Η ατζέντα του φύλου στον πόλεμο κατά της φυσιολογικότητας

του Sam Gerrans*

Τα δυτικά παιδιά κατηχούνται με μια φιλοσοφία που τροφοδοτείται στα νεαρά μυαλά τους μέσω των μέσων ενημέρωσης και τηςεκπαίδευσης, μια φιλοσοφία στην οποία οι συνήθεις απαιτήσεις για «συμπόνια» και «μη αποκλεισμό» χρησιμοποιούνται ωςκάλυψη.

Το φύλο είναι θεμελιώδες. Θέτει τις βάσεις για το ποιός είσαι και το ρόλο σου στη φυλή. Για το λόγο αυτό – πρέπει κανείς να υποθέσει – είναι υπό επίθεση από τους Πολιτιστικούς Μαρξιστές, βοηθούμενοι και υποκινούμενοι από τους point-of-sale διανομείς τους, τους φιλελεύθερους "προοδευτικούς".

Στο Μπράιτον της Αγγλίας, σύμφωνα με την Guardian, χιλιάδες γονείς πρόσφατα κλήθηκαν να δηλώσουν με ποιό φύλο τα τετράχρονα παιδιά τους “ταυτίζονται περισσότερο” σε μια επιστολή που τους απεστάλη από το τοπικό συμβούλιο.

Η επιστολή έγραφε: «Αναγνωρίζουμε ότι όλα τα παιδιά και οι νέοι δεν ταυτίζονται με το φύλο που τους είχε ανατεθεί κατά τη γέννηση ή μπορεί να προσδιορίζονται με ένα φύλο εκτός από αρσενικό ή θηλυκό, ωστόσο τα τρέχοντα συστήματα (σε εθνικό επίπεδο) καταγράφουν τα φύλα μόνο ως αρσενικό ή θηλυκό.

«Παρακαλώ να υποστηρίξετε το παιδί σας για να επιλέξει το φύλο με το οποίο ταυτίζεται περισσότερο.

Ή εάν έχει μια άλλη ταυτότητα φύλου παρακαλώ αφήστε κενό και να το συζητήσετε με το σχολείο του παιδιού σας».

Στο ίδιο κομμάτι, η Guardian αναφέρει ότι η Cllr Emma Daniel, επικεφαλής της επιτροπής ισότητας του Μπράιτον, είπε ότι γνώριζε τις «ανησυχίες» για το γράμμα. Είπε στη Sun: «Έχουμε τοποθετήσει το πρόσθετο κείμενο σχετικά με την ταυτότητα του φύλου ως απάντηση στις εκκλήσεις από τις οικογένειες, τους νέους και τα σχολεία για να δείξουμε μια περιεκτική προσέγγιση με το φύλο.

«Υπάρχουν αυξημένοι αριθμοί παιδιών και νέων σε εθνικό επίπεδο που αναγνωρίζονται ως τρανς».

Η Daniel πρόσθεσε: «Θα το εξετάσουμε αυτό για να δούμε αν μπορούμε να καταστήσουμε σαφέστερο ότι θεωρούμε τις συζητήσεις γύρω από την ταυτότητα του φύλου να είναι μια επιλογή για τους γονείς και όχι μια υποχρέωση».

Έτσι, στο Μπράιτον, τουλάχιστον, το λεπτό άκρο της σφήνας είναι σταθερά στη θέση του. Θα πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες ενημέρωσης χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο που ο Πολιτιστικός Μαρξισμός χρησιμοποιεί πάντα: φανερή συμπόνια για ένα μικρό ή φανταστικό αριθμό ατόμων που χρησιμοποιούνται για να μολύνουν τα μυαλά και το περιβάλλον της συντριπτικής πλειοψηφίας με την επιβολή σ' αυτήν κάποιου νέου λόγου για να είναι αδύναμη, αλλόκοτη, ανόητη, αφύσικη ή διεστραμμένη – εν τω μεταξύ, κρατώντας την απειλή των κατηγοριών τηςμισαλλοδοξίας και της έλλειψης συμπόνιας πάνω από το κεφάλι της, τόσο πολύ ώστε να μην ανοιγοκλείσει τα μάτια πριν ολοκληρωθεί το έργο κοινωνικής μηχανικής, γίνεται το νέο στάτους κβο.

Ουδέτερο Φύλο

Η Guardian επίσης πρόσφατα έτερψε τους αναγνώστες της με έναάρθρο με τον χωρίς ανάσα τίτλο, "Παιδιά ουδέτερου φύλου: συναντήστε τη νέα γενιά γονέων με μια ουδέτερη προσέγγιση φύλου στην παιδική ηλικία".

Σε αυτό το άρθρο, ένα μόνο παράδειγμα δύο γονέων που επιτρέπουν στα δίδυμα αγόρια τους να ντύνονται με κοριτσίστικα ρούχα λαμβάνεται ως ενδεικτικό μιας «νέας γενιάς» γονέων.

Το κομμάτι αναφέρει ότι «οι γονείς Gabriella και Joe Haughton-Malik περιγράφουν τα παιδιά τους ως αγόρια και χρησιμοποιούν αρσενικές αντωνυμίες, αλλά δεν θέλουν η ζωή τους ή ο χρόνος ψυχαγωγίας τους να περιορίζεται από τις παραδοσιακές έννοιες του φύλου».

«Τα δίδυμα είναι εξίσου πιθανό να φορέσουν ένα φόρεμα πριγκίπισσας όπως τη στολή ενός πειρατή. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη σε βίντεο με την οικογένεια, μπορεί να δει κανείς τα δίδυμα να επιδεικνύουν περήφανα λαμπερό μανικιούρ και να χοροπηδούν γύρω με τα Ντίσνεϋ φορέματά τους».

Το θέμα δεν είναι ότι τα παιδιά – αφημένα στην τύχη τους – ίσως κατά καιρούς βάλουν όλα τα είδη των ρούχων, αλλά μάλλον ότιυπάρχει, δήθεν, ένα κίνημα γονέων που διευθύνουν το παιχνίδι των παιδιών τους κατά μήκος τέτοιων γραμμών για πολιτικούς σκοπούς.

Ο σολιψισμός (εγωμονισμός, βλ. εδώ) – όπως πάντα – δεν είναι ποτέ μακριά. Ο πατέρας των αγοριών, λέει: “Τα αφήνουμε να κάνουν ό, τι θέλουν, σε ένα βαθμό, εφ ‘όσον είναι ασφαλές”.

Και – όπως πάντα – αν δεν «το πιάνετε», τότε εσείς είστε το πρόβλημα. Η Gabriella εξηγεί ότι οι αντιδράσεις στην ουδέτερου φύλου προσέγγισή τους ήταν ανάμεικτες: «Πήγαμε στο ΙΚΕΑ και φτάσαμε εκεί και απλά λειτούργησαν αρκετά υποσυνείδητα όταν περάσαμε από την πόρτα. Νομίζω ότι έχει περισσότερο να κάνει με άλλους ανθρώπους, άλλα παιδιά, από ό, τι έχει να κάνει με το πώς αισθάνονται γι ‘αυτό οι ίδιοι. Στο δικό τους χώρο που είναι απολύτως άνετα με αυτό, δεν τους ενοχλεί».

Καθαρά, αυτό είναι ψυχολογική κακοποίηση: το να ντύνεις τα νεαρά σου αγόρια ως κορίτσια και να τα κάνεις παρέλαση σε δημόσιους χώρους και στο YouTube, προκειμένου να επιτευχθούν τα αποτελέσματα της κοινωνικής μηχανικής.

Παίρνω παρηγοριά στη σκέψη ότι αυτοί οι δύο εργαστηριακοί αρουραίοι είναι πιθανό να πάνε στην πυγμαχία και την πάλη ως μέσο για να βγάλουν την παραφροσύνη των γονιών τους έξω από τα συστήματά τους, από τη στιγμή που θα μπει η εφηβεία.

Παιχνίδια για αγόρια

Η Independent είναι κι αυτή πάνω στο ίδιο πλοίο – προβλέψιμα –με τη φρίκη όλων: Τα παιδικά παιχνίδια έχουν σχεδιαστεί για κορίτσια ή αγόρια.

Το κομμάτι της έχει την ίδια καλά φορεμένη τροπή. Η έμφαση δίνεται στην «ασφάλεια» και τα «συναισθήματα» – και τα δύο χρησιμοποιούνται ως μαγική νεραιδόσκονη να περάσουν ένα καλά διαμορφωμένο σχέδιο για να αχρηστεύσουν τα παιδιά σας: Η ακτιβίστρια Jess Day του γκρουπ “Αφήστε τα παιχνίδια να είναι παιχνίδια”, είπε ότι η ομάδα πιστεύει ότι «δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα “αγορίστικο παιχνίδι ή ένα “κοριτσίστικο παιχνίδι”, αλλά οι τηλεοπτικές διαφημίσεις δίνουν στα παιδιά “στενές και περιοριστικές ιδέες για το πώς τα αγόρια και τα κορίτσια συμπεριφέρονται, και πώς αναμένεται να παίξουν».

“Το παιχνίδι είναι ζωτικής σημασίας για τη μάθηση και την ανάπτυξη των παιδιών. Ένα παιδί πρέπει να αισθάνεται ελεύθερο να πάρει και να παίξει με οποιοδήποτε παιχνίδι που του αρέσει, υπό την προϋπόθεση ότι είναι ασφαλές και κατάλληλο για την ηλικία.

“Τα παιδιά αξίζουν κάτι καλύτερο. Καλούμε τις εταιρείες παιχνιδιών να δρουν πιο υπεύθυνα, και να χρησιμοποιούν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία τους στην αγορά παιχνιδιών χωρίς την προώθηση του επιβλαβούς και περιορίζοντας τα στερεότυπα”.

Η «ειδικός» που αναφέρεται στο κομμάτι είναι η Dame Athene Donald. Ισχυρίζεται ότι «κορυφαίοι Βρετανοί επιστήμονες» (που παραμένουν ανώνυμοι) προειδοποιούν ότι «τα στερεότυπα των φύλων ξεκινούν από πολύ νωρίς με τα είδη των παιχνιδιών που παίζουν τα παιδιά, και επηρεάζουν το αν τα κορίτσια πιστεύουν ότι μπορούν να διαπρέψουν στον τομέα της επιστήμης».

Λέει: «Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τα αγόρια και τα κορίτσια και τι είναι κατάλληλο γι ‘αυτά από πολύ μικρή ηλικία. Μήπως η επιλογή των παιχνιδιών έχει σημασία; Πιστεύω ότι έχει».

Ανδρόγυνο

Η μηχανή δημιουργίας πολιτισμού προωθεί το ανδρόγυνο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η πρώτη πλήρης επίθεση ήρθε με το κίνημα της Γκλαμ Ροκ από ανθρώπους όπως ο Marc Bolan και οDavid Bowie, αλλά έχει διατηρήσει ένα μπαράζ έκτοτε μέσω των ομοίων της Annie Lennox, του Michael Jackson, και του Boy George.

Τώρα που το ανδρόγυνο έχει επιδειχθεί στους θνητούς από τους θεούς – εννοώ τα διάσημα αστέρια – τώρα ξεδιπλώνεται για τους πληβείους. Αυτό είναι το πώς λειτουργεί η δημιουργία κουλτούρας. Ο πολυδιαφημισμένος ηδονισμός της δεκαετίας του ’60, για παράδειγμα, φιλτραρίστηκε μόνο κάτω προς τις μάζες στη δεκαετία του ’70.

Αυτό που η μαϊμού βλέπει, αυτό η μαϊμού κάνει.

Για να επιτραπούν περαιτέρω να ανέβουν, τα αστέρια πρέπει τώρα να εμφανίζονται να υποστηρίζουν σκοπούς. Ένα από τα assets σε αυτό το πρόγραμμα κοινωνικής μηχανικής μεταμφιεσμένο ως ψυχαγωγία είναι η ηθοποιός Emma Watson – αλλιώς γνωστή ως το μόνο παιδί στην απωθητική σειρά Χάρι Πότερ το οποίο θα μπορούσε να υποκριθεί στη σκηνή. Ένας από τους “σκοπούς” της Watson είναι το κοινωνικό σαράκι που προωθείται από τα πανεπιστήμια και το Χόλιγουντ γνωστό ως φεμινισμός.

Το βρίσκω ενδιαφέρον ότι η Watson έχει διατεθεί σε αυτό το ρόλο δεδομένου ότι – απογυμνωμένη από τα μαλλιά και το make-up – το πρόσωπό της είναι απόλυτα άφυλο.

Όπως πολλά assets στο πρόγραμμα «ρευστότητας φύλου», η Watson έχει προωθήσει την ιδέα ότι το φύλο δεν πρέπει να θεωρείται με όρους δυαδικών, πολωμένων αντίθετων, λέγοντας: “Είναι ώρα να δούμε όλοι το φύλο ως φάσμα αντί για δύο σύνολα αντίθετων ιδεωδών”.

Το φύλο ως Χεγκελιανή διαλεκτική

Και αυτό είναι το θέμα. Τα φύλα δεν είναι ένα φάσμα, είναι μια πολικότητα.

Εάν τα «ιδεώδη» τους αντιτίθενται, αυτό είναι μέρος του σκοπού τους. Έχουν σχεδιαστεί για να συμπληρώνουν και να τελειοποιούν το ένα το άλλο – ενώ παραμένουν σαφώς διαφορετικά.

Κάθε κοινωνία που χάνει τον έλεγχό της σχετικά με αυτή την προφανή πραγματικότητα δεν έχει μέλλον – ένα σημείο που για μένα είναι διδακτικό.

Μπορεί κάποιοι μικροί αριθμοί κοριτσιών να προορίζονται να είναι μεγάλοι επιστήμονες – και να φοβερίζονται. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών δεν πρόκειται να βρεθεί να κλαίει στις κούπες τους στα ξεμωράματα τους επειδή έχασαν το κάλεσμα να γίνουν πυρηνικοί φυσικοί. Ενώ ο αριθμός που επέβαλλε τιςεπώδυνες νευρώσεις τους στους υπόλοιπους από εμάς, επειδή είχαν εξαπατηθεί να αγοράσουν φεμινισμό και να διαλύσουν τη θηλυκότητα, και έτσι να βρεθούν χωρίς σύζυγο ή παιδιά, είναι τόσο κοινός που έχει γίνει ένα σύγχρονο στερεότυπο.

Έχω εντοπίσει μια πολωτική ατζέντα που τρέχει στα μέσα ενημέρωσης. Έχει την παραφροσύνη του Πολιτιστικού Μαρξισμού από τη μία πλευρά, και την παραφροσύνη του λεγόμενου νόμου της Σαρία από την άλλη. Αυτά τα δύο θέματα της ατζέντας, φυσικά, θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση.

Όσοι είναι εξοικειωμένοι με την Χεγκελιανή διαλεκτική θα αναγνωρίσουν τα γνωστά συστατικά – θέση και αντίθεση – καθώς και την ετοιμασία για την αναπόφευκτη σύνθεση. Το τι θα είναι αυτή η σύνθεση, δεν μπορώ να πω, εκτός από το ότι δεν θα έχει καμία σχέση με ό, τι οι κανονικοί άνδρες και γυναίκες συνήθως θέλουν.

Αυτό που είμαι σίγουρος είναι ότι και οι προοδευτικοί και οι ισλαμιστές της Σαρία- είναι ανυποψίαστα πιόνια στην επίτευξη αυτού του στόχου – και ότι και οι δύο θα εξακολουθήσουν να είναι χρήσιμοι σε αυτην την μικρή κλίκα που αποφασίζει κοινωνική πολιτική και κηρύσσει τον πόλεμο σε όσους επιθυμούν να έχουν υγιείς, παραγωγικές, ανθεκτικές οικογένειες.

* Άρθρο του Russia Today που μεταφράστηκε και δημοσιεύτηκε από το offtherecord    

redskywarning