Ο “θάνατός” της… οι ζωές μας

Όσο η καγκελάριος Μέρκελ ζει- κατά δήλωσή της- η ευρωζώνη δεν θα έχει ευρωομόλογα. Δεν μπορώ να γνωρίζω το εκλυτικό αίτιο που ...
προκάλεσε αυτή τη μακάβρια δήλωση και μάλιστα ανήμερα της Συνόδου Κορυφής. Εκτιμώ πως αν οι ευρωπαίοι την εκλάβουν ως ελπίδα, τότε το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από το θάνατο της κυρίας Μέρκελ. Αν πάλι την εκλάβουν ως απειλή, τότε θα χρειασθεί άμεσα να εξομολογηθούμε και να περιμένουμε πότε θα αποδημήσουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο. Στην πρώτη περίπτωση θα ζήσει η Ευρώπη. Στη δεύτερη περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα πεθάνει. Η γυναίκα είναι ειλικρινής. Δεν θέλει να μοιρασθεί μαζί μας το χρέος της Ευρώπης. Προτιμά να… αποθάνει παρά να μοιρασθεί μετά των «αλλοθρήσκων» τα χρέη. Σε κάθε περίπτωση, με τη δήλωσή της, έβαλε το χάρο σε αναμονή. Εν προκειμένω, ή θα δούμε το χάρο με τα μάτια μας, ή ο χάρος θα μας λυπηθεί και θα κάνει τη δουλειά του. Εμείς δεν ξέρω που θα είμαστε είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση. Ελπίζω ότι θα ζούμε ώστε να απολαύσουμε την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ελπίζοντας να κρατήσουμε ως αναμνηστικό ένα απ’ τα «μπάζα» που θα μείνουν. Όπως αντιλαμβάνεστε δεν επιθυμώ να καταστήσω το χάρο ρυθμιστή των εξελίξεων. Είμαι της γνώμης ότι δεν χρειάζεται να φθάσουμε στα άκρα προκειμένου να απαλλαγούμε από την κυρία Μέρκελ. Υπάρχουν και «μπουλντόζες» που μπορούν να κάνουν τη δουλειά του χάρου και μάλιστα χωρίς να φορτωθούμε με τύψεις. Μεταξύ μας είναι η καλύτερη λύση για όλους μας. Που να τρέχουμε τώρα μαυροφορεμένοι καλοκαιριάτικα σε κηδείες. Ενώ με το γκρέμισμα του τείχους ίσως να σταθούμε τυχεροί και να βρεθούμε


ksipnistere.blogspot.gr