Ο Σαμαράς μίλησε και με το ΘΕΟ!

“Αλήθεια, αλήθεια, πικρά οπού είσαι”.

Ο λόγος είναι του Μακρυγιάνη. Και είναι μια πικρή του κραυγή, καθώς εξιστορεί τους κατατρεγμούς των αγωνιστών από τους ‘Ελληνες πολιτικούς και τους Βαυαρούς…Διεκτραγωδεί δεινά με τον απλό του τρόπο ο Μακρυγιάννης.Ίδια δεινά κι απαράλλαχτα με τα σημερινά και είναι να σου πονάει η ψυχή για τη μόνιμη στασιμότητα και ένδεια του τόπου…

του Στέλιου Συρμόγλου

Αν ο Μακρυγιάννης ζούσε σήμερα, βέβαια, θα είχε τεράστιο πρόβλημα να αντιληφθεί πέραν της πολιτικής ένδειας και της επιχειρούμενης εξαπάτησης του λαού από τους ποδηγέτες του, ώστε να εθιστεί στα…αποφάγια των κρατούντων, των άγριων κάπηλων της οικονομίας, της παιδείας, ακόμα και της θρησκείας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των κολάκων του δημόσιου αισθήματος, ότι με τη γελοιότητα που “ηγεμονεύει” στον πολιτικό χώρο σε συνδυασμό με την ανικανότητα του πολιτικού δυναμικού, κάθε μέρα που περνάει, η προοπτική για ένα καλύτερο αύριο αποτελεί απλώς ονειροβασία της αγέλης των αφελών αυτού του δύσμοιρου τόπου, που τείνει να μετασχηματιστεί σε μια…απέραντη κοιλάδα του κλαυθμού!

Δεν είναι μόνο φαιδρή η δήλωση Σαμαρά, απευθυνόμενος σε υπουργό, ότι ” Μίλησε ακόμα και με το θεό, αλλά δεν γίνεται τίποτα καλύτερο…”, αναφερόμενος στη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, μια διαπραγμάτεση που επί της ουσίας δεν έγινε ποτέ!…. Δεν καταδείχνει απλώς τη γελοιότητα, την ελαφρά φρενοπάθεια και το “μασκαραλίκι” των σύγχρονων εκφραστών της πολιτικής ζωής του τόπου…Όταν εκστομίζεται από τον πρωθυπουργό της χώρας, εκτός των ερωτημάτων που εγείρει για τη σοβαρότητα, τη διανοητική και ψυχική ισορροπία του ανδρός, αποτελεί και συμπεριφορά θίγουσα τα αισθήματα του λαού, ενώ προκαλεί το δημόσιο εμπαιγμό και τον ομαδικό χλευασμό που έχει ως συνέπεια τη διαπόμπευση του πρωθυπουργικού θεσμού…

Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν μπορεί να “παίζει” με τις λέξεις ή να εκφράζεται έστω και καθ’ υπερβολήν, για να υπερκαλύψει την ανεπάρκεια του και την υποταγή του στα συμφέροντα, που από τη συρραφή των ενεργειών του και του πολιτικού στρουθουκαλισμού του, κατέδειξε περιτράνως ότι με ευπείθεια υπηρετεί και πρακτορεύει…

Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως…επίδοξος σωτήρας ενός λαού, όταν αποφασίζει ερήμην του λαού κι όταν χρεοκοπεί ηθικώς και εκπίπτει στη συνείδηση των πολιτών με τις πολιτικές του αντιδράσεις. Όταν αυτές, μάλιστα, διανθίζονται και από δηλώσεις ψυχονευρωτικής απόκλισης, που συνιστούν τη διαστροφή του λόγου επί το γελοιότερον, κοινώς παρωδία και λεκτική καρικατούρα, τότε, σε συνδυασμό με όσα επισυμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο πολιτικό σκηνικό, μιλάμε για μια πρωθυπουργική εικόνα που συνιστά ανεξίτηλο αίσχος, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί τη λύπη και την περιφρόνηση των πολιτών για τον “ανευλαβή” πάσχοντα από κυνική αναίδεια…

Δεν μπορεί ακόμα και ο…Θεός να επιστρατεύεται στην πολιτική σκοπιμότητα. Δεν μπορεί η θνητή πολιτική φλυαρία να περιφρονεί και να λακτίζει κάθε σοβαρότητα και να ενθρονίζει στη θέση της την ενσαρκωμένη γελοιότητα. Δεν μπορεί να προσβάλλεται βάναυσα το φιλελεύθερο φρόνημα από λόγια και πράξεις πολιτικών με εύκαμπτη σπονδυλική στήλη. Τελικά η ανήθικη Ηθική των σύγχρονων τυράννων της πολιτικής είναι απροσχημάτιστη και αμείλικτη!…

freepen.gr