Γιατί πολλά μικρά παιδιά θέλουν να φοράνε διαρκώς το ίδιο ρούχο;

Ο Χρήστος σας, 20 μηνών, έχει άποψη για το ρούχο που θα φορέσει. Ο Χρήστος, 20 μηνών, κάθε πρωί, ελέγχει με ερευνητικό ύφος την ντουλάπα του και δείχνει (δεν ξέρει και πολλές λέξεις για να μιλήσει) αυτό που θέλει να φορέσει αυτός αγνοώντας το δελτίο καιρού. Η Γιώτα, 4 ετών, θέλει κάθε μέρα τα καλά παπούτσια που έφερε η γιαγιά. Ο Αποστόλης 2,5 ετών, δεν βάζει το πράσινο κασκέτο με καμιά δύναμη. 

Ο Νάσος θέλει τη στολή παραλλαγής αλλιώς δεν πάει στο πάρτυ. Και όλοι, μα όλοι θέλουν να βάλουν στο νηπιακό σταθμό ή στο σχολείο, το ίδιο βρώμικο πουλοβεράκι που έχει λεκιάσει, γυαλίσει, ξεχειλώσει, και που δεν το αποχωρίζονται από την αρχή της χρονιάς!Εσείς, συγχύζεστε, πρωί – πρωί, προσπαθείτε να πείσετε, δίνετε λογικά επιχειρήματα, τάζετε, απειλείτε, δίνετε μάχη να επιβάλετε το «κατάλληλο» ντύσιμο.

Όχι! Ο καυγάς δεν είναι για το ρούχο. Άλλα διακυβεύονται

Τα νήπια αναπτύσσουν μια πιο ισχυρή αντίληψη της προσωπικότητάς τους και η επιλογή του τί θα φορέσουν είναι ένας σίγουρος, ακίνδυνος τρόπος να τεκμηριώσουν την ανεξαρτητοποίησή τους. Σκέφτονται «είναι δικό μου το σώμα», «εγώ κάνω κουμάντο», «εγώ αποφασίζω» Εσείς, σκέφτεστε, «δε θα μου πει ο σπόρος τι θα φορέσει» ή «τι θα πουν στο νηπιακό σταθμό αν το δουν πάλι με την ίδια φορμίτσα». Ναι, δεν είναι εύκολο για μια μητέρα να δεχτεί να φορέσει το παιδί της ένα ακατάλληλο ρούχο διότι αισθάνεται ότι αντανακλά στη δική της επάρκεια. Την κακοχαρακτηρίζει να παρουσιάζεται το παιδάκι της με αθλητικά παπούτσια στο πάρτυ, με χιλιοφορεμένη φόρμα στο γάμο, με απαράδεκτους χρωματικούς συνδυασμούς στο σχολείο. Λογικό να θέλει να επιβάλλει το «σωστό» ντύσιμο.

Τα πιτσιρίκια έχουν αντίθετη άποψη για το «σωστό ντύσιμο». Εξ ού και ο καυγάς! Όμως, δεν έχετε λόγο να δημιουργείτε αντιπαλότητα. Δεν θέλετε να ξεκινάτε τη μέρα σας με εχθροπραξίες. Δεν θέλετε μάχη, ξέρετε πια ότι από τις μάχες με το παιδί βγαίνετε κι εσείς κι αυτό νικημένοι και ταπεινωμένοι. Μη διστάζετε, λοιπόν, να κάνετε συμβιβασμούς που θα είναι αποδεκτοί και από τις δυο πλευρές. Εσείς, διαθέτετε την εξουσία για συμβιβασμούς! Διαθέτετε και την εξυπνάδα! Προσπαθήστε να καταλάβετε την άποψη του παιδιού.

Γιατί επιμένει να φορά αυτό το ρούχο;

Ίσως ακόμα προσαρμόζεται στο περιβάλλον του παιδικού σταθμού, κι έχει συνδεθεί περισσότερο με ορισμένα ρούχα που τα νιώθει άνετα και οικεία (κάπως σαν την αγαπημένη κουβερτούλα ή το λαγουδάκι που θέλουν να έχουν μαζί τους για να κοιμηθούν το βράδυ). Καμιά φορά ένα συγκεκριμένο ρούχο μπορεί να αντανακλά τις συναισθηματικές ανάγκες του μικρού. Παιδιά που νιώθουν ότι δεν βρίσκονται συχνά σε θέση ισχύος έχουν τάσεις να διαλέγουν ρούχα που τα κάνουν να νιώθουν δυνατά π.χ μπλουζάκια που έχουν επάνω ήρωες, δεινόσαυρους, λιοντάρια. Όταν αρχίσουν να νιώθουν σιγά-σιγά πιο δυνατά, μπορεί να φορέσουν και κανένα χαριτωμένο λαγουδάκι ή πεταλουδίτσες. Επίσης για πολλά νήπια, γύρω στα 5-6 έχει μεγάλη σημασία η αίσθηση της αφής και είναι σημαντικό να τους αρέσει η υφή των ρούχων. Προτιμούν τα μαλακά υφάσματα, τα χαλαρά σχέδια χωρίς σκληρές ραφές και κουμπώματα. Καλό είναι λοιπόν να προσέξετε τι αρέσει στο μικρό, να μην θεωρείτε τις προτιμήσεις του παράλογες παραξενιές και να φροντίσετε να του αγοράζετε ρούχα που ανταποκρίνονται στις δικές του προδιαγραφές.

Πλησιάζοντας στη σχολική ηλικία αρχίζουν σιγά-σιγά, να αποκτούν κάποια συνείδηση του τι φορούν οι άλλοι. Πριν από τα 6 χρόνια είναι πολύ σπάνιο να θέλει ένα μικρό να φορέσει κάποιο ρούχο «επειδή το φορούν τα άλλα παιδάκια». Η αντίληψη της «μόδας» εμφανίζεται μετά την πρώτη Δημοτικού. Στην αρχή απλώς πειραματίζονται με ό,τι πιστεύουν ότι είναι γοητευτικό. Είναι πολύ θετική εκδήλωση να εκφράζουν αυτού του τύπου τη δημιουργικότητα. Δεχθείτε την ακόμη κι αν είναι εντελώς αντίθετη με την δική σας αισθητική.

Διαπραγματευτείτε ψύχραιμα και με κατανόηση

Στη φάση της αγοράς ρούχων

Καλό είναι να ζητιέται και η γνώμη του μικρού. Η επιμονή του βέβαια είναι συχνά αφόρητη. Μπορεί να επιμένει πεισματικά σ΄ ένα κατακόκκινο φούτερ που είναι μόνο για εκδρομές στα βουνά κι ύστερα ν΄ αρνείται να το φορέσει στο σχολείο. Ένα 5χρονο ή 6χρονο νήπιο είναι ήδη σε θέση να καταλάβει ότι όταν αποφασίσει να αγοράσει κάτι από το κατάστημα παίρνει και την ευθύνη ότι θα το φορά. Μια καλή τακτική είναι να διαλέξετε εσείς τρία ρούχα και να αφήσετε το μικρό να διαλέξει ένα απ΄ αυτά. Αυτή η τακτική ικανοποιεί εσάς γιατί προτείνετε μόνο τα κατάλληλα και ικανοποιεί το παιδί γιατί του δίνει την αίσθηση ότι σέβεστε το δικαίωμά του να επιλέξει.

Μοιραστείτε τις υποχωρήσεις

Μετά τα 4 χρόνια είναι αρκετά μεγάλα για να κρατήσουν κάποιες συμφωνίες (που πρέπει όμως να κρατάτε κι εσείς): Ναι, μπορεί να διαλέγεις εσύ τι θα φορέσεις κάθε μέρα αλλά θα πρέπει να είναι καθαρό. Εσύ διαλέγεις το μπλουζάκι που θέλεις κι εγώ το παντελόνι. Εσύ μου λες τι καιρό κάνει κι εγώ βγάζω απ΄ τη ντουλάπα σου όσα ταιριάζουν με αυτό τον καιρό, για να διαλέξεις. Στο σπίτι μπορείς να φοράς ό,τι θέλεις. Όταν πηγαίνουμε επίσκεψη στη νονά θα φοράς τα καλά σου.

Καθημερινή πρόβλεψη

Καλή ιδέα είναι να διαλέγετε από το βράδυ τα ρούχα που θα φορέσει το πρωί. Είναι μια καλή συνήθεια, οργανωτικά επιθυμητή. Το βράδυ έχετε περισσότερο καιρό και διάθεση για διαπραγματεύσεις και συνεργασίες ενώ το πρωί συνήθως τρέχετε για να προλάβετε, είστε μάλλον καθυστερημένοι, και δεν έχετε καιρό για συζητήσεις και τσιριμόνιες του τύπου «εγώ νομίζω ότι αυτό με τον σπάιντερμαν πάει καλύτερα με τα παπούτσια σου, τι λες κι εσύ». Όπως και να έχει η κατάσταση , προσπαθήστε από την αρχή να διαμορφώσετε ένα πνεύμα συνεργασίας για να μη χαλάτε την καρδιά σας τώρα και για να είστε σε καλύτερη
θέση αργότερα, στην εφηβεία όταν ο γιος σας θα επιμένει να φοράει μπλουζάκια με γυμνές στο σχολείο, έτσι για να «σας τη σπάσει» και η κόρη σας θα βάζει ημιπολύτιμους λίθους με κρίκους στον αφαλό της ή θα κρεμάει αποξηραμένα σκουλήκια στ΄αυτιά της για σκουλαρίκια, ή κάτι άλλο που εσείς δεν μπορείτε αυτή τη στιγμή να δείτε ούτε στους πιο ευφάνταστους εφιάλτες σας…

Ελένη Βαλάσση-Αδάμ, «Γονιός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι»

themamagers.gr