Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

ΤΟΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΣΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ

Οι Αλβανοί ονόμασαν το τρέχον έτος 2018, έτος Skanderbeg, δηλ Σκεντέρμπεη, (όπως ήταν το προσωνύμιο του Γεωργίου Καστριώτη), επειδή συμπληρώνονται 550 χρόνια από τον θάνατό του (17 Ιανουαρίου 1668) και δεν παύουν να διακηρύσσουν per terra, per mare, ότι είναι ο εθνικός τους (ΑΛΒΑΝΟΣ) ήρωας.

Πρόσφατα, μάλιστα, ακούσαμε και έναν σκοπιανό πολιτικό, αλβανικής καταγωγής, να δηλώνει … μεγαλόψυχος και υπεράνω , επειδή οι Αλβανοί των Σκοπίων δεν διεκδικούν το όνομα «Μακεδονία», για το κρατίδιό τους, ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ, γιατί, λέει, η Ολυμπιάδα, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν …. Αλβανίδα. Και γενικά, οι Αλβανοί ετεροχρονισμένα θεωρούν αλβανικό, ότι υπάρχει τόσο στην σημερινή τους επικράτεια, όσο και σε αυτή που διεκδικούν ως «Μεγάλη Αλβανία» , και ¨λησμονούν¨, αν μη τι άλλο, ότι η σημερινή Αλβανία δημιουργήθηκε ΕΤΣΙΘΕΛΙΚΑ από τις λεγόμενες ¨Μεγάλες Δυνάμεις¨ της εποχής, με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17/12/1913). Μέχρι τότε το κράτος ¨ΑΛΒΑΝΙΑ¨ ήταν ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ και , όπως επισημαίνει ο ίδιος ο – τότε πρεσβευτής της Γερμανίας – Πρίγκηπας Λιχνόβσκι :
«Εις το μεγαλύτερο μέρος της Αλβανίας ο πολιτισμός είναι ελληνικής προελεύσεως. Εις το νότιο τμήμα της χώρας (Β. Ήπειρος), αι πόλεις είναι απολύτως ελληνικαί».
Οι δε Αλβανοί χαρακτηρίστηκαν από τον Γάλλο αντιπρόσωπο, ως « ένας συρφετός ληστών, δολοφόνων και παντοειδών κακούργων».
Για να ξαναγυρίσουμε στον ΕΛΛΗΝΑ , Γεώργιο Καστριώτη τον οποίον ετεροχρόνισαν ως Αλβανό ήρωα και τον μετονόμασαν Gjergj Kastriot Skënderbeu οι Αλβανοί, αυτός ήταν εγγονός του Κων/νου Καστριώτη (1390), ηγεμόνα της περιοχής της Καστοριάς ( εξ ου και το επίθετό του) και της Ημαθίας. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Καστριώτης, ηγεμόνας της Κρόιας ή Κρούγιας, ενώ η μητέρα του καταγόταν από τη Σερβία (Βοϊσάβα). Γεννήθηκε περί το 1404 ή 1405 κατ’ άλλους στην Κρούγια, κατ’ άλλους στην Δίβρη και πέθανε στην Λέζα, στις 17 Ιανουαρίου 1468. (63 ετών)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Λίγο καιρό πριν την Άλωση της Πόλης κι ενώ ο σουλτάνος Μουράτ Β’ κατακτούσε την μια βυζαντινή επαρχία μετά την άλλη, ζητά από τον ηγεμόνα της Κρόιας, ως εκδήλωση υποταγής και εγγύηση της κυριαρχίας του, την ομηρία των 4 γιων του, ένας εκ των οποίων ήταν ο Γεώργιος. Ο Ι. Καστριώτης δέχτηκε και τα παιδιά του, αφού ασπάσθηκαν τον ισλαμισμό (ήταν χριστιανοί), βρέθηκαν να ανατρέφονται στη σουλτανική αυλή της Ανδριανουπόλεως, παρέα με τον μετέπειτα Πορθητή της Πόλεως, Μωάμεθ τον Β’. Ο σουλτάνος Μουράτ, βλέποντας την εξαιρετική πρόοδο και τα χαρίσματα του Ελληνόπουλου, του προσέδωσε την τουρκική ονομασία «Ισκεντέρ μπέη» (Σκεντέρμπεης) που σημαίνει «Αλέξανδρος ηγεμών».

Παρόλη την οθωμανική ανατροφή του, ο Γεώργιος δεν ξεχνούσε τις ρίζες του.

Η είδηση του θανάτου των γονιών του και η καταπίεση των ομοεθνών του από τον τουρκικό ζυγό έδωσαν το έναυσμα στον Σκεντέρμπεη να λιποτακτήσει σε μάχη στη Σερβία και να επιστρέψει στα πατρογονικά του εδάφη. Αφού νυμφεύεται την Ανδρονίκη Κομνηνή, ο Γεώργιος Καστριώτης στις 28 Νοεμβρίου 1443 κηρύσσει την επανάστασή του κατά των Τούρκων. Ως έμβλημά του χρησιμοποίησε τον βυζαντινό δικέφαλο αετό σε κόκκινο φόντο, τη σημερινή πλέον σημαία της Αλβανίας.
Ο Γεώργιος Καστριώτης χάρη στις πολεμικές του αρετές κατάφερε να απελευθερώσει την επαρχία του από την τουρκική κατοχή και να προκαλέσει το θαυμασμό στην χριστιανική Δύση που ανέμενε την οθωμανική απειλή. Ήταν τόσο μεγάλες οι επιτυχίες του Καστριώτη που ανάγκασε τον ίδιο τον σουλτάνο να εκστρατεύσει εναντίον του. Χαρακτηριστικοί είναι και οι έπαινοι του πάπα Καλλίστρου Γ’, ονομάζοντας τον Καστριώτη «ιππότη του Χριστού» και «αθλητή του Θεού». Ακόμη και μετά την Άλωση της Πόλης (1453), ο Σκεντέρμπεης δρούσε ανενόχλητος μέχρι τον θάνατό του. Στις 17 Ιανουαρίου 1467 και σε ηλικία 63 ετών πέθανε από ελονοσία. Θάφτηκε με τις τιμές που αρμόζουν σε έναν θρύλο στο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αλέσσιο (αρχαία Λισσός), πόλη που σήμερα ονομάζεται Λέζα.

Ιδού μερικές αποδείξεις της ρίζας του Γεωργίου Καστριώτου:

– Ο ίδιος ο Καστριώτης ήταν ελληνομαθής και όλες του οι επιστολές προς τους ηγεμόνες της Δύσης και το Σουλτάνο γράφονταν στα Ελληνικά, παρουσιαζόμενος μάλιστα ως απόγονος των Ηπειρωτών και όχι των Ιλλυριών (βλέπε επιστολή προς τον Ιταλό Ursini, 1460).
– Έφερε το Μακεδονικό κράνος με το διπλό κέρας ενώ χρησιμοποιούσε το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δείγμα συνείδησης εθνικής συνέχειας.
– Μιλώντας ενώπιον του Πάπα Παύλου Β’ τονίζει: «Μετά την υποδούλωσιν της Ασίας και της Ελλάδος, μετά την σφαγήν των ηγεμονικών γόνων της Κων/πόλεως, της Τραπεζούντος… και την ερήμωσιν μεγίστου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου, απέναντι του αγρίου κατακτητού του αγωνιζομένου να συντρίψη τον σταυρόν, να ανυψώση επί του Καπιτωλίου την ημισέληνον και να πληρώση δούλων τον κόσμον όλον … μόνος εγώ ίσταμαι μετά των λειψάνων των στρατιωτών μου και μετά της μικράς μου επικρατείας…».

Ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, γράφει για τον Καστριώτη:

«Το έτος 1443 δραπέτευσε από το οθωμανικό στρατόπεδο του Μοράβα ο Έλληνας ηγεμόνας Καστριώτης και πήγε στην έδρα των προγόνων του, την Κρόια».
– Οι Ιταλικές, Αγγλικές και Σουηδικές αναφορές θεωρούν τον Σκεντέρμπεη Έλληνα. Έτσι ο Ιταλός A. Salvi στην τραγωδία του (1718) τον αναφέρει ως Έλληνα (Greco). Ο Άγγλος C. Randall το 1810 τον αποκαλεί Έλληνα Ήρωα (Grecian Hero) και οι Σουηδοί Barrau αρχικά και Rudbeck αργότερα (1835) θεωρούν τον Γ. Καστριώτη Έλληνα.

Οι αποδείξεις είναι τόσες πολλές που είναι αδύνατον να καταγραφούν σε λίγες γραμμές.

O ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ

Η Ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη από μεγάλες ηρωικές προσωπικότητες γνωστές αλλά και άγνωστες. Στην χωρία των αγνώστων και παραμελημένων ηρώων στους σύγχρονους καιρούς ανήκει και ο ήρωας της Νέας Ηπείρου, ο πολέμαρχος Γεώργιος Καστριώτης ο επονομασθείς τουρκιστί Σκεντέρμπεης, δηλαδή Αλέξανδρος.
Ο Γεώργιος Καστριώτης ήταν όπως και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος : οι μορφές αυτές που αγαπήθηκαν, τραγουδήθηκαν, έγιναν θρύλος και παραμύθι της γιαγιάς, κατά τη διάρκεια της πολύχρονης τουρκοκρατίας στον Ελληνικό χώρο.
Ξεχασμένος μεταξύ των νεοελλήνων, δημοφιλής όμως τον 15ο και 16ο αιώνα στους περίφημους «στρατιώτες» που μελετούσαν τα κατορθώματά του, αλλά και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, κάθε καπετάνιος που μπορούσε να διαβάσει πέντε γράμματα διάβαζε για τα κατορθώματα του Σκεντέρμπεη που κυκλοφορούσαν τότε και είχαν μεγάλη απήχηση.

Ο Κολοκοτρώνης μας λέει στα Απομνημονεύματά του:

«Ανέγνωσα τον βίον του Σκεντέρμπεη, εσυλλογούμουν τα έργα του…»
ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.