«Μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις»!..

Με όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην κοινωνική ζωή της Χώρας, όπου οι Τροϊκανοί κόβουν με τόση άνεση τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων, με στόχο κάποια στιγμή να πάρουν από τον τόπο μας ακόμη και τον ήλιο, θυμηθήκαμε τον Διογένη τον Κυνικό ο οποίος σε ερώτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου «τι ήθελε να κάνει γι’ αυτόν», απάντησε: «Μη μου κρύβεις τον ήλιο!.. Μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις»!...

ΕΙΝΑΙ γνωστός σε όλους ο Διογένης ο Κυνικός ο οποίος γεννήθηκε στη Σινώπη του Ευξείνου το 404 π.Χ., και ήρθε νέος στην Αθήνα, γιατί τον έδιωξαν από την πατρίδα του, ως παραχαράκτη. (Μια εκδοχή αναφέρει πως παραχαράκτης ήταν ο πατέρας του Ικεσίας, επόπτης του νομισματοκοπείου). Η διαφθορά, για να κάνουμε λίγο χιούμορ, είχε αρχίσει από εκείνη την εποχή!

Στην Αθήνα μαθήτευσε κοντά στον Αντισθένη, ιδρυτή της κυνικής φιλοσοφίας, αλλά τον ξεπέρασε στην εφαρμογή του συστήματός του. Πίστευε πως οι άνθρωποι δημιουργούν πολλές τεχνητές ανάγκες, γι' αυτό προσπαθούσε να είναι ανεξάρτητος απ' αυτές.

Πολύ φοβούμαι ότι σήμερα οι Τροϊκανοί και οι εδώ χειροκροτητές τους, πάνε να μας περάσουν αυτό το μήνυμα. Ότι πολλές καθημερινές ανάγκες των Ελλήνων είναι .. τεχνητές και θα πρέπει να .. απαλλαχτούμε από αυτές! Σε τέτοιο σημείο που να καταργούν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και όλα όσα μπορούσαν να κάνουν τον άνθρωπο αξιοπρεπή στο χώρο που ζει!

Ο Διογένης, λέει, τρεφόταν άσχημα, γύριζε στους δρόμους των Αθηνών ξυπόλητος, κρατώντας μακρύ ραβδί και σακούλι στον ώμο, και κοιμόταν τη νύχτα είτε στη Βασίλειο Στοά είτε κοντά στο Μητρώον, κάτω από την Ακρόπολη, μέσα σε πιθάρι.

Δεν νομίζω ότι η ζωή του Διογένη διαφέρει πολύ από τη σημερινή ζωή πολλών αστέγων και πεινασμένων Ελλήνων πολιτών  που κοιμούνται στα παγκάκια ή στις ουρές των συσσιτίων της Εκκλησίας ή των Δήμων! Κι αυτό τουλάχιστον ας το επισημάνουμε!

Κάποτε που ο Διογένης ταξίδευε προς την Αίγινα, τον έπιασαν πειρατές και τον μετέφεραν στην Κρήτη, για να τον πουλήσουν ως δούλο.

Ίσως είναι λιγάκι σκληρό αυτό που θα πούμε, αλλά η εργασία, που κάποτε ήταν ιερό προνόμιο όλων των εργαζομένων, με την κατάργησή της ("απασχόληση" τη λένε τώρα) δεν δημιουργούνται προϋποθέσεις μιας σύγχρονης μορφής δουλείας; Όταν για παράδειγα «ενοικιάζονται» εργάτες από τον ένα εργοδότη στον άλλο ή από τον ένα φορέα στον άλλο, σε τι διαφέρει από την δουλεία της αρχαιότητας;

Βεβαίως –κι αυτό μας μελαγχολεί πολύ- δεν έχουμε πολιτικούς για ν’ αντιδράσουμε όπως τότε ο Διογένης. Όταν ο κήρυκας, στην πώληση, τον ρώτησε τι τέχνη ήξερε, απάντησε «ανθρώπων άρχειν», και βλέποντας έναν καλοντυμένο Κορίνθιο, τον Ξενιάδη, τον έδειξε στον κήρυκα και είπε: «Σ' αυτόν να με πωλήσεις! Αυτός χρειάζεται δεσπότη». Ο Ξενιάδης αγόρασε πραγματικά τον παράξενο δούλο, κι ο Διογένης τού είπε: «Από 'δώ κι εμπρός, θα με υπακούς. Μήπως δεν θ' άφηνες το γιατρό σου ή τον ναύκληρό σου να σε διευθύνουν, αν ήταν δούλοι;».

Διερωτώμαι, με όλα αυτά που βλέπουμε, ακούμε ή διαβάζουμε, χάθηκε ένας σύγχρονος Διογένης να βάλει όλους αυτούς τους Τροϊκανούς και επίορκους πολιτικούς (θυμηθείτε τι είχαν ορκιστεί στο Σύνταγμα) στη θέση τους; («Ένα αιχμάλωτο λιοντάρι δεν είναι δούλος εκείνου που το τρέφει, αλλά αντίστροφα», έλεγε!). Ακόμη και τον ήλιο θέλουν να μας πάρουν ορισμένοι, όπως κατήγγειλε η Εκκλησία με τα φωτοβολταϊκά συστήματα.

Λένε πως ο Μέγας Αλέξανδρος συνάντησε τον φιλόσοφο στην Κόρινθο, μέσα στο πιθάρι του, και τον ρώτησε αν είχε καμιά επιθυμία: «Να μη μου κρύβεις τον ήλιο», απάντησε ο Διογένης. Κατ’ άλλους: «Μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις»! Κι ο Αλέξανδρος είπε στους γύρω του: «Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να είμαι Διογένης!».

Βεβαίως, αν ζούσε σήμερα ο Διογένης θα στηλίτευε με τον σαρκαστικό λόγο του κάθε ανθρώπινη πλεονεξία και ματαιοδοξία, όπως την ακόρεστη βουλιμία πολλών πολιτικών, που μπήκαν στη Βουλή πάμπτωχοι και ζουν πλέον μέσα στη χλιδή ή αυτής της κυρίας από το ΙΚΑ Καλλιθέας που καταχραζόταν το Ίδρυμα για να φτιάξει βίλες και πισίνες και να ζει, καίτοι μισθωτή,  σαν θηλυκός Κροίσος!

Κάποτε, στην Αθήνα, ο Διογένης επισκέφθηκε το σπίτι του Πλάτωνα, και, πατώντας ξυπόλητος στα πολυτελή χαλιά, είπε:«Πατώ την ματαιοδοξία του Πλάτωνα»! (Άλλο, τώρα, αν ο Πλάτωνας του απάντησε με ετοιμότητα: «Ναι, αλλά με άλλη ματαιοδοξία!»).

Καμία αντίρρηση. Χάρη στη λιτή ζωή του, ο Διογένης μπορούσε τότε να κρίνει αυστηρά τα τρωτά της κοινωνίας της εποχής του. Ακόμη και με το φανάρι στο χέρι μέρα μεσημέρι για να βρει τους σωστούς ανθρώπους. Αλλά μια λιτότητα που ο ίδιος επέλεξε και όχι γιατί του την επέβαλαν ορισμένοι, όπως κάνουν σήμερα στους Έλληνες πολίτες οι Τροϊκανοί, οι οποίοι, με την πολιτική τους, μας στερούν αυτό που δεν μπορούν να μας δώσουν!

Με σεβασμό και τιμή

 ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

sakketosaggelos.gr