροπιαστούμε μπορεί να πυροδοτήσει το συναίσθημα του θυμού.

Όλες οι εμπειρίες των διαπροσωπικών σχέσεων που μας υποτιμούν, μας ντροπιάζουν, μας πληγώνουν, μας τραυματίζουν ψυχικά, μας μειώνουν, μας κάνουν να νιώθουμε θυμό. Αν ακόμα αντιληφθούμε ότι στα παραπάνω κρύβεται μια σκοπιμότητα εις βάρος μας τότε θα νιώσουμε περισσότερο θυμό και ή θα τον στρέψουμε ανοιχτά σε αυτόν που μας τον προκάλεσε ή θα τον στρέψουμε σε μας τους ίδιους ή σε κάποιους άλλους.”

Ο θυμός, όπως ίσως κάποιοι ισχυρίζονται, δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό αν ξέρεις να τον κοντρολάρεις και να τον εκφράζεις δημιουργικά, χωρίς να γίνεσαι έρμαιο του. Αν μπορείς να τον εκφράζεις όντας ταυτόχρονα εγκρατής, στο βαθμό που σε μεταφέρει εσωτερικά στην αντίπερα όχθη … την «διαύγεια». Αν τον μεταλλάσσεις σε θυμοσοφία.

Τα επεισόδια δημιουργικής ή καταστροφικής εξέλιξης λαμβάνουν χώρα σε αυτό το διάστημα. Ανάμεσα στην τυφλότητα του θυμού και την κριτική διαύγεια. Είναι τα επεισόδια που διαδραματίζονται στην όλο και πιο πολωμένη καθημερινότητα.

Τη περίοδο που διανύουμε, ζούμε καταστάσεις γεννημένες από την καταστροφική όψη των συναισθημάτων του θυμού, σαν αποτέλεσμα του υποβιβασμού και της συνεχούς έκπτωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αλλά και ως αποτέλεσμα της τραγικής διαπίστωσης ότι ο Κόσμος, στον οποίο ζούσαμε τόσο καιρό, ήταν πλαστός και πλέον δεν φτουράει^. δεν έχει αξία, δεν έχει μέλλον.

Έτσι, το φαντασιακό δημιουργικό που δεν εκπληρώνεται, δημιουργεί συνεχώς λαθεμένο δυναμικό το οποίο δρώντας ως μπούμεραγκ αναδεικνύει όλο και περισσότερα αδιέξοδα. Ένα ανατροφοδοτούμενο δυναμικό που παράγει ασυνάρτητες και επικίνδυνα τυφλές καταστάσεις (τύπου "Σ.ΤΥ.Κ.") και οι οποίες χρίζουν μεγάλης προσοχής.

Και μέσα στον παραλογισμό και τ’ αδιέξοδα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι βαθύτερο υπάρχει, κάτι που δείχνει να παρεμβάλλεται -ή να κρύβεται- σύμφυτα πίσω από τις γνωστές αιτίες, χωρίς όμως κάποιος να μπορεί να το εκλογικεύσει, αφού γίνεται αντιληπτό σε υποσυνείδητο επίπεδο. Και ακόμη δυσκολότερο να προσδιοριστεί όταν λειτουργεί ευκαιριακά μέσα στη σύγχυση.

Κάτι που πατά με «το ένα πόδι» στο Ατομικό και με το άλλο στο Συλλογικό Ασυνείδητο. Κάτι που μπορεί να είναι ολότελα δικό μας, αλλά που μπορεί και όχι.

Το κομμάτι που αναλογεί ατομικά στον καθένα, ο Κ. Γιούνγκ το ονόμασε «σκιά»: «Η σκιά περιλαμβάνει ό,τι λανθάνει, εν μέρει της συνείδησης. Είναι το περιφρονημένο κομμάτι της υπόστασης μας. Το ενεργειακό της δυναμικό πολλές φορές είναι εξίσου ισχυρό με εκείνο του εγώ. Εάν η σκιά συσσωρεύσει μεγαλύτερη ενέργεια από ό,τι το εγώ, τότε εκρήγνυται είτε ως ατιθάσευτη οργή είτε ως κάποια αναίδεια ή αδιακρισία που ξεφεύγει από τον έλεγχο μας. … Όταν η σκιά αυτονομείται, γίνεται ένα τρομερό τέρας μέσα στο ψυχικό μας ενδιαίτημα.»

Όμως καθώς ο Κόσμος «μας» είναι μια αδιαίρετη ολότητα, οι σκιές όλων μας σχηματίζουν κάποιου είδους «οντότητα». Κάτι περισσότερο από το Συλλογικό Ασυνείδητο, «Κάτι» σκοτεινό που έχει αυτονομηθεί και διεκδικεί μια θέση στην γνωστή μας πραγματικότητα. Και δυστυχώς, ετούτο εδώ το Κάτι είναι άμεσα συμβατό και αλληλοτροφοδοτείται από τα αρχέγονα σκοτάδια του Αγνώστου. Όσο πιο γρήγορα -επιβάλλεται άμεσα- και όσο περισσότεροι από εμάς επεκτείνουμε τη συνείδηση μας και αντιληφθούμε αυτή την αμφίδρομη σχέση, άλλο τόσο πιο δύσκολα θα έχουν πρόσβαση τα αβυσσαλέα πλοκάμια του στα δρώμενα της καθημερινότητας μας.

Ο θυμός, λοιπόν, σύμφυτος με όλο το σκιερό δυναμικό του, είναι η συνέπεια ενός status που θέλει να μας βγάλει από τα νερά μας. Στην περίπτωση της χώρας μας αλλά και ευρύτερα, το statusαυτό μεταφράζεται στα απεχθή μέτρα, τους αντισυνταγματικούς νόμους και όλες τις πολιτικές ενέργειες που απειλούν την επιβίωσή μας, αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Απειλούν ταυτόχρονα και το δικό μας status, τις δικές μας έξεις που μας έχουν καθηλώσει στο ρόλο του άβουλου θεατή της ζωής.

Αν το δούμε από μαγική σκοπιά, μοιάζει πολύ με την ξαφνική μετακίνηση ή τη μετατόπιση του Σημείου Συναρμογής (κατά την παράδοση των τολτέκων μάγων) που προκαλείται από ένα εκούσιο ή ακούσιο σοκ, κάτι απρόσμενο, μια απειλή. Η ενέργεια που εκλύεται από το «ξεβόλεμα», σπρώχνει βίαια την αντίληψη σε καινούργια θέση. Και υπάρχει σαφής παραλληλισμός ανάμεσα στην ατομική πορεία της εξέλιξης και της εξέλιξης της ανθρωπότητας που, εξαιτίας της κρίσης, ωθείται να λειτουργήσει από νέα σημεία αντίληψης και κατά συνέπεια, με νέους τρόπους ζωής.

Όμως, οι νέες θέσεις αντίληψης της πραγματικότητας απαιτούν -και ταυτόχρονα διαμορφώνουν- την ύπαρξη ενός διαφορετικού πλάσματος που δεν έχει σχέση με τον παλαιότερο τύπο ανθρώπου. Η διαφορά μάλιστα σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι οι νέες αυτές θέσεις αντίληψης δεν είναι κάτι που αφορά τους προσωπικούς πειραματισμούς στο περιθώριο της κυρίαρχης Πραγματικότητας, αλλά όλο το εύρος της καθημερινότητας. Το σύνολο της επιβίωσης.

Η αποκοπή από τις εμμονές και τα άγκιστρα του παρελθόντος είναι εμφανές ότι εξυπακούεται. Ειδάλλως, ποτέ δεν θα μπορέσει κάποιος να παραμείνει για πολύ στις καινούργιες θέσεις που συναρμολογούνται. Ο κίνδυνος να βρεθεί εδώ έρμαιο στις δυνάμεις τους χάους είναι μεγάλος. Ίσως ακριβώς σ’ αυτή την ανεπάρκεια διαχείρισης των χαοτικών δυνάμεων να οφείλεται και η παρόρμηση κάποιων αυτόχειρων να τερματίσουν την ζωή τους.

Η Εξέλιξη, λοιπόν, που κάποτε απασχολούσε περισσότερο το συνειδησιακό μας κομμάτι, φτάνει σήμερα να παντρεύεται με το ζήτημα της Επιβίωσης. Αφορά το ξεπέρασμα του φόβου του θανάτου που κάποτε ξορκιζόταν εκφραζόμενο μέσα από την τέχνη, μιας και δεν μπορούσαμε -και δεν μπορούμε ακόμα- να «φορτώσουμε τα δεδομένα» μας σε άλλη μορφή Νοήμονος Ύπαρξης, προκειμένου να ανακουφίσουμε τις αγωνίες και το δράμα της σύντομης ζωής μας.

Η ενδιαφέρουσα αποκάλυψη είναι ότι το ζήτημα της Επιβίωσης σε όλο το φάσμα της, αναδεικνύεται πια σε πράξη μαγική. Σε Μαγικό Έργο!

Σήμερα καλούμαστε να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας ανελίσσοντας την ως Έργο Τέχνης σε Κίνηση.

Spacemen 3 Ειρήνη Λεονάρδου ©

Πηγές - Βιβλιογραφία:

- http://www.iatronet.gr

- Rob. Johnson, "Η Σκιά" (εκδ.Αρχέτυπο)

πηγη

thesecretrealtruth.blogspot.com