Ο Μιχάλης Κάλαχαν και πάλι στα… κεφάλια σας

Λένε, ότι σε μια κοινωνία τυφλών, κουμάντο πάντα κάνει ο μονόφθαλμος. Έτσι λοιπόν, στην δική μας μικρή κοινωνία, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κουμάντο πάντα κάνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι μονόφθαλμοι, αυτοί δηλαδή που αποτελούν την πολιτική τάξη της χώρας. Οι δε περίφημοι ανασχηματισμοί, όσο πομπώδεις κι αν είναι, θυμίζουν εκείνο το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες… όπου οι ίδιοι και οι ίδιοι γυρνάνε γύρω γύρω, και όπου δουν άδεια καρέκλα κάθονται. Μια ανακύκλωση δηλαδή, των ίδιων μπαγιάτικων συνταγών. Των ίδιων «κουρασμένων» προσώπων. Στις ίδιες ξεχαρβαλωμένες καρέκλες. Ακόμη και στη σημερινή «φρέσκια» και «τεχνοκρατική» κυβέρνηση των ειδικών, βλέπουμε πάλι την ίδια μουχλιασμένη συνταγή. Εκτός κι αν ο Χρυσοχοΐδης, με τόση πείρα στο υπουργείο Δημόσιας τάξης, θεωρείται πλέον ως τεχνοκράτης στο είδος του. Ως πραγματικός Κάλαχαν! Μπορεί να τον δούμε καμιά μέρα και επίτιμο υποστράτηγο της ΕΛ.ΑΣ. Ή ισόβιο αρχηγό της. Ποιος ξέρει; Με τόση φόρα που πήρε στο συγκεκριμένο αντικείμενο, μπορεί και ο ίδιος πλέον να πιστεύει ότι είναι η μετενσάρκωση του J. Edgar Hoover. Προσωπικά όμως, δεν μπορώ να καταλάβω το πώς και το γιατί, ο συγκεκριμένος πολιτικός θεωρείται άκρως επιτυχημένος στον τομέα της δημόσιας τάξης; Επειδή επί υπουργίας του, και λόγω συγκεκριμένων ιστορικών συγκυριών, συνελήφθη ένα μικρό παράρτημα της 17Ν; Ή κάποιοι άλλοι «κατσαπλιάδες» της εγχώριας τρομοκρατίας; Ε, και; Εντάξει, δεν λέω. Από τότε που συνέλαβαν τον Ξηρό και τα άλλα παιδιά, κοιμάμαι πιο ήσυχος. Τι να σας πω; Τόσο πολύ τους φοβόμουν… Στον τομέα όμως της καταπολέμησης της εγκληματικότητας, που αποτελεί και την πραγματική μάστιγα της χώρας, τι ακριβώς πέτυχε ο Βαλκάνιος αυτός βρώμικος Χάρυ; Εκτός από διαπιστώσεις του τύπου ότι σύντομα θα γίνουμε Καμπούλ, τι άλλο έκανε; Έτσι για να ξέρω. Οι δείκτες της εγκληματικότητας έχουν πιάσει κόκκινο εδώ και χρόνια, και σύντομα η Αθήνα (και όλη η Ελλάδα) θα θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη της υποσαχάριας Αφρικής. Άρα που είναι η περίφημη επιτυχία του; Εξάλλου, αυτός δεν είναι που δήλωσε ότι δεν διάβασε το μνημόνιο, διότι είχε παλιόκαιρο την μέρα που το ξεκίνησε, ή δεν είχε χρόνο, ή κάτι τέτοιο; Θα τρελαθούμε; Και τώρα προκύπτει και πάλι ως ο ιδανικός για να αναλάβει το κρίσιμο αυτό υπουργείο, σε μια τεχνοκρατική προσωρινή κυβέρνηση εν μέσω μνημονίου; Ένα από τα διάφορα που ανέκαθεν μου προκαλούσε αλγεινή εντύπωση στο ποδόσφαιρο, ήταν το γεγονός ότι κάθε τόσο, μια ομάδα έδιωχνε ένα προπονητή ως ακατάλληλο, μόνο και μόνο για να τον επαναπροσλάβει μετά από μερικούς μήνες ως … σωτήρα. Ξανά και ξανά. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Το ίδιο όμως βλέπουμε και στην πολιτική σκηνή. Πόσοι μα πόσοι υπουργοί δεν παραιτήθηκαν, ή δεν αποπέμφθηκαν ως ανεπαρκείς, μόνο και μόνο για να τους ξαναδούμε στο ίδιο πόστο μετά από λίγο καιρό, φρεσκαρισμένους, και να μας υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια; Έτσι και με τον Χρυσοχοΐδη. Ήμουνα νιος και γέρασα, και ο Χρυσοχοΐδης πάντα θα φεύγει, και πάντα θα επιστρέφει… στο ίδιο υπουργείο (αχ, αυτά τα Wikileaks...!!!). Χειροκροτούμενος, ως πετυχημένος. Την ώρα που τα καλάσνικοφ κελαηδάνε στους δρόμους…. 

 Strange Attractor

kostasxan.blogspot.com