Το εκλογικό σύστημα στην Ελλάδα περιλαμβάνει μια σειρά από νομικίστικες δικλείδες, που καταργούν κάθε έννοια δημοκρατίας, στον πολύ περιορισμένο βαθμό που, εξ αρχής, η δημοκρατία θα μπορούσε να φορέσει το καπέλο της αντιπροσώπευσης. Φαινομενικά, η σημαντικότερη είναι η αρχή της ενισχυμένης αναλογικής, η οποία δίνει πλεονέκτημα σε ένα κόμμα όσο πιο μεγάλο είναι το ποσοστό που παίρνει επί των έγκυρων ψήφων –δηλαδή, κάτι σαν καπιταλισμός με τις ψήφους! Με την πρόφαση της εύνοιας ισχυρών κυβερνήσεων για χάρη της πολιτικής σταθερότητας, υφαρπάζεται από τα μικρότερα κόμματα ποσοστό τόσο μεγαλύτερο όσο μικρότερο είναι το κόμμα.
Ειδικά στις μέρες μας, η αποθέωση του καπελώματος της έννοιας της δημοκρατίας, προέρχεται από την “λεπτομέρεια” της αναφοράς στις έγκυρες ψήφους. Έτσι, σε οποιονδήποτε έχει νιώσει ότι... δεν αντιπροσωπεύεται από τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, έχει φτάσει η πληροφορία ότι “τα λευκά πάνε στο πρώτο κόμμα”.
Αυτή η φράση είναι εξαιρετικά ανακριβής και υποτιμητική του πραγματικού μεγέθους του προβλήματος.
Κατ’ αρχήν, να πούμε ότι το ζήτημα αυτό είναι ανεξάρτητο από το πως λειτουργεί η ενισχυμένη αναλογική, στην περίπτωση της οποίας μεταφέρονται ποσοστά έγκυρων ψήφων από τα μικρά στα μεγάλα κόμματα (θα επανέλθω στην ενισχυμένη αναλογική παρακάτω).
Το θέμα, εδώ, αφορά όλες τις μη έγκυρες ψήφους (άκυρα και λευκά από κοινού), αλλά, με απολύτως όμοιο τρόπο, και την αποχή που είναι πολύ μεγαλύτερη ως ποσοστό (άνω του 40% με αυξητική τάση!!). Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα μια δημοσκόπηση της VPRC που δημοσιοποιήθηκε αρχές Σεπτεμβρίου του 2011, για να γίνει σαφής η, στιγμιαία τουλάχιστον, έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης, αλλά και του οποιουδήποτε πιθανού εκλογικού αποτελέσματος, αν γίνονταν εκλογές εκείνη τη στιγμή – θεωρώντας ότι η δημοσκόπηση δεν είναι μαγειρεμένη.
Η πλήρης πραγματική εικόνα, όπως παρουσιάζεται στο παρακάτω σχήμα, δείχνει χονδρικά ότι, με βάση τα στοιχεία της δημοσκόπησης:
(α) περίπου το μισό εκλογικό σώμα επιλέγει την αποχή,
(β) περίπου το 1/4 είναι αναποφάσιστο ή δεν απαντά, και
(γ) τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν σίγουρο συνολικό ποσοστό μόλις 16% τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Αν θεωρήσουμε ότι το ποσοστό που είναι αναποφάσιστο ή δεν απαντά θα κατανεμηθεί αναλογικά σε έγκυρες ψήφους σε κόμματα (ανάλογα με το ποσοστό τους) και σε αποχή, και μη λαμβάνοντας υπόψη πιθανά άκυρα ή λευκά, η εικόνα που προκύπτει μας δίνει 27,9% αθροιστικά για τα δύο μεγάλα κόμματα και 51,6% για την αποχή μαζί με τα παραπάνω αποκαλούμενα “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ”, όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα.
Τέλος, η δημοσκόπηση, αφαιρώντας την αποχή, παρουσιάζει ως αθροιστικό ποσοστό των δύο μεγάλων κομμάτων ένα 54,5%, που θα ήταν και αυτό που θα έπαιρναν στις εκλογές! Η κατανομή που θα μας έδειχναν τα κανάλια είναι αυτή που φαίνεται στο σχήμα που ακολουθεί.
Η παραπάνω γραφική παρουσίαση πρέπει να κάνει εμφανή στον καθένα την παραχάραξη και πλήρη αλλοίωση της πραγματικής δημοκρατίας από τη επίπλαστη “αντιπροσωπευτική δημοκρατία”, η οποία κρύβεται πίσω από την αποξένωση τεράστιων κοινωνικών ομάδων που είτε αδιαφορούν, είτε διαφωνούν με τα κύρια πολιτικά/ιδεολογικά ρεύματα και με το κομματικό σύστημα, ή και υπάγονται σε κόμματα που δεν μπαίνουν στη βουλή.
Αποκαλύπτεται εδώ, πλήρως, το πως η “αντιπροσωπευτικότητα” καταργεί τη βούληση πολυάριθμων μικρών ομάδων, που είναι συνολικά σχεδόν το μισό της κοινωνίας στις μέρες μας, μόνο και μόνο επειδή δεν χωράνε στα κουτάκια των, πολυσυλλεκτικών κατά τα άλλα, κομμάτων και των ιδεολογιών. Γίνεται φανερό, γενικότερα, γιατί “αντιπροσωπευτική δημοκρατία” δεν είναι καθόλου δημοκρατία.
Μόνο μετά από την παραπάνω απίστευτη αλλοίωση της λαϊκής βούλησης θα εφαρμοστεί ο κανόνας της απλής αναλογικής, ώστε τα ποσοστά των εδρών που θα πάρουν τα κόμματα στη βουλή να μην έχουν καμία λογική σχέση με το αποτέλεσμα της λαϊκής ψήφου, παρά μόνον αυτή μιας μαθηματικής φόρμουλας παραμόρφωσης. Κατά τη γνώμη μου, η αναλογία της παραπάνω κατανομής των ψήφων σε κόμματα με την καπιταλιστική κατανομή του χρήματος στην κοινωνία είναι καταπληκτική!
Επιπλέον των παραπάνω, όσα κόμματα δεν φτάνουν το όριο του 3% δεν μπαίνουν καθόλου στη βουλή. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι, ακριβώς εδώ μπορούν να στηριχθούν τα υγιή δημοκρατικά κομμάτια της κοινωνίας για να προκαλέσουν ένα καίριο και τελειωτικό χτύπημα στο ψεύδος της “αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας” και του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος.
Αν, δηλαδή, αυτό το 48,8% που απέχει από τις εκλογές, ή έστω ένα μεγάλο μέρος του, ψηφίσει κάποιο “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ” (τα λεγόμενα και “ΛΟΙΠΑ”), δηλαδή ένα κόμμα από αυτά που δεν μπαίνουν στη βουλή, με τρόπο τυχαίο (π.χ. μας αρέσει το όνομά του με το πιο ιδιότροπο κριτήριο που μπορούμε να φανταστούμε!), τότε θα προκύψει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Θεωρείστε, για παράδειγμα, ότι τα παραπάνω αποτελέσματα της δημοσκόπησης είναι πραγματικά αποτελέσματα εκλογών, αλλά ότι η αποχή έχει πάει στο “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ”. Αυτό θα είχε το αποτέλεσμα που φαίνεται στο μεσαίο από τα παραπάνω σχήματα, και το κυανό χρώμα θα αντιστοιχούσε σε έγκυρες ψήφους, που παίρνουν κόμματα που δεν μπαίνουν ή μπαίνουν οριακά στη βουλή. Φανταστείτε, για παράδειγμα, καμιά δεκαπενταριά (15) “κυανά” κόμματα οριακά άνω του 3%. Θα αποτελούν συνολικά ένα έως 45% και θα πρέπει τα υπόλοιπα κόμματα να συνεργαστούν με αρκετούς από αυτούς για να κάνουν κυβέρνηση!
Αν, πάλι, είναι πολύ περισσότερα “κυανά” κόμματα, και τα περισσότερα δεν παίρνουν 3% για να μπουν στη βουλή, πάλι οι ψήφοι είναι έγκυρες. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, τα κόμματα που μπαίνουν στη βουλή θα μοιραστούν όλες τις έδρες και αυτό θα σημαίνει δύο πράγματα:
1. ότι το έως 50% των ψήφων θα πρέπει να μοιραστεί το 100% των εδρών, ενώ το γράφημα στα κανάλια πρέπει να δείχνει περίπου ίσο ποσοστό στο κυανό “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ”, που δεν θα μπαίνει στη βουλή, και
2. ότι μεγάλος αριθμός από τα κόμματα που μπαίνουν στη βουλή θα πρέπει να συνεργαστούν για να κάνουν κυβέρνηση!
Παρατηρείστε, μεταξύ του τρίτου και του δεύτερου σχήματος, ότι, όταν μπαίνει ένα ποσοστό της τάξης του 50% στα έγκυρα, το ποσοστό που έπαιρναν όλα τα άλλα κόμματα πριν πέφτει περίπου στο μισό! Το αντίστοιχο ισχύει και στην περίπτωση που μπαίνει ένα 30-33% στα έγκυρα, όπου το ποσοστό που έπαιρναν όλα τα άλλα κόμματα πριν μειώνεται, χονδρικά, κατά το 1/3. Δηλαδή,σε καμία περίπτωσηδεν ισχύει εδώ, όπως ίσως έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε, ότι “η ψήφος πηγαίνει στο πρώτο κόμμα” επειδή το κόμμα που ψηφίζουμε δεν μπαίνει στη βουλή.
Σε κάθε περίπτωση, τέτοιου τύπου εκλογικά αποτελέσματα θα αποτελέσουν κόλαφο για το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, και ξεκάθαρο μήνυμα ότι ζητείται μετάβαση σε αμεσοδημοκρατικό σύστημα. Ένα τέτοιο μήνυμα, μάλιστα, μπορεί να δείξει ξεκάθαρα και προς το εξωτερικό την απονομιμοποίηση των αποφάσεων οποιασδήποτε κυβέρνησης και την νομιμοποίηση οποιουδήποτε τύπου κινητοποιήσεων, οι οποίες, μάλιστα, θα αποκτήσουντρομερήδύναμη, σε αντίθεση με την τωρινή “νομιμοποίηση” της καταστολής τους! Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία, η αγανάκτηση του κόσμου να μετουσιωθεί σε ψήφο!
γράφει ο Σταμάτης Καββαδίας
apneagr.blogspot.com
Ειδικά στις μέρες μας, η αποθέωση του καπελώματος της έννοιας της δημοκρατίας, προέρχεται από την “λεπτομέρεια” της αναφοράς στις έγκυρες ψήφους. Έτσι, σε οποιονδήποτε έχει νιώσει ότι... δεν αντιπροσωπεύεται από τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, έχει φτάσει η πληροφορία ότι “τα λευκά πάνε στο πρώτο κόμμα”.
Αυτή η φράση είναι εξαιρετικά ανακριβής και υποτιμητική του πραγματικού μεγέθους του προβλήματος.
Κατ’ αρχήν, να πούμε ότι το ζήτημα αυτό είναι ανεξάρτητο από το πως λειτουργεί η ενισχυμένη αναλογική, στην περίπτωση της οποίας μεταφέρονται ποσοστά έγκυρων ψήφων από τα μικρά στα μεγάλα κόμματα (θα επανέλθω στην ενισχυμένη αναλογική παρακάτω).
Το θέμα, εδώ, αφορά όλες τις μη έγκυρες ψήφους (άκυρα και λευκά από κοινού), αλλά, με απολύτως όμοιο τρόπο, και την αποχή που είναι πολύ μεγαλύτερη ως ποσοστό (άνω του 40% με αυξητική τάση!!). Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα μια δημοσκόπηση της VPRC που δημοσιοποιήθηκε αρχές Σεπτεμβρίου του 2011, για να γίνει σαφής η, στιγμιαία τουλάχιστον, έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης, αλλά και του οποιουδήποτε πιθανού εκλογικού αποτελέσματος, αν γίνονταν εκλογές εκείνη τη στιγμή – θεωρώντας ότι η δημοσκόπηση δεν είναι μαγειρεμένη.
Η πλήρης πραγματική εικόνα, όπως παρουσιάζεται στο παρακάτω σχήμα, δείχνει χονδρικά ότι, με βάση τα στοιχεία της δημοσκόπησης:
(α) περίπου το μισό εκλογικό σώμα επιλέγει την αποχή,
(β) περίπου το 1/4 είναι αναποφάσιστο ή δεν απαντά, και
(γ) τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν σίγουρο συνολικό ποσοστό μόλις 16% τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Αν θεωρήσουμε ότι το ποσοστό που είναι αναποφάσιστο ή δεν απαντά θα κατανεμηθεί αναλογικά σε έγκυρες ψήφους σε κόμματα (ανάλογα με το ποσοστό τους) και σε αποχή, και μη λαμβάνοντας υπόψη πιθανά άκυρα ή λευκά, η εικόνα που προκύπτει μας δίνει 27,9% αθροιστικά για τα δύο μεγάλα κόμματα και 51,6% για την αποχή μαζί με τα παραπάνω αποκαλούμενα “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ”, όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα.
Τέλος, η δημοσκόπηση, αφαιρώντας την αποχή, παρουσιάζει ως αθροιστικό ποσοστό των δύο μεγάλων κομμάτων ένα 54,5%, που θα ήταν και αυτό που θα έπαιρναν στις εκλογές! Η κατανομή που θα μας έδειχναν τα κανάλια είναι αυτή που φαίνεται στο σχήμα που ακολουθεί.
Η παραπάνω γραφική παρουσίαση πρέπει να κάνει εμφανή στον καθένα την παραχάραξη και πλήρη αλλοίωση της πραγματικής δημοκρατίας από τη επίπλαστη “αντιπροσωπευτική δημοκρατία”, η οποία κρύβεται πίσω από την αποξένωση τεράστιων κοινωνικών ομάδων που είτε αδιαφορούν, είτε διαφωνούν με τα κύρια πολιτικά/ιδεολογικά ρεύματα και με το κομματικό σύστημα, ή και υπάγονται σε κόμματα που δεν μπαίνουν στη βουλή.
Αποκαλύπτεται εδώ, πλήρως, το πως η “αντιπροσωπευτικότητα” καταργεί τη βούληση πολυάριθμων μικρών ομάδων, που είναι συνολικά σχεδόν το μισό της κοινωνίας στις μέρες μας, μόνο και μόνο επειδή δεν χωράνε στα κουτάκια των, πολυσυλλεκτικών κατά τα άλλα, κομμάτων και των ιδεολογιών. Γίνεται φανερό, γενικότερα, γιατί “αντιπροσωπευτική δημοκρατία” δεν είναι καθόλου δημοκρατία.
Μόνο μετά από την παραπάνω απίστευτη αλλοίωση της λαϊκής βούλησης θα εφαρμοστεί ο κανόνας της απλής αναλογικής, ώστε τα ποσοστά των εδρών που θα πάρουν τα κόμματα στη βουλή να μην έχουν καμία λογική σχέση με το αποτέλεσμα της λαϊκής ψήφου, παρά μόνον αυτή μιας μαθηματικής φόρμουλας παραμόρφωσης. Κατά τη γνώμη μου, η αναλογία της παραπάνω κατανομής των ψήφων σε κόμματα με την καπιταλιστική κατανομή του χρήματος στην κοινωνία είναι καταπληκτική!
Επιπλέον των παραπάνω, όσα κόμματα δεν φτάνουν το όριο του 3% δεν μπαίνουν καθόλου στη βουλή. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι, ακριβώς εδώ μπορούν να στηριχθούν τα υγιή δημοκρατικά κομμάτια της κοινωνίας για να προκαλέσουν ένα καίριο και τελειωτικό χτύπημα στο ψεύδος της “αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας” και του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος.
Αν, δηλαδή, αυτό το 48,8% που απέχει από τις εκλογές, ή έστω ένα μεγάλο μέρος του, ψηφίσει κάποιο “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ” (τα λεγόμενα και “ΛΟΙΠΑ”), δηλαδή ένα κόμμα από αυτά που δεν μπαίνουν στη βουλή, με τρόπο τυχαίο (π.χ. μας αρέσει το όνομά του με το πιο ιδιότροπο κριτήριο που μπορούμε να φανταστούμε!), τότε θα προκύψει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Θεωρείστε, για παράδειγμα, ότι τα παραπάνω αποτελέσματα της δημοσκόπησης είναι πραγματικά αποτελέσματα εκλογών, αλλά ότι η αποχή έχει πάει στο “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ”. Αυτό θα είχε το αποτέλεσμα που φαίνεται στο μεσαίο από τα παραπάνω σχήματα, και το κυανό χρώμα θα αντιστοιχούσε σε έγκυρες ψήφους, που παίρνουν κόμματα που δεν μπαίνουν ή μπαίνουν οριακά στη βουλή. Φανταστείτε, για παράδειγμα, καμιά δεκαπενταριά (15) “κυανά” κόμματα οριακά άνω του 3%. Θα αποτελούν συνολικά ένα έως 45% και θα πρέπει τα υπόλοιπα κόμματα να συνεργαστούν με αρκετούς από αυτούς για να κάνουν κυβέρνηση!
Αν, πάλι, είναι πολύ περισσότερα “κυανά” κόμματα, και τα περισσότερα δεν παίρνουν 3% για να μπουν στη βουλή, πάλι οι ψήφοι είναι έγκυρες. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, τα κόμματα που μπαίνουν στη βουλή θα μοιραστούν όλες τις έδρες και αυτό θα σημαίνει δύο πράγματα:
1. ότι το έως 50% των ψήφων θα πρέπει να μοιραστεί το 100% των εδρών, ενώ το γράφημα στα κανάλια πρέπει να δείχνει περίπου ίσο ποσοστό στο κυανό “ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ”, που δεν θα μπαίνει στη βουλή, και
2. ότι μεγάλος αριθμός από τα κόμματα που μπαίνουν στη βουλή θα πρέπει να συνεργαστούν για να κάνουν κυβέρνηση!
Παρατηρείστε, μεταξύ του τρίτου και του δεύτερου σχήματος, ότι, όταν μπαίνει ένα ποσοστό της τάξης του 50% στα έγκυρα, το ποσοστό που έπαιρναν όλα τα άλλα κόμματα πριν πέφτει περίπου στο μισό! Το αντίστοιχο ισχύει και στην περίπτωση που μπαίνει ένα 30-33% στα έγκυρα, όπου το ποσοστό που έπαιρναν όλα τα άλλα κόμματα πριν μειώνεται, χονδρικά, κατά το 1/3. Δηλαδή,σε καμία περίπτωσηδεν ισχύει εδώ, όπως ίσως έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε, ότι “η ψήφος πηγαίνει στο πρώτο κόμμα” επειδή το κόμμα που ψηφίζουμε δεν μπαίνει στη βουλή.
Σε κάθε περίπτωση, τέτοιου τύπου εκλογικά αποτελέσματα θα αποτελέσουν κόλαφο για το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, και ξεκάθαρο μήνυμα ότι ζητείται μετάβαση σε αμεσοδημοκρατικό σύστημα. Ένα τέτοιο μήνυμα, μάλιστα, μπορεί να δείξει ξεκάθαρα και προς το εξωτερικό την απονομιμοποίηση των αποφάσεων οποιασδήποτε κυβέρνησης και την νομιμοποίηση οποιουδήποτε τύπου κινητοποιήσεων, οι οποίες, μάλιστα, θα αποκτήσουντρομερήδύναμη, σε αντίθεση με την τωρινή “νομιμοποίηση” της καταστολής τους! Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία, η αγανάκτηση του κόσμου να μετουσιωθεί σε ψήφο!
γράφει ο Σταμάτης Καββαδίας
από το stamatiskavadias
apneagr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.