ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Σπάσε το φράγμα των 72 ωρών.

 Σας βάζω αυτά τα βίντεο, θέλοντας να τονίσω ότι στο δάσος έχει τεράστια διαφορά απ’ ό,τι στον ‘’πολιτισμό’’. Χάνεται πλέον η πολυτέλεια του τρεχούμενου νερού, του ηλεκτρισμού, των τοίχων του σπιτιού, του απαλού κρεβατιού, του ζεστού μπάνιου, του έτοιμου φαγητού, των συσκευών, των εργαλείων κτλ…

Αυτό το βίντεο μιλάει για την ανάγκη και τον χρόνο προσαρμογής που χρειάζεται κάποιος, που δεν μένει συχνά στη φύση. Η διαδικασία της προσαρμογής ακολουθεί μια συγκεκριμένη ακολουθία φάσεων, μια καμπύλη αν θέλετε.

Η 1η μέρα είναι συνήθως εύκολη. Αυτό συμβαίνει γιατί είσαι ξεκούραστος, τυχόν συσκευές που λειτουργούν με μπαταρία είναι φορτισμένες, τα εργαλεία και τα ρούχα σου είναι ακόμα σχετικά καθαρά. Αυτή τη μέρα, απλά θέτεις τα βασικά θεμέλια του καταφυγίου και της ζωής στη φύση.

Η 1η νύχτα αρχίζει να σε μπάζει στην πραγματικότητα. Ο ύπνος αναπόφευκτα δεν είναι καλός. Το έδαφος δεν πρόκειται να είναι μαλακό όπως το κρεβάτι μας… ίσως έστησες πρόχειρα το καταφύγιο και σε λάθος κατεύθυνση, ίσως διαπιστώσεις ότι ξέχασες να πάρεις φεύγοντας απ’ το σπίτι κάποιο σημαντικό εξοπλισμό.

Η 2η και η 3η μέρα είναι πιθανότατα οι χειρότερες. Ο κακός ύπνος, το δύσκολο τερέν (δυσκολότερο από ένα επίπεδο χωράφι που ήδη είναι δυσκολότερο της ασφάλτου), η σωματική καταπόνηση, τα έντομα, οι καιρικές συνθήκες αρχίζουν να σε καταβάλλουν και να σε ‘’σπάνε’’... Τότε είναι και η στιγμή που θα θέλεις πιο πολύ να τα παρατήσεις… Μην το κάνεις!!!!!!!!!!

Μην αποθαρρύνεσαι όμως, γιατί μετά τις 72 πρώτες ώρες κάτι ‘’μαγικό’’ συμβαίνει. Πλέον δεν σε απασχολεί το να είσαι βρώμικος, δεν σε δυσκολεύει τόσο πολύ το γύρω τερέν και έχεις σε ικανό βαθμό ενσωματωθεί. Η ρουτίνα του αστικού τρόπου ζωής αντικαθίσταται λίγο- λίγο όλες αυτές τις ώρες, από μια άλλη ρουτίνα και έχοντας βάλει τα θεμέλια, ασχολείσαι με νέα πράγματα, έχοντας ολοκληρώσει το καταφύγιο, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζεσαι σε νέους ρυθμούς, νέο πρόγραμμα ζωής και έχεις λίγο – πολύ καθορίσει από πού παίρνεις νερό, που έχει ξυλεία, που έχει τροφή, πόσα ξύλα ξοδεύεις στην φωτιά, πόση ώρα σου παίρνει να συλλέξεις την τροφή σου κτλ. Το σημαντικότερο είναι, ότι ο φόβος για το άγνωστο μειώνεται, γιατί πλέον δεν είναι και τόσο άγνωστο… Αναγκαστικά αποδέχεσαι την νέα κατάσταση, οι πράξεις σου αποκτούν ροή κι εσύ διαμορφώνεις μια νέα ‘’άνεση’’ στο νέο σου σπίτι, εφόσον δεν κάθεσαι μοιρολατρικά να θρηνείς για τον τρόπο ζωής που έχασες και αυτά που το Μάτριξ σου πρόσφερε παλιότερα...

Άλλο ένα θέμα που αλλάζει στην ψυχολογία σου είναι, ότι ενώ μέχρι πριν ήξερες να εξουσιάζεις το περιβάλλον σου, συνειδητοποιείς ότι την φύση δεν μπορείς να την εξουσιάσεις πλήρως… αυτή είναι ο μεγάλος παίχτης στο γήπεδο και πρέπει να πας με τα νερά της…

Ασχολείται το ίδιο θέμα και σε δεύτερο βίντεο όπου



Προσέξτε, ότι και πάλι τονίζει πολύ, το θέμα της διαχείρισης του χρόνου. Μιλάμε για ένα άτομο που ξέρει να πριονίζει, έχει μοντέρνα εργαλεία μαζί του και ξέρει από δεσίματα και τα θεωρητικά των καταφυγίων. Κι όμως του πήρε 3 μέρες λέει, να κατασκευάσει το καταφύγιο τύπου Armadillo. (εδώ να τονίσουμε ότι του πήρε τόσο πολύ, γιατί στην σημερινή εποχή με τους οικολογικούς περιορισμούς δεν μπορούσε να κόψει όποιο δέντρο ήθελε, αλλά έπρεπε να περιφέρεται στο δάσος για να βρει τα κατάλληλα νεκρά δέντρα. Εννοείται σε κατάσταση επιβίωσης, ξεχάστε τέτοιου είδους ευαισθησίες αλλιώς θα πεθάνετε).

Τονίζει, ότι όλη σου η ημέρα αφορά διάφορες δουλειές που πρέπει να κάνεις και ευτυχώς που είχε φέρει φαγητό μαζί του, γιατί αν έπρεπε παράλληλα να ψάξει και για τροφή ή να πάει για ψάρεμα, οι δουλειές θα πήγαιναν ακόμα πιο πίσω… Οπότε στο σακίδιο βάλτε όσο περισσότερα τρόφιμα μπορείτε!!!!!!!

Γι’ αυτό και προκρίνει το στήσιμο παγίδων σαν μέθοδο τροφοδοσίας, γιατί δουλεύουν μόνες τους χωρίς την ανάγκη της δικής μας συνεχούς επίβλεψης. Πρακτικά αφήνεις τη φύση να κάνει μόνη της τη δουλειά. Αν δεν εξασκηθείτε στην κατασκευή παγίδων και δεν είστε προσεκτικοί που να τις στήσετε, μην περιμένετε να πιάσετε κάτι. Ακόμα κι αν όλη η προετοιμασία γίνει καλά, η παγίδα μπορεί να μην αποδώσει μεγάλο γεύμα αν δεν πιαστεί το ζώο εκεί.

Μια ομάδα επιβίωσης θα ήταν σαφώς πιο βοηθητική στην επίτευξη των διάφορων εργασιών σε μικρότερο χρόνο. Αλλά πρέπει να είναι όλοι εκπαιδευμένοι και να συμμετέχουν στις δουλειές. Ένα άτομο που δεν δουλεύει, ώστε να δικαιούται το φαί του, είναι εμπόδιο και για κάποιους βάρος… ακόμα και τα παιδιά πρέπει να συνεισφέρουν με το δικό τους τρόπο και να τους ξεκαθαριστεί ότι δεν πήγαν για πικνίκ στη φύση και κανένας ενήλικας δεν μπορεί να κάνει την baby-sitter…

Η ιδανική περιοχή όπου υπάρχουν άφθονες προμήθειες, καλό κλίμα, καλή δυνατότητα επιτήρησης, που δεν σε τρομάζει τόσο πολύ και που δεν την έχει ανακαλύψει και κανείς, απλά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα…

Ξανατονίζει κατόπιν ότι όλη σου τη μέρα θα την καταναλώνεις σε καθημερινές εργασίες, οπότε ξεχάστε τα καουμποϊλίκια τύπου Ράμπο!!!!!!!!!!!!!! Ταυτόχρονα όμως πρέπει να προσέχεις να μην αποκαλύψεις με τις πράξεις σου την παρουσία σου, γιατί κάλλιστα κάποιος μπορεί να σε παρακολουθεί…

Στο θέμα εξοπλισμού σχολιάζει το πολύ σημαντικό. Ο εξοπλισμός δεν πρόκειται από μόνος του να σε σώσει. Οι γνώσεις σου είναι που θα το κάνουν. Έχοντας όμως και τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό είναι πιο εύκολο και λιγότερο ενεργοβόρο να κάνεις τις καθημερινές ασχολίες. Ο καλός εξοπλισμός λοιπόν δεν είναι η πανάκεια, αλλά όντως βοηθάει πολύ.

Κατόπιν, τονίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένοι να ζουν στα δάση και πρέπει να εγκλιματιστούμε όσο μπορούμε περισσότερο, εννοείται πριν ξεκινήσουν να μετράνε οι 144 μήνες...

Τέλος, κλείνει, σημειώνοντας ότι το να είσαι μόνος στη φύση είναι δύσκολο πράγμα από ψυχολογικής πλευράς. Εδώ όμως δίνει μια λάθος συμβουλή. Λέει: ‘’Αν μπορείτε φέρτε μαζί σας ένα ραδιόφωνο ή κάποια συσκευή με ψηφιακά αρχεία γνώσεων επιβίωσης, ώστε να το ακούτε όποτε μπορείτε και να σας κρατήσει ψυχικά υγιείς’’. Τώρα στην προετοιμασία οκ μπορείς να το κάνεις, αλλά στην επιβίωση ξεχάστε τα αυτά. Όλες οι αισθήσεις πρέπει να είναι ενεργοποιημένες στο έπακρο και επικεντρωμένες στη φύση και τίποτα δεν πρέπει να σας αποσπά!!!!!! Κινητά και συσκευές ίντερνετ εντοπίζονται εύκολα ενώ το ραδιόφωνο ακούγεται. Με ένα ακουστικό στο αυτί κάτι γίνεται, αν και πάλι είναι επικίνδυνο γιατί αποσπά την προσοχή σου. Και οι μπαταρίες στην προ φλας εποχή δεν θα διαρκέσουν πολύ, εκτός κι αν έχετε μαζί σας φορητά ηλιακά πάνελ που δεν ξέρω αν κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Πρέπει λοιπόν, όσο κι αν θέλουμε να τα παρατήσουμε να σφίξουμε τα δόντια και να αγωνιστούμε χωρίς κλάψες, όσοι ελπίζουμε μια μέρα να βρεθούμε στο Αραντίς την κατάλληλη στιγμή.

Ασκληπιός

el.gr