Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΛΙΛΙΘ ΣΤΗ ΓΕΝΕΣΗ

ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ,
ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ,
ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»

---

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Προ ημερών παρακολούθησα το παρακάτω βίντεο.

Στο βιβλίο σας αποσυμβολίζεται πολύ όμορφα το Προπατορικό Αμάρτημα.

Η lilith που αναφέρεται στο βίντεο τι ακριβώς συμβολίζει? Είναι γέννημα των μεγαλοθεολόγων εκείνης της περιόδου? Ή μήπως είναι δική μας αρνητική αστρική σκεπτομορφή/τούλπα?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Η Λίλιθ είναι μια μυθολογική φιγούρα ενός θηλυκού δαίμονα, χωρίς καμία ουσιαστική εμπλοκή της στην πραγματική ιστορία της Γένεσης. Είναι ένα μείγμα φαντασίας και μύθου.

Είναι ένα παραμύθι με ρίζες που φθάνουν πίσω στη Μεσοποταμία, καθώς οι λαοί εκεί, κάνουν λόγο για την Λίλ ή Λίλου ή Λιλλάκε ή Λίλιθ, κάποιο καταστροφικό πνεύμα του αέρα.

Τα δύο Εβραϊκά έργα στα οποία εμπλέκεται η Λίλιθ (Lilith) στη Γένεση, είναι το «Αλφαβητάρι του Μπεν Σιρά» (The Alphabet of ben Sira), και το «Ζοχάρ» (Zohar, R. Moses de Leon)
―Το «Αλφαβητάρι του Μπεν Σιρά», είναι ένα μεσαιωνικό κείμενο, ανώνυμου συντάκτη, το οποίο έχει χαρακτηριστεί σατιρικό.

―Το Ζοχάρ, είναι ένα έργο του 13ου αιώνα μ.Χ, από τον Ραβίνο, Μωυσή Ντε Λεών (1.240 μ.Χ-1.305 μ.Χ), έναν Ισπανό Καμπαλιστή, από την Κόρδοβα της Ισπανίας, σε μια προσπάθειά του, να ερμηνεύσει τα  δυσνόητα κείμενα της Βίβλου.

Και τα δύο αυτά μεσαιωνικά κείμενα που εμφανίζουν την Λίλιθ ως την πρώτη σύζυγο του Αδάμ, είναι προσπάθειες για κατανόηση και ανάλυση των αρχικών και γνήσιων κειμένων της Γένεσης και όχι πρωταρχικές καταγραφές.

Αντίθετα, στη Βαβυλωνιακή, Σουμεριακή, Περσική, Αραβική και Ασσυριακή μυθολογία, καθώς και στα Εβραϊκά κείμενα του Ταλμούδ και του Μιδράς, η Λίλιθ εμφανίζεται ως ένας θηλυκός νυκτερινός δαίμονας μόνο. Σε καμία από αυτές τις μυθολογίες, δεν έχει το ρόλο της πρώτης συντρόφου του Αδάμ.

Ο μύθος πως η Λίλιθ ήταν η πρώτη σύντροφος του Αδάμ, ξεκίνησε όταν ο Ισπανός Ραβίνος Μωυσή Ντε Λεών, προσπάθησε να εξηγήσει τοΑ κεφάλαιο της Γένεσης και συγκεκριμένα την παράγραφο 27 που αναφέρει:

Α ΚΕΦ. ΓΕΝΕΣΙΣ

Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ” εικόνα εαυτού· κατ” εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.

Θεώρησε δηλαδή ο Ραβίνος εδώ, πως ο θεός έφτιαξε αρχικά, έναν άνδρα και μία γυναίκα, και ερμηνεύει πως αυτό το πρώτο ανδρόγυνο ήταν ο Αδάμ και η Λίλιθ.
Είναι μια προσπάθεια που κάνει, να διαχωρίσει αυτό το γεγονός (την δημιουργία δηλαδή του ανδρόγυνου), από το γεγονός που περιγράφεται στο Β κεφ. της Γένεσης, όπου θέλει την Εύα να  δημιουργείται από το πλευρό του Αδάμ.

Β ΚΕΦ. ΓΕΝΕΣΙΣ

Και επέβαλε Κύριος ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη· και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. 22. Και κατεσκεύασε Κύριος ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ.

Έτσι ο ραβίνος πλάθει στο Ζοχάρ μια ιστορία, πως στο Α κεφάλαιο της Γένεσης δημιουργείται ο Αδάμ και η Λίλιθ, που ―το θηλυκό αυτό δημιούργημα του θεού― εξελίσσεται προβληματικό και καταλήγει δαίμονας!

Τότε στο Β κεφάλαιο ―ο «αλάνθαστος» θεός, διορθώνει το πρώτο λάθος του― πλάθοντας από το πλευρό του Αδάμ την Εύα (την δεύτερη σύζυγο του Αδάμ)…

Και τα δύο Εβραϊκά μεσαιωνικά  κείμενα που παρουσιάζουν τη Λίλιθ στην αρχή της Γένεσης, ΔΕΝ δηλώνουν ένα πραγματικό γεγονός, αλλά μια απόλυτα μυθολογική μορφή, σε μια προσπάθεια ερμηνείας κάποιων δυσνόητων αποσπασμάτων της Γένεσης.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε, ότι συγγραφέας ειδικά της Γένεσης  θεωρείται ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός δημιουργός, που με διάμεσο (medium) τον Μωυσή, κοινοποίησε αυτή τη γνώση. Ο Μωυσής την κατέγραψε, και στη συνέχεια οι διάφοροι ραβίνοι, προσπάθησαν να την αποκωδικοποιήσουν, με τον δικό τους τρόπο.

Όπως αναφέρω στο βιβλίο μου (βιβλιογραφική αναφορά/υποσημείωση 251), τα κεφάλαια Α και Β της Γένεσης, περιγράφουν τη δημιουργία σε δύο διαφορετικά πεδία/διαστάσεις.

Το Α κεφάλαιο περιγράφει την δημιουργία στο ΠΥΚΝΑ ΥΛΙΚΟ ΠΕΔΙΟ και το Β κεφάλαιο, περιγράφει την ΑΙΘΕΡΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του κόσμου.

Στο Α΄ κεφάλαιο της Γένεσης, το οποίο αναφέρεται στη δημιουργία τηςπυκνής ύλης, ο άνθρωπος, δημιουργείται τελευταίος, και συγκεκριμένα στην §26, αφού έχει ήδη ολοκληρωθεί όλη η υπόλοιπη πυκνή υλική δημιουργία.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ. Α΄: Υλική Δημιουργία

«§25. Και έκαμεν ο θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών και τα κτήνη κατά το είδος αυτών και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο θεός ότι ήτο καλόν. §26. και είπεν ο θεός. Ας κάνωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών, και ας εξουσιάζει επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού έρποντος επί της γης».

Αντίθετα όμως, στο Β΄ κεφάλαιο της Γένεσης, στο οποίο περιγράφεται η αιθερική δημιουργία, ο άνθρωπος εμφανίζεται πρώτος και συγκεκριμένα στην §7. Η δε υπόλοιπη δημιουργία ακολουθεί, όπου πλέον στην §19 πλάθονται τα ζώα.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ Β΄: Αιθερική Δημιουργία

«§18. Και είπε ο κύριος ο θεός, δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάνει σε αυτόν βοηθό όμοιο με αυτόν. §19. Έπλασε δε ο κύριος ο θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και έφερε αυτά προς τον Αδάμ, για να ίδει και να ονομάσει αυτά. Και ό,τι όνομα ήθελε να δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχο, τούτο να είναι το όνομά αυτού».

Στο παρακάτω εδάφιο, είναι ευδιάκριτη η αιθερική δημιουργία του Β κεφαλαίου, όπου προηγείται της πυκνής (ορατής) δημιουργίας, σαν το πατρόν/σχέδιο.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ. Β΄ Αιθερική Δημιουργία

«§4. Αυτή είναι η γένεσις του ουρανού και της γης, ότε εκτίσθησαν αυτά, καθ’ ην ημέραν εποίησε αυτά Κύριος ο Θεός, γην και ουρανόν, §5. και πάντα τα φυτά του αγρού, πριν γείνωσιν επί της  γης (πυκνά υλικής γης), και πάντα χόρτον του αγρού, πριν βλαστήση· διότι δεν είχε βρέξει Κύριος ο θεός επί της (ορατής) γης, και άνθρωπος δεν ήτο δια να εργάζηται αυτήν την γην· §6. ατμός δε ανέβαινεν από της γης και επότιζε παν το πρόσωπο της γης».

Αυτό συμβαίνει, επειδή υπάρχουν δύο πόλοι απ’ όπου μπορεί να ατενίσει κάποιος τον κόσμο.

Ο πνευματικός και ο υλικός.

Ο ένας πόλος είναι αντιστρόφως ανάλογος του άλλου.

Αν δηλαδή ατενίσουμε τα γεγονότα από τον υλικό πόλο, τότε διακρίνουμε μια αναβάθμιση από τους ατελέστερους υλικούς μικροοργανισμούς προς τους περισσότερο σύνθετους και εξελιγμένους.

Αν όμως ατενίσουμε τα γεγονότα από τον πνευματικό πόλο, τότε εμφανίζεται μια υποβάθμιση του πνεύματος από το ανώτερο προς το κατώτερο.

Γι’ αυτό στο Α κεφάλαιο που περιγράφεται η υλική δημιουργία, ο άνθρωπος δημιουργείται ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ, ενώ στο Β κεφάλαιο που αναφέρεται στο πιο λεπτοφυές/πνευματικό (αιθερικό) πεδίο, ο άνθρωπος εμφανίζεται ΠΡΩΤΟΣ και μετά εμφανίζονται τα ζώα.

Η παρουσία της Λίλιθ ―όπως θεωρεί το Ζοχάρ― αναφέρεται έμμεσα στο Α κεφάλαιο της Γένεσης [Α:27], σ’ εκείνη την πρώιμη φάση της δημιουργίας, που τα ζώα εμφανίζονται πρώτα στο πυκνά υλικό πεδίο.

Αντίθετα, ο διαχωρισμός της Εύας από τον Αδάμ, είναι μια πνευματική κατάσταση που αφορά την πνευματική λοβοτομή του Ουράνιου Ανθρώπου, προκειμένου να πάψει να θυμάται την Αλήθεια που αφορά τον εγκλωβισμό του μέσα στο matrix.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

«§71. Όταν η Εύα βρισκόταν μέσα στον Αδάμ, δεν υπήρχε θάνατος. Όταν χωρίστηκε από αυτόν, ο θάνατος επήλθε».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΘΩΜΑ

«§11. Την ημέρα που ήσασταν ενοποιημένοι διαιρεθήκατε και τώρα που είστε διαιρεμένοι, τι θα κάνετε;»

Στα απόκρυφα κείμενα πολλών θρησκειών, υπάρχουν μαρτυρίες πως αρχικά ο άνθρωπος αλλά και τα ζώα, ήταν ενός μόνο γένους, αρσενικό και θηλυκό, ένα.

ΠΛΑΤΩΝ ‘ΣΥΜΠΟΣΙΟ’  ΚΕΦ. 14 στιχ. 189-190:

«Διότι, η παλαιότερη φύση μας, δεν ήταν όπως είναι τώρα, αλλά διαφορετική. Όχι όπως είναι σήμερα δύο είδη, το αρσενικό και θηλυκό, αλλά πρότερα υπήρχε ένα τρίτο είδος, κοινό αυτών των δύο, του οποίου το όνομα πλέον δεν υφίσταται· διότι αρσενικοθήλυκος ήταν τότε ο άνθρωπος, ένας, και κατά το είδος, και κατά όνομα κοινός, από το αρσενικό και από το θηλυκό. …Έπειτα κάθε άνθρωπος αυτού του είδους, στρογγυλός ήταν, και είχε τις πλευρές του σε κύκλο. Ο Ζευς είπε θα χωρίσω στα δύο κάθε έναν ώστε να γίνουν ασθενέστεροι.»

Η  απόκρυφη μυστικιστική γνώση αναφέρει, ότι πριν οποιαδήποτε υλική εκδήλωση, προηγείται πάντα το αιθερικό της σχέδιο. Στο ίδιο όμως συμπέρασμα έχει καταλήξει και η σύγχρονη αστροφυσική επιστήμη, που το αιθερικό πεδίο/πατρόν, το αποκαλεί: «σκοτεινή ύλη», και δηλώνει:

ΠΡΩΤΑ ΣΥΣΣΩΡΕΥΕΤΑΙ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΥΛΗ ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ, ΠΗΓΗ: NASA News 16 Ιουνίου 2006:

«Αρχικά οι ερευνητές προσπαθούσαν να καταλάβουν καλύτερα πως εξελίσσονται και συσσωρεύονται μαζί οι νέοι γαλαξίες και η σκοτεινή ύλη. …Τότε ήταν που παρατήρησαν κάτι παράξενο. Για κάθε γαλαξία, που μελετούσαν, φαινόταν να περιβάλλεται από κομμάτια σκοτεινής ύλης, περίπου του ίδιου μεγέθους. Μπόρεσαν έμμεσα να μετρήσουν πόση σκοτεινή ύλη – σαν κόλλα, ήταν παρούσα. Όσο σφιχτότερη ήταν η ομαδοποίηση, τόσο σκοτεινότερη ύλη υπήρχε εκεί».

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ. Β΄ Αιθερική Δημιουργία

«§4. … καθ’ ην ημέραν εποίησε αυτά Κύριος ο Θεός, γην και ουρανόν, §5. και πάντα τα φυτά του αγρού, πριν γείνωσιν επί της  γης (πυκνά υλικής γης), και πάντα χόρτον του αγρού, πριν βλαστήση· διότι δεν είχε βρέξει Κύριος ο θεός επί της (ορατής)γης, και άνθρωπος δεν ήτο δια να εργάζηται αυτήν την γην· §6. ατμός δε ανέβαινεν από της γης και επότιζε παν το πρόσωπο της γης».

 Οι δημιουργοί διαχωρίζουν αρχικά τα αιθερικά μορφοποιημένα ζώα σε γένη. Στη συνέχεια αυτά προβάλλονται ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΑ στην πυκνή ύλη.

ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΝΤΖΙΑΝ ‘ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΣΗ’ ΣΤΑΝΤΖΑ VIII
«§31. Πρώτα χωρίστηκαν τα ζώα. Άρχισαν να ζευγαρώνουν.»

 Έπειτα γίνεται ο ΑΙΘΕΡΙΚΟΣ διαχωρισμός του Ανθρώπου/Αδάμ, σε Αδάμ και Εύα.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ. Β (Αιθερική δημιουργία)

«§21. Και επέβαλε Κύριος ο θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη· και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού, και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. §22. Και κατασκεύασε Κύριος ο θεός την πλευράν την οποίαν έλαβε από τον Αδάμ, εις γυναίκα, και έφερε αυτήν προς τον Αδάμ… §23. …αύτη θέλει ονομασθείανδρίς διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη. §25. Ήσαν δε και οι δύογυμνοί, ο Αδάμ και η γυνή αυτού, και δεν ησχύνοντο».

 Δεν είχαν ακόμη ντυθεί το σάρκινο ένδυμα της πυκνής ύλης, τους «δερμάτινους χιτώνες» [ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ. Γ:§21]

Στη συνέχεια ο αιθερικά διαχωρισμένος (αιθερικός) άνθρωπος, προβάλλεται στην ορατή ύλη, όπου ντύνεται τον δερμάτινο χιτώνα της σάρκας…

Αυτά τα θέματα, εδώ, περιγράφονται πολύ επιγραμματικά. Όμως μέσα στο βιβλίο «Αντέχεις την Αλήθεια; Το Χρονικό της Αιχμαλωσίας», αναλύονται διεξοδικά.

Η αδυναμία λοιπόν κάποιων, να διαχωρίσουν την αιθερική από την υλική δημιουργία, και να διακρίνουν τη διαφορά του Α κεφαλαίου της Γένεσης ―όπου στηνπυκνή ύλη δημιουργούνται πρώτα τα ζώα και μετά ο άνθρωπος― από το Β κεφάλαιο της Γένεσης ―που σε αιθερικό επίπεδο, δημιουργείται πρώτος ο άνθρωπος και διενεργείται  ο πνευματικός διαχωρισμός του― τους οδήγησε να θεωρήσουν, πως υπάρχουν δύο θηλυκά ανθρώπινα όντα, που πλάστηκαν στην πυκνή ύλη, με δύο διαφορετικούς τρόπους.

Σ’ εκείνη λοιπόν τη φάση της δημιουργίας του ΥΛΙΚΟΥ πρωτόγονου Αδάμ (Γένεση, Α κεφ.:27), το θηλυκό έμψυχο ανθρωποειδές, ΘΕΩΡΟΥΝπως είναι η Λίλιθ… που δημιουργείται πριν από την Εύα, ενώ είναι η ίδια δημιουργία ιδωμένη από δύο διαφορετικά επίπεδα.

Η Λίλιθ, περιγράφεται σαν μια γοητευτική «γυναίκα» με μακριά ξέμπλεκα μαλλιά, δηλαδή ένα τριχωτό θηλυκό πρωτόγονο ζώο, ενός άγνωστου σήμερα είδους.

Η Μπλαβάτσκυ στο έργο της Μυστική Δοξασία λέει:

«Η Λίλιθ στις αλληγορίες της Καμπάλα, είναι ένα ον, άνθρωπος και ζώο ενωμένα. Στο Ταλμούδ αποκαλείται ως η θηλυκή αντανάκλαση του Σαμαήλ, Σαμαήλ-Λίλιθ, ή άνθρωπος-ζώο ενωμένα. Ένα ζώο που ονομάζεται Χαγιά Μπίσα, το θηρίο ή κακό θηρίο. Από αυτήν την αφύσικη ένωση προέρχονται οι τωρινοί πίθηκοι. Αυτοί είναι οι άφωνοι άνθρωποι που θα γίνουν ομιλούντα ζώα.»

Αυτές λοιπόν οι λανθασμένες προσπάθειες ερμηνείας της Γένεσης, για ‘κείνη στην πρώιμη φάση της δημιουργίας του πρωτόγονου ανθρώπου, τη  θηλυκή τριχωτή σύντροφο του Αδάμ/ζώου, την αποκαλούν Λίλιθ.

Έτσι, όση σχέση μπορεί να έχει ο Μέγας Αλέξανδρος με την μεταμορφωμένη σε γοργόνα αδελφή του, που τον αναζητά στις θάλασσες, άλλη τόση σχέση έχει η Λίλιθ με την δημιουργία του ανθρώπου και τη Γένεση.

antexeistinalitheia.gr