Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς: Ο θρύλος που τρομάζει τους Τούρκους - Νέα ελληνοβυζαντινά μνημεία θυμίζουν ότι βρίσκονται σε ελληνική γη

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Mε αφορμή τις συνεχιζόμενες επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας κατά του Ελληνισμού οι οποίες πυκνώνουν έχρχεται πάλι στην επιφάνεια ο θρύλος του Μαρμαρωμένου βασιλιά, του βασιλέα Ιωάννη  ο οποίος θα ξαναφέρει σύμφωνα με τις ορθόδοξες διδαχές την λάμψη στον Ελληνισμό και την Ορθοοδξία.


Άλλωστε οι Τούρκοι επειδή έχουν στο μυαλό τους πάντα τον φόβο της εκπλήρωσης των ορθόδοξων διδαχών και προρρήσεων ένιωσαν ιδιαίτερη ανησυχία και έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα στο γεγονός της ανακάλυψης 65 τάφων της βυζαντινής περιόδου κατά την διάρκεια πρόσφατων αρχαιολογικών ανασκαφών στην αρχαία πόλη Στρατονίκεια που είναι κατασκευασμένη από μάρμαρο, γνωστή και ως πόλη των μονομάχων, σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hürriyet.

Στους τάφους βρέθηκαν τα οστά ενήλικων, αλλά και παιδιών που εικάζεται ότι πέθαναν πριν από 1.300 χρόνια, ενώ ο οικισμός που βρίσκεται το νεκροταφείο χρονολογείται πριν από 3.000 χρόνια.

Η αρχαία Στρατονίκεια είναι η μεγαλύτερη μαρμάρινη πόλη στον κόσμο, περιλαμβάνεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί ευρήματα από την ελληνιστική, ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο. 

Η ανακάλυψη εκ νέου βυζαντινών μνημείων δημιοργεί πάλι φόβο στους Τούρκους ότι η κλεμμένη γη στην οποία κατοικούν θέλει να γυρίσει πίσω στους νόμιμους κατοίκους της.

Έτσι αναβιώνει για άλλη μια φορά ο θρύλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά (κάτι που γίνεται συχνά τα τελευταία χρόνια ειδικά από τότε που η Αγία Γραφή στην Τουρκία έχει γίνει best seller)

Πίσω από αυτόν τον θρύλο κρύβεται ένας Άγιος της Ορθοδοξίας (αν και η Εκκλησία δεν τον αναγνώρισε επίσημα ωστόσο τον τιμάει έτσι), ένας στρατιώτης του Χριστού και αυτό έχει την σημασία του.




Γιατί ζούμε σε μια εποχή που οι θρησκείες αρχίζουν να παίζουν πάλι σημαντικό ρόλο. Το ISIS και τα εγκλήματά του το απέδειξαν αυτό. Έχουμε αγώνες θρησκευτικής επιβίωσης. Η Πίστη έσωσε τον Ελληνισμό στο παρελθόν μόνο η Πίστη θα τον σώσει και πάλι.

Πως επικράτησε αυτός ο θρύλος κανείς δεν γνωρίζει. Ίσως γιατί οι Έλληνες είδαν για άλλη μια φορά ότι χρειάζονται έναν μεγάλο ηγέτη δια του παραδείγματος για να μεγαλουργούν.

Όπως στο παρελθόν με τον Μέγα Αλέξανδρο, με τον βασιλιά Πύρρο με τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο και τόσους άλλους που πλεμούσαν στην πρώτη γραμμή και έτρωγαν μαζί με τους στρατιώτες τους.

Ο Έλληνας εκ φύσεως είναι ισχυρογνώμονας, χρειάζεται πάντα ένα μεγάλο ηγέτη να τον καθοδηγεί κάποιον που θα κάνει πρώτος αυτά που απαιτεί από τον ίδιο να κάνει.

Έτσι ακριβώς ήταν ο Άγιος Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης (Διδυμότειχο 1193 - Νυμφαίο Μικράς Ασίας 3 Νοεμβρίου 1254) ο δεύτερος αυτοκράτορας της Νικαίας (1222-1254), διάδοχος και γαμπρός του Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρη. 

Συνετός κυβερνήτης και ικανός στρατιωτικός, υπήρξε συνεχιστής του έργου του προκατόχου του πετυχαίνοντας να υπερδιπλασιάσει τις κτήσεις που παρέλαβε και να ανορθώσει κοινωνικά και οικονομικά το κράτος, θέτοντας τις βάσεις για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. 

Η τριανταδιάχρονη βασιλεία του χαρακτηρίζεται από συνεχή πρόοδο σε όλους τους τομείς της ζωής τής εξόριστης αυτοκρατορίας. Αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του αναγνωρίστηκε ως Άγιος και η μνήμη του ετιμάτο με ιδιαίτερη ευλάβεια από τους μικρασιατικούς πληθυσμούς μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα.

Ως Άγιος Ιωάννης Βατάτζης ο Ελεήμων, η μνήμη του ετιμάτο με ιδιαίτερη ευλάβεια από τους μικρασιατικούς πληθυσμούς μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μνήμη του αγίου-αυτοκράτορα διατηρήθηκε μέχρι τους νεότερους χρόνους, κυρίως στη μητρόπολη της Εφέσου. 

Το 14ο αιώνα ο επίσκοπος Πελαγονίας Γεώργιος συνέγραψε το Βίον του αγίου Ιωάννου βασιλέως του Ελεήμονος σε μορφή συναξαρίου, ενώ του αποδόθηκαν πολλά θαύματα. Στον επίσκοπο Γεώργιο πιθανόν βασίστηκε και ο Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809), ο οποίος κατά παραγγελία του μητροπολίτη Εφέσου συνέταξε ακολουθία προς τιμήν του αγίου-αυτοκράτορα. 

Η Εκκλησία δεν τον αναγνώρισε επίσημα ως άγιο, ωστόσο στα μηναία αναφέρεται η μνήμη του «Ιωάννη Δούκα Βατάτζη» στις 4 Νοεμβρίου. Στο Διδυμότειχο έχει ανεγερθεί το 2010 ο πρώτος Ναός αφιερωμένος στον άγιο Ιωάννη Βατάτζη.

Ο Ιωάννης Βατάτζης υπήρξε κατά κοινή ομολογία όλων των ιστορικών ένας από τους μεγαλύτερους αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Στην περίπτωσή του επαληθεύεται η ρήση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου Αυτοκράτορα, ο οποίος απευθυνόμενος προς τον αδερφό του, Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο, είπε τα εξής: 

«Από την ιστορία μας έχουμε το δίδαγμα πως όσο κυβερνούσαν βασιλιάδες στρατιώτες, το Βυζάντιο δοξαζόταν, ενώ μόλις έπαιρναν την αρχή οι ευνούχοι, το κράτος διαλυόταν». Ο Ιωάννης Βατάτζης ανήκει στην πρώτη κατηγορία, μόνο που δεν τον διέκρινε η ιμπεριαλιστική νοοτροπία και η επιθυμία για αποκόμιση πλούτου και δόξας. Αντίθετα πρώτιστο μέλημα του Ιωάννου ήταν ο λαός του. Για αυτό έμεινε στην ιστορία γνωστός ως πατέρας των Ρωμαίων.

Για τον Άγιο Βασιλιά του Ελληνισμού επικρατούν πολλοί θρύλοι και παραδόσεις. 

Ο Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός (6ος αιώνας μ.Χ.), προφητεύοντας στο μαθητή του Επιφάνιο για τη μελλοντική τύχη της Κωνσταντινούπολης, όταν έφθασε στο σημείο της κατάκτησης της πόλης και της ανάκτησης αυτής από τους Έλληνες, ανέφερε ότι θα βασιλεύσει στην πόλη για τριάντα δύο χρόνια ένας βασιλιάς κάνοντας θαυμαστά πράγματα, που το όνομά του θα είναι Ιωάννης. 

Οι μετέπειτα προφητείες Αγίων και Γερόντων αναφέρουν ότι ο βασιλιάς αυτός θα είναι στον τύπο του Ιωάννη Βατάτζη, ο οποίος βασίλευσε τριάντα δύο χρόνια! Υπάρχει ακόμα και ο θρύλος ότι ο βασιλιάς Ιωάννης θα είναι ο ίδιος ο Ιωάννης Βατάτζης, ο οποίος θα εγερθεί την κατάλληλη στιγμή για να σώσει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

Tι λένε ακριβώς οι θρύλοι για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά;

«Το ξίφος των Χριστιανών θα γuμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους»

«Τότε άγγελος εξ ουρανού καταβήσεται διά νεύσεως Θεού, έχων εν τη χερί αυτού σκήπτρον και ξίφος του Αγιωτάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, και τον ειρηνικόν στέψει βασιλέα»

«Εν γαρ ταίς εσχάτοις ημέραις αναστήσει Κύριος ο Θεός βασιλέα από πενίας και πορεύεται εν δικαιοσύνη πολλή…»

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου , Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς που η παράδοση τον θέλει να περιμένει κάπου υπομονετικά τη στιγμή που θα ξανακαθίσει στο θρόνο της Βασιλεύουσας Πόλης.

Αγιορείτες Γέροντες, λένε πως ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι ο Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ο Ελεήμων, ο Αυτοκράτορας δηλαδή Νικαίας

Ο θρύλος του μαρμαρωμένου βασιλιά είναι, αναμφίβολα, ο πιο συναρπαστικός θρύλος των Ελλήνων…

Συνδέεται -κυρίως -με τον Κωνσταντίνο τον ΙΑ΄Παλαιολόγο , ο οποίος υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας τού Βυζαντίου, που με το φρόνημα και την αυτοθυσία του, σημάδεψε χαρακτηριστικά το γεγονός της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στα χέρια των Οθωμανών.

Ο αυλικός του Γεώργιος Φραντζής αφηγείται με απλότητα τον θάνατο τού τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα:

«Ο βασιλεύς οὖν ἀπαγορεύσας ἐαυτόν, ἰστάμενος βαστάζων σπάθην και ἀσπίδα, είπε λόγον λύπης άξιον “οὐκ έστί τις τῶν χριστιανῶν τοῦ λαβεῖν τήν κεφαλήν μου ἀπ΄ ἐμοῦ;” ἦν γάρ μονώτατος ἀπολειφθείς. τότε είς τῶν Τούρκων δούς αὐτῷ κατά πρόσωπον καί πλήξας, καί αὐτός τῷ Τούρκῳ ἐτέραν ἐχαρίσατο’ τῶν ὁπισθεν δ΄ἐτέρος καιρίαν δούς πληγήν, ἔπεσε κατά γῆς’ οὐ γάρ ῄδεισαν ὃτι ὁ βασιλεύς ἐστιν, ἀλλ΄ ὡs κοινόν στρατιώτην τοῦτον θανατώσαντες ἀφῆκαν».

Σύμφωνα με την περιγραφή του Φραντζή, οι κατακτητές, μετά το τέλος του αγώνα, αναζήτησαν το σώμα του αυτοκράτορα:

«πλείονας κεφάλας τῶν άναιρεθέντων ἔπλυναν, εἰ τύχοι καί τήν βασιλικήν γνωρίσωσι, καί οὐκ ἡδυνήθησαν γνωρίσαι αὐτήν, εἰ μή τό τεθνεώς πτῶμα τοῦ Βασιλέως εὐρόντες ὄ ἐγνώρισαν ἐκ τῶν βασιλικῶν περικνημίδων, ή και πεδίλων ένθα, χρυσοί ἀετοί ἦσαν γεγραμμένοι, ὡs ἔθος ὑπῆρχε τοῖς βασιλεύσι».

«Θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους»

Η αναγνώριση του νεκρού αυτοκράτορα συνοδεύθηκε από την εντολή τού σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ να ταφεί με τις αρμόζουσες βασιλικές τιμές, χωρίς όμως να ανακοινωθεί και ο τόπος της ταφής. Οι μυστικοί πόθοι τού λαού συνέδεσαν τον θρύλο τού μαρμαρωμένου βασιλιά, με την ελπίδα για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση της αυτοκρατορίας.

Ο θρύλος λέει ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά, αφού πρώτα τον μαρμάρωσε.

Στη σπηλιά αυτή περιμένει για αιώνες ο “Μαρμαρωμένος Βασιλιάς” να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, “το πλήρωμα του χρόνου”, και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει τους Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη. Άλλοι θρύλοι και προφητείες αναφέρουν ότι θα τους κυνηγήσει μέχρι την ” Κόκκινη Μηλιά” και στη μάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν και “θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους”.

Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδό της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του Θεού για να τον ξυπνήσει.(βικιπαίδεια)

Μυστήριο με τον τάφο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου

Τέσσερις είναι οι τόποι , που διάφορες παραδόσεις τοποθετούν τον τάφο του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου , Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

1) Στο δεξιό διάδρομο του Γεσίλ τζαμί στο Τζουβαλί, όπου ήταν η εκκλησία της αγίας Θεοδοσίας. Σ΄αυτήν μετακομίσθηκαν τα ιερά λείψανα της μεγάλης εκκλησίας των αγίων Αποστόλων από τον αρχιτέκτονα Χριστόδουλο

2) Στην πλατεία του Βεφά, που άλλοτε έκαιγε κανδήλα και μια ιτιά σκίαζε «τον ύπνον του αποθαμένου». Μετά ήρθαν μετανάστες και χάλασαν τον τάφο

3) Στο αγίασμα του Βαλουκλί

4) Δεξιά από το ιερό της αγίας Σοφίας ο ιμάμης δείχνει ένα μάρμαρο βεβαιώνοντας ότι εκεί είναι θαμμένος ο τελευταίος αυτοκράτορας. Ο λαός μετά το μεσονύκτιον της Μεγάλης Παρασκευής πηγαίνει παραπλεύρως του ιερού και ακούει ήχο ψαλμωδίας που εξέρχεται από τα έγκατα της γης και βλέπει «ωσάν ένα νεκρόν θαμμένον κατάβαθα και έναν παπά να λειτουργεί κατάλευκα ντυμένον. ΄Εχει την όψη ο νεκρός ζωντανή , σαν να κοιμάται. Σε κάθε κνήμη του χρυσοκοπάει δικέφαλος αετός μισοσβησμένος και στο πλάι είναι ένα σπαθί στο χρώμα της φωτιάς με σπασμένο το θηκάρι». (Ν. Βασιλειάδου).

Μέχρι τούδε δεν ήταν γνωστή άλλη παράδοση για τον τάφο του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, πλην αυτής στο Βαφά Μεϊδάνι. Ο δε λυρικός και ρητορικός τόνος της διατριβής αυτής , γεννά την υπόνοια , μήπως και οι παραδόσεις που μνημονεύονται σ΄αυτήν είναι πλάσματα της φιλοπάτριδος φαντασίας. ( Ν.Πολίτης)

Ο άφθαρτος Ιωάννης Βατάτζης

Ένας λιγότερο διαδεδομένος θρύλος είναι αυτός του Δούκα Ιωάννη Βατάτζη, αυτοκράτορα της Νίκαιας, ο οποίος βρέθηκε παντελώς άφθαρτος στον τάφο του στην Μικρασία, τόσο ο ίδιος, όσο και τα βασιλικά του ενδύματα!

Όμως με τις αλώσεις των Φράγκων και των Τούρκων, χάθηκαν τα ίχνη λειψάνου, το οποίο βρίσκεται κατά το θρύλο, στην Κωνσταντινούπολη, κεκρυμμένο σε μυστικό σπήλαιο, το οποίο γνωρίζουν μόνο λίγοι κρυπτοχριστιανοί, που φυλούν το ιερό μυστικό για αιώνες, αναμένοντας την έγερση του μαρμαρωμένου! Μάλιστα έχουν υπάρξει και μαρτυρίες ανθρώπων , επί της εποχής μας, που ορκίζονται πως είδαν το σπήλαιο αυτό και τον μαρμαρωμένο βασιλιά με πλήρη πολεμική και το χέρι του στο ξίφος ,έτοιμο σχεδόν ν΄αποσπαστεί από τη θήκη του.

Ο θρύλος ακολουθείται και από βυζαντινούς χρησμούς

1. Η προφητεία του Αγίου Μεθοδίου αρχιεπισκόπου Πατάρων γράφει:

“Απέλθετε επί τα δεξιά μέρη της Επταλόφου, και εκεί ευρήσεται άνθρωπον επί δύο κίονας, ιστάμενον εν κατηφεία πολλή (έσται δε λαμπρός το είδος, δίκαιος, ελεήμων, φορών πενιχρά, τη όψει αυστηρός και τη γνώμη πράος) έχοντα επί τον δεξιόν αυτού πόδα καλάμου τύλωμα, και φωνή υπό του αγγέλου κηρυχθήσεται, συνήσατε αυτόν Βασιλέα, και δώσουσιν αυτώ εις την δεξιάν χείρα ρομφαίαν, λέγοντες αυτώ, ανδρίζου Ιωάννη, και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου, και επάρας την ρομφαίαν παρά αγγέλου, πατάξει τους Ισμαηλίτας Αιθίοπας, και πάσαν γενεάν άπιστον

2. Η προφητεία γραμμένη με κώδικα σύμφωνων (χωρίς φωνήεντα) στον τάφο του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου (την οποία αποκωδικοποίησε ο Πατριάρχης Γεννάδιος) γράφει: “σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά μέρη άνδρα εύρητε γεναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον τούτον έξετε δεσπότην”!

3. Η προφητεία του Αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού αναφέρει:

”Εν γαρ ταίς εσχάτοις ημέραις αναστήσει Κύριος ο Θεός βασιλέα από πενίας και πορεύεται εν δικαιοσύνη πολλή…”

4. Η προφητεία του Αγίου Ταρασίου γράφει σχετικά:

“Καί τότε εξυπνήσει ο Άγιος Βασιλεύες, ο εν αρχή μεν του ονόματος αυτού το ι, και εν δε τω τέλει σ, έχων, α σημαίνουσι σωτηρίαν….” δηλαδή το όνομα Ιωάννης.

5. Αναλυτική περιγραφή του μαρμαρωμένου-κοιμώμενου βασιλέως δίνουν χρησμοί του Λέοντος του Σοφού:

“Περί του θρυλουμένου πτωχού και εκλεκτού βασιλέως, τοϋ γνωστού και άγνωστου, τοϋ κατοικοϋντος εν τη άκρα της Βυζαντίδος. Ο αληθινός βασιλεύς… ον εδίωξαν της οικίας αύτοϋ οι άνθρωποι… εις το τέλος των Ίσμαηλιτών αποκαλυφθήσεται… εν ημέρα Παρασκευή, ώρα τρίτη… αποκαλυφθήσεται…”

Καί σε άλλο σημείο: “Ερωτώσι δε τον Βασιλέα, γελόντες πώς ακούει το όνομά σου; ο δε αποκριθείς λέγει, ο πτωχός, ο πτωχολέων, το όνομά μου Ιω, των πάντων ήμην δραπέτης, και ήλθον να πληρώσω μόνον τας λστ’ ημέρας. εγώ ειμί ο ο βασιλεύς ο πένης. ελεών πτωχούς και πένητας, το δε όνομά μου, ιώτα και ω, συν τη μακρά, ο λέγεται Ιω, και ελήλυθα εις τον κόσμον εις Χριστιανών πρεσβείαν, ίνα φυλάττω χρόνους λστ’. Έπειτα πορεύομαι, όθεν εξήλθον, είτα έρχεται και ο λύκος ολίγας τινάς ημέρας”!

6. Η προφητεία Αγίου Ανδρός προς τον βασιλέα Μανουήλ Παλαιολόγο γράφει:

“Τότε άγγελος εξ ουρανού καταβήσεται διά νεύσεως Θεού, έχων εν τη χερί αυτού σκήπτρον και ξίφος του Αγιωτάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, και τον ειρηνικόν στέψει βασιλέα. Ος και αυτόν μέσον πάντων εστίν εν τω πολέμω, δώσει δε αυτώ το σκήπτρον και το ξίφος, και το όνομα αυτού Ελεήμονα καλέσει”

Πού είναι η θρυλική «Κόκκινη Μηλιά»;

Πολλοί θρύλοι και πολλές παραδόσεις για την «Κόκκινη Μηλιά», οι οποίοι –θρύλοι- ενισχύθηκαν σημαντικά από την ιδεολογία της «Μεγάλης Ιδέας», που ίσχυσε στην Ελλάδα ως κυρίαρχη κρατική ιδεολογία μέχρι το 1922, θέλουν την Κόκκινη Μηλιά να βρίσκεται γεωγραφικά σε διάφορα μέρη, αλλά ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί ο χώρος αυτός!

Είναι γνωστό ότι η «Κόκκινη Μηλιά», τουλάχιστον από λαογραφικής άποψης, είναι μία μυθολογική τοποθεσία –ακαθόριστη γεωγραφικά– όπου, σύμφωνα με μια εκδοχή του νεοελληνικού θρύλου για το Μαρμαρωμένο Βασιλιά (Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο) και την επανάκτηση της Κωνσταντινούπολης, θα καταφύγουν οι Τούρκοι, όταν οι Έλληνες θα τους διώξουν από την Κωνσταντινούπολη.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η «Κόκκινη Μηλιά» είναι το όριο ως το οποίο θα επεκταθεί η Ελλάδα στη Μικρά Ασία, εκδιώκοντας τους Τούρκους. Κατά τη δεύτερη αυτή εκδοχή, η «Κόκκινη Μηλιά» τοποθετείται κάπου κοντά στην Άγκυρα.

Κατά το Ν. Γ. Πολίτη, η «Κόκκινη Μηλιά» αντιστοιχεί στο «Μονοδένδριον» των Βυζαντινών, πιθανολογούμενη πατρίδα των Τούρκων ή του Μωάμεθ στα σύνορα της Περσίας.

Ο θρύλος της «Κόκκινης Μηλιάς» ενισχύθηκε σημαντικά από την ιδεολογία της «Μεγάλης Ιδέας», που ίσχυσε στην Ελλάδα ως κυρίαρχη κρατική ιδεολογία μέχρι το 1922.

Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι από έρευνα και μελέτη τουρκικών αρχείων βρέθηκε ότι την εποχή εκείνη οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν την έκφραση «Κόκκινο Μήλο» για κάθε μεγάλη και ισχυρή πόλη, και έτσι αποκαλούσαν και την Κωνσταντινούπολη πριν την κατάληψή της. Παρά ταύτα δεν έχει θεωρηθεί βέβαιο και εξακριβωμένο αν με την τουρκική αυτή ονομασία σχετίζεται η «Κόκκινη Μηλιά» των Ελλήνων.

Σημειώνεται ότι πρόσφατα με εκτενές δημοσίευμα της Yeni Şafak, της οποίας διευθυντής είναι ο Ιμπραχήμ Καραγκιούλ προσωπικός φίλος και σύμβουλος εξ’απορρήτων του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ.Ερντογάν οι Τούρκοι επιχείρησαν να παρουσιάσουν την Αγία Σοφία ως έργο σκοτεινών τεκτονικών «Στοών».

Η εφημερίδα επικαλείται το μυθιστόρημα του Dan Brown, «Κόλαση», για να αιτιολογήσει την «ανάλυσή» της μπερδεύοντας προφανώς την φαντασία με την πραγματικότητα.

Μια αξιόπιστη ορθόδοξη μαρτυρία για τον ελεήμωνα Βασιλιά την έχουμε δια στόματος του μεγάλου Γέροντος Εφραίμ της Αμερικής (ή της Αριζόνας), τέως  Καθηγουμένου της Ι. Μ. Φιλοθέου Αγίου Όρους, ο οποίος έχει διηγηθεί ότι την πληροφορία για την ύπαρξη του Ιωάννη, τους την μετέφερε πριν το 1955 στο Άγιον Όρος ο Αρχιερεύς Ιερόθεος εκ Μικρασίας, ο οποίος μάλιστα τον είχε χειροτονήσει!

Αυτός ο Αρχιερέας Ιερόθεος τους είπε πως είχε δει με τα ίδια του τα μάτια τον κοιμώμενο Βασιλέα Ιωάννη!

Να τι είχε διηγηθεί συγκεκριμένα ο Γέροντας Εφραίμ της Αμερικής, το οποίο πρωτακούσαμε άφωνοι πριν 14 σχεδόν χρόνια στο Άγιον Όρος από κασέτα με τη φωνή του ίδιου του γέροντα:

» …Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης, ο οποίος, τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι αυτός θα βασιλεύσει τώρα. Θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό. Και θα γίνει αυτό.

Πριν από χρόνια εις το Άγιον Όρος ήταν ένας Αρχιερέας ονόματι Ιερόθεος. Αυτός ήρθε από την Μικρά Ασία. Και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον έβαλε στο Άγιον Όρος να κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ. Ήταν ένας άγιος Αρχιερέας, στον τύπου του Αγίου Νικολάου. Από αυτόν τον άγιον Αρχιερέα αξιώθηκα της Ιεροσύνης. Από την Μικρά Ασία. Ευλογημένος άνθρωπος του Θεού!

Ένα θα σας πω. Αγρυπνίες που κάμναμε! Δεκαπέντε ώρες αγρυπνία, αυτός ο άνθρωπος, ογδοηκοντούτις γέρων, δεν εκάθετο καθόλου στο κάθισμα. Από το θρόνο κατέβαινε στο στασίδι πάλι όρθιος. Και στην Λειτουργία τρεις ώρες που ακολουθούσε μετά την πολύωρη Ακολουθία του Όρθρου, όρθιος! Τον βάζαμε μια καρέκλα να καθίσει και δεν ήθελε. Έλεγε «ακόμη η Παναγία μας δεν με κούρασε» και ας έτρεμε όλος από την κούραση.

Αυτός ο άγιος Αρχιερέας, αυτός μας είπε. Αυτός είδε τον κοιμώμενο αυτόν Στρατηγό Ιωάννη, που θα αναστηθεί όταν θα γίνει ο 3ος μεγάλος αυτός Παγκόσμιος Πόλεμος! Τον είδε!. Διότι χείλη αρχιερέως και ιερέως ου ψεύδονται.

Λοιπόν μας είπε την αλήθεια. Και τον ρωτήσαμε. Διότι ζούσε τότε και ο μακαριστός μου και ο άγιος γέροντάς μου (σ.σ. ο περίφημος Ιωσήφ Ησυχαστής και Σπηλαιώτης) και όλοι μαζί συνοδεία, τον είχαμε πάρει στο εκκλησάκι μας και εκεί καθίσαμε και τον κάμναμε τις ερωτήσεις. Και μας τα έλεγε. Τα ακούσαμε με τα αυτιά μας.

Λέει «υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος βασιλεύς και θα αναστηθεί»!

Του λέμε «πότε Γέροντα; Πότε άγιε Αρχιερέα του Θεού»;

Λέει, «όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!

Και επίσης μας είπε ότι «το δεξί του χέρι είναι στη λαβή του σπαθιού! Το οποίο σπαθί είναι μες στην θήκη».

Και μας έλεγε «όταν το σπαθί βγει από τη θήκη του, τότε θα αρχίσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».

Και εμείς από την περιέργεια μας του λέγαμε:

«Σεβασμιότατε πόσο απέχει το σπαθί από την θήκη»;

«Ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγει» λέει…»!

Η αποκάλυψη αυτή του Αρχιερέως Ιεροθέου έγινε λίγο πριν τα γεγονότα του Πογκρόμ του 1955 σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, ζώντος του οσίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή του Σπηλαιώτη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 μ.Χ

pronews.gr