Δοξάστε μας, κερδίσαμε: Για την εξουσία, και τις συντάξεις κόβουμε, και νέους φόρους βάζουμε…

Γράφει ο Γιώργος Πετράκης 

Τελικά κερδίσαμε. Φυσικά δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο από μια γενική πολιτική συμφωνία σαν κι αυτή που είχαμε τις 20 Φεβρουαρίου. Αλλά κερδίσαμε. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι το τι κερδίσαμε. Η Κυβέρνηση αυτή συνηθισμένη στην χασούρα μάλλον φαίνεται να έχει βρει τον τρόπο να εφευρίσκει και να πανηγυρίζει νίκες. Πολλές μικρές νίκες που οδηγούν σε μεγάλες συντριβές. Αυτό που πανηγύρισε ο πάντα σεμνός Ευκλείδης Τσακαλωτος είναι ότι τελικά κερδίσαμε οι μειώσεις στις συντάξεις να πάνε το 2019 και η μείωση του αφορολογήτου το 2020. Μέτρα τα οποία δεν υπήρχαν πριν την διαπραγμάτευση…
Προσθετα μέτρα που τα έφερε η διαπραγμάτευση τους και απλώς τα έσπρωξε για το 2019. Και ο πάντοτε ρομαντικός μέχρι αφέλειας Τσακαλωτος περιέγραψε πως θα ξαναστήσει το κοινωνικό κράτος, με επιδότηση παιδικών σταθμών και συσσιτίων στα σχολεία, εφόσον το 2018 εχει πλεόνασμα άνω του 3,5%… Αυτά είναι σαν να παίζεις κανονικές κουμπάρες… Αλλά ακόμη και ετσι εχει αξία να κάνουμε αποτίμηση του τι επεδίωκε η κυβέρνηση και τι ελπίζει να επιτύχει με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, η οποία να θυμίσουμε και παλι, δεν εχει κλείσει ακόμη. Θα κλείσει όταν βάλει την τζίφρα της η Ντελια Βελκουλεσκου… Η εκκρεμότητα της αξιολόγησης άφησε την χώρα στο κενό, με ζημιές τεράστιες τόσο από την απώλεια των QE όσο και από την ισοπέδωση της οικονομικής δραστηριότητας. Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε μια διαπραγμάτευση ζητώντας τα QE, μέτρα για το χρέος και χωρίς κανένα άλλο μέτρο. Μετα ήταν η εποχή του «ούτε ένα ευρώ λιτότητα». Ήρθαν τα Eurogroup και κυρίως ήρθε η Τρόικα εδώ και αρχίσαμε το άλλο τροπάρι: «ακόμη κι αν υπάρξουν μέτρα, θα είναι δημοσιονομικά ουδέτερα». Μετα εξειδικεύτηκε στο «για κάθε ευρώ μέτρα, θα υπάρχει ένα ευρώ αντίμετρα». Πριν λίγες ημέρες ο ίδιος ο κ. Τσίπρας επανήλθε και για λόγους ανεξήγητους καθως ήταν γνωστό ότι δεν θα μπορούσε να το πέτυχει, έθεσε τον πήχυ λίγο ψηλότερα: «Χωρίς μέτρα για το χρέος δεν ψηφίζουμε μέτρα». Για την ιστορία, νομοθέτηση αρχίζει από την επόμενη εβδομάδα, η συζήτηση για το χρέος αγνοείται προς το παρόν… Με βάση όλο αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να αποτιμηθεί η διαπραγμάτευση που έκανε η κυβέρνηση και το αποτέλεσμα της. Σήμερα η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί πέτυχε …μείωση συντάξεων και αύξηση της φορολογίας μέσω της μείωσης του αφορολόγητου, και ζητάει να δοξασθεί μάλιστα γιατί …πέτυχε να τα στείλει μετα το 2019… Νομίζει ότι όλοι θα σταθούν στο δεύτερο. Και θα αδιαφορήσουν για το πρώτο… Και τρίβουν τα χέρια τους ότι κέρδισαν «πολιτικό χρόνο». Δεν κατάλαβαν ότι χρόνο είχαν από την αρχή και μάλιστα άφθονο. Και τον εκαναν Γ’ Μνημόνιο, πετσόκομμα των συντάξεων, φοροαφαίμαξη ακόμη και των πιο φτωχών, ακόμη και μετα το τυπικό τέλος του Μνημονίου. Ο πολιτικός χρόνος εχει ταυτισθεί στο μυαλό τους, με το περιθώριο για μια ακόμη εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Όμως τον πολιτικό χρόνο που ζητούν κάθε φορά, τον πληρώνουμε ακριβά οι υπόλοιποι και η χώρα. Τώρα πια ο χρόνος είναι εχθρός τους. Και όσο περνά ο «πολιτικός χρόνος» τόσο μειώνονται οι ευκαιρίες για να διασώσουν το «πολιτικό τομάρι» τους…


mignatiou.com