Ποιος ήταν ο πραγματικός Χάνιμπαλ Λέκτερ της "Σιωπής των Αμνών"

Οι λάτρεις του σινεμά δεν μπορούν να ξεχάσουν το διεστραμμένο βλέμμα του Άντονι Χόπκινς στη «Σιωπή των Αμνών». Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ κατάφερνε να συνδυάζει την ευστροφία με την παράνοια και να κάνει και τους πιο ψύχραιμους να ανατριχιάζουν μπροστά στα ειδεχθή εγκλήματά του και τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του.

Οι κριτικές της ταινίας του 1991 ήταν διθυραμβικές και ο Χόπκινς τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Όσκαρ α’ αντρικού ρόλου. Ο χαρακτήρας του Χάνιμπαλ Λέκτερ δεν ήταν 100% προϊόν μυθοπλασίας αλλά στηρίχτηκε στο χαρακτήρα και τη ζωή ενός μεξικανού ομοφυλόφιλου γιατρού ονόματι Αλφρέντο Μπαλί Τρεβίνο.

Η γνωριμία του συγγραφέα Τόμας Χάρις με τον Τρεβίνο

Ο χαρακτήρας του Λέκτερ μπορεί να έγινε αρχικά γνωστός στη «Σιωπή των Αμνών» όμως είχε πρωτοεμφανιστεί στο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρις «Κόκκινος Δράκος», το οποίο είχε εκδοθεί το 1981, ως ένας ευφυής ψυχίατρος και κανίβαλος. Το όνομα του πρωταγωνιστή του βιβλίου δεν είχε γίνει ποτέ γνωστό, ούτε είχε ποτέ ξεκαθαριστεί αν ήταν προϊόν μυθοπλασίας ή ήταν πραγματικό πρόσωπο. Τελικά το 2013 σε μια νέα έκδοση του βιβλίου «Η Σιωπή των Αμνών» ο Χάρις αποκάλυψε ότι ο Λέκτερ ήταν πραγματικό πρόσωπο, στο οποίο είχε αρχικά αποδώσει το ψευδώνυμο Dr. Salazar.

Ο Tρεβίνο είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία του συντρόφου του Jesus Castillo Rangel. Δύο εκδοχές υπήρχαν για το λόγο που τον δολοφόνησε: η πρώτη έχει να κάνει με τις οικονομικές διαφορές των δύο αντρών και η δεύτερη, που έχει επικρατήσει, είναι ότι το θύμα ήθελε να εγκαταλείψει τον εραστή του, κάτι που όπως φαίνεται δεν μπορούσε να αποδεχτεί ο Tρεβίνο.

Πριν γίνει συγγραφέας ο Χάρις δούλευε ως δημοσιογράφος. Στα 23 του επισκέφτηκε τις φυλακές της πόλης Monterrey για να πάρει συνέντευξη από έναν ψυχοπαθή δολοφόνο, τον Dykes Askew Simmons, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε ισόβια για τη δολοφονία τριών νέων ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας του ο ισοβίτης ανέφερε τον Τρεβίνο, το γιατρό που του είχε σώσει τη ζωή όταν τραυματίστηκε μέσα στη φυλακή.

Ο νεαρός δημοσιογράφος αποφάσισε να πάρει συνέντευξη και από αυτόν, ώστε να δώσει στο θέμα του περισσότερες λεπτομέρειες και κύρος. Τα πρώτα στοιχεία για τον Τρεβίνο ο δημοσιογράφος τα απέκτησε από τα λεγόμενα ενός δεσμοφύλακα. «Είναι ένας μικροσκοπικός, ευκίνητος άνδρας, με κόκκινα μαλλιά, ιδιαίτερα κομψός» του είχε πει. Και όταν ο Χάρις τον ρώτησε πόσο καιρό δούλευε ο γιατρός στη φυλακή πήρε την αποστομωτική απάντηση: «Ο γιατρός είναι δολοφόνος. Πακέταρε το θύμα του σε ένα μικρό κουτί. Δεν θα φύγει ποτέ από εδώ. Είναι τρελός».

Οι συζητήσεις του Χάρις με τον Τρεβίνο αποτυπώθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους στη «Σιωπή των Αμνών», στους διαλόγους που είχε η νεαρή μαθητευόμενη πράκτορας του FBI Clarice Starling, την οποία υποδυόταν η Τζόντι Φόστερ, με τον δρ. Λέκτερ.

Ο ισοβίτης δολοφόνος Dykes Askew Simmons και ο συγγραφέας Τόμας Χάρις

Το έγκλημα και η σύλληψη του πραγματικού Χάνιμπαλ

Ο Τρεβίνο γεννήθηκε στο Μεξικό στις 2 Οκτωβρίου 1931. Ήταν το δεύτερο από πέντε παιδιά, οι γονείς των οποίων τα προέτρεπαν να σπουδάσουν και να γίνουν επιτυχημένοι. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτός και τα δύο αδέλφια του σπούδασαν γιατροί.

Στις 8 Οκτωβρίου 1959 ο Τρεβίνο και ο σύντροφός του Alfredo Castillo Rangel, που γνωρίζονταν από το σχολείο, τσακώνονται. Ο Τρεβίνο κλείνει το στόμα του Alfredo με ένα μαντήλι εμποτισμένο με αναισθητικό. Σέρνει το θύμα του στο μπάνιο και το αποστραγγίζει από το αίμα του. Στη συνέχεια το τοποθετεί πάνω σε ένα φορείο, το τεντώνει και το κόβει σε πολλά μικρά κομμάτια. Τα βάζει σε κουτιά και με τη βοήθεια δύο αντρών, που δεν ήξεραν το περιεχόμενο του κουτιού, το θάβει σε μια φάρμα.

Το κουτί βρήκε όμως ένας βοσκός και η σύλληψη για τον Τρεβίνο δεν άργησε πολύ να έρθει. Δύο αστυνομικοί, υποδυόμενοι τους ασθενείς, πήγαν στο ιατρείο του και τον συνέλαβαν. Προσπάθησε να τους δωροδοκήσει με δύο αυτοκίνητα, ένα γραφείο και ένα φαρμακείο, αλλά οι προσπάθειές του έπεσαν στο κενό. Καταδικάστηκε σε ισόβια, αλλά αργότερα η ποινή του μετατράπηκε σε 20 έτη και το 2000 αποφυλακίστηκε.

Ο Άντονι Χόπκινς ως Χάνιμπαλ Λέκτερ στη «Σιωπή των Αμνών»

Μέσα στη φυλακή έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τους συγκρατούμενους του γιατί ως γιατρός τούς έγκλειστους όταν τραυματίζοντας, πραγματοποιώντας ακόμα και μικροεπεμβάσεις, ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που τον φοβούνταν εξαιτίας της αγριότητας του εγκλήματός του.

«Βοηθούσε πολλούς ανθρώπους στη φυλακή. Έδειχνε τόσο καλή συμπεριφορά που πολλές φορές του επέτρεπαν να βγαίνει τα βράδια και να κουράρει ασθενείς και εκτός φυλακής. Ποτέ δεν έχανε το στυλ του. Φορούσε ανοιχτόχρωμα ρούχα, λευκά παπούτσια και ένα ρολόι Ρόλεξ, που κανείς δεν διανοούνταν να αγγίξει. Τελικά έχασε  το ακριβό ρολόι όταν πέταξε μια κάλτσα μέσα στην οποία το έκρυβε» είπε ανώνυμη πηγή στη μεξικάνικη εφημερίδα «Reforma».

Αν και ομοφυλόφιλος ο Τραβίνο λίγο πριν μπει στη φυλακή παντρεύτηκε τη Dolores Montiel, η οποία πέθανε όταν ακόμα ήταν έγκλειστος. Έκανε και δεύτερο γάμο με μία γυναίκα ονόματι Cristina, η οποία απεβίωσε πέντε χρόνια μετά την αποφυλάκισή του. Είχε παιδιά και εγγόνια. Ο πρωτότοκος γιος του είχε το ίδιο όνομα με αυτόν και πέθανε από καρκίνο. Ο εγγονός του σκοτώθηκε σε τροχαίο.

Οι κάτοικοι του Monterrey όπου έμενε ο Τρεβίνο όταν δολοφόνησε το σύντροφό του έκαναν πολλές εικασίες για το πόσους ακόμα είχε σκοτώσει αν και η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να τον συνδέσει με άλλους φόνους. Είχε μείνει γνωστός με τα παρατσούκλια «ο γιατρός-δολοφόνος» και «ο βρυκόλακας Balli».

Η τελευταία συνέντευξη του «φιλάνθρωπου» Τρεβίνο

Το Δεκέμβριο του 2008 ο γιατρός δίνει συνέντευξη στην τοπική μεξικάνικη εφημερίδα «Milenio» τονίζοντας ότι έχει θάψει το παρελθόν του και ότι 47 χρόνια μετά από όσα συνέβησαν θέλει να ξεχάσει.

«Μπορούμε να μιλήσουμε για ό,τι θες, εκτός από αυτό» λέει στο δημοσιογράφο. «Δεν θέλω να ζω ξανά το σκοτεινό μου παρελθόν. Δεν θέλω να ξυπνάω τα φαντάσματά μου, είναι δύσκολο. Το παρελθόν μου είναι βαρύ και η αλήθεια είναι ότι ο πόνος που κουβαλάω είναι αβάσταχτος. Δεν μπορώ να ζήσω με αυτόν» πρόσθεσε.

Καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, μετά από ένα ατύχημα που είχε στη σπονδυλική του στήλη, δεν σταμάτησε να δουλεύει. «Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια έχω υπάρξει γιατρός. Τώρα φροντίζω ηλικιωμένους, όπως είμαι εγώ, στη γειτονιά μου» λέει στη συνέντευξή του.

Θυμάται την αποφυλάκισή του, ομολογώντας ότι η ζωή μετά τη φυλακή δεν ήταν εύκολη. «Στην αρχή ήταν δύσκολα, αλλά όσο πέρναγε ο καιρός η κατάσταση βελτιωνόταν. Παρόλα αυτά κάποιες μέρες η κατάθλιψη μού χτυπά ξανά την πόρτα» προσθέτει.

Στις αρχές του 2009 ο Τρεβίνο πέθανε στον ύπνο του χτυπημένος από καρκίνο.

pronews.gr