Τέλειωσε την Ελλάδα, απειλεί τώρα και τον κόσμο ο Γ.Α.Π.

Γράφει η Νάνσυ Καλαφάτη 


Άκουγα τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου, στην εθνική συνδιάσκεψη. Ως δημοσιογράφος είχα αντιληφθεί πολύ πιο πριν, περίπου τι θα συνέβαινε σήμερα και λίγο έως πολύ ήταν αναμενόμενο το περιεχόμενο της ομιλίας του ΓΑΠ., τα άλλοθι που θα έδινε στον εαυτό του και στη θητεία του, ακόμη και τη δικαιολογημένη συγκίνησή του. Δεν είναι και λίγο να εγκαταλείπεις μια πρωθυπουργία, την οποία επί χρόνια άλλοι επεξεργάστηκαν και κάποιοι “άλλοι” εργάστηκαν ή συνέργησαν για να την αποκτήσεις. Ως πολίτη όμως, πολλά από όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός -και πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- με λύπησαν και με ταπείνωσαν. Γιατί ο πολίτης, οι πολίτες, είναι εκείνοι που πλήρωσαν και θα πληρώνουν το τίμημα των λαθών του “αγαπητού” Γιώργου- κατά τις προσφωνήσεις της κας Μέρκελ- και της ομάδας του, που κυβέρνησαν ανεπιτυχώς την Ελλάδα. Επισήμανα κάποια σημεία της αποχαιρετιστήριας ομιλίας του, οι οποίες προσφέρονται για διάλογο και αντίλογο. Ίσως και αργότερα να ανασύρονται -ενδεχομένως- από τα αρχεία των δημοσιογράφων, για να τεκμηριώνονται στοιχεία μια χείριστης πολικής που ασκήθηκε στη χώρα. Γιατί ίσως και να προβλέπω ή να φοβάμαι ότι στο μέλλον θα μας απασχολήσει αρκετά, ο ΓΑΠ. Μίλησε και πάλι πολύ! Γύρω στα 75 λεπτά αλλά ευτυχώς, δεν κατέρριψε τα ρεκόρ του... Κάστρο. Οι αιτιάσεις του αφορούσαν κυρίως τον ίδιο:Περιαυτολογούσε! Σαν να ανήκει στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που θέλουν να ακούν από το ίδιο τους το στόμα το “εγώ, ο εαυτός μου, ο εαυτούλης μου”! Τον άκουγε ένα πυκνό ακροατήριο! Τον χειροκρότησαν θερμά κατά την είσοδό του, υποτονικά σε αποστροφές του λόγου του και... θεραπευτικά δυνατά στο τέλος... Όταν επιτέλους αναφέρθηκε στα της αποχώρησής του, κατά-χειροκροτήθηκε! Ανάμεσα στους χειροκροτητές και φανατικοί φίλοι της οικογένειας Παπανδρέου, αλλά και ενσυνείδητοι ή εκκολαπτόμενοι φανατικοί υποστηρικτές του “νέου” προέδρου του ΠΑΣΟΚ κου Βενιζέλου. Ο κ. Βενιζέλος παρότι προέκυψε εκ του ασφαλούς στην πολιτική, με μια ασφαλέστατη επαγγελματική άνοδο και καταξίωση, τώρα πρέπει να μπει σε άλλον πολιτικό “κορσέ”: Αναλαμβάνει σε ένα ΠΑΣΟΚ, ήδη διασπασμένο. Ένα κόμμα που αναθεματίζεται σήμερα, από ανθρώπους οι οποίοι μέχρι χθες ήταν απόλυτα πιστοί στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος. Είπε ο ΓΑΠ, μεταξύ άλλων: “Τα τελευταία χρόνια, βρέθηκα σε ρόλους που με έφεραν σε απόσταση. Σε ρόλους δύσκολων αποφάσεων”. Κανείς βεβαίως δεν του είχε επιβάλλει αποστάσεις από το λαό! Μόνος του τις επέλεξε! Μόνος του “έκαψε” τον τίτλο του καλού παιδιού, παρά τις όποιες αδυναμίες του΄. Τα δε πολτικά του λάθη στο παρελθόν ήταν... θεραπεύσιμα! Εν ενεργεία πρωθυπουργός -πέραν των προεκλογικών πυροτεχνημάτων που μεταχειρίστηκε, στην παρά πέρα διαδρομή του- έπραξε κάτι άθλιο που δεν του συγχωρείται ιστορικώς: Συκοφάντησε- και όχι μία φορά- το Λαό! Χαρακτήρισε απατεώνες τους ΄Ελληνας που είχε αναλάβει να διοικήσει. Δυσφήμισε τη χώρα, ενώ καραδοκούσαν οι “ύαινες και τα τρωκτικά”! Ξεδιπλώνοντας έναν “άγνωστο” χαρακτήρα για παλιούς του φίλους- όπως πχ ο Αδ. Πεπελάσης- εμφανιζόταν συχνά, σαν ένα κακομαθημένος ανώριμος έφηβος, που “κατρακυλούσε” αλλά δεν είχε ζητήσει τη γνώμη όσων είχαν την ικανότητα να τον βοηθήσουν να διοικήσει. Αντιθέτως, ανέπτυξε μια ομάδα “ομοτράπεζων”, φίλων και κοινωνικών γνωστών, συμφοιτητών, τον τάδε και τον δείνα, με γνώμονα τα βιογραφικά τους και την εμφάνιση τους. Σε αυτούς στηρίχθηκε, αυτούς εμπιστευόταν και ας τους αποκαλούσαν εντός κόμματος ακόμη και σοβαρά στελέχη “κηπουρούς”, άχρηστους κλπ.. Βεβαίως αρκετούς θα τους κληροδοτήσει και στον κο Βενιζέλο! Ακόμη και ο τελευταίος πρακτικός και χρήσιμος νους λέει: Αν δε γνωρίζεις, ρωτάς και μαθαίνεις! Δεν το έπραξε ο ΓΑΠ και εδώ γεννάται το μέγα ερώτημα; Γιατί εφόσον υπήρχαν πλειάδες ικανών ελληνικών μυαλών δεν κάλεσε συστράτευση μιας τέτοιας προ του κινδύνου και να αποφασιστεί από κοινού τι έπρεπε να γίνει με την οικονομία της χώρας; Για να τεκμηριώσει δε ,το προεκλογικό “σύνθημα” λεφτά υπάρχουν, λίγο διάστημα μετά την εκλογή του, μοίρασε εκείνο το φιλοδώρημα των 200 Ευρώ -αν θυμάμαι καλά- σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Ενώ εκ των υστέρων μάθαμε ότι την ίδια ώρα συνομιλούσε με το ΔΝΤ παρά το ότι στους δημοσιογράφους έλεγε τις συνήθεις “διασκευές”. Ο πρώην του ΔΝΤ Στρος Καν ομολόγησε από τηλεοράσεως ότι οι επαφές του με τον κ. Παπανδρέου είχαν αρχίσει πριν από τις εκλογές του 2009. Και είχε συζητηθεί το θέμα της προσφυγής της χώρας στο διεθνή οικονομικό οργανισμό, για δάνειο. Αλλά λίγο μετά-διεθνές παράδοξο- διέρρευσε στον τύπο η έκφυλη προσωπική ζωή του Στρος Καν και οι συνέχειες που πιθανόν να είχε να δώσει στις αποκαλύψεις του δεν είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα. Ο κ. Παπανδρέου ακόμη και σήμερα, μίλησε για ιστορική απομείωση του χρέους και μεγάλη ανάσα, ευχαριστώντας μάλιστα συνεργάτες, τους υπουργούς, τους αφανείς τεχνοκράτες καθώς και τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο(!) για την συνδρομή του. Στο συγκεκριμένο σημείο, δε θα σχολιάσουμε τα της Πρωθυπουργίας Παπαδήμου. Θα σχολιάσουμε τη “υπερφίαλη ” συμπεριφορά Παπανδρέου, αν και είναι αυτός ο οποίος “δανείστηκε” την ικανότητα του κυρίου Παπαδήμου για να ξεπεράσει τη σκόπελο της απόλυτης χρεοκοπίας και να πρωθυπουργεύσει για χάρη του. Χρεοκοπήσαμε κατά τους οίκους αξιολόγησης... Αλλά ο κ. Παπαδήμος με επιτήδειο τρόπο μας το πέρασε ήπια! Βεβαίως, το δηλητήριο θα το πιούμε μετά τις εκλογές-οι οποίες καθυστερούν ανορθόδοξα- όταν θα κληθούμε μετά τον Ιούνιο, να καταβάλλουμε τίμημα για τα όσα “πρωτοφανή” για την οικονομία μας πέτυχαν οι κύριοι Παπανδρέου και Παπαδήμος μετά των κυρίων Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου και τους υποστηρικτές τους των άλλων κομμάτων! Το θέμα δεν είναι ο αριθμός των μνημονίων και ο βαθμός σκληρότητας των μέτρων. Αλλά ποιών τα λάθη προκάλεσαν τα μνημόνια και τα μέτρα! Μέχρι τώρα η οικογένεια Παπανδρέου δεν έχει απαντήσει στα δημοσιεύματα της Βελγικής Le Monde που αναφερόταν σε εταιρεία διαχείρισης cds, στην οποία μετέχει μέλος της και που από σήμερα ενεργοποιούνται παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις και δεσμεύσεις Βενιζέλου! Η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ, υφάνθηκε εδώ και μήνες και σχεδιαζόταν επί χρόνια. Σήμερα συνέφερε τον κύριο Βενιζέλο-ο οποίος Κυβερνητικά συνεταιρίστηκε με τον κ. Παπανδρέου και αποδέχθηκε να ακολουθήσει τις οικονομικές στρατηγικές και του ΓΑΠ στο Εurogoup- ο Γ. Παπανδρέου να υπεραμυνθεί του... έργου του! Αν ειδικώς σήμερα παραδεχόταν ο ΓΑΠ, τα λάθη του, θα ήταν σαν να ομολογούσε την αποτυχία του. Άρα ο κ. Βενιζέλος αύριο θα παρελάμβανε την Προεδρία ενός κόμματος χρεωμένου με την απόλυτη κυβερνητική αποτυχία. Ασκηθεί ο ΓΑΠ, σκληρή κριτική στη Νέα Δημοκρατία λέγοντας χαρακτηριστικά πως: Παρότι θα ήθελε να την ευχαριστήσει για τη συνεισφορά της στην κυβέρνηση, η στάση της, δεν του επιτρέπει να το πράξει. Φυσικά ο ΓΑΠ, ως πολιτικός ήταν λογικό ότι έπρεπε να επιτεθεί και σε έναν πολιτικό αντίπαλο και έβαλε κατά της ΝΔ. «Θα ήθελα να είμαι μεγαλόψυχος και να ευχαριστήσω τη ΝΔ για τη συνεισφορά της, αλλά δυσκολεύομαι γιατί και αυτό το έκανε με δυσκολία, είπε. Μπήκαν στην κυβέρνηση υπό την απειλή του δημοψηφίσματος, το οποίο φοβήθηκαν» είπε στηλιτεύοντας τη στάση της στο ζήτημα της συναίνεσης τα τελευταία χρόνια αλλά και την ενδοκυβερνητική της παρουσία. Και εδώ έδειξε πάλι την έκλειψη πολιτικής ευστροφίας που τον διακρίνει. Διότι μόλις το καλοκαίρι, ο Πρόεδρος της ΝΔ τον είχε “στήσει στον τοίχο” και ενώ η Αθήνα καιγόταν, τον είχε φθάσει στο σημείο να θέλει να παραιτηθεί. Στη συνέχεια, έστω και αν οι αστοχίες του ΓΑΠ, οδήγησαν στο να σχηματισθεί η Κυβέρνηση Παπαδήμου, πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό:Να μετατρέψει την “καλπάζουσα” ΝΔ και από πουλέν κυβερνητικό κόμμα να σέρνεται σήμερα ως κουτσή φοράδα και ο “πρώην αναβάτης” να έχει χάσει το ενδεχόμενο να πετύχει την προσδοκόμενη αυτοδυναμία και απλώς “περπατάει” κρατώντας τα κομματικά γκέμια! Ο Γ. Παπανδρέου εκδήλωσε σήμερα μια υποβόσκουσα εμπάθεια, αν και έκανε ουδέτερη αναφορά:: «Προσωπικές διαφορές δεν έχω με κανέναν-είπε- αλλά δε σκύβω και το κεφάλι σε κανέναν. Και ο πολιτικός, αν σκύψει για μία στιγμή το κεφάλι γίνεται μαριονέτα. Και εγώ δεν υπήρξα ποτέ μαριονέτα. Ο, τι και να μου κοστίσει. Και μου κόστισε τόνισε- σε αντίθεση με τις προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ για διαφάνεια, οι αγώνες της Νέας Δημοκρατίας εξαντλήθηκαν σε «κορώνες κατά της διαφθοράς μέσα σε σουβλατζίδικα. Προφανώς , η αναφορά του ήταν τη δήλωση του Κώστα Καραμανλή στου Μπαϊρακτάρη περί...νταβατζήδων. Όμως ο Καραμανλής στη συνέχεια τιμωρήθηκε επειδή ακριβώς δε συγκρούστηκε ανοικτά με τους νταβατζήδες. Γιατί αν είχε κατονομάσει έστω δύο, οι υπόλοιποι θα ακολουθούσαν σαν ντόμινο. Αλλά δε θα σταθώ σήμερα σε λεπτομέρειες για άλλους πρώην πρωθυπουργούς. Σήμερα, είναι το “φινάλε” του κεφαλαίου Γιώργος Παπανδρέου πρόεδρος ΠΑΣΟΚ! Απλώς θα υπογραμμίσω ότι τουλάχιστον προεκλογικά το 2009,ο Κ. Καραμανλής είπε μιαν αλήθεια. Είπε ότι λεφτά ΔΕΝ υπήρχαν-τους λόγους τους γνωρίζουμε ήδη, όσοι ασχολούμαστε- και ότι έπρεπε να ληφθούν επειγόντως μέτρα και να γίνουν μεγάλες περικοπές στις δαπάνες του κράτους. Ψευδώς του αποκρίθηκε ο κύριος Παπανδρέου με το “λεφτά υπάρχουν” και πάρα πολλοί τον πίστεψαν. Επίσης, παρά το γεγονός ότι με δόση εμπάθειας έβαλε κατά της ΝΔ, θεωρώ ότι στόχος του ήταν προσωπικώς ο Αντώνης Σαμαράς. Και εδώ -κατά τη γνώμη μου- έκανε και νέο πολιτικό ολίσθημα: Δε γνωρίζω αν είναι τόσο αφελής ώστε να μην μπορεί να αντιληφθεί τα περί μετεκλογικών συνεργασιών - που ο ίδιος επεδίωκε επί μακρό διάστημα- και συγκυβερνήσης, για τις οποίες συνεργασίες, εκφράζεται θετικά και ο διάδοχός του κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. “ Παίρνω πάνω μου ό,τι λάθος έγινε”! είπε ακόμη και συμπλήρωσε: “Αλλά όποιες επιτυχίες είχαμε, ανήκουν σε όλους. Ας μην τις λησμονούμε. Δεν κάνω απολογισμό, υπερασπίζομαι το έργο μας, με το οποίο θα πάμε και στις εκλογές. Παίρνει επάνω του όλα τα λάθη... Πως όπως ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου; Αλλά δεν είδαμε το σταυρό που κουβαλά και δεν του διαμοίρασαν τα ιμάτια... Το Γολγοθά της φτώχειας ανεβαίνει μόνον ο Λαός και το σταυρό του μαρτυρίου κουβαλάνε καθημερινά κυρίως οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι... Και σε ποιες επιτυχίες αναφέρεται: H τρόικα και τα μνημόνια, είναι η απόδειξη μιας παράλυτης και ανίκανης κυβέρνησης να διοικήσει και να επιτύχει. Και ας μην ξεχνάμε ότι και ο Υπουργός Οικονομίας, ο “διάδοχος”Βενιζέλος, χαρακτηρίστηκε από του Ευρωπαίους ως ο χειρότερος Υπουργός Οικονομίας της ευρωζώνης! Είπε κι άλλα όπως: Για αριστερο-δεξιούς πατριδοκάπηλους που παίζουν το παιγνίδι της δραχμής... Είπε ότι έγινε πιο σοσιαλιστής και ανέπτυξε τη θεωρία της σοσιαλιστικής του... βελτίωσης! Είπε ότι μετάνιωσε που δεν έκανε νωρίτερα το δημοψήφισμα... “Ο λαός- πρόσθεσε- έπρεπε να εκφραστεί. Διότι επρόκειτο για την σημαντικότερη απόφαση στην ιστορία. Με είπανε τρελό, άφρονα, επειδή ζήτησα να δοθεί ο λόγος στον λαό, στον πολίτη”. Οι ίδιοι που πρώτα με κατηγορούσαν ως υποχείριο των ξένων ξαφνικά άρχισαν να λένε: Μας πως είναι δυνατόν να παίρνει τέτοια απόφαση; Ρώτησε τη Μέρκελ ρώτησε τον Σαρκοζί. Εγώ ήθελα να ρωτήσω τον Ελληνικό λαό. Πολλοί λένε ότι ήταν αυτή η απόφαση που στοίχισε την πρωθυπουργία. Απαντώ: Χαλάλι. Πιστεύω στη Δημοκρατία. Όχι στις καρέκλες”. Αλλά το “δημοψήφισμα” είχε δύο δραματικές επιπτώσεις; Πρώτον ότι αποδείχθηκε το προσωπικό του κόλπο grosso. Η τρίπλα του ΓΑΠ για να μην προκηρύξει τις εκλογές έως ότου επιτελέσει την κυβερνητική του συντέλεια! Δεύτερον, ενώ υποσχέθηκε στις Βρυξέλλες -ό,τι υποσχέθηκε ερήμην μας- επέστρεψε στην Αθήνα και πέταξε το πυροτέχνημα, με αποτέλεσμα να καούμε εμείς από την οργή των μέχρι τότε “φίλων του” των Μέρκελ και Σαρκοζί! Δεν μπόρεσα -μα την αλήθεια- να καταλάβω ήταν οι φράσεις του: “Πετύχαμε τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση βίας χωρίς να καταρρεύσουμε, χωρίς θύματα στους δρόμους”. Αναδιάρθρωση χρέους ναι... αυξητικά το πέτυχε! Αλλά τι εννοούσε με τη “βία που αναδιαρθρώθηκε” δεν το χωράει ο νους μου. Όπως δεν μπορώ να καταλάβω επίσης τι εννοεί όταν λέει ότι θα τρέχει για την Ελλάδα! Θα είναι λαμπαδηδρόμος στους επόμενους Ολυμπιακούς; Θα ταξιδεύει “υπέρ Ελλάδος” για λόγους “νεο- σοσιαλιστικών αρχών”; Ή μήπως θα επιλεγεί από την ΕΕ ως ο Έλληνας “επιτηρητής” που επιδιώκεται! Λέτε; Το άλλο, ότι θα είναι δίπλα στη νέα ηγεσία; Υποκρύπτει άραγε κάποια “απειλή” για τον κύριο Βενιζέλο, ειδικώς και γενικώς; «Έτρεχα από εδώ και από εκεί για την Ελλάδα. Κάποιοι με είπαν τουρίστα. Θα συνεχίσω να τρέχω. Και εδώ και στα χωριά και στην Ευρώπη, παντού», είπε και διαβεβαίωσε ότι η νέα ηγεσία θα έχει την αμέριστη στήριξή του: Ναι τον είδαμε να τρέχει σε μαραθώνιο, να κάνει και κανό μεσούσης της Συνόδου των Βρυξελλών και της “αγρυπνίας” όλων μας περιμένοντας- και προσευχόμασταν- θετικές για την Ελλάδα αποφάσεις. Το ίδιο έπραξε και το περασμένο καλοκαίρι μετά την θριαμβολογία... της επιτυχίας του Ιουλίου! Έπειτα πήγε διακοπές! «Όποιος εκλεγεί είπε- θα με έχει κοντά του, όποτε χρειάζεται. Να βοηθάω με διακριτικότητα βέβαια. Η ...διακριτικότητα των πολιτικών, εύκολα μπορεί να μεταβληθεί σε αδιακρισία! Και ο διάδοχος του ΓΑΠ, είναι αρκετά “επιτήδειος” στο να κρατάει τις εσωκομματικές αποστάσεις! Άλλωστε και λόγω της διακριτικής παρουσίας του, κατάφερε να είναι ο “αποκλειστικός” διάδοχος του Γ Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ! Όλα τα παραπάνω στη συνέχεια του χρόνου θα τα ξεδιαλύνουμε κατά πως πρέπει. Για την ώρα, κράτησα για το τέλος, μια ενδιαφέρουσα ρήση του Γιώργου Παπανδρέου: “ Ήρθε η ώρα να δώσω τη μάχη από άλλα μετερίζια!” Άραγε τι εννοούσε ο “πρώην”; Είχαμε σχεδόν ένα χρόνο πριν, αντιληφθεί, ότι λόγω της ...επιτυχίας του έργου Παπανδρέου, ο ρόλος του θα γίνει στο εξωτερικό περισσότερο εμφανής... Η διαρκής απουσία του για “ύψιστες “αποστολές εις την αλλοδαπή, ποικιλοτρόπως θα συμφέρει: Κατά πρώτον, τον κ. Βενιζέλο που δεν θα τον έχει στα πόδια του. Βεβαίως δε θα θέλαμε να είναι άγνωστου κατοικίας του πρώην πρωθυπουργού μας, για τα πολλά και διάφορα που ευελπιστούμε ότι θα προκύψουν στο μέλλον. Κατά δεύτερον, οι “άλλοι” που θα τον προβιβάσουν σε κάτι άλλο, για να μάχεται στα νέα μετερίζια θα έπρεπε να σκεφτούν πολύ καλά τι θα πράξουν! Να σκεφθούν μήπως το “μέγεθος Παπανδρέου” είναι πρόσθετη “απειλή” για τις επιδιώξεις τους! Εκεί ένα έχω να προσθέσω: Ας προσέξουν, ασχέτως αν δεν προσέξαμε εμείς.

kostasxan.blogspot.com