Η φανερή – και κρυφή – ιστορία της ελληνικής μασονίας

Οταν ο γνωμονας και o διαβητης τρυπωσαν στην ελληνικη επικρατεια

Η αναφορά και μόνο της λέξης «μασονία» προκαλεί σε πολλούς ρίγη ανατριχίλας, καθώς το παραδοσιακό μυστικιστικό τάγμα έχει συνδεθεί στην αποκαλυπτική και συνωμοσιολογική βιβλιογραφία με όλων των λογιών τις σκοτεινές διαβουλεύσεις για παγκόσμια κυριαρχία και νέα τάξη πραγμάτων.

Εκκλησία, κίτρινος Τύπος και οι πανταχού παρόντες ερευνητές του απόκρυφου έχουν δαιμονοποιήσει τον τεκτονισμό συσχετίζοντάς τον με σατανιστικές λατρείες, ερμητικά τελετουργικά και όλες λίγο-πολύ τις μυστικιστικές σέχτες της οικουμένης, μιλώντας μάλιστα με τον συνήθη αφοριστικό τρόπο των ανθρώπων που φαίνονται να τα ξέρουν όλα.

Κάτι από το οποίο δεν έχει ξεφύγει εξάλλου ούτε η χώρα μας, αφού μια γυροβολιά στο ελληνικό ίντερνετ, τον περιοδικό Τύπο και τη σχετική βιβλιογραφία αποκαλύπτει το μέγεθος της απειλής που συνιστά η μασονία για την Ελλάδα και την ευημερία των πολιτών της.

Όσο για τις πολύκροτες αποκαλύψεις ποιοι είναι οι μασόνοι και ποια προβεβλημένα μέλη της ελληνικής κοινωνίας εμπίπτουν στις τάξεις τους, επισύρουν συνήθως τη λαϊκή μήνη, μιας και προωθούνται ως τρανά δημοσιογραφικά «λαβράκια» που είναι ικανά να επιφέρουν τα πάνω κάτω στο πανελλήνιο.

Το ερώτημα που αναφύεται βέβαια αβίαστα είναι γιατί όλοι αυτοί οι σκοτεινοί συνωμότες που απεργάζονται παγκόσμιες και εγχώριες πλεκτάνες αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Στοάς και μάλιστα χωρίς περιστροφές; Και πώς γίνεται σήμερα κάθε όνομα που συνδέεται με τον ελευθεροτεκτονισμό να κινείται υπογείως ως εχθρός του έθνους την ίδια ώρα που γνωστοί μασόνοι του ελληνικού παρελθόντος, όπως οι «Φιλικοί» και ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης(!), να τιμούνται ως εθνικοί ήρωες;

Κανείς δεν ισχυρίζεται βεβαίως ότι όλα είναι καθαρά και ξάστερα, προκαλεί απλώς ερευνητική αμηχανία τόσο ο τρόπος που καλύπτονται τα πεπραγμένα της Στοάς όσο και τα συνήθως αμφιθυμικά αισθήματα που προσδένονται στο άρμα της φραμασονίας. Κάτι που εξηγείται ενδεχομένως από τον ερμητικό, επτασφράγιστο και αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του τάγματος, που ανθίσταται σθεναρά να αποκαλύψει όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειδαμπαρωμένες πύλες του.

Παρά το γεγονός δηλαδή ότι ο τεκτονισμός υπάρχει φανερά εδώ και εκατονταετίες και τα μέλη του είχαν άλλοτε τιμή την κάρτα μέλους σε κάποια μασονική Στοά. Μασόνοι ήταν εξάλλου οι Πατέρες του Αμερικανικού Έθνους, Τζορτζ Ουάσιγκτον και Βενιαμίν Φραγκλίνος (και καμιά δεκαριά αμερικανοί πρόεδροι των πρώτων χρόνων), μασόνος ο Σιμόν Μπολιβάρ, μασόνοι οι γάλλοι «Εγκυκλοπαιδιστές» (Βολταίρος, Ντ’ Αλαμπέρ, Κοντορσέ, Μοντεσκιέ), μασόνοι πάμπολλοι Διαφωτιστές και πιονέροι της επιστημονικής επανάστασης, μασόνοι αναρίθμητοι ογκόλιθοι της τέχνης και των γραμμάτων (από τον Τουέιν και τον Πούσκιν μέχρι τον Γκαίτε και τον Άρθρουρ Κόναν Ντόιλ)…

Αλλά και στα δικά μας, μασόνοι δεν ήταν οι πρωτεργάτες του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, από τους «Φιλικούς» (Νικόλαος Σκουφάς, Εμμανουήλ Ξάνθος, Αθανάσιος Τσακάλωφ) και τον Υψηλάντη μέχρι και τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη; Μασόνος δεν ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας; Αλλά και τόσοι βασιλείς, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, υπουργοί, στρατιωτικοί, καθηγητές, τραπεζίτες, βιομήχανοι, διπλωμάτες, ποιητές και άλλοι επιφανείς Έλληνες που διαμόρφωσαν με τη δράση τους την ιστορία της νεότερης Ελλάδας;

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ιωάννης Μεταξάς; Αλλά και τόσοι εθνικοί ευεργέτες (Εμμανουήλ Μπενάκης), πρωθυπουργοί της χώρας (Δημήτριος Γούναρης, Ιωάννης Θεοτόκης, Γεώργιος Θεοτόκης, Νικόλαος Καλογερόπουλος, Σωτήριος Κροκιδάς, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Παναγιώτης Πιπινέλης, Σοφούλης Θεμιστοκλής κ.ά.), ακόμα και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Θεού (όπως ο οικουμενικός πατριάρχης Ιωακείμ Γ’ Μεγαλοπρεπής, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Μελέτιος B’, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος); Μέχρι και ο Καζαντζάκης δεν αντιστάθηκε στη σαγήνη της μασονίας.

Το τι γίνεται τελικά με τον ελευθεροτεκτονισμό, είναι προφανώς ένα ερώτημα που ούτε εύκολες ούτε τελεσίδικες απαντήσεις χωρά. Γι’ αυτό εξάλλου και μόνο σπέκουλες διατυπώνονται για τη σκιώδη δράση των μασόνων, σε πείσμα όλων αυτών που λένε ότι ξέρουν.

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τις πρακτικές της Στοάς, τα τελετουργικά της, ακόμα και τους σκοπούς του τάγματος, μιας και σκοτάδι πυκνό καλύπτει τις δραστηριότητές της εδώ και αρκετούς αιώνες.

Οι μόνες μας γνώσεις είναι σπαράγματα από δω κι από κει και μια σειρά από «αποκαλύψεις» πρώην μελών που η αλήθεια των λεγομένων τους ελέγχεται. Αφού αυτοί που όντως ξέρουν δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να αποκαλύψουν τα απόκρυφα σημεία και τις σκοτεινές πρακτικές που θεωρείται ότι προσιδιάζουν στον τεκτονισμό, καθώς η ερμητική αλήθεια παραμένει καλά κρυμμένη.

Όπως κι αν έχει, είναι πάντα ενδιαφέρουσα η άσκηση να προσπαθείς να τραβήξεις τις κουρτίνες πίσω από τα σκοτεινότερα μυστικά της οικουμένης. Ας πάμε λοιπόν ένα ταξίδι στο παρελθόν για να δούμε πώς ο γνώμονας και ο διαβήτης, τα τρανά σύμβολα του ελευθεροτεκτονισμού, εμφανίστηκαν και έδρασαν στη χώρα μας…

Γενικό περίγραμμα του ελευθεροτεκτονισμού

Κανείς δεν ξέρει ή είναι σίγουρος για το πώς σχηματίστηκε η μασονική αδελφότητα, αφού ακόμα και στην επίσημη γραμμή του ελευθεροτεκτονισμού ομολογείται ότι οι απαρχές της χάνονται στα βάθη του χρόνου. Η πλέον κοινώς αποδεκτή θεωρία μεταξύ των Στοών είναι ότι ο τεκτονισμός ξεπηδά από τα επαγγελματικά σωματεία των λιθοξόων του Μεσαίωνα, καθώς τόσο η γλώσσα όσο και τα σύμβολα (γνώμονας και διαβήτης) απηχούν την πρακτική της οικοδόμησης της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου.

Το παλιότερο εξάλλου γραπτό μνημείο της μασονίας, το Regius Poem, τυπώθηκε το 1390. Ήταν μάλιστα ανατύπωση παλιότερου αντιγράφου. Οι ενώσεις των χτιστών και των αρχιτεκτόνων μαζεύονταν σε στοές για να συζητήσουν τα μυστικά της τέχνης τους και να συσφίξουν τις επαγγελματικές τους σχέσεις, σχηματίζοντας προοδευτικά φατρίες αρχιμαστόρων που όργωναν την Ευρώπη για να παρέχουν την τεχνογνωσία τους στη γοτθική ναοδομία.

Οι επαγγελματικές αυτές συντεχνίες των τεκτόνων (masons) φαίνεται να υπήρχαν ήδη από τον 14ο αιώνα, αν κανείς δεν ξέρει πότε απέκτησαν συνείδηση κάστας και άρχισαν να αναπτύσσουν μυητικές τελετές για τους μαθητές που ήθελαν να γίνουν αρχιμάστορες. Από τον 15ο αιώνα οι λιθοξόοι φαίνεται να έχουν υιοθετήσει τα μυστικά σύμβολα αναγνώρισης των μελών τους, τα οποία λειτουργούσαν εξάλλου ως διαπιστευτήρια για την επαρκή γνώση της τέχνης του χτίστη.

Επόμενος σταθμός είναι το 1717, όταν οι τέσσερις στοές του Λονδίνου ενοποιούνται και δίνουν υπόσταση στη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας, παρέχοντας πια μόνιμα αρχεία και πιο ολοκληρωμένες καταγραφές των μελών. Και τότε συμβαίνει κάτι μοναδικό: μέσα σε μόλις τριάντα χρόνια, η αδελφότητα των τεκτόνων εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη αλλά και στις αμερικανικές κτήσεις!

Παρά το γεγονός ότι ήταν ένα μόνο από τα τόσα προοδευτικά, δημοκρατικά, επιστημονικά και αντικληρικά τάγματα που λειτούργησαν τον Μεσαίωνα ως όμιλοι ανταλλαγής γνώσης και φιλελεύθερων ιδεών, η μασονία έμελλε να ζήσει μεγάλες δόξες στην αποικιοκρατική Αμερική. Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (Μέγας Διδάσκαλος των Ελευθεροτεκτόνων της Πενσιλβάνια) και τόσοι ακόμα πρωτεργάτες της αμερικανικής εθνικής συνείδησης έγιναν τέκτονες, διαμορφώνοντας καθοριστικά τις πρώτες αυτές στιγμές του νεοσύστατου έθνους.

Μέχρι τότε βέβαια πολύ νερό είχε μπει τόσο στον μύλο όσο και το κρασί των ελευθεροτεκτόνων, που ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα άρχισαν να δέχονται στις τάξεις τους και ανθρώπους άλλους ειδικοτήτων ή προβεβλημένα μέλη της κοινωνίας που κανείς δεν μπορούσε να πει «όχι». Γαλαζοαίματοι, αριστοκράτες, επιστήμονες, αυτοδημιούργητοι έμποροι και όποιος αποζητούσε να απαλλαγεί από το πνιγηρό θρησκευτικό πλαίσιο της εποχής είχε τώρα τη μασονία στις επιλογές των μυστικιστικών ταγμάτων που μπορούσε να ενταχθεί.

Πρόταγμα εξάλλου -και- του τεκτονισμού ήταν η ελευθερία της σκέψης, η αλληλεγγύη, η ανεκτικότητα και η ειρηνική συνύπαρξη. Επισήμως τουλάχιστον, μιας και στο περιθώριο άρχισαν οι πρώτες κραυγές διαμαρτυρίας για τη μυστική κοινότητα με τις σκοτεινές μυητικές τελετές και την ακόμα σκοτεινότερη δράση.

Παρά ταύτα, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τον ρόλο της στη διάδοση των επαναστατικών ιδεών του Διαφωτισμού και του Ορθού Λόγου. Οι μασόνοι ήταν από την αρχή υπέρμαχοι της θρησκευτικής ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας, της δημοκρατίας αλλά και της δημόσιας εκπαίδευσης ως μέσο αποτίναξης της μισαλλοδοξίας και της άγνοιας. Μασόνοι ήταν αυτοί που χρηματοδότησαν άλλωστε τα πρώτα δημόσια σχολεία σε Ευρώπη και Αμερική.

Στον 18ο και 19ο αιώνα, η μασονία αναπτύχθηκε εκθετικά, σε μια εποχή μάλιστα που οι κρατικές οντότητες δεν ήξεραν έννοιες όπως η πρόνοια και η κοινωνική πολιτική. Η φιλανθρωπική μασονική πρακτική ήταν αυτή που ίδρυσε ορφανοτροφεία, οίκους ευγηρίας και προστασίας ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, παρέχοντας το μόνο δίχτυ προστασίας που ήξεραν τα λαϊκά στρώματα.

Ακόμα και σήμερα, η Στοά Βόρειας Αμερικής δίνει επισήμως 1,5 εκατ. δολάρια τη μέρα (σωστά διαβάζετε) για την οικονομική υποστήριξη νοσοκομείων και κλινικών, ερευνητικών κέντρων, πολιτιστικών οργανισμών και πολλών ακόμα κοινωφελών θεσμών.

Το τι κάνουν ωστόσο τα 4-5 εκατομμύρια μασόνοι πίσω από τις σφαλιστές πόρτες των Στοών, είπαμε είναι κάτι που κανείς δεν ξέρει. Αν απεργάζονται και τι απεργάζονται, παράλληλα με το φιλανθρωπικό πρόγραμμα και την πατριωτική τους δράση, μέλλει να φανεί…

Ιστορία του ελληνικού τεκτονισμού

Η πρώτη τεκτονική Στοά, με τη σημασία που της αποδίδουμε σήμερα, ιδρύεται το 1782 στην ενετοκρατούμενη Κέρκυρα. Η «Αγαθοεργία» (Beneficenza) υπαγόταν στη Μεγάλη Στοά της Βερόνας, αν και σύντομα το παράδειγμά της θα μιμηθούν πάμπολλες ελληνόφωνες Στοές, κληρονομιά των μασόνων ελλήνων της διασποράς.

Σε «Κερκόπορτες του μασονισμού», όπως τις ονόμασαν χαρακτηριστικά οι σφοδροί πολέμιοι της μασονίας, μετατρέπονται τα Επτάνησα και ιδιαίτερα η Κέρκυρα και η Ζάκυνθος, ιδιαίτερα από το 1811 και μετά, όταν ο κόμης Διονύσιος Ρώμας συνενώνει τις Στοές της Κέρκυρας («Αγαθοεργία» και «Φιλογένεια») στην πρώτη Μεγάλη Στοά του ελληνικού κόσμου (Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος).

Ο σπόρος (του κακού;) είχε μπει για τα καλά στο παρθένο ελληνικό έδαφος των Επτανήσων, καθώς οι βενετικές, γαλλικές και αγγλικές Αρχές καλοβλέπουν την ίδρυση των Στοών και παρέχουν άπλετα προνόμια στους μυημένους, επισύροντας τη μήνη του υπόδουλου λαού και του κλήρου.

Επιφανείς Κερκυραίοι και Ζακυνθινοί αναμειγνύονται με τυχοδιωκτικά στοιχεία των τοπικών κοινωνιών, φιλόδοξους «παρακατιανούς» δηλαδή που προσβλέπουν σε κύρος, εξουσία και πλούτη, προκαλώντας τη χλιαρή αρχικά, πολεμική κατόπιν υποδοχή των Στοών από τον απλό κοσμάκη. Λάδι στη φωτιά ρίχνουν οι αγαστές σχέσεις των μασόνων με τους ξένους επικυρίαρχους, την ίδια ώρα που ο λαός στενάζει κάτω από τον ζυγό των Ενετών και των Φράγκων.

Πολλοί ντόπιοι σπεύδουν ωστόσο να γίνουν μέλη των Στοών και αυτοαποκαλούνται τώρα «φραμασόνοι» (ελευθεροτέκτονες). Πλάι σε αυτούς, οι καταξιωμένοι Έλληνες της διασποράς που κατέφτασαν στις αδελφότητες των Επτανήσων πυροδοτούν τις κατηγορίες για αλληλοϋποστήριξη των μασόνων και ραγδαία κοινωνική και πολιτική καταξίωση των μελών τους, αυξάνοντας εκθετικά τη λαϊκή αντίδραση και την εκκλησιαστική πολεμική.

Μέσα στο κλίμα αυτό γαλουχούνται όμως -και- οι ιδέες για την ελληνική επανάσταση. Μασόνος φαίνεται εξάλλου πως ήταν και ο Ρήγας Φεραίος, μέλος της τεκτονικής Στοάς της Βιέννης «Καλοί Εξάδελφοι». Όπως κι αν έχει, στις μασονικές αδελφότητες Ζακύνθου και Κέρκυρας ζυμώνεται η επαναστατική σπίθα, καθώς στα δυο αυτά νησιά του Ιονίου -πνευματικά κέντρα στον καιρό τους- καταφεύγουν οι διωκόμενοι της Ρούμελης και του Μοριά πριν από την επανάσταση του 1821.

Ο κόμης Διονύσιος Ρώμας, ο τραπεζίτης Παναγιώτης Στεφάνου και ο «Φιλικός» Κωνσταντίνος Δραγώνας υποδέχονται στο Τεκτονικό Διευθυντήριο («Τρισυπόστατων») τους ξεσηκωμένους Έλληνες και «δια παντοίων τρόπων και μέσων» ενισχύουν τον αγώνα τους.

Το 1818 μυείται στη Στοά «Αναγεννόμενος Φοίνιξ» της Ζακύνθου (ιδρυμένη το 1815) ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και στη Στοά «Ένωσις» της Λευκάδας οραματίζεται ο μασόνος Εμμανουήλ Ξάνθος τη «Φιλική Εταιρεία». Πέρα από τους λοιπούς «Φιλικούς» που ήταν όπως ξέρουμε τέκτονες, η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος αναγνωρίζει ως δικούς της τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον οικουμενικό πατριάρχη Γρηγόριο Ε’, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Αλέξανδρο Μουρούζη και πολλές ακόμα μεγάλες μορφές της εθνεγερσίας.

Η δράση της μασονίας στον απελευθερωτικό αγώνα του τόπου μας φαίνεται να μην εξαντλείται εδώ, καθώς η Στοά της Κέρκυρας παίζει σημαίνοντα ρόλο στην ίδρυση της τεκτονικής αδελφότητας «Φοίνιξ» στη Μόσχα το 1811, με την αμέριστη συνεργασία τόσο του Ιωάννη Καποδίστρια όσο και του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.

Την ίδια εποχή ιδρύονται πολλές ακόμα (φιλ-)ελληνικές Στοές στην Ευρώπη («Αθηνά» και «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον» στο Παρίσι, «Εταιρεία των Φιλομούσων» στη Βιέννη και την Αθήνα), στις οποίες καλλιεργείται συστηματικά η ιδέα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό.

Ο ιστορικός και αγωνιστής του 1821 Ιωάννης Φιλήμων ομολογεί εξάλλου το 1834 στο σύγγραμμά του «Δοκίμιον ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας» πως: «οι αυτουργοί εδανείσθησαν κανόνας πολλούς από την Εταιρείαν των Μασόνων και τους εφήρμοσαν επιτηδείως εις το πνεύμα και τα πάθη του Έθνους».

Όπως κι αν έχει η ιστορική αλήθεια, καθώς τα περισσότερα από αυτά δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν, στην περίοδο του Όθωνα Α’ η μασονική δράση φαίνεται να καταλαγιάζει και η κερκυραϊκή Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή παύει να λειτουργεί το 1843. Ήταν ο ερχομός του Γεωργίου Α’ (1863) αυτός που θα πυροδοτούσε εκ νέου το μασονικό γλέντι, όταν όχι μία, όχι δύο αλλά εφτά τεκτονικές Στοές λειτουργούν επισήμως σε Αθήνα («Πανελλήνιον»), Πειραιά («Ποσειδωνία»), Χαλκίδα («Σκουφάς»), Πάτρα («Αρχιμήδης»), Σύρο («Παίδες Λεωνίδου»), Λαμία («Ρήγας Φεραίος») και Άργος («Πρόοδος»), πλάι στις παραδοσιακές των Επτανήσων!

Τα ηνία της ανώτατης μασονικής ένωσης της Αθήνας (Τεκτονικό Διευθυντήριο) κρατούν μάλιστα οι υπουργοί Δημήτριος Μαυροκορδάτος και Σπήλιος Αντωνόπουλος. Η αναγνωρισμένη και επίσημη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος ιδρύεται τον Απρίλιο του 1867, η οποία το 1936 απέκτησε το σημερινό της όνομα «Μεγάλη Στοά της Ελλάδος».

Η επίσημη γραμμή της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και η κριτική

Όπως μαθαίνουμε από την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος (http://www.grandlodge.gr/), από την οποία προέρχεται όλο το φωτογραφικό υλικό από το εσωτερικό των Στοών, «η εκμετάλλευση της τεκτονικής ιδιότητας για την προώθηση προσωπικών και επαγγελματικών συμφερόντων, είτε για τους ίδιους, είτε για τους άλλους Τέκτονες, είναι κατακριτέα και απορριπτέα, διότι αντιτίθεται στις υποσχέσεις που έδωσαν, για την εισδοχή τους στον Τεκτονισμό. Το καθήκον του πολίτη, πρέπει πάντοτε να προέχει απ’ τις υποχρεώσεις απέναντι στους άλλους Τέκτονες και κάθε προσπάθεια να καλυφθεί ένας Τέκτων για ανέντιμες ή παράνομες ενέργειες, αντιβαίνει προς το βασικό αυτό καθήκον και ως εκ τούτου, διώκεται πειθαρχικώς».

Αλλά και: «Ο Τέκτων δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται την ιδιότητά του για να προωθήσει επαγγελματικά και προσωπικά συμφέροντα. Αυτό ξεκαθαρίζεται αρκετές φορές κατά την πρώιμη τεκτονική σταδιοδρομία, ώστε κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι το αγνοεί. Ο Τέκτων που παραβιάζει αυτόν τον κανόνα παύεται από την ενεργό υπηρεσία ή και διαγράφεται».

Αναφορικά με τους σκοπούς του μυστικιστικού τάγματος, μαθαίνουμε πως «Οι ελεύθεροι Τέκτονες παγκοσμίως εργάζονται αδιαλείπτως υπέρ της ηθικής και πνευματικής ανορθώσεως της ανθρωπότητας, δια της ειρηνικής και βαθμιαίας ανυψώσεως του ατόμου. Ως ύπατο αγαθό θεωρούν την ελευθερία σκέψεως και συνειδήσεως και πρεσβεύουν ότι όλοι οι άνθρωποι γεννώνται ελεύθεροι, έχοντας τα ίδια δικαιώματα ως αδελφοί.

Η πεποίθησή τους αυτή είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε διαφορά υπάρχει μεταξύ τους και αφορά πνευματικά ή υλικά προσόντα, καταγωγή, κοινωνική θέση, εθνικότητα, φυλή, χρώμα, γλώσσα, ή θρησκεία. Όλα αυτά τα χρόνια ο Τεκτονισμός, διδάσκει με βιωματικό τρόπο και προτρέπει να μεταδοθεί δια του παραδείγματος σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η σπουδή της αγάπης, σαν το μοναδικό υλικό πλήρωσης της ελεύθερης συνείδησης του ανθρώπου».

Και, τέλος, όσον αφορά στην κάρτα μέλους της αδελφότητας, η Μεγάλη Στοά μάς λέει: «Βασικό προσόν, για εισδοχή και απόκτηση της ιδιότητας του μέλους, είναι η πίστη στο Θεό και στην αποκεκαλυμμένη θέληση Αυτού. Μέλη μπορούν να γίνουν άνδρες, κάθε φυλής ή θρησκείας, οι οποίοι εκπληρώνουν αυτό το βασικό προσόν και είναι χρηστών ηθών. Ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία, ούτε υποκατάστατο θρησκείας.

Δέχεται άνδρες που ανήκουν σε διάφορες θρησκείες και ακολουθούν τη δική τους πίστη. Για τον λόγο αυτόν απαγορεύει θρησκευτικές συζητήσεις, κατά τις συναντήσεις των μελών του, σε οποιονδήποτε τεκτονικό χώρο». Γι’ αυτό ίσως αποκαλούν τον Θεό με τον χαλαρό γενικό όρο «Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος».

Γιατί τότε υπάρχει όλη αυτή η παραφιλολογία και η σφοδρή πολεμική του λεγόμενου αντιτεκτονισμού που κατηγορεί τη μασονία ως υποκατάστατο της επίσημης λατρείας; Και για όλα λίγο πολύ τα δεινά της οικουμένης, όταν ισχυρίζεται ότι είναι μια πολιτική (και συχνά ακόμα και παρακρατική ή παραστρατιωτική) ένωση με κρυφή ατζέντα και ακόμα πιο απόκρυφους σκοπούς!

Η μασονία μπήκε από πολύ παλιά στο θρησκευτικό στόχαστρο και το μάτι των θεοκρατικών καθεστώτων, όταν οι οργανωμένες θρησκείες κατηγόρησαν τους μασόνους για πολλά και διάφορα. Κυρίως όμως ότι έχουν φτιάξει μια δική τους πίστη που αντιστρατεύεται τους αγαθούς σκοπούς του χριστιανισμού κυρίως, ο οποίος έχει μετατραπεί σε αιχμή του δόρατος του αντιτεκτονισμού.

Τι γίνεται όμως με την πολιτική φύση της μασονίας και την προώθηση των δικών της -όποιοι κι αν είναι αυτοί- σκοπών; Οι ίδιοι το λένε κάπως έτσι: «Ο Τεκτονισμός δεν είναι πολιτική οργάνωση, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με κόμματα και οι πολιτικές συζητήσεις, σε τεκτονικές συναντήσεις, απαγορεύονται αυστηρά».

Τι μαγειρεύεται τότε στις παροιμιωδώς μυστικές συναντήσεις των μελών του; Πόσες παγκόσμιες συνωμοσίες φέρουν την υπογραφή του; Πώς γίνεται να υπάρχει στο περιθώριο των κοινωνιών για τόσους αιώνες και η δράση του να συνεχίζει να είναι το ίδιο μυστική -σχεδόν μυθολογική!- με τα χρόνια που αγνοούσαμε την ύπαρξή του;

Ερευνητικός πονοκέφαλος είναι εξάλλου και η έλλειψη ντοκουμέντων για τις απόκρυφες δραστηριότητες των μασόνων. Όσα προσάπτουν στη μασονία, φαίνεται πως μένουν στη σφαίρα των συγκεχυμένων κατηγοριών και της λασπολογίας, καθώς οι αποδείξεις παραμένουν ακόμα ζητούμενο.

Ένα τέτοιο παντοδύναμο και παγκόσμιο τραστ που έχει στους κόλπους του την οικονομική και πολιτική ελίτ του πλανήτη εύκολα θα μπορούσε να επιφέρει τη νέα τάξη πραγμάτων. Δεν θέλει ή δεν έχουν φανεί ακόμα τα αποτελέσματα της δράσης του; Ή μήπως η ζοφερή κατάσταση είναι ήδη εδώ;

Η κριτική παραμένει αναγκαστικά σε επίπεδο ερωτημάτων, καθώς απτά στοιχεία για παρασκηνιακή έκνομη δράση που αντιστρατεύεται θρησκείες και λαούς δεν έχουμε. Το μόνο που έχουμε είναι η τρομακτική μυστικότητα που περιβάλλει τον τεκτονισμό και κρατά τα στόματα σφαλιστά.

Οι ίδιοι μας λένε πως «Τα μυστικά του Τεκτονισμού έχουν σχέση με τους παραδοσιακούς τρόπους αναγνώρισης. Άλλα μυστικά δεν υπάρχουν και γι’ αυτό δεν είναι μυστική οργάνωση. Όπως κάθε άλλη εταιρεία, θεωρεί ότι κάποιες απ’ τις εσωτερικές υποθέσεις του, δεν είναι ανάγκη να δημοσιοποιούνται. Τα μέλη του είναι ελεύθερα να αναγνωρίζουν την ιδιότητά τους, αν το επιθυμούν και το κάνουν αυτό όταν αξιόπιστα τους ζητηθεί. Το Καταστατικό και ο Κανονισμός λειτουργίας του, είναι γνωστά στην Πολιτεία η οποία μπορεί να ασκήσει διοικητικό ή οικονομικό έλεγχο».

Ξέρουμε πάντως πως εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, μιας και αυτή την ιδιότητα μέλους δύσκολα την ξεφορτώνεται κανείς. Κι αν το κάνει, συνεχίζει να κρατά το στόμα του κλειστό, σαν μια αόρατη απειλή να πλανάται πάνω από τη ζωή του.

Το ελληνικό ίντερνετ βρίθει από «αποκαλύψεις» πρώην μασόνων, οι οποίες οφείλουν όπως είπαμε να ελεγχθούν για την αλήθεια των λεγομένων τους. Γιατί είναι συνήθως οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν τη μασονία για όλους τους φοβερούς τρόπους με τους οποίους εξασφαλίζει την εχεμύθεια των μελών τους αυτοί που προβαίνουν ανενόχλητοι στις ανατριχιαστικές αποκαλύψεις τους. Χωρίς συνέπειες.

Ο τεκτονισμός είναι το πραγματικό Άγιο Δισκοπότηρο των συνωμοσιολόγων, καθώς εδώ παίζουν μπάλα χωρίς αντίπαλο. Αντιδράσεις των Στοών δεν υπάρχουν στις σατανικές αποκαλύψεις και όλα τα μαύρα που τους προσάπτουν λογής και λογής ερευνητές και «ερευνητές». Κι έτσι χωρίς αντίλογο, το τι θα πιστέψει κανείς είναι λίγο-πολύ θέμα γούστου ή προκατάληψης.

Ολοκληρωτικά καθεστώτα πίστεψαν, για παράδειγμα, ότι η μασονία συνιστούσε κολοσσιαία απειλή. Ο ναζισμός κυνήγησε λυσσαλέα τους μασόνους και εκτέλεσε όσους βρήκε στις φάμπρικες του θανάτου (κάπου 100-200 χιλιάδες ανθρώπους), την ίδια ώρα που και το κομμουνιστικό πρώην Ανατολικό Μπλοκ προέβη σε διώξεις.

«Κάναμε κομμάτια τον μαρξιστικό υλισμό και αποπροσανατολίσαμε τη μασονία. Ανατρέψαμε τις σατανικές μηχανορραφίες του παράνομου μασονικού υπερκράτους. Παρά τον έλεγχο του παγκόσμιου Τύπου και πολλών διεθνών πολιτικών, ο αγώνα της Ισπανίας αποτελεί μια σταυροφορία. Ως στρατιώτες του Θεού φέρουμε στις πλάτες μας τον ευαγγελισμό του κόσμου», είπε ο «τζενεραλίσιμο» Φρανσίσκο Φράνκο επιδιδόμενος στη δική του σταυροφορία κατά της μασονίας.

Ο ίδιος θεωρούσε εξάλλου τη δημοκρατία «μασονική επιχείρηση», καθώς στα χρόνια του από τους 470 βουλευτές της «Δεύτερης Δημοκρατίας» (1931-1939) οι 151 ήταν τέκτονες (αλά και έξι πρωθυπουργοί της)! Τέτοιες μασονικές επιχειρήσεις φέρονται κατά καιρούς να είναι πάμπολλοι θεσμοί στα μήκη και τα πλάτη της Δύσης, από κυβερνήσεις και κρατικούς φορείς μέχρι ανεξάρτητες Αρχές και διωκτικούς μηχανισμούς.

Είναι πράγματι ένα τόσο καλά οργανωμένο δίκτυο που έχει απλώσει το δίχτυ του πάνω από την οικουμένη; Αναγκάζοντας ακόμα και τον Νο 1 εχθρό του, τη χριστιανική εκκλησία, να θέλει να θάψει το τόμαχοκ του πολέμου; Αναφερόμαστε στην έκκληση για διάλογο μεταξύ Καθολικής Εκκλησίας και μασόνων που απηύθυνε ο πρόεδρος της Παπικής Ακαδημίας για τον Πολιτισμό, καρδινάλιος Gianfranco Ravasi (μασόνος;), μέσω της καθημερινής εφημερίδας του Βατικανού «L’ Osservatore Romano», με τίτλο που δεν αφήνει πολλά στη φαντασία: «Αγαπητοί αδελφοί Τέκτονες»…

Ποιος να πει με βεβαιότητα αν τα σκανδαλώδη μυστικά που αφορούν στη μασονία αποτελούν απλώς δημοφιλείς αστικούς μύθους ή έχουν αντιθέτως έρεισμα στην πραγματικότητα. Ένα είναι πάντως σίγουρο: η μασονία δεν είναι κατά κανέναν τρόπο μια απαρχαιωμένη μυστικιστική σέχτα που ανήκει στο παρελθόν. Παραμένει ενεργή και τα μέλη της δουλεύουν για κάποιον σκοπό, έστω κι αν κανείς μας δεν μπορεί να πει για ποιον…
Πηγή

triklopodia.gr