Η Jennifer Lawrence είναι ο μοναδικός λόγος να δεις το Red Sparrow

6 πρεμιέρες, 6 ταινίες διαφορετικών διαστάσεων και περιεχομένου. Για τις δύο οσκαρικές, το Lady Bird και το Mudbound, κάναμε εκτενείς αναφορές. Μπροστά σε αυτά τα δύο οι υπόλοιπες πρεμιέρες εκκινούν με σαφές μειονέκτημα. Κάτι που δεν θα περιμέναμε με τίποτα να ισχύει για το Red Sparrow. Οκ, δεν είχε και το πιο ελκυστικό trailer, αλλά όχι κι έτσι…Ευτυχώς σώζει την κατάσταση Ο Σπόρος του Kaplanoğlu. Μια αρκετά συμπαθητική απόπειρα του ανατολίτικου σινεμά να καταπιαστεί με το scienfe fiction και να μιλήσει για έναν κόσμο διαχωρισμού των ανθρώπων με βάση ένα συγκεκριμένο στοιχείο.

Red Sparrow

2018/ Θρίλερ-Περιπέτεια/ 141′

Σκηνοθεσία: Francis Lawrence

Με τους: Jennifer Lawrence, Joel Edgerton, Jeremy Irons, Charlotte Rampling

Σε αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε με το Mother, η Jennifer Lawrence δοκιμάζει τον εαυτό της πάλι σε κάτι αρκετά πρωτόγνωρο για την ίδια. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι να βρει τα πατήματα της θα της πάρει λίγο χρόνο. Το γεγονός ότι στο Mother είχε ένα καστ με μεγαλύτερο παρελθόν από εκείνη και τον Aronofsky σκηνοθέτη βοήθησε ως ένα σημείο. Τώρα, παρά το ότι έχει τον Jeremy Irons και την Rampling, το πράγμα δεν τσουλάει ιδιαίτερα. Ούτε καν ασθμαίνοντας δεν πάει.

Στο Red Sparrow η Lawrence είναι η Dominika, μια Ρωσία κατάσκοπος, μια από τις καλύτερες του είδους της. Ξέρει να παρασέρνει τους στόχους της, να τους σαγηνεύει σε βαθμό επικίνδυνο για εκείνους και εν τέλει να τους κατακτά. Τα πράγματα θα γίνουν ζόρικα όταν θα πρέπει να εφαρμόσει τα κόλπα της στον άνθρωπο για τον οποίο δούλευε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Έχοντας περάσει από μια σαδιστική διαδικασία βαπτίσματος ως Red Sparrow, η Dominika θα μάθε πως η εμπιστοσύνη δεν μπορεί να τοποθετείται πουθενά αλλού πέραν του εαυτού της. Κι αν γίνει το λάθος και εμπιστευτεί κάποιον, τότε θα πρέπει να το κάνει με μέτρο.

Η Lawrence είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ο μοναδικός λόγος να δεις το Red Sparrow. Κι αυτό είναι κάτι που ξαφνιάζει τηρουμένων των συμπρωταγωνιστών της. Ίσως όμως αυτό να είναι που την «καίει». Ότι κάνει τους σκηνοθέτες να περιστρέφουν τα πάντα γύρω της.

Σπόρος (Grain / Buğday)

2017/ Επιστημονική Φαντασία/ 127′

Σκηνοθεσία: Semih Kaplanoğlu

Με τους: Lubna Azabal, Jean‑Marc Barr, Grigoriy Dobrygin, Ermin Bravo, Cristina Flutur

Βασισμένο στο 29ο κεφάλαιο του Κορανίου, το Grain εισάγει στο ανατολίτικο σινεμά μια αλληγορία, ένα είδος που δεν του ταιριάζει ιδιαίτερα. Παρόλα αυτά καταφέρνει να το ενσωματώσει σε ένα φιλοσοφικό πλαίσιο και να βγάλει κάτι αρκετά καλό με σημαντικό βάθος. Αν συνυπολογίσεις κι ότι ο Kaplanoğlu επιλέγει το ασπρόμαυρο χρώμα, τότε η θέαση αποκτά μια αίσθηση παλιακού παράλληλα με το sci-fi στοιχείο. Σε αυτό το μετα-αποκαλυπτικό σύμπαν οι άνθρωποι χωρίζονται στους κατοίκους στις αγροτικές ζώνες και στα αστικά απομεινάρια. Αυτούς δηλαδή που εκπροσωπούν την παλιά δύναμη της πόλης.

Οι παραπάνω κατοικούν εντός μιας ηλεκτρομαγνητικής περιμέτρου που τους προστατεύει από τους εισβολείς. Εισβολείς εδώ είναι οι πρόσφυγες, οι οποίοι οδηγούνται στα όρια αυτής της θανατηφόρας ζώνης, ελπίζοντας σε βοήθεια, μιας και οι καλλιέργειες έχουν καταστραφεί. Ένας επιστήμονας της ανεπτυγμένης μεριάς της περιμέτρου, ο Erol Erin, έχει αναλάβει να προσφέρει στους εναπομείναντες προνομιούχους το μέλλον. Πώς; Πετυχαίνοντας την επιβίωση των σπόρων. Στην πορεία της έρευνας του μαθαίνει ότι ο Akman, ένας αμφιλεγόμενος επιστήμονας, έχει μια θεωρία περί γενετικού χάους που ίσως αποτελεί τη λύση για τη σωτηρία.

O Kaplanoğlu σκηνοθετεί την πρώτη του προσπάθεια σε αγγλική γλώσσα και γυρίζει σκηνές σε 3 πόλεις για να ενσωματώσει όσο γίνεται περισσότερο κομμάτι του κόσμου σε αυτόν τον δυστοπικό διαχωρισμό.

Το Σπίτι Δίπλα στη Θάλασσα (La Villa)

2017/ Δράμα/ 107′

Σκηνοθεσία: Robert Guédiguian

Με τους: Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darroussin, Gérard Meylan, Anaïs Demoustier

Το σκηνικό θυμίζει αρκετά το August Osage County. Αλλά με λιγότερο κωμικά-γκροτεσκό στοιχεία. Ένας κλασσικός δραματικός τόνος της γαλλικής σινε-κουλτούρας. Τρία αδέλφια που βρίσκονται στα μισά της ζωής τους, επιστρέφουν στο πατρικό τους σπίτι για να πουν το ύστατο χαίρε στον πατέρα τους. Εκεί θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωποι με αναμνήσεις και να συνειδητοποιήσουν σε τι έχουν εξελιχθεί. Τι κληρονόμησαν και πως του συμπεριφέρθηκαν.

menshouse.gr