Εκλογές… η επόμενη μεγάλη απάτη

γράφει ο Άγης Βερούτης

Εκλογολογίας το ανάγνωσμα.

Στη χώρα όπου οι εκλογικές γενικολογίες θεωρούνται εξ ορισμού ψεύτικες, όπου οι πολιτικοί εξαιρούν τον εαυτό τους τόσο από την υπακοή στους νόμους, όσο και από την υποχρέωση να τηρήσουν τις εξαγγελίες τους, ετοιμαζόμαστε για μια ακόμη παράσταση συναισθηματικής απάτης, παραποίησης της αλήθειας, και φορολογικού βιασμού της μεσαίας τάξης. Παρακαλώ προσδεθείτε.

Τα δύο κόμματα εξουσίας, δέσμια των μηχανισμών υποστήριξης που με κόπο δημιούργησαν στις προηγούμενες δεκαετίες, ξαναμοιράζουν την τράπουλα -αναμεταξύ τους αυτή τη φορά- σε μια ακόμη απόπειρα εξαπάτησης της κοινής γνώμης, για την επανεκλογή τους. Οι πανίσχυροι μηχανισμοί τους, με ανεξάντλητη πρόσβαση σε  χρήμα και ανθρώπινους πόρους, προλειαίνουν την επόμενη επικράτησή τους εις βάρος του κοινού καλού, της εξυγίανσης, του εξορθολογισμού του Λεβιάθαν που ονομάζουμε κράτος.

Με ηγέτες που έχουν περγαμηνές δρομολόγησης υποστήριξης των ίδιων των μηχανισμών αυτών, στην καλύτερη περίπτωση, και που στα τελευταία δυο χρόνια έχουν στηρίξει τη διατήρηση των μηχανισμών τους εις βάρος κάθε ελληνικής οικογένειας, έχουν ήδη αποφασίσει πώς να μοιράσουν τα υπουργία, τους δημόσιους οργανισμούς, το χρήμα και την πολιτική ισχύ. Το μορατόριουμ επιθέσεων ανάμεσά τους ομιλεί τόνους, ενώ οι εντεινόμενες επιθέσεις σε άλλες πολιτικές δυνάμεις δείχνουν πως ο μίνι ανασχηματισμός (με προοπτική διμήνου) είναι απλά καπνός και καθρέφτες για τον εφησυχασμό των αμνών.

Η Αριστερά συνεχίζει στον ατελέσφορο αγώνα της κατά του “κατεστημένου”, της “πλουτοκρατίας” και των “επιχειρηματιών”. Σε μια χώρα που η μέση επιχείρηση απασχολεί πλέον τρία άτομα – τα μεγάλα εργοστάσια τα διώξαμε ή φεύγουν οσονούπω – ευαγγελίζεται μια Ελλάδα που ο πελαργός (ή ο εκτυπωτής) θα φέρνει λεφτά για να πληρώνονται όλοι όσοι θα δουλεύουν για το κράτος, δηλαδή όλοι. Θέλει μια ισότητα προς τα κάτω που θα μας εξασφαλίσει τον βαρύγδουπο τίτλο της βορειότερης αφρικανικής χώρας!

Αυτό που η Αριστερά δεν θέλει να καταλάβει, είναι πως υπάρχουν ολοένα περισσότεροι που θέλουν συναισθηματικά να πιστέψουν τα παραμύθια της για Δραχμές-με-ουρά και υπερκέρδη που κάποιοι “κρύβουν” από το Λαό, και κινδυνεύει να κληθεί να συγκυβερνήσει. Αυτή ακριβώς η αύξηση του ποιμνίου της Αριστεράς είναι που φοβίζει και τους εταίρους μας (καθώς και τα δυο κόμματα εξουσίας) και συναινούν σε πρόωρες εκλογές το Μάη.

Από την άλλη, οι πονηρές επιθέσεις των διαπλεκόμενων μέσων στους μετανοήσαντες του πολιτικού συστήματος, που συκοφαντούνται επειδή φώναξαν “απεταξάμην”, με την ταυτόχρονη σιγή ασυρμάτου για νέες εξυγιαντικές πολιτικές κινήσεις, εξασφαλίζει πως οι επιλογές των εξωσυστημικών ψηφοφόρων θα περιοριστούν στη δραχμολαγνεία της Αριστεροδεξιάς, και την πατριδολαγνεία της ακροδεξιάς και των “λαγών” (ο νοών νοείτω). Περί ορθολογικών σιγή ιχθύος…

Σε όλα αυτά, ο Έλληνας ψηφοφόρος, της εξανδραποδισμένης μεσαίας τάξης, ο νοικοκύρης και οικογενειάρχης, που τόσα χρόνια κοίταζε την δουλειά και την προκοπή του, και τηρούσε την ενδεκάτη εντολή (ου μπλέξεις) έχει αδυναμία να επιλέξει πέρα από την λευκή ψήφο ή την αποχή – αυτά δηλαδή που ενισχύουν το υπάρχον σάπιο πολιτικό σύστημα.

Μένουν δυο μήνες ως τις εκλογές και ήδη μου μυρίζει κολόνια, δεν είμαι αισιόδοξος.

capital

filologos10.wordpress.com

filoumenos.com