Μπισκότα από λάσπη
Το Σικάγο, έδρα του Χρηματιστηρίου Σιτηρών, και η Ινδία είναι οι δύο τόποι όπου ταξίδεψε η ομάδα του Εξάντα για τις ανάγκες του «Πεθαίνοντας στην αφθονία» (ΝΕΤ). Σκοπός του ντοκιμαντέρ δεν ήταν η αφύπνιση των φιλανθρωπικών αισθημάτων μας, αλλά η εξέταση του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος και η αναζήτηση των αιτιών που οδηγούν στον υποσιτισμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων και στον θάνατο αρκετών εκατομμυρίων κάθε χρόνο, με πρώτα στη λίστα τα παιδιά.
Σχεδόν έχουμε ξεχάσει ότι τον Μάιο του 2008, λόγω των τεράστιων αυξήσεων στις τιμές των σιτηρών, ξέσπασαν σφοδρές διαδηλώσεις σε 33 χώρες.
Την ίδια στιγμή, η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όλου του πληθυσμού της Γης και να υπάρχει και περίσσευμα για να ταΐζουμε τις πάπιες ή τους εξωγήινους.
Η εκπομπή διάλεξε την Ινδία, καθώς η χώρα αυτή (δεύτερη στον κόσμο στην παραγωγή ρυζιού μετά την Κίνα) έρχεται πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη των υποσιτισμένων ανθρώπων, ξεπερνώντας τις χώρες της Αφρικής.
Η «Γη ποτισμένη με ιδρώτα» (Μοther India), μια διάσημη ταινία του 1957 με τη θρυλική Ναργκίς, απεικόνιζε τον σκληρό αγώνα των Ινδών αγροτών για επιβίωση, όμως έδειχνε ότι υπήρχε ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Σήμερα η ίδια εύφορη γη ποτίζεται με δάκρυα και πόνο, μητέρες φτιάχνουν για τα παιδιά τους μπισκότα από λάσπη (δεν είναι χάπενινγκ, αλλά πικρή αλήθεια) ενώ η εξαθλίωση των πολλών συντελείται ταυτόχρονα με την ιλιγγιώδη αύξηση των κερδών πέντε (5) εταιρειών που ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο τροφίμων. Αντί για ελπίδα για το αύριο, η απόγνωση για το σήμερα: 200.000 είναι οι Ινδοί αγρότες στη «ζώνη του βαμβακιού» που αυτοκτόνησαν την τελευταία δεκαετία λόγω χρεών σε τράπεζες. Ο χαρακτηρισμός «γενοκτονία», που ακούστηκε στο ντοκιμαντέρ, δεν μοιάζει υπερβολικός.
Οι άνθρωποι αυτοί αυτοπυρπολήθηκαν ή κατάπιαν φυτοφάρμακα όχι εξαιτίας της κακής σοδειάς ή κάποιας φυσικής καταστροφής, αλλά γιατί είναι δυσβάσταχτη η εξάρτηση από τη Μονσάντο, τον διεθνή γίγαντα της βιοτεχνολογίας στον αγροτικό τομέα.
Στους αγρότες ανήκει η γη, όχι όμως οι πατενταρισμένοι σπόροι του μεταλλαγμένου βαμβακιού ΒΤ το οποίο καλλιεργούν. Ενώ επί αιώνες κρατούσαν για τη σπορά τους καλύτερους καρπούς του δικού τους χωραφιού, τώρα υποχρεώνονται, βάσει συμβολαίου, να αγοράζουν κάθε χρόνο από την εταιρεία τους σπόρους που θα φυτέψουν. Από την ίδια εταιρεία αναγκαστικά αγοράζουν τα παρασιτοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα. Το εξοντωτικό πακέτο συμπληρώνει η κρατική πολιτική για τα τρόφιμα, καθ’ υπαγόρευσιν της Παγκόσμιας Τράπεζας: το δημόσιο σύστημα διανομής τροφίμων, που κάποτε κάλυπτε το 97% της εσωτερικής κατανάλωσης, καταργήθηκε γιατί θεωρήθηκε εμπόδιο στην επέκταση του ελεύθερου εμπορίου. Έτσι, σήμερα η Ινδία εισάγει το 47% των τροφίμων της.
Το ντοκιμαντέρ απευθύνεται στο μυαλό, στη λογική του τηλεθεατή. Δεν είναι «γροθιά στο στομάχι», αλλά ερέθισμα για σκέψη. Δεν επικρίνει αόριστα τους «ισχυρούς της Γης» ή την απληστία των κερδοσκόπων, αλλά προσπαθεί να λύσει μια σύνθετη εξίσωση και καταλήγει στην πρόβλεψη ότι το επόμενο εμπορεύσιμο αγαθό στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό καζίνο θα είναι το νερό. Παράλογο, εγκληματικό, αλλά νόμιμο και, γιατί όχι, ηθικό.
*************************************************
Σχόλια της Τοξότισσας:
ΤΟ θέμα φυσικά δεν έχει λήξει. Οι κερδοσκόποι, που είδαν τις φούσκες στην αγορά ακινήτων να γκρεμίζονται στράφηκαν στην αγορά τροφίμων, συμβάλλοντας σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό στην άνοδο των τιμών των τροφίμων μέσα στο περασμένο έτος.
Τις τιμές αυτές τις πληρώνουν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη, είτε αντλώντας περισσότερα (πραγματικά χρήματα) από το πορτοφόλι τους, είτε λιμοκτονώντας, όπως συμβαίνει στην Ινδία...
Οι αγρότες της Ευρώπης και της Ελλάδας, είναι στην ίδια μοίρα με τους αγρότες της Ινδίας, όσων αφορά την υποχρέωση τους απέναντι στη Μονσάντο, για αγορά σπόρων, λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων και είναι το ίδιο θύματα της κρατικής αγροτικής πολιτικής (σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο), που μέσα από "προγράμματα επιδοτήσεων" έβαλαν τον αγρότη στο "μαγαζάκι" της Monsanto...
Η μεγάλη βόμβα θα σκάσει σ΄εμάς όμως μόλις λήξουν και οι τελευταίες "επιδοτήσεις", που λειτούργησαν σαν το τυράκι στη φάκα της Monsanto...
Με τη λήξη τους -και με τους περιορισμούς που συμφωνήθηκαν εντός της ΕΕ- οι αγρότες θα βρεθούν σε ελεύθερη πτώση δίχως αλεξίπτωτο... εκτός εάν έχουν ήδη προνοήσει και αποβιβάστηκαν από το τρένο της Monsanto... επιλέγοντας π.χ. τη φυσική γεωργία.
Το νερό έχει ήδη γίνει "εμπορεύσιμο αγαθό", τόσο μέσα από τις εταιρίες εμφιαλώσεως, όσο και μέσα από την "κρατική πολιτική", που μετέτρεψε τους οργανισμούς ύδρευσης σε ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρίες στα πλαίσια Δημοτικών επιχειρήσεων. (Νόμιμο μεν -αφού προηγήθηκε σχετική νομοθεσία-, ανήθικο δε.) Εδώ και λίγα χρόνια έχουν επιβάλει φόρο 80% (επί της πραγματικής κατανάλωσης νερού) στο οποίο προστίθεται και 19% ΦΠΑ!, διπλασιάζοντας την αξία του νερού, με το αιτιολογικό πως ΘΑ γίνουν "έργα", ενώ μεγάλο μέρος των έργων -όπου έγιναν- καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες ή έχει χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκά ή εθνικά προγράμματα.
Αυτό είναι το τραγικότερο όλων. Πέρα από τη μόλυνση, πέρα από την οικονομική κρίση, ελλοχεύει και ο σοβαρός κίνδυνος να περιοριστεί -τεχνητά- η επάρκεια τροφίμων, (αλλά και νερού), από μία "άνωθεν" οδηγία, σε μια εποχή μάλιστα που όλο και λιγότεροι ασχολούνται με τη γεωργία,
Οδηγίες "άνωθεν", σαν αυτή που απαγόρευσε στο κράτος της Ινδίας να φροντίζει να τρέφει το λαό της με την ίδια της την παραγωγή (!), εμποδίζοντας τις εξαγωγές τς παραγωγής της - επιβάλλοντας της αντ' αυτού να συμμορφωθεί με μία πολιτική που σκοτώνει τον ίδιο της το λαό για χάρη της... "ελεύθερης αγοράς"... Σαν αυτή της ΕΕ, που απειλεί με πρόστιμα τη χώρα μας εάν βοηθήσει τους αγρότες (αλλά επικροτεί τις επιδοτήσεις των τραπεζών...)
Εδώ έπρεπε να είχαμε εστιάσει από χρόνια ΟΛΟΙ μας. Αυτά είναι τα αγαθά που έπρεπε να προστατεύουμε πάση θυσία, αλλά εμείς προτιμήσαμε μια ψεύτικη "μόδα" και πιστέψαμε, πως η περιβαλλοντική προστασία περιορίζεται στην ανακύκλωση συσκευασιών και το σβήσιμο της λάμπας...
Πηγή: Προμηθέας, http://kontiloforos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.