Η ζωή αρχίζει εκεί που τελειώνει ο φόβος

Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι φοβισμένοι, ντροπαλοί, χαρούμενοι, λυπημένοι. Ο καθένας κουβαλάει κάτι διαφορετικό. Όλοι ξεκίνησαν απ’ το άγνωστο και κατέληξαν σ’ αυτό που δημιούργησαν οι ίδιοι και κουβαλάνε μέσα τους, τη δική τους ιστορία. Μια ιστορία που λέγεται ζωή. Κάποιος μας τη χάρισε κι εμείς πρέπει να τη ζήσουμε. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί τι είμαστε και πώς φτάσαμε ως εδώ. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε διάφορα πράγματα κι όλα διαμορφώνονται τελικά ανάλογα με το πώς εσύ θέλεις να ζήσεις. Εσύ θα διαλέξεις ποιος θα είναι ο ρόλος σου και πώς θα παίξεις καλύτερα ώστε να αισθάνεσαι πλήρης.

Ζωντανοί είμαστε όλοι, οι ανάσες διαδέχονται η μια την άλλη. Η καρδιά κάνει τη δουλειά. Άλλο όμως η επιβίωση, η συντήρηση μέσα σε φυλακές βαρετής σιγουριάς και ρουτίνας σχετικής ασφάλειας κι άλλο να ζεις. «Η ζωή είναι ωραία». Μια έκφραση λιτή, σύντομη και με τόσο νόημα που όμως δεν ισχύει για όλους. Η ζωή είναι κι ωραία κι όμορφη κι απολαυστική. Όταν έχεις όνειρα και τα κυνηγάς, όταν υπάρχει αγωνία κι έξαψη χαράς από επιτυχίες μετά από ρίσκο, όταν η τόλμη καταφέρνει να ξεπεράσει το μεγαλύτερο δεσμοφύλακα πολλών ανθρώπων, το φόβο.

Είναι πολλά τα είδη του φόβου. Ο φόβος για αποτυχία, ο φόβος κριτικής και χλευασμού από άτομα των οποίων η γνώμη δε θα ‘πρεπε να μας νοιάζει, ο φόβος για συναισθήματα άλλων που ίσως δε θα ‘διναν την ίδια σημασία για ‘μας. Ο φόβος απώλειας του σίγουρου κι ας είναι μέτριο, ας σκοτώνει αργά και σταθερά κάθε όρεξη για διασκέδαση. Φοβόμαστε να ζήσουμε, να γελάσουμε, ν’ αγαπήσουμε. Από φόβους άλλο τίποτα και στο τέλος τρέμουμε μη μας κοιτάξει στραβά για τις επιλογές μας και κάποιος περαστικός στο δρόμο. Έχουμε κακές εμπειρίες απ’ το παρελθόν και τις κουβαλάμε μαζί μας και στο παρόν. Τέτοιες που σου διαλύουν το μυαλό και τη ζωή και δε χαίρεσαι τίποτα απ’ αυτά για τα οποία φτιάχτηκες. Ένας φαύλος κύκλος καταπίεσης στο βωμό του οποίου θυσιάζεται κάθε ελπίδα.

Χάνεις πολύτιμα πράγματα, γιατί σκέφτεσαι μήπως συμβεί κάτι που θ’ αλλάξει τα σχέδιά σου. Πιάσε τη ζωή απ’ τα μαλλιά και μη χάνεις άλλο χρόνο. Δε θα ‘χεις ποτέ δεύτερη ευκαιρία να κάνεις αυτά που μπορείς να κάνεις σήμερα. Πρέπει να πετάξεις από πάνω σου το πέπλο του φόβου, να πάρεις βαθιές ανάσες και ν’ αναπνεύσεις καθαρό αέρα. Ζήσε την κάθε στιγμή όσο πιο τρελά μπορείς. Να κάνεις ό,τι δεν έχεις κάνει μέχρι σήμερα, όσα δεν τόλμησες ποτέ. Η ζωή αρχίζει εκεί που τελειώνει ο φόβος, γιατί έχοντας τη σκιά του μέσα σου, κάνεις ένα βήμα μπροστά και τρία πίσω. Κι αυτή η σκιά δείχνει αδυναμία και σε καταβάλλει, χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί. Δένεσαι κόμπος και μένεις στάσιμος.

Όταν τα αποβάλεις όλα αυτά από πάνω σου, μόνο τότε θα καταλάβεις πόσο πραγματικά ελεύθερος είσαι. Πόσα πράγματα στερήθηκες και πόσο χρόνο έχασες δίνοντας προτεραιότητα σε όσα σε τρομοκρατούσαν. Ζήσε δυνατά, έντονα, ζήσε σαν να είναι η τελευταία μέρα. Φανέρωσε όλη τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου, έτσι ώστε να σπάσουν τα δεσμά που δε σ’ αφήνουν να πας μπροστά. Όταν κάποιος κάνει το γαμημένο βήμα πέρα απ’ το φόβο και νιώσει την ελευθερία, θα καταλάβει ξαφνικά τι βάρος κουβαλούσε. Όταν κοιτάξει τον κόσμο και δει τις ευκαιρίες και τις πιθανότητες που είχε αφήσει πίσω, τότε θ’ αρχίσει πραγματικά να ζει.

της Αγγελικής Μαλλιάσα 

sciencearchives + pillowfights

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ