Η Κύπρος στην κόψη του ξυραφιού και η Ελλάδα στο χείλος του κρημνού.

Παναγιώτης Ήφαιστος. 
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 15, 2016
Ένα μόνιμο πρόβλημα στην Ελλάδα μετά το 1960 είναι το κενό κατανόησης του γεγονότος πως εάν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στην Κύπρο γίνουν στρατηγικοί όμηροι της Τουρκίας (όμηροι θα είναι μέχρι να εκδιωχθούν τελείως) το νεοελληνικό κράτος δεν επιβιώνει, όπως τουλάχιστον το ξέρουμε σήμερα.Αποτρεπτική Στρατ

Όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα το οποίο βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, είναι ζωτικής σημασίας να γίνει κατανοητό ότι ο τερματισμός των «εγγυήσεων»- αποχώρηση ξένων στρατευμάτων και οι ενδοκρατικές καθεστωτικές δομές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ακόμη και αν καταργηθεί ονομαστικά το πρώτο δεν σημαίνει τίποτα εάν λόγω δομής και παραμονής εποίκων το ισότιμο και βασικά ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό «κράτος εντός κράτους» θα αποτελεί υποχείριο των νέο-ισλαμιστών της Άγκυρας – ή των κεμαλιστών ή ενός μίγματος κεμαλιστών-ισλαμιστών εάν η εξουσία αλλάξει – τους οποίους μπορεί να καλέσει οποιαδήποτε στιγμή προσχηματικά ή δημιουργώντας μια τεχνητή κρίση. Δεν στέκομαι στο γεγονός ότι η εξίσωση 82%=18% που αποτελεί πρωτοφανές κρατικό τερατούργημα όπου το 18% θα «ενισχύεται» με τους εποίκους. Οι έποικοι, να υπενθυμίσω είναι προϊόν εγκλήματος πολέμου (βλ. Alfred de Zayas, THE ANNAN PLAN AND THE IMPLANTATION OF TURKISH SETTLERS IN NORTHERN CYPRUS στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/20AnanAprDec04.htm).

Όσοι από εμάς ενθαρρύναμε, προγραμματικά και εδώ και πάρα πολλά χρόνια, την κάθετη απόρριψη κάθε «εγγύησης» και παρουσίας ξένων στρατευμάτων, θεωρούσαμε εξίσου σημαντικά ζητήματα τα εξής:

α) την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας (και όχι την εξεζητημένη δήθεν «μετεξέλιξή της» δηλαδή κατάργησή της),
β) την κατάργηση και όχι την επαύξηση των διχαστικών και διαιρετικών διατάξεων της Ζυρίχης (αποτελούσαν κλασική πολιτική διαίρει και βασίλευε του ΗΒ για να διαιωνίσει την παρουσία του) και
γ) την εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αποφάσεων του ΣΑ στα σημεία που αφορούν την διεθνή τάξη και την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας (του 1974 και 1983).
Όσοι βέβαια με μουρμουρητά μιλούν για αδυναμία, ανάγκη, κτλ, στην καλύτερη περίπτωση δεν κατανοούν την διαφορά μεταξύ μιας βιώσιμης κρατικής οντότητας και μιας προγραμματικά καταδικασμένης να καταστεί βορά των θηρίων, πηγή αστάθειας και εργαλείο εξόντωσης του λιγότερο ισχυρού, εδώ όχι πλέον των Κύπριων που θα καταδικαστούν σε θάνατο με μια ΔΔΟ, αλλά του νεοελληνικού κράτους που δεν θα αντέξει μια τέτοια ομηρεία και μια επανάληψη ενός χειρότερου 1922.

Βλ. περισσότερα inter allia στο Π. Ήφαιστος, ΚΥΠΡΟΣ: ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΜΙΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΊΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΈΛΛΗΝΑ ΥΠΈΞ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΊΑ http://wp.me/p3OqMa-140 και Π. Ήφαιστος, ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. http://wp.me/p3OqMa-17D.

Ως προς τα πιο πάνω και τον ρόλο του ΟΗΕ, υπενθυμίζω ότι πέραν των αποφάσεων του ΣΑ του 1974 και 1983 που αφορούσαν την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και την διεθνή νομιμότητα, υπήρξαν και μεταγενέστερες αποφάσεις. Πιο συγκεκριμένα, αφού υπενθύμιζαν τις αρχικές αποφάσεις και αφού καλούσαν για νέο γύρο συνομιλιών, απλά και λογικότατα με την δική μας ανοχή και ένοχη υποχωρητικότητα σε κάθε νέο κύκλο ενδοκυπριακών συνομιλιών ενσωμάτωναν με ένα γενικόλογο τρόπο τις δικές μας υποχωρήσεις που είχαμε κάνει στον προηγούμενο κύκλο ενδοκυπριακών συνομιλιών (οι Τούρκοι μετά το 1974 δεν υποχώρησαν ούτε ίντσα).

Οι υποχωρήσεις σε μια διαπραγμάτευση, όμως, βρίσκονται υπό την αίρεση της θέλησης της άλλης πλευράς για συμβιβασμό σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα. Και όταν αυτό δεν συμβαίνει (επί δεκαετίες) το κράτος το οποίο λειτουργεί με όρους διεθνούς νομιμότητας είναι απόλυτα νομιμοποιημένο να αξιώσει την αυστηρή εφαρμογή των αποφάσεων του ΣΑ που αφορούν την διεθνή τάξη. Παρενθετικά σημειώνω ότι με κατά κάποιο τρόπο από πολιτική άποψη παρανοϊκά δεχθήκαμε να αναφερθούν πρώτα η λέξη «δικοινοτική ομοσπονδία», στην συνέχεια «διζωνική» για να προστεθεί κάποια στιγμή η πολιτειακά απίστευτη λέξη «πολιτική ισότητα»του 18% με το 82%. Μολαταύτα, όλοι ξέρουμε ότι αμέριμνα για τις συνέπειες τέτοιων φράσεων μονολογούσαμε περί «ενιαίου κράτους» ενώ απέναντί μας οι Τούρκοι δεν υποχώρησαν πιο κάτω από μια συνομοσπονδία. Τουτέστιν, η Τουρκία θα νομιμοποιούσε τα τετελεσμένα της άσκησης βίας, θα κατείχε το νυν κατεχόμενο και θα είχε όλα τα μέσα να κυριαρχεί, να εκβιάζει και κάποια στιγμή να καταλάβει όλη την Κύπρο. Σημειώνεται ότι αρχές της δεκαετίας του 1990 ο τότε πρόεδρος Βασιλείου – ο οποίος κατά τα άλλα κήρυττε πως έψαχνε για λύση που θα … εξυπηρετούσε τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας, ναι αυτός που κάποιος άλλος μεγάλος είπε το γνωστό «έξω πάμε καλά»- έχασε τις εκλογές επειδή «ακούστηκε» ότι θα συζητούσε με όρους των ¨ιδεών Γκάλλι. Πρόδρομο κατά κάποιο τρόπο του σχεδίου Αναν. Κοντολογίς μέχρι και τους απίστευτα λανθασμένους χειρισμούς που οδήγησαν στο σχέδιο Αναν (πάνω από όλα την επιδιαιτησία) τέτοιες ερμηνείες των διαπραγματεύσεων ήταν για την Ελληνική πλευρά αδιανόητες. Ήταν βέβαια στην λογική των υποχωρήσεών μας αλλά τουλάχιστον λέγαμε όχι όταν προτάσεις περί δημιουργίας ενός τέτοιου κρατικού τέρατος ερχόταν στο τραπέζι.

Το ότι ποτέ δεν έπρεπε να δεχθούμε κάτι άλλο από την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και της διεθνούς νομιμότητας είναι ένα συναφές ζήτημα πλην άλλης τάξης. Όχι μόνο αυτό αλλά λογικό και ορθολογιστικό θα ήταν εάν ζητούσαμε και την αφαίρεση των διαιρετικών προνοιών του Συντάγματος που εισήγαγαν οι αποικιοκράτες στο πλαίσιο της στρατηγικής διαίρει και βασίλευε.

Εδώ και καιρό, λοιπόν, από την αρχή της δεκαετίας του 1980, το ζήτημα είναι, βασικά, ότι εμείς οι ίδιοι με αδιέξοδο και άσκοπο τρόπο δεχόμασταν γενικόλογες διατυπώσεις οι οποίες στην λογική τους κατάληξη ήταν το φασιστικό, ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό σχέδιο Αναν που δημιουργούσε ένα μη βιώσιμο κρατικό έκτρωμα εξ ου και Κύπριοι ενστικτωδώς και παρά τις φοβερές απειλές (ξένων και δικών μας Οδοιπόρων προς τα Σούσα) σωστά το απόρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα του 2004. Μετά από αυτή την ετυμηγορία, αντί να ζητήσουμε ανένδοτα την εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας επανήλθαμε στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο που οδηγεί στην κόλαση.

image002Οι γενικόλογες παραινέσεις μεταγενέστερων αποφάσεων του ΣΑ που συνόδευαν τα ζητήματα διεθνούς τάξης (των αποφάσεων του 1974 και 1983) με κανένα τρόπο δεν αναιρούν τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ στην βάση των οποίων και μόνο μπορεί να αποφασίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας και στην βάση των οποίων και μόνο μπορεί να διεξάγονται διαπραγματεύσεις (σε αντίθετη περίπτωση το ενδιαφερόμενο κράτος, ιδιαίτερα όταν είναι θύμα παράνομης άσκησης βίας και τετελεσμένων) τις απορρίπτει. Αναφέρομαι στα γενικόλογα περί «διζωνικής», «διζωνικής» και «πολιτικής ισότητας» τα οποία καταγράφονταν με τη συναίνεσή μας πλην κανένα νόημα δεν είχαν καθότι κανείς δεν έχει την αρμοδιότητα και το δικαίωμα να ορίσει το καθεστώς ενός κυρίαρχου κράτους, θύματος επίθεσης και δημιουργίας παράνομων τετελεσμένων.

Η Κύπρος βέβαια δεν έχει ανάγκη να μπαίνει σε άμυνα για τις φράσεις αυτές καθότι οι αποφάσεις του 1974 και 1983 για την διεθνή τάξη ποτέ δεν αναιρέθηκαν και ούτε μπορούν να αναιρεθούν με γενικόλογες παραινέσεις για το ενδοκρατικό καθεστώς ως προς το οποίο το ΣΑ δεν έχει αρμοδιότητα!. Ούτε κανείς άλλος έχει αρμοδιότητα. Αυτή είναι η διεθνής τάξη και αυτό προνοεί ο Χάρτης που υπέγραψαν όλα τα κράτη. Απορρέει από το γεγονός πως πέραν του γεγονότος ότι κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί τι είναι «δικαιοσύνη» επί κάθε επιμέρους ζητήματος της ενδοκρατικής ζωής παρά μόνο η κοινωνία κάθε κράτους μια διαφορετική αντίληψη – μια θέση και μια πρόνοια ότι κάποιοι γνωρίζουν τι είναι δικαιοσύνη διακρατικά και ενδοκρατικά θα οδηγούσε σε μια χαώδη κατάσταση και σε ένα γενικευμένο πόλεμο όλων εναντίον όλων. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός του ΟΗΕ και όλοι το γνωρίζουν πλην Ελλήνων. Τόσο απλά και τόσο τραγικά.

Ο καταστατικός Χάρτητ τρου ΟΗΕ, τονίζεται και υπογραμμίζεται, είναι ξεκάθαρος: « Άρθρο 2. 7.

«Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με την τους όρους αυτού του Χάρτη.» βλ. και πιο κάτω «διαφάνειες».

Ο Κύπριος πρόεδρος ο οποίος υπήρξε φανατικός υποστηρικτής του ανελεύθερου, αντιδημοκρατικού και φασιστικού σχεδίου Αναν αντί να πει mea culpa και να υιοθετήσει μια διαπραγματευτική στάση βιώσιμης λύσης, φαίνεται να εισήλθε σε μια αυτοκτονική τροχιά. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου ο πρόεδρος της Κύπρου (και όχι μόνο) να τύχει συμβουλής από ανθρώπους που κατανοούν τις πολιτικές όψεις των διεθνών θεσμών και κατά συνέπεια ερμηνεύουν ορθολογιστικά τέτοιες αποφάσεις (αν υπάρχουν μιας και στους νεοέλληνες η άγνοια περί το διεθνές σύστημα συνοδεύεται από αβάστακτο νομικισμό).

Καθότι πρόσφατα έκανε τέτοιες αυτοκτονικές δηλώσεις με το να ερμηνεύσει αυτοκτονικά, δηλαδή λανθασμένα, επειδή με απελπιστική αφέλεια είπε ότι η ΔΔΟ και μάλιστα όπως αυτός την κατανοεί καθότι υπογραμμίζω ξανά υπήρξε φανατικός υποστηρικτής του σχεδίου Αναν, ορίζεται σε αυτές ως περίπου απαράβατος κανόνας.

Οι αποφάσεις του ΣΑ αν και δεν εφαρμόζονται πάντοτε εάν το θύμα επίθεσης και εισβολής τις επικαλείται είναι λογικό και ορθολογιστικό να σταθεί στα ζητήματα διεθνούς τάξης για τα οποία και μόνο είναι αρμόδιο.

Το ΣΑ δεν είναι αρμόδιο για ζητήματα εσωτερικών υποθέσεων ενός κράτους!!. Οτιδήποτε διαφορετικό θα αποτελούσε κοσμογονία πλην θα απαιτούσε ένα άλλο πλανήτη διαφορετικής σύνθεσης και διαφορετικών κοινωνικοπολιτικών προδιαγραφών. Στο διεθνές σύστημα δεν υπάρχει παγκόσμια κοινωνία, παγκόσμιο κράτος ή κάποια υπέρτατη εξουσία (δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα στην διεθνή πολιτική) που μπορεί να καλέσει ένα κράτος να αυτοκαταργηθεί και να αντικαταστήσει την κρατική του κυριαρχία με ένα τερατώδες κρατικό μόρφωμα που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και που ποτέ δεν θα υπάρξει. Να καταργήσει επίσης την δημοκρατία, την ελευθερία και την ανεξαρτησία του κράτους.

Δεν βρέθηκε κάποιος να συμβουλεύσει τον Κύπριο Πρόεδρο να διαβάσει τον Καταστατικό Χάρτη και τις Υψηλές Αρχές που ξεκαθαρίζουν ότι το ΣΑ είναι αρμόδιο μόνο για την διεθνή τάξη και μόνο όταν κινδυνεύει η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια; Η Αθήνα, δηλαδή το μητροπολιτικό κέντρο όπως οι Κύπριοι το θεωρούν, δεν το βλέπει; Κυρίως δεν βλέπει ότι ένα διζωνικό κρατικό έκτρωμα όπου θα απαιτούνται αποφάσεις σε ρατσιστική βάση θα είναι αδύνατο, απολύτως αδύνατο, να λειτουργήσει! [ΚΎΠΡΟΣ: “ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ” ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΥ http://wp.me/p3OlPy-12U]

Ως προς τα πιο πάνω, πέραν της ανάγκης ομοφωνίας των μεγάλων δυνifestos4bgάμεων στο ΣΑ (και σε αναφορά με το κεφάλαιο 7 στο οποίο αναφέρεται κεφάλαιο Ι του Καταστατικού Χάρτη, βλ. πιο κάτω), μόνο τυφλός, πολύ κακόπιστος ή άσχετος με την διεθνή πολιτική δεν μπορεί να δει ότι στην Κύπρο η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια δεν κινδύνεψε από τους Κύπριους αλλά από διαρκείς ξένες επεμβάσεις. Δεν υπάρχει στιγμή μετά το 1960 που δεν ισχύει αυτή η επισήμανση. Έχουμε βέβαια και το πραξικόπημα της Χούντας (όχι των Ελλήνων αλλά των πρακτόρων των ΗΠΑ όπως ομολόγησαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί) και την εισβολή της Τουρκίας. Ο τερματισμός των τετελεσμένων που προκλήθηκαν τότε παραμένει το κύριο εάν όχι μόνο πρόβλημα των Ελλήνων και δεν θεραπεύεται με την δημιουργία ενός τερατώδους κρατικού εκτρώματος που θα καταστεί πεδίο βασάνων εκατοντάδων Ελλήνων μέχρι την εξόντωσή τους ή την εκδίωξή τους.

Απλά ερωτάται: Η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια κινδυνεύει από τους Κύπριους ή από όσους άλλους έκαναν απρόκλητες παραινέσεις, πραξικοπήματα και εισβολές για τις οποίες σωστά το ΣΑ κάλεσε να αποκατασταθεί η διεθνής τάξη (το 1974 και το 1983).

Στην διεθνή πολιτική όλα διέπονται από συμφέροντα, την κατανομή ισχύος και την αποφασιστικότητα του απειλούμενου κράτους να επιβιώσει. Το τελευταίο είναι το κρισιμότερο, εξ ου και συχνά αναφερόμαστε στις πολιτικές όψεις του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς πολιτικής τις οποίες ένα κράτος που θέλει να επιβιώσει δεν έχει την πολυτέλεια να παραβλέπει ή παρακάμπτει. Ως προς τούτο, είναι ένα πράγμα οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και άλλο η εφαρμογή τους που αποτελεί πρωτίστως υπόθεση του ενδιαφερόμενου κράτους. Το θύμα-κράτος επικαλείται αδιάκοπα και ανένδοτα τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και αγωνίζεται χωρίς χρονικούς περιορισμούς (εάν έτσι έχουν τα πράγματα για πάντα) για τον τερματισμό των τετελεσμένων, των απειλών και κάθε είδους επεμβάσεων.

Εάν το ενδιαφερόμενο κράτος δεν τις επικαλείται τις αποφάσεις του ΣΑ που αφορούν την διεθνή τάξη και τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου ας μην αναμένουμε άλλους να το κάνουν για εμάς.

Είναι κυριολεκτικά αυτοκτονία εάν και όταν το ίδιο το θύμα παραβίασης της διεθνούς τάξης δεν ερμηνεύει σωστά την αποκατάστασή της και δεν διεκδικεί ανένδοτα και ανυποχώρητα, και όσο χρειαστεί, επαναλαμβάνεται καθότι είναι ζήτημα επιβίωσης. Η αυτοκτονία δεν είναι «λύση» για μια κοινωνία. Για την Κύπρο υπάρχει μια μόνο λύση, η αποκατάσταση της κυριαρχίας πάνω σε όλη την Κύπρο και την πλήρη εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας. Το εσωτερικό καθεστώς είναι αποκλειστική υπόθεση των Κυπρίων και κανενός άλλου ο δε ΟΗΕ ως προς τούτο δεν έχει καμιά αρμοδιότητα. Η μόνη αρμοδιότητα και για αυτό θα πρέπει να τον εγκαλούμε, είναι η εφαρμογή των υπαρκτών αποφάσεων για την τήρηση της διεθνούς τάξης και της διεθνούς νομιμότητας. Αυτή δεν είναι μια ουτοπιστική θέση αλλά η μόνη ρεαλιστική. Οποιαδήποτε άλλη είναι θανατηφόρα και η αντιστροφή της παρούσης τροχιάς είναι υπόθεση ζωής ή θανάτου. Κάθε λογικός και ορθολογιστής θα συμβούλευε τους Έλληνες να μην καταλήξουν στην λογική έκβαση της ακολουθούμενης πορείας που οδηγεί προγραμματικά και αναπόδραστα σε μια μη βιώσιμη λύση.

Δύο ακόμη σημεία.

Πρώτον, όποιος απορεί για το τι σημαίνει «βιώσιμη λύση» καλά κάνει να ανατρέξει στην έκθεση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων του διεθνούς πάνελ του Κυπριακού όπου περιγράφεται με ακρίβεια και αντικειμενικότητα η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα:

«ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, …» http://wp.me/p3OlPy-lc.

Δεύτερον, εύκολα κανείς μπορεί να διαβάσει τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, ζητήματα που εκεί προσδιορίζονται με ακρίβεια ως υψηλές αρχές και που γίνονται αποδεκτά από όλα τα κράτη πλην όπως είπαμε εΕθνικόΣυμφέρον 2ίναι ένα πράγμα η «αρχή» και άλλο ο κανόνας-νόμος. Αν πάντως θεωρήσουμε τις αποφάσεις του ΣΑ ως κάτι πιο προχωρημένο απαιτείται, επαναλαμβάνεται καθότι είναι κρίσιμο, να τις συνδέουμε με τις υψηλές αρχές περί την διεθνή τάξη για τις οποίες και μόνο μπορεί να αποφασίζει το ΣΑ.

Η εφαρμογή των υψηλών αρχών, τονίζεται και υπογραμμίζεται, είναι υπόθεση του ενδιαφερόμενου κράτους και απαιτείται να συνοδεύεται με αποτρεπτική εσωτερική και εξωτερική εξισορρόπηση ενώ καμιά ελπίδα δεν υπάρχει εάν διαστρεβλώνεται τόσο η ερμηνεία αυτών των αρχών όσο και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας (που μπορούν, επαναλαμβάνουμε, να αφορούν μόνο την διεθνή τάξη και την αποκατάστασή της εάν διαταραχθεί από έξωθεν επίθεση). [βλ. Ελληνική Εθνική Στρατηγική, έννοια, σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής… http://wp.me/p3OlPy-Ff ] [Πιο κάτω παραθέτω διαφάνειες που κανονικά γνωρίζουν ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές ενός πανεπιστημιακού Τμήματος διεθνών σχέσεων.]

Τελειώνω με αναφορά στα περιγραφικά και υψίστης ερμηνευτικής σημασίας αξιώματά του ο Θουκυδίδης γράφει ότι

«δίκαιο έχει όταν έχεις ίση δύναμη (δηλαδή ισορροπία δυνάμεων με εσωτερική εξωτερική εξισορρόπηση του αντιπάλου) και όταν αυτό δεν ισχύει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται».

Στην περίπτωση των νεοελλήνων αυτό όπως φαίνεται αντιστρέφεται και διαμορφώνεται ως εξής:

«δίκαιο έχει όταν έχεις ίση δύναμη (δηλαδή ισορροπία δυνάμεων με εσωτερική εξωτερική εξισορρόπηση του αντιπάλου) και όταν αυτό δεν ισχύει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος αυτοκτονεί, ιδιαίτερα όταν κυριαρχείται από ηττοπάθεια, όταν σύνδρομα τον κάνουν πιστεύει στην επερχόμενη ένωση του πλανήτη και όταν ερμηνεύει τις διεθνείς συμφωνίες σύμφωνα με τα συμφέροντα των αντιπάλων του».

Ο κανόνας και όχι η εξαίρεση όσον αφορά τις στάσεις και αποφάσεις των τελευταίων δεκαετιών είναι:

οι νεοέλληνες να ερμηνεύουμε το διεθνές δίκαιο διεθνιστικά και όχι σύμφωνα με πολιτικά κριτήρια που επηρεάζουν την διεθνή πολιτική και προσδιορίζουν τις στάσεις ή τις αλλαγές στάσεων των άλλων κρατών (δηλαδή να θεωρούμε το κράτος μας αναλώσιμο στον βωμό του «ιδεώδους» της παγκόσμιας «ενότητας των λαών» οι οποίοι … τίποτα δεν έχουν να χωρίσουν)
Να το ερμηνεύουν επίσης νομικίστικα σε βαθμό που καταντά αυτοκτονικός πολιτικός και πολιτειακός μαζοχισμός. Δηλαδή επί του προκειμένου, να παρακάμπτουμε την ανάγκη αποκατάστασης της κρατικής κυριαρχίας με τερματισμό των τετελεσμένων όπως ορίζουν οι αποφάσεις του 1974 και 1983 και να σπεύδουμε να θεωρήσουμε τις γενικόλογες παραινέσεις για ΔΔΟ ως κανόνα στον οποίο οφείλουμε να πειθαρχήσουμε αυτοκτονώντας κρατικά.
Να παραβλέπουν το Θουκυδίδειο αξίωμα για «ίση δύναμη», δηλαδή αποτρεπτική στρατηγική που θα στηρίζει τις διπλωματικές αποφάσεις, με αποτέλεσμα να παραμιλούμε αντί υιοθετούμε στάσεις και αποφάσεις που δεν πάνε πέραν της κόκκινης γραμμής που θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο την επιβίωση.
Εν κατακλείδι, η θέση περί εγγυήσεων και αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων που πολύ καθυστερημένα προτάξαμε ως προϋπόθεση βιώσιμης λύσης δεν έχει κανένα απολύτως νόημα εάν δεχθούμε ένα μη βιώσιμο και πολιτειακά διαιρεμένο κρατικό έκτρωμα το ένα μέρος του οποίου ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να καλέσει την Τουρκία να εισβάλει. Η ΔΔΟ είναι το θανατηφόρο βήμα μετά από το οποίο η Τουρκία δεν θα αργήσει να καταλάβει όλη την Κύπρο καθιστώντας τις εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ομήρους της πριν τους εκδιώξει οριστικά και τελεσίδικα. Όπως πάντα συνέβαινε στη Ελληνική ιστορία, βέβαια, κάποιοι θα εθελοτυφλούν, κάποιοι θα μηδίζουν, κάποιοι θα ελπίζουν (πλην Θουκυδίδης: Η ελπίδα στην διεθνή πολιτική είναι σπάταλη), κάποιοι θα γίνουν γενίτσαροι και όσοι προλάβουν θα φύγουν έγκαιρα ακολουθώντας την πεπατημένη της ξενιτιάς. Τόσο αληθινά αυτά όσο και είναι ορατά και προβλέψιμα.

Μερικές διαφάνειες λοιπόν για όσους δεν γνωρίζουν τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου ή όσους τις διαβάζουν στρεβλά και αποσπασματικά:
Θεμελιώδεις αρχές σχέσεων των κρατών και Υψηλές Αρχές Διεθνούς Δικαίου: σύμφυτες με την ίδια την ύπαρξη των Κρατών

Διακρατική ισοτιμία
Μη Επέμβαση
Εσωτερική αυτοδιάθεση
Ειρηνική επίλυση των διαφορών
Κεφάλαιο Ι, Άρθρο 2 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ

Άρθρο 2.1. Αρχή της κυρίαρχης ισότητας

Άρθρο 2.2. Ειρηνική Επίλυση των διαφορών

Άρθρο 2.3. Αποχή από χρήση βίας κατά εδαφικής ακεραιότητας και πολιτικής ανεξαρτησίας άλλων κρατών.

Άρθρο 2. 7. «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με την τους όρους αυτού του Χάρτη. Η Αρχή αυτή δεν πρέπει να εμποδίζει την εφαρμογή των εξαναγκαστικών μέτρων που προβλέπονται στο Κεφάλαιο 7»

Κεφάλαιο 7 – Κίνδυνοι για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια: «Ενέργειες σε περίπτωση απειλής εναντίον της Ειρήνης, Διαταράξεως της Ειρήνης και Επιθετικών Πράξεων»

Άρθρο 39. «Το Συμβούλιο Ασφαλείας θα αποφαίνεται αν υπάρχει απειλή για την ειρήνη, διατάραξη της ειρήνης ή επιθετική ενέργεια και θα κάνει συστάσεις ή θα αποφασίζει ποια μέτρα θα λαμβάνονται σύμφωνα με τα Άρθρα 41 και 42 για να αποκατασταθεί η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια».

[Τα άρθρα 41 και 42 περιγράφουν κλιμακωτές αποφάσεις και ενέργειες που αρχίζουν από οικονομικά μέτρα μέχρι και άσκηση βίας πάντοτε όμως υπό το πρίσμα συγκεκριμένων διαδικασιών που –αφού προηγηθεί διαμεσολάβηση κτλ– θα βρίσκονται υπό την διαρκή επίβλεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Επιτροπής του Στρατιωτικού Επιτελείου …»]

Επισημάνσεις.

ΟΗΕ – Διεθνές Δίκαιο: Θεσμοί τάξης και όχι θεσμοί διακρατικής ή ενδοκρατικής δικαιοσύνης. Κατά συνέπεια η αξίωση διασφάλισης της τάξης δεν στηρίζεται σε αφελείς εκκλήσεις για «δίκαιο και δικαιοσύνη» τα οποία όλοι ερμηνεύουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους αλλά α) στην αποτροπή των απειλών με αποτελεσματική εθνική στρατηγική και β) με την άρνηση νομιμοποίησης των τετελεσμένων της βίας

Πρόοδοι πέραν των συμφωνιών διεθνούς τάξης (συνιστούν πρόοδο πλην είναι επικίνδυνη αφέλεια εάν εκληφθούν ως συμφωνίες αυτόματης εφαρμογής – και εδώ κυριαρχούν διασταλτικές ερμηνείες με κριτήρια συμφέροντος και ισχύος)

–Υπογραφή Χάρτας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – παραμένει εφαρμογή τους στην βάση οικουμενικής συμφωνίας – η εφαρμογή παραμένει υπόθεση των μελών κρατών

Δικαιακές ρυθμίσεις ενσωματωμένες στην ενδοκρατική δικαιοταξία των κατά περίπτωση συμβεβλημένων

–Συνθήκη της Γενεύης – Εγκλήματα Πολέμου – Εγκλήματα κατά ανθρωπότητας

–Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

–Ευρωπαϊκή έννομη τάξη – κράτος δικαίου

–Διεθνής Ποινική Δικαιοσύνη

Τελική επισήμανση: Το διεθνές σύστημα είναι κρατοκεντρικό, καθεστώς είναι η κρατική κυριαρχία, ο ΟΗΕ αποσκοπεί στην στήριξη της κυριαρχίας-ανεξαρτησίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει αρμοδιότητα αποκατάστασης της διαταραχθείσης τάξης και όχι προσδιορισμού κριτηρίων ενδοκρατικής ή διακρατικής δικαιοσύνης, επέκταση των αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου Ασφαλείας πέραν ζητημάτων διεθνούς τάξης υπονομεύει τα θεμέλια του οντολογικά θεμελιωμένου καθεστώτος κυριαρχίας.

Απαιτείται κατανόηση της έννοιας διεθνής τάξη: Η οριοθέτηση της επικράτειας των ανεξάρτητων κρατών και οι μεταξύ τους συμφωνίες, συμβάσεις, διπλωματικές πρακτικές μεθόδων διεθνούς διακυβέρνησης

► Εθνική ανεξαρτησία

► Απουσία παγκόσμιας κυβέρνησης

► Διεθνές δίκαιο: Εξαρτημένη μεταβλητή των σχέσεων των κρατών και της ισχύος των εμπλεκομένων

► Επέμβαση για την αποκατάσταση της τάξης: Η πρακτική δείχνει ότι λαμβάνει χώρα όταν υπάρχει μεγάλο συμφέρον μιας ισχυρής χώρας ή όταν ο ενδιαφερόμενος το κατορθώνει μόνος του

► Αλλαγές της διεθνούς τάξης είναι ανέφικτες αν οι εμπλεκόμενοι δεν αποδέχονται την ειρηνική επίλυση των διαφορών τους

Βασικό ζήτημα: Κοινωνικοπολιτικός και ηθικός κατακερματισμός του κόσμου που αποκλείει εκ προοιμίου την ύπαρξη μιας νομιμοποιημένης διεθνούς εξουσίας

ΕΠΕΜΒΑΣΗ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Διαλεκτική σχέση τάξης, δικαιοσύνης, αλλαγών στο διεθνές σύστημα

Άσκηση βίας-Διακρίσεις

-νόμιμη και παράνομη άσκηση βίας (σε αναφορά με αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας)

-νομιμοποιημένη και μη νομιμοποιημένη άσκηση βίας (αφορά τον μάλλον ανέφικτο προσδιορισμό δικαιακής αιτιολόγησης)

-Νομιμοποίηση: όταν η επέμβαση είναι ενταγμένη σ’ ένα σύστημα κοινωνικοπολιτικό σύστημα τάξης-δικαιοσύνης προικισμένο με κοσμοθεωρητικές και ηθικοκανονιστικές δομές ή αντίστροφα αυθαίρετη

Raymond Aron: «κανένας δεν έχει το δικαίωμα άσκησης νομιμοποιημένης βίας στις διεθνείς σχέσεις»: –ανέφικτη η νομιμοποίησή της λόγω απουσίας μιας παγκόσμιας κοινωνίας, ενός παγκόσμιου κοινωνικοπολιτικού συστήματος και ενός νομιμοποιητικού παγκόσμιου συστήματος διανεμητικής δικαιοσύνης

Συλλογική Ασφάλεια και κριτήρια συλλογικής επέμβασης: «όταν κινδυνεύει η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια»

– Απουσία ηθικών κριτηρίων και συνεπακόλουθα έλλειμμα κανονιστικών ρυθμίσεων που να ορίζουν «πότε κινδυνεύει η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια».

-Εμπειρία: τάση αυθαίρετων ερμηνειών και αποφάσεων

–Εθιμικές ρυθμίσεις ρευστές, ασταθείς και αυθαίρετες ανάλογα με τους συσχετισμούς ισχύος, ρόλων και ισορροπιών (ή ανισορροπιών)

-Κατά καιρούς ιδέες, προτάσεις, κριτήρια, αποφάσεις  γενικόλογα και ευάλωτα όταν οι ηγεμονικές αξιώσεις της εκάστοτε συγκυρίας επιβάλλουν ερμηνείες που αντιβαίνουν στις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου και στο αντι-ηγεμονικό πνεύμα του συστήματος του ΟΗΕ

Καίριες διακρίσεις:

-επέμβαση για αποκατάσταση της διεθνούς

-επέμβαση για πρόληψη μεγάλης σύρραξης από επέμβαση κατά εχθρικού κυρίαρχου κράτους

-επέμβαση για διασφάλιση μιας κοινωνίας κατά γενοκτονίας από επέμβαση με σκοπό την πρόκληση παράνομων ανακατανομών ρόλων, συνόρων και συμφερόντων

-επέμβαση διασφάλισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από επέμβαση με δικαιολογία τα ανθρώπινα και σκοπό πρόκληση παράνομων διεθνών αλλαγών

-επέμβαση καθολικά εφαρμοζόμενη και με αντικειμενικά κριτήρια προσδιορισμένα στον ΟΗΕ από αποσπασματική επέμβαση στην βάση δύο μέτρων και δύο σταθμών

Ελλείψει ηθικών κριτηρίων διεθνών αλλαγών, ερωτήματα:

-«δίκαιο» τετελεσμένων;

-«δίκαιο» ισχυρού;

-«δίκαιο» αυτοκρατορικό;

-«επαναστατικό» δίκαιο;

-δίκαιο έκτακτης ανάγκης; (απαιτείται να προσδιοριστεί επακριβώς και αρμοδίως από τους διεθνείς θεσμούς).

[Στις διεθνείς σχέσεις: «Ποιανού η δικαιοσύνη το δίκαιο θα δικάσει;»]

Αιτιολογήσεις στερούμενες δικαιακής και ηθικής βάσης:

-«Αιτιολόγηση λόγω επιτυχίας»,

-«Ο ισχυρός πρέπει να επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του»,

-«Οι ισχυροί στις διεθνείς σχέσεις έχουν περισσότερα δικαιώματα»,

-«Αιτιολόγηση λόγω αναγκαιότητας»,

-«Επιλογή του μικρότερου κακού» ή «κάνε κακό προκειμένου να επέλθει το καλό»,

-«Η “δικαιοσύνη” προηγείται της τάξης»

-«Αποτελεί αίτημα της διεθνούς κοινότητας» [«κοινότητας κρατών»; Ατόμων;]

ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΕΑΝ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΙΣΧΥΡΟΣ ΥΠΟΣΤΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ δημιουργηθούν τετελεσμένα ή όταν απειλείται για κάτι τέτοιο:

Προσκολλάται στις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και τις ερμηνεύει ανένδοτα σύμφωνα με το συμφέρον επιβίωσής του.
Αναπτύσσει αποτρεπτική στρατηγική με εσωτερική και εξωτερική εξισορρόπηση
Ποτέ δεν υποχωρεί έστω και μια ίντσα πιο κάτω από το συμφέρον επιβίωσής του.
Για μερικές σύντομες παρεμβάσεις βλ.

Ελληνική Εθνική Στρατηγική, έννοια, σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής… http://wp.me/p3OlPy-Ff

Π. Ήφαιστος, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ – Το μεθοδολογικό και φιλοσοφικό σταυροδρόμι και ο θανατηφόρος χαρακτήρας κάθε κατευναστικής στάσης και συμπεριφοράς. http://wp.me/p3OlPy-1eZ – http://wp.me/p3OqMa-18d

In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης http://wp.me/p3OlPy-I2

Η ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΟΜΙΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΥ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ http://wp.me/p3OlPy-TO

Υστερόγραφο.

Ο ΟΗΕ, Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΞΗ, ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΝΑΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΠΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΩΣ ΟΔΟΙΠΟΡΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΣΟΥΣΑ ΒΛΑΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.

Η εξαιρετικά σημαντική θέση ότι όταν προσερχόμασταν στις διαπραγματεύσεις που αποτύγχαναν είχαμε κάθε ηθικό, νομικό και πολιτικό δικαίωμα να αποσύρουμε οποιανδήποτε υποχώρηση κάναμε την έλεγε εδώ και δεκαετίες οι αείμνηστος πρέσβης Μιχάλης Δούντας. Στην συνέχεια, ο υποφαινόμενος σε αγγλικό άρθρο σε ξένο επιστημονικό περιοδικό μαζί με συνάδελφο εξετάσαμε περιπτωσιολογικά αυτό το ζήτημα σε αναφορά με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις «συμπληρώσεις» κάθε επόμενης απόφασης με γενικόλογες διατυπώσεις που αποτύπωναν την δική μας υποχωρητικότητα. Πιο συγκεκριμένα, σε κάθε νέο κύκλο των διαπραγματεύσεων, διαπιστώθηκε ότι ενώ η τουρκική πλευρά έμεινε ακλόνητα αμετακίνητη στην αξίωση να νομιμοποιηθούν τα αποτελέσματα της παράνομης άσκησης βίας, η δική μας πλευρά υποχωρούσε στο μέσο των δύο θέσεων (με την τουρκική πλευρά πάντα αμετακίνητη). Αυτό μας έφερε σε απρόκλητες «πρωτοβουλίες», σύνταξη εκθέσεων που κατέγραφαν την υποχωρητικότητά μας και στις ιδέες Γκάλι. Η δική μας μαζί και μερικών άλλων παρέμβαση για την τριπλή στρατηγική

[Ισχυρή αποτροπή στο Αιγαίο [ENAΛΛΑΚΤIΚΕΣ ΕΠIΛΟΓΕΣ ΚI ΔIΛΗΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝIΚΗΣ ΑΠΟΤΡΕΠΤIΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓIΚΗΣ (1990-1) http://wp.me/p3OlPy-JO ], Ενιαίος Αμυντικός Χώρος Ελλάδας-Κύπρου [Ελληνική Εθνική Στρατηγική, έννοια, σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής… http://wp.me/p3OlPy-Ff ΚΑΙ In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης http://wp.me/p3OlPy-I2 ] και διπλωματική «επίθεση» με ένταξη της ΚΔ στην ΕΕ για να μπολιαστούν οι διαπραγματεύσεις με το κοινοτικό κεκτημένο [“Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο”,… http://wp.me/p3OlPy-lc])

έτυχε μιας κάποιας προσοχής πλην τελικά την κρίσιμη στιγμή όταν η ΚΔ αποφασίστηκε να γίνει πλήρες κράτος μέλος της ΕΕ «ανεξαρτήτως λύσης», όπως έγραφαν οι αποφάσεις, είχαμε σημεία και τέρατα που διαρκώς παράγει η κακοδαιμονία του νεοελληνικού κράτους. Πιο συγκεκριμένα, ουκ ολίγους δημόσιους λειτουργούς, πολιτικά πρόσωπα, διανοούμενους και «επιστήμονες», τους μάζευαν σαν αρνιά μέσα σε μαντρί διάφοροι ΜΚΟ, ο Λόρδος Χάνευ (όπως γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του αυτός τελικά έγραψε το σχέδιο Αναν) και μυστήριοι διοργανωτές στην Ύδρα, στο Βερολίνο και στην Οξφόρδη (και αλλού που δεν ξέρουμε) για να γραφτεί έτσι το τερατώδες σχέδιο Αναν που συμβολίζει την ανελευθερία, τον ακραίο αντί-δημοκρατισμό και τον φασισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Για να το πούμε διαφορετικά, αντί εμείς να γράψουμε ένα «σχέδιο Αναν» συμβατό με τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα και να το εγχειρήσουμε στον ΓΓ του ΟΗΕ ζητώντας του να το προωθήσει σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την διεθνή τάξη και νομιμότητα, εμείς οι ίδιοι μπήξαμε στιλέτα στο στήθος μας. Τα ίδια με το Αιγαίο, τα 12 μίλια, την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ, το Μακεδονικό, τα μνημόνια και τα λοιπά, και βλέπουμε. Αυτά τα αντικειμενικά γεγονότα ερμηνεύουν πολλά αίτια της κακοδαιμονίας και του ζοφερού μέλλοντος των καταχρεωμένων και ροκανισμένων πλέον νεοελλήνων.

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

anixneuseis.gr