Κάποιοι μας Κατέχουν – Κάπου Ανήκουμε

Η μοναδική σκέψη του Φορτ, είχε μια «Κοσμική Υπόσταση». Στην πραγματικότητα η Γη δεν είναι αυτό που φαίνεται! Είναι κάτι ενδιάμεσο μέσα στο Σύμπαν! Ίσως η Γη να μην είναι καθόλου ανεξάρτητη όπως νομίζουμε και η ζωή πάνω στη Γη να μην είναι ανεξάρτητη από άλλες ζωές και από άλλες υπάρξεις μέσα στο διάστημα.

Οι χιλιάδες σημειώσεις του Φορτ, π.χ. για όλων των ειδών τις παράξενες βροχές, τον οδήγησαν να υποθέσει πως οι περισσότερες απ’ αυτές δεν είχαν γήινη προέλευση.

Ολα αυτά γράφονται τις δεκαετίες του 1910 και του 1920. Νωρίτερα δεν είχαν ξαναγραφτεί τέτοια πράγματα. Αν σας θυμίζουν κάτι, αν σας φαίνονται γνωστά κάποια απ’ αυτά, μάθετε ότι ο Τσαρλς Φορτ ήταν ο πρώτος που τα έθεσε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Κάποια άλλα τ’ ακούτε ίσως για πρώτη φορά. Αυτό σημαίνει ότι ο Φορτ δεν ήταν απλά πολύ μπροστά από την εποχή του, αλλά ίσως πολύ πιο μπροστά και από τη δική μας. Το ίδιο δε συμβαίνει με όλους τους ιδιαίτερους ανθρώπους; Πότε είναι που έρχεται και ο δικός τους καιρός; Κανείς δεν ξέρει.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Φορτ, αν και υποστηρικτής της απλής σκέψης, δεν ήταν καθόλου απλοϊκός. Δεν πίστευε όλα όσα έβλεπε. Ήταν όμως τελείως αντίθετος με τη συνήθεια που έχουμε να αρνιόμαστε τα πάντα, όλα όσα εμείς δεν ξέρουμε. Έδινε γροθιές για να γκρεμίσει το τερατόμορφο επιστημονικό οικοδόμημα, που ήταν (και είναι ακόμη) φτιαγμένο με μισές αλήθειες, που έμοιαζαν με οικτρά λάθη. Ο ίδιος έλεγε για ένα από τα βιβλία του, μιλώντας ουσιαστικά για όλα τα βιβλία του: «Αυτό το βιβλίο είναι ένας μύθος, όπως είναι οι Χίλιες και Μία Νύχτες, Τα Ταξίδια του Γκάλφερ, Η Καταγωγή των Ειδών, και φυσικά όπως η Βίβλος» Ο Τσαρλς Φορτ ήταν ο Τσαρλς Φορτ. Ήταν ο ίδιος ο μύθος του.

«Νομίζω πως ανήκουμε κάπου. Πιστεύω πως η Γη, σε κάποιες άλλες εποχές, ήταν μια έρημη χώρα και κάποιοι άλλοι ήρθαν εδώ πριν από εμάς, την εξερεύνησαν, την αποίκισαν, έφτιαξαν μεταλλάξεις και στο τέλος άρχισαν μεταξύ τους ένα μεγάλο πόλεμο. Τώρα πια, κάτι πολύ περίεργο κατέχει την Γη, που έγινε η αιτία να φύγουν όλοι οι άποικοι. Ίσως να είμαστε προορισμένοι να μας χρησιμοποιούν, έχοντας την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της δημιουργίας, ίσως να υπάρχει κάποιος κανονισμός που να διαχωρίζεται σε πολλές κατηγορίες.

Κάτι έχει πάνω μας νόμιμο δικαίωμα, κάτι μας εξουσιάζει, αφού πρώτα πλήρωσε το αντίτιμο για να πάρει την ιδιοκτησία που παλιότερα ανήκε αλλού. Αυτή η συναλλαγή, ήταν γνωστή εδώ και πολλούς αιώνες, σε πολύ λίγους από εμάς, οι οποίοι θα ήταν πιστοί μιας πολύ μυστικής λατρείας, ή κάποιας μυστικής εντολής και τα μέλη αυτής της ομάδας μας κατευθύνουν στο επίπεδο των αποδεκτών γνώσεων και μας προσανατολίζουν προς αυτήν τη μυστηριώδη λειτουργία και χρήση μας.» Charles Fort «The Book of the Damned»

«Σύμφωνα με τη βαθυστόχαστη σκέψη ενός από τους μεγαλύτερους δασκάλους μας, του Τσαρλς Φορτπίσω από όλα τα πράγματα και τα φαινόμενα κρύβεται ένα ανείπωτο σύνολο, μια μυστική ενότητα που δεσπόζει παντού. Άρα η πολιτισμένη σκέψη του 19ου αιώνα που χαρακτήρισε την εποχή μας, και ο κόσμος της ξερής δυαδικής λογικής, αντιπροσωπεύουν τον δυϊσμό, που δεν κατανοεί τα πράγματα αλλά απλώς τα ξεχωρίζει σύμφωνα με τις ιδιότητες τους. Ο Φορτ πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας μιας νέας διανοητικής δομής. Αυτή λοιπόν ήταν η τρέλα που έβγαινε από το μικρό φτωχικό δωμάτιο στο Μπρονξ, για να εναντιωθεί στη στειρότητα και στη μονοπωλιακή φαυλότητα της επιστήμης και του ορθολογισμού, και ενάντια στην ίδια τη δομή της σκέψης. Αυτός πίστευε σε μια άλλη μορφή ευφυΐας που τη θεωρούσε αναγκαία: μια μυστική ευφυΐα, αφιερωμένη στην κατάκτηση του συνόλου, της ολότητας. Από εκεί και πέρα θα ανακαλύψει και θα εξερευνήσει και  άλλες μεθόδους γνώσης. Η προετοιμασία γι’ αυτήν την αλλαγή, θα γίνει μέσα από ένα ταρακούνημα της ίδιας της σκέψης μας -κι έλεγε: «Θα σας στείλω σε πόρτες που ανοίγουν γι’ αλλού …» Λουί Πάουελς

Aμφισβητείστε και Γελοιοποιήστε ό,τι σας λένε!

Ο Φορτ δηλώνει «Δεν είμαι ούτε ρεαλιστής, ούτε ιδεαλιστής. Είμαι οπαδός της ενδιάμεσης κατάστασης»

Ξεκλείδωσε ο Φορτ κάποια από τα μυστικά της ζωής, τα μυστικά των κόσμων, τα μυστικά του Θεού.

»Από καλαισθησία, θα ζωγραφίσω αυτό που φαίνεται ολοκληρωμένο. Το ημιτελές μου φαίνεται άσχημο. Την Αφροδίτη της Μήλου θα την έβρισκε άσχημη ένα μικρό παιδί. Μόνο ένα ώριμο πολυσύνθετο πνεύμα που θα είχε τη δυνατότητα να τη φανταστεί όπως ήταν αρχικά, θα την έβρισε τέλεια. Ένα χέρι μπορεί να φανεί όμορφο μονάχα όταν λειτουργεί -και πάντα σε σχέση με το όλον. Κομμένο και παρατημένο στο πεδίο της μάχης το ίδιο χέρι δεν είναι τίποτε πια. Αλλά, όλα αυτά που μας περιβάλλουν, είναι μέρος κάποιου άλλου πράγματος, και αυτό με τη σειρά του κάποιου άλλου: τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι ωραίο, μόνο τα φαινόμενα παρεμβάλλονται ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια. Μόνο το Σύμπαν είναι τέλειο, μόνο η τελειότητα είναι όμορφη

»Υπάρχουν λοιπόν πέρα από το δικό μας, άλλοι κόσμοι, (ή ίσως παράλληλοι κόσμοι) από τους οποίους πέφτουν στο δικό μας κόσμο παράξενα αντικείμενα, όπως ο απόηχος των κυμάτων από τις θάλασσες της Αμερικής, καταλήγει στις ακτές της Ευρώπης.

»Μαύρες βροχές και μαύρα χιόνια. Υπολείμματα σκουριάς από σίδερο και γαιάνθρακα. πέφτουν από τον ουρανό στις ακτές της Σκωτίας. Τα βρίσκουμε σε τεράστιες ποσότητες, θα μπορούσε να είναι η συνολική παραγωγή όλων των ορυχείων του κόσμου. Βροχές από ζωικούς οργανισμούς, που ήταν φτιαγμένοι από κάποιο πηχτό υλικό που ανέδυε μια απαίσια μυρωδιά. Βροχές από ζωντανά ζώα: ψάρια, βάτραχοι, χελώνες. Έχουν έρθει από άλλους κόσμους; Ίσως και οι άνθρωποι να προέρχονται από άλλους κόσμους.

Τα ζώα αυτά, αφού ανατράφηκαν στη Γη, παρασύρθηκαν από σίφουνες, κυκλώνες και καταιγίδες, και αποκλείστηκαν σε μια ουράνια περιοχή όπου δεν ισχύει η βαρύτητα, ένα είδος κατάψυξης, πέρασαν την πύλη άλλων κόσμων, και χάθηκαν στη Θάλασσα των Ουράνιων Σαργασσών. Έπειτα, εισχώρησαν σε μια ζώνη πάνω από τη Γη, και αφού ταλαντεύτηκαν για πολύ καιρό όλα μαζί, στο τέλος έπεσαν στη Γη σαν παράδοξη βροχή. Προς τα πού κατευθύνονται οι κυκλώνες και από τι είναι φτιαγμένοι; Τι είναι αυτό που τους κάνει να διαφέρουν από μια οντότητα όπως συνήθως τη μεταφράζουμε; Οι κυκλώνες είναι όντα, που τρέφονται με αυτά που παρασύρουν. Μια Υπερθάλασσα των Σαργασσών: από τι να αποτελείται άραγε αυτή η θάλασσα;

Από πράγματα που ξέβρασε η θάλασσα, από συντρίμμια και χαλάσματα, από αρχαία φορτία πλανητικών ναυαγίων, αντικείμενα πεταμένα και χαμένα σε αυτό που ονομάζουμε Διάστημα (που έχει δημιουργηθεί από τις συσπάσεις των κοντινών πλανητών), απομεινάρια από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, των Καισάρων και των Ναπολε-όντων του Άρη, του Δία και του Ποσειδώνα. Πράγματα που παρασύρθηκαν από τους δικούς μας κυκλώνες: παράγκες, σιτοβολώνες, βόδια και άλογα, ελέφαντες, μύγες, πτεροδάκτυλοι, ξερόκλαδα και απολιθωμένα δέντρα, καπέλα καλοντυμένων κυριών και γκρίζοι μαχαιρόδοντες.

Και όλα αυτά να σμίγουν σε μια αποσύνθεση που θέλει να τα μετατρέψει σε λάσπη και σκόνη, παίρνοντας όλα τους χρώμα κόκκινο, μαύρο και κίτρινο. Αληθινοί θησαυροί για τους αρχαιολόγους και τους παλαιοντολόγους, μια θαυμαστή συσσώρευση όλων των αιώνων, μια πραγματική τρομερή λαίλαπα που έρχεται από τα βάθη της αρχαίας Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Ασσυρίας.

Κομμάτια από πέτρες γεμάτες μαγικά σημάδια.

Άλλοι κόσμοι που προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το δικό μας. να επικοινωνήσουν με κάποιους από εμάς, ή με μια μυστική εταιρία της Γης μας που γνωρίζει γι’ αυτούς τους κόσμους, αλλά το σύστημα δεν τους επιτρέπει να κοινοποιήσουν τα πράγματα που γνωρίζουν. Γιατί αφού στο παρελθόν μας επισκέφτηκαν όντα από άλλους κόσμους, δεν μας επισκέπτονται πια;

Θα μπορούσαμε να καταφέρουμε να μορφώσουμε και να εκπολιτίσουμε τα γουρούνια, τις κότες, τις πάπιες, και τις αγελάδες; Θα μπορούσαμε να συνάψουμε διπλωματικές σχέσεις με μία κότα; Μια κότα. που λειτουργεί μονάχα για να μας ικανοποιήσει, χωρίς η ίδια να το γνωρίζει. Νομίζω πως ανήκουμε κάπου. Πιστεύω πως η Γη, σε κάποιες άλλες εποχές, ήταν μια έρημη χώρα, και κάποιοι άλλοι άνθρωποι ήρθαν εδώ πριν από εμάς, την εξερεύνησαν, την αποίκισαν. έφτιαξαν μεταλλάξεις, και στο τέλος άρχισαν μεταξύ τους ένα μεγάλο πόλεμο. Τώρα πια, κάτι πολύ περίεργο κατέχει τη Γη, που έγινε η αιτία να φύγουν όλοι οι άποικοι.

Τα γουρούνια, οι χήνες και οι αγελάδες μας, θα πρέπει πρώτα να καταλάβουν ότι τα κατέχουμε, κι έπειτα να τους απασχολήσει το γιατί τα κατέχουμε. Ίσως να είμαστε προορισμένοι να μας χρησιμοποιούν, έχοντας την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της δημιουργίας, ίσως να υπάρχει κάποιος κανονισμός που να διαχωρίζεται σε πολλές κατηγορίες: κάτι έχει επάνω μας νόμιμο δικαίωμα, κάτι μας εξουσιάζει, αφού πρώτα πλήρωσε το αντίτιμο για να πάρει την ιδιοκτησία που παλαιότερα ανήκε αλλού.

Αυτή η συναλλαγή, ήταν γνωστή εδώ και πολλούς αιώνες, σε πολύ λίγους από εμάς, οι οποίοι θα ήταν πιστοί κάποιας πολύ μυστικής λατρείας, ή κάποιας μυστικής εντολής, και τα μέλη αυτής της ομάδας μας κατευθύνουν στο επίπεδο των αποδεκτών γνώσεων, και μας προσανατολίζουν προς αυτήν τη μυστηριώδη λειτουργία και χρήση μας. Χαμένοι εξερευνητές που ήρθαν από κάπου. Προσπαθούμε με κάποιον τρόπο να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Κι αυτοί με μας. Έτσι ένας καταιγισμός από μηνύματα πέφτει στη Γη, με την ελπίδα πως κάποια από αυτά θα φτάσουν στους εκστατικούς μας εξερευνητές.

»Όσο κι αν είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος χαρακτήρας, κάθε φορά που επισκέπτομαι το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ο κυνισμός μου με οδηγεί στο τμήμα των “απολιθωμάτων”. Τεράστια οστά, που τα έχουν ξαναφτιάξει με τέτοιον τρόπο, ώστε να ξανασυνθέσουν το σκελετό ενός δεινόσαυρου που να φαίνεται “σαν αληθινός”. Στον όροφο κάτω από το τμήμα των απολιθωμάτων, έχουν ανακατασκευάσει ένα πραγματικό παιδικό κρεβατάκι της πρωτόγονης εποχής. Είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου τον ίδιο το μύθο, τόσο όμορφα είναι φτιαγμένο.

Έχουν παρουσιάσει το μύθο με απέραντη αγάπη και φροντίδα, για να σε πείθουν πως είναι πραγματικός. Νομίζω πως αυτό συμβαίνει γύρω μας: όλοι προσπαθούν να παρουσιάσουν όσο πιο όμορφα γίνεται τον κάθε δικό τους μύθο, για να σε πείσουν πως είναι πραγματικός. Αυτός που θα σε πείσει καλύτερα, αυτός που θα χρησιμοποιήσει την καλύτερη τεχνική, είναι αυτός που θα του δοθεί η πολυτέλεια να κατασκευάσει το Πραγματικό για λογαριασμό σου.

Μηνύματα παντού. Καμιά φορά τα μηνύματα χάνονται πάνω στα φράγματα που έχουν στηθεί για να μη ληφθούν από το δέκτη. Ίσως οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από την ιστορία της Γης, να άφησαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας, της Παλαιστίνης, της Αγγλίας, της Κίνας και των Ινδιών, κάποια αρχεία που μια μέρα θα αποκρυπτογραφηθούν, ή πληροφορίες που κατευθύνθηκαν λανθασμένα, σύμφωνα με τις εσωτερικές ανάγκες των Τεκτόνων και των Ιησουιτών του Διαστήματος.

Καμιά υπόθεση δεν θα είναι τόσο τρελή, καμιά υπόθεση τόσο ανοιχτή: χρειαζόμαστε τον ανέλπιστο πολιορκητικό κριό για να γκρεμίσουμε το κάστρο. Υπάρχουν ιπτάμενα οχήματα και εξερευνητές στο διάστημα. Αν όμως παίρνουν μαζί τους κάποιους ζωντανούς οργανισμούς από εδώ, για να τους εξετάσουν; Νομίζω πως μας ψαρεύουν! Ίσως να εκτιμηθούμε δεόντως από τους σούπερ γευσιγνώστες της ανώτερης σφαίρας.

Αισθάνομαι υπέροχα όταν σκέφτομαι πως μπορώ να είμαι χρήσιμος σε κάτι. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί οργανισμοί στη δική μας ατμόσφαιρα, που συνταυτίστηκαν με τους κυκλώνες και τις καταιγίδες, ακόμη και κάποιοι που κατάφεραν να ενωθούν με το Αφηρημένο. Υπάρχουν και κάποιοι που κατάφεραν να ταυτιστούν με ολόκληρο τον κόσμο. Που μέσα τους συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Φτάσαμε λοιπόν μέχρι τα όρια του απαράδεκτου», μουρμούρισε ευχαριστημένος ο Τσάρλς Φορτ.

Charles Fort «The Book of the Damned»

@Ιων Μάγγος / miastala.com 2010

terrapapers.com