Σλόγκαν: Εργαλείο Προπαγάνδας και Mind Control

Σλόγκαν ο ορισμός: σύντομη φράση σε διαφήμιση ή πολιτική προπαγάνδα, διατυπωμένη έτσι ώστε να τραβά την προσοχή και να αποτυπώνεται εύκολα στη μνήμη του κοινού που στοχεύει. Ήδη από τον ορισμό μπορούμε να απομονώσουμε κάποια σημαντικά στοιχεία: Κοινό, προσοχή, μνήμη και προπαγάνδα.


Το σλόγκαν, λοιπόν, απευθύνεται σε μια μάζα ανθρώπων, της οποίας θέλει να τραβήξει την προσοχή για να αποτυπώσει κάτι που απομνημονεύεται εύκολα στη μνήμη της και με το οποίο θέλει να προπαγανδίσει.

Στην εποχή της καταιγιστικής πληροφόρησης που ζούμε το σλόγκαν αποτελεί τον πιο εύκολο τρόπο για προπαγάνδα και χειραγώγηση των μαζών. Το χρησιμοποιούμε όλοι μας πλέον και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ειδικά σε αυτά που υπάρχει ο περιορισμός χαρακτήρων και το μήνυμα είναι σύντομο. Όμως η δύναμή του μετριέται από το κοινό στο οποίο καταφέρνει να φτάσει και συνεπώς να επηρεάσει. Όπως καταλαβαίνετε όσο πιο μεγάλο το κοινό τόσο πιο μεγάλη η δύναμη του. Φυσικά πρέπει και το κοινό να μην μπορεί να διαβάσει πέρα από τις λέξεις και να είναι πειθήνιο κι υπάκουο λειτουργώντας κι αυτό με τη σειρά του σαν μέσο διαφήμισης πιστεύοντας κι επαναλαμβάνοντας το σλόγκαν όπου βρεθεί και όπου σταθεί.

Το σλόγκαν αποτελείται από ένα επίθετο και ένα ουσιαστικό μαζί με ένα ρήμα. Το επίθετο προσδίδει στο ουσιαστικό μια “καλή” ιδιότητα, ενώ το ρήμα μας προτρέπει στη κίνηση – δράση προς αυτό που στοχεύει αυτός που το δημιουργεί. Φυσικά υπάρχει μια ολόκληρη επιστήμη πίσω από τη δημιουργία του, που μετρά τάσεις, αντιδράσεις, συναισθήματα του κοινού κι όπου τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του. Δεν αφήνεται τίποτα στην τύχη γιατί ο στόχος παραμένει πάντα ο ίδιος: Η προπαγάνδα.

Στην ουσία επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα (συνήθως παρουσιάζοντας μια μονοδιάστατη άποψη λόγω του σύντομου χαρακτήρα του) με συνέπεια να οδηγεί σε μαζικές κοινές συμπεριφορές (που χαρακτηρίζουν την κοινωνία των “ζόμπι” που έχουμε καταντήσει). Είτε πρόκειται για διαφήμιση, είτε για πολιτικό σλόγκαν κάποιος προσπαθεί να μας πείσει για κάτι το οποίο δεν ισχύει. Αυτό και μόνο λογικά θα έπρεπε να προειδοποιεί τον δέκτη στο να είναι πιο προσεκτικός στο να πιστέψει το μήνυμα αλλά εδώ λειτουργεί η επανάληψη και η εύκολη απομνημόνευση, η μειωμένη αντίληψη και γνώση του δέκτη καθώς και μερικές φορές κάποια στοιχεία που το κάνουν συνήθως χιουμοριστικό, ώστε να μειώνονται οι άμυνες με την χαλάρωση που προκαλεί το “αστείο”. Βέβαια, το αστείο είναι άλλο στην προκειμένη. Σε πρώτο επίπεδο το γεγονός ότι δεν υπάρχει ειλικρινές σλόγκαν και σε ένα βαθύτερο ότι το σλόγκαν είναι κάτι στατικό που μιλάει για τη ζωή λες και αυτή είναι κάτι στατικό (σημειωτέον ότι αυτό το τελευταίο είναι ένας ορισμός του κωμικού σύμφωνα με τον Ανρί Μπεργκσόν – “Το γέλιο”).

Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

– “Σώστε τη γη”: Το κωμικό; Ποιος είσαι εσύ που θα σώσεις τη γη; Είναι σαν να λες το μυρμήγκι: Σώσε το δάσος. Η γη δεν χρειάζεται τη βοήθεια από πλασματάκια που βρίσκονται διαρκώς στο έλεός της. Μια μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, ένας μετεωρίτης, ένας μεγάλος σεισμός μαζί με ένα παλιρροϊκό κύμα, ένας ανθεκτικός ιός και ο κύριος υπαίτιος της καταστροφής της γης έχει βγει από τη μέση.
– Το νούμερο ένα, άχρηστο ποτό στη γη, χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό όσων αναφέραμε πιο πάνω: “Πιες Coca-Cola και απόλαυσε”, “Η Coca-Cola αναζωογονεί και διατηρεί”, “Απόλαυσε ζωή”, “Η ζωή έχει ωραία γεύση”, “Άνοιξε την ευτυχία” (Drink Coca-Cola and enjoy it, Coca-Cola revives and sustains, Enjoy life, Life tastes good, Open Happiness) είναι μερικά από τα σλόγκαν στο πέρασμα των χρόνων.
Ρήματα: Πιες, απόλαυσε, αναζωογονώ, διατηρώ, άνοιξε. Επίθετα: Ωραία. Ουσιαστικά: Ευτυχία. Όσο για το κωμικό από πού να πρωταρχίσεις; Ότι η ευτυχία είναι η Coca-Cola; Ότι η ζωή είναι ωραία επειδή μπορείς να πιεις Coca-Cola; Ότι αναζωογονεί και διατηρεί όταν όλοι ξέρουμε ότι άνθρωποι δεν έχουν να πιουν νερό σε περιοχές του πλανήτη εξαιτίας της δράσης αυτής της εταιρίας; Όταν η ζάχαρη, το ανθρακικό σού καταστρέφουν την υγεία και τα δόντια ενώ τα συντηρητικά το μόνο που διατηρούν είναι το σώμα σου ανέπαφο στο τάφο; Ότι η γεύση της ζωής συγκρίνεται με αυτήν του αναψυκτικού; Θα μου πείτε γνωστά όλα αυτά. Τότε τι, αν όχι η δύναμη του σλόγκαν, κάνει το αναψυκτικό αυτό να έχει τις μεγαλύτερες πωλήσεις σε όλη τη γη όταν -όπως έλεγε ένας γνωστός- δεν είναι παρά μια “αμερικάνικη πουστιά” Δεν είναι τυχαίο που ο Τζίμης Πανούσης έλεγε ότι άκουγε το διαβολάκι να του λέει μέσα στο σουπερμάρκετ: “Πάρε Coca-Cola, πάρε Coca-Cola.”
– Πολιτικά σλόγκαν δε θα αναφέρω γιατί θα το ρίξουμε στην πλάκα και δεν είναι αυτός ο σκοπός αυτού του άρθρου. Απλά σκεφτείτε πόσα απ’ αυτά έπαψαν να ισχύουν και φανέρωσαν το ψέμα τους την επομένη των εκλογών.
Θα κλείσω με την επίσημη ετυμολογία της λέξης από το εκπληκτικό βιβλίο του Ελία Κανέτι “Μάζα και εξουσία”. “Μερικοί λαοί φαντάζονται τους νεκρούς τους, ή έναν ορισμένο αριθμό απ’ αυτούς, σαν πολεμικό στράτευμα. Οι Κέλτες των σκωτσέζικων υψιπέδων έχουν μια ιδιαίτερη λέξη για την στρατιά των νεκρών: Sluagh. Αυτή η λέξη αποδίδεται στα αγγλικά ως “spirit-multitude”, δηλαδή ποικιλία πνευμάτων. Το στράτευμα των πνευμάτων πετάει σε μεγάλα σύννεφα πέρα δώθε – όπως τα ψαρόνια πάνω από τη γη. Με τα αλάθητα δηλητηριασμένα βέλη τους σκοτώνουν τις γάτες, τους σκύλους, τα πρόβατα και τα μοσχάρια των ανθρώπων. Δίνουν μάχες στον ουρανό, όπως οι άνθρωποι στη γη. Τις διαυγείς παγερές νύχτες μπορεί κανείς να τους ακούσει και να τους δει, πως τα στρατεύματά τους επιτίθενται το ένα ενάντια στο άλλο και αποσύρονται, αποσύρονται και επιτίθενται ξανά. Μετά από κάθε μάχη το αίμα τους χρωματίζει κόκκινα τα βράχια και τις πέτρες.
Η λέξη ghairm σημαίνει “κραυγή – ιαχή”, και το sluagh – ghairm ήταν η πολεμική ιαχή των νεκρών. Από αυτές τις λέξεις βγήκε αργότερα η λέξη “σλόγκαν”: Ο χαρακτηρισμός των πολεμικών ιαχών, των δικών μας σύγχρονων μαζών προέρχεται από τα στρατεύματα των νεκρών του Χάιλαντ”.
υστ: Σχετικά με την εικόνα, ναι μεν ο αρχηγός της Βιετναμέζικης αστυνομίας, εκτελεί τον “δύστυχο” Βιετναμέζο αλλά και ο “δύστυχος” Βιετναμέζος είχε σφάξει την γυναίκα του και τα παιδιά του όταν κοιμούνταν σε μια επιχείρηση των Βιετκόνγκ. Καλή η προπαγάνδα αλλά να λέμε και τα πράγματα ως έχουν. @Τρύφωνα Λιώτα

Μην μιλάτε στο τηλέφωνο όταν οδηγείτε

Σταματήστε την βία: Μην οδηγείτε μεθυσμένοι

Στις σύγχρονες κοινωνίες, ένα παιδί τεσσάρων ετών, πριν ακόμα πάει σχολείο, βλέπει τηλεόραση ατελείωτες ώρες. Οι τηλεοπτικές εικόνες, διαφημιστικά φιλμάκια, ταινίες καταστροφών, αστυνομικές ιστορίες, κωμωδίες, πολεμικές σκηνές και σκηνές βίας, αφήνουν ίχνη, η επιρροή των οποίων καταλήγει να προσδιορίζει τις συμπεριφορές μας και να μειώνει συνεπώς την ελευθερία μας. Η σιωπηρή αυτή προπαγάνδα επιχειρεί να κατακτήσει το πνεύμα μας, να βιάσει το μυαλό μας και να δηλητηριάσει τις καρδιές μας.

Προπαγάνδα

Προπαγάνδα είναι η παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον εντός πολιτικού συγκειμένου και ιδιαίτερα αναφορικά με συγκεκριμένες κινήσεις που προωθούνται από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες. Το modus operandi της προπαγάνδας είναι παρόμοιο με αυτό της διαφήμισης. Για την ακρίβεια, η διαφήμιση μπορεί και να οριστεί ως προπαγάνδα υπέρ κάποιου συγκεκριμένου προϊόντος.
Σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να επιστρατευτεί προκειμένου να προϊδεάσει θετικά ή αρνητικά σε σχέση με κάποια ιδεολογική θέση, αντί να παρουσιάσει την ίδια την θέση. Η προπαγάνδα διαφοροποιείται από την «κανονική» επικοινωνία, επειδή επιδιώκει να διαμορφώσει απόψεις με έμμεσες και συχνά δόλιες μεθόδους. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα συχνά μεταδίδεται με τέτοιον τρόπο ώστε να προκαλεί ισχυρά συναισθήματα και αυτό το κάνει κυρίως με το να υπονοεί παράλογες (μη ενορατικές) σχέσεις μεταξύ ιδεών.
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι ίσως η πιο απροκάλυπτη μέθοδος προπαγάνδας, αφού υπάρχουν πολλές άλλες μέθοδοι, λιγότερο φανερές και μάλιστα δόλιες. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να διαδίδεται έμμεσα. Μπορεί να μεταδίδεται ως εύλογη προκατάληψη εντός μιας φαινομενικά ισορροπημένης και δίκαιης δημόσιας συζήτησης ή επιχειρηματολογίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ακόμη καλύτερα σε συνδυασμό με την μέθοδο μετάδοσης ειδήσεων των μέσων μαζικής επικοινωνίας.
Ιδού ένα υποθετικό παράδειγμα όπου υποτίθεται ότι αντιπαρατίθενται αντίθετες απόψεις: το γεράκι λέει: «Πρέπει να παραμείνουμε στην πορεία μας»· και το περιστέρι απαντά: «Ο πόλεμος απέβη καταστροφικός και απέτυχε». Τότε το γεράκι αποκρίνεται: «Στον πόλεμο τα πράγματα σπάνια πηγαίνουν ομαλά, και δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε ένα κώλυμα να μειώνει την αποφασιστικότητά μας». Τότε το περιστέρι ανταπαντά: «Τα κωλύματα είναι κωλύματα και οι αποτυχίες είναι αποτυχίες». Όπως φαίνεται από το παράδειγμα, πουθενά δεν εξετάζεται το αν ο πόλεμος είναι τελικά νόμιμος και θεμιτός.
Λακωνικά, συνοπτικά και απλουστευτικά σχόλια ονομάζονται sound bites. Όταν σε έναν δημόσιο διάλογο (που να αφορά ένα ζήτημα υπό επιχειρηματολογία που πράγματι να χρήζει διαλόγου) οι συνδιαλεγόμενοι εκφέρουν επιχειρήματά που πηγάζουν από τις ίδιες βασικές προϋποθέσεις, αλλά δίνουν την εντύπωση ότι πρεσβεύουν αντίθετες απόψεις, τότε ο διάλογος εμμέσως κατηχεί αυτές τις προκαταλήψεις ως απρόσβλητες αλήθειες, καθιστώντας τις κοινώς αποδεκτά δεδομένα για το εν λόγω ζήτημα.

Η μέθοδος της προπαγάνδας είναι επίσης βασική όσον αφορά και το τι θα σημαίνει «προπαγάνδα» σε κάθε περίπτωση. Ένα μήνυμα δεν πρέπει να είναι απαραιτήτως ψευδές για να αποτελεί προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, τα μηνύματα της σύγχρονης προπαγάνδας δεν είναι κραυγαλέα ψευδή. Ωστόσο, ακόμη και αν το μήνυμα μεταδίδει μόνον «αληθείς» πληροφορίες, αυτές συνήθως περιέχουν φατριακούς προϊδεασμούς και δεν εκθέτουν το μήνυμα με πλήρη και ισορροπημένο τρόπο. Ένα επιπρόσθετο χαρακτηριστικό της προπαγάνδας είναι ό μεγάλος όγκος της. Δηλαδή, ένας προπαγανδιστής μπορεί να προσπαθήσει να επηρεάσει τις γνώμες με το να κάνει το μήνυμά του να ακουστέι σε όσο περισσότερα μέρη γίνεται και όσο πιο συχνά γίνεται. Σκοπός αυτής της προσέγγισης είναι (α) να ενισχύσει τις ιδέες του μέσω επανάληψης και (β) να καταπνίξει όλες τις εναλλακτικές ιδέες.

Στα ελληνικά, η λέξη «προπαγάνδα» φέρει έντονα αρνητική (καθώς και πολιτική) χροιά.
Είδη προπαγάνδας

Το modus operandi της προπαγάνδας είναι παρόμοιο με αυτό της διαφήμισης. Για την ακρίβεια, η διαφήμιση μπορεί και να οριστεί ως προπαγάνδα υπέρ κάποιου συγκεκριμένου προϊόντος. Η λεξη προπαγάνδα αφορά κυρίως πολιτικούς ή εθνικιστικούς σκοπούς και την προώθηση αντιστοίχων ιδεών. Η προπαγάνδα σχετίζεται επίσης με εκστρατείες πληροφόρησης από μέρους των κυβερνήσεων, οι οποίες στοχεύουν στην προώθηση ή στην αποθάρρυνση συγκεκριμένων πρακτικών (βλέπε χρήση ζωνών ασφαλείας, κάπνισμα, κλπ). Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, ο χαρακτήρας της προπαγάνδας παραμένει πολιτικός. Η προπαγάνδα μπορεί να λαμβάνει χώρα με φυλλάδια, αφίσες, μέσω τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών ή και άλλων μέσων.
Εντός στενότερων σημειολογικών πλαισίων, ως προπαγάνδα εννοείται ένα σύνολο πληροφοριών οι οποίες είναι επίτηδες παροδηγητικές ή ψευδείς, προκειμένου να υποστηρίξουν πολιτικές σκοπιμότητες ή να προστατεύσουν τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν την εξουσία. Ο προπαγανδιστής επιδιώκει να μεταλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το ευρύ κοινό αντιλαμβάνεται ένα ζήτημα ή μία ορισμένη κατάσταση, ώστε οι αντιδράσεις και οι προσδοκίες του να εξυπηρετούν πλέον τα συμφέροντα της οντότητας που αντιπροσωπεύει ο προπαγανδιστής. Ως τέτοια, η προπαγάνδα συνάδει με την λογοκρισία, η οποία επιτυγχάνει τον ίδιο στόχο με την διαφορά ότι δεν επιδιώκει να γεμίσει την διάνοια του κοινού με «εγκεκριμένες» πληροφορίες, αλλά εμποδίζει την μετάδοση αντιμαχόμενων ιδεολογιών. Αυτό που ξεχωρίζει την προπαγάνδα από άλλες μορφές συνηγορίας είναι ότι ο προπαγανδιστής είναι πρόθυμος να αλλάξει την άποψη του κοινού μέσω σύγχυσης και εξαπάτησης και όχι μέσω πειθούς και κατανόησης. Επιπλέον, οι ηγέτες κάποιας οργάνωσης μπορεί να γνωρίζουν ότι οι πληροφορίες είναι μονόπλευρες ή αναληθείς αλλά αυτό ίσως δεν ισχύει για τα μέλη της οργάνωσης που συμμετέχουν στην διάδοση της προπαγάνδας.
Σε ό,τι αφορά τις θρησκευτικές αποχρώσεις του, ο όρος «προπαγάνδα» χρησιμοποιείται ευρέως σε διαξιφισμούς αναφορικά με νέα θρησκευτικά κινήματα τόσο από τους υπερασπιστές όσο και από τους διώκτες τους. Οι τελευταίοι τα αποκαλούν σέκτες/αιρέσεις. Οι ακτιβιστές των αντισεκταριάνιστικών/αντιαιρετικών κινημάτων κατηγορούν τους ηγέτες των θεωρούμενων αιρέσεων ότι χρησιμοποιούν προπαγάνδα προκειμένου να προσυλητίσουν οπαδούς. Κάποιοι κοινωνιολόγοι, όπως ο Τζέφρι Χάντεν και οι επιστήμονες της CESNUR κατηγορούν το αντι-αιρετικό κίνημα, καθώς και τα πρώην μελή αποκαλούμενων αιρέσεων, τα οποία έγιναν στεντόρειοι κριτικοί τους, ότι οι κατηγορίες τους στερούνται βάσης.

Τεχνικές διάδοσης προπαγάνδας

Τυπικά για τη διάδοση προπαγανδιστικών μηνυμάτων χρησιμοποιούνται ειδησεογραφικά πρακτορεία, κυβερνητικές δηλώσεις και αναφορές, ιστορικές αναθεωρήσεις, junk science, βιβλία, φυλλάδια, προπαγανδιστικές ταινίες, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και αφίσες. Στην περίπτωση των μέσων μαζικής ενημέρωσης προπαγανδιστικά μηνύματα μπορούν να διαδοθούν μέσω ειδήσεων, ενημερωτικών αλλά και άλλων εκπομπών, καθώς και διαφημιστικών μηνυμάτων.
@Ραμονέ Ιγνάσιο, Σιωπηρή προπαγάνδα. Μάζες, τηλεόραση, κινηματογράφος, εκδόσεις Πόλις (2001)

terrapapers.com 
thesecretrealtruth