ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ;

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΜΥΘΙΚΟΥ ΗΡΩΑ ΗΡΑΚΛΗ!

 

Ο Ηρακλής σκοτώνει τη Λερναία Ύδρα με το ρόπαλό του φορώντας τη λεοντή του...

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ;

Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές αλλά και τη μυθολογία οι Μακεδόνες είχαν καταγωγή από τον μεγαλύτερο μυθικό ήρωα της Ελλάδος, τον ημίθεο Ηρακλή.

Η βασιλική δυναστεία των Μακεδόνων είχε την ονομασία ''Αργειάδες'' κι αυτό οφείλεται στην καταγωγή των πρώτων Μακεδόνων ιδρυτών και αποίκων της Μακεδονίας από το Άργος της Πελοποννήσου. 

Οι Αργεάδες ισχυρίζονται πως κατάγονται από τους Τημενίδες του Άργους, στην Πελοπόννησο, όπου ο θρυλικός τους πρόγονος ήταν ο Τήμενος, ο τρισέγγονος του Ηρακλή. Πρώτος βασιλιάς και ιδρυτής της Μακεδονίας θεωρείται ο υιός του , πρίγκηπας του Άργους Κάρανος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:

Η πορεία του πρίγκηπα Κάρανου και των πρώτων αποίκων από το Άργος προς την ίδρυση της Μακεδονίας.


Στην ελληνική μυθολογία ο Κάρανος ήταν ο μυθικός γενάρχης του βασιλικού οίκου τηςΜακεδονίας. Ο Κάρανος αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Θεόπομπο. Οι παραδόσεις όμως οι σχετικές με τη γενεαλογία του είναι ποικίλες και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
Συνήθως ο Κάρανος αναφέρεται ως ένας από τους γιους του Τημένου. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Κάρανος πολέμησε με τους αδελφούς του για τη διαδοχή του στον θρόνο του Άργους. Αφού απέτυχε, απεφάσισε να βρει μία άλλη χώρα για να βασιλεύσει και απευθύνθηκε στο Μαντείο των Δελφών. Εκεί η Πυθία του έδωσε τον εξής χρησμό:

    Έστι κράτος βασίλειον αγαυοίς Τημενίδαισι γαίης πλουτοφόροιο. Δίδωσι γαρ αιγίοχος Ζευς. Αλλ' ίθ' επειγόμενος Βοττηίδα προς πολύμηλον. Ένθα δ' αν αργικέρωτας ίδης χιονώδεας αίγας ευνηθέντας ύπνω, κείνης χθονός εν δαπέδοισι θύε θεοίς μακάρεσι και άστυ κτίζε πόληος.» (μετάφραση: «Οι ευγενείς Τημενίδες βασιλεύουν σε εύφορη γη, δώρο του Δία που κρατά την αιγίδα. Σπεύσε όμως για τη γη των Βοττιαίων, χώρα πολλών κοπαδιών (πολύβοσκη), και όπου δείς αίγες λευκές σαν το χιόνι με κέρατα αστραφτερά, που κοιμούνται ύπνο βαθύ, στο επίπεδο μέρος αυτής της γης θυσίασε στους μακάριους θεούς και ίδρυσε την πόλη του κράτους σας.» 

Τότε ο Κάρανος και όσοι τον ακολούθησαν μετακινήθηκαν προς βορρά σε αναζήτηση της κατάλληλης γης. Τελικά έφθασε σε μία εύφορη κοιλάδα, όπου βρήκε τις γίδες, όπως στην περιγραφή, οπότε σκέφθηκε ότι η προφητεία είχε εκπληρωθεί. Εκεί λοιπόν έχτισε μια πόλη που την ονόμασε «Αιγαί» (από την ελληνική λέξη αίγα = γίδα), δίπλα στη σημερινή κωμόπολη Βεργίνα.
Από τα μέσα, λοιπόν, του 4ου αι. π.Χ. ως πρώτος βασιλιάς της Μακεδονίας φέρεται ο Κάρανος, όνομα που είχε ένας από τους γιους του Φιλίππου Β’ και ένας από τους ιππάρχους του Αλεξάνδρου. Αυτός ο ιδρυτής-πρόγονος, γιος του Ποιάνθη ή Ποία, άλλοτε γιος ή αδελφός του Αργείου βασιλιά Φείδωνα, γιου του Αριστοδαμίδα, είχε έλθει απευθείας από το Άργος για να φτιάξει μια καινούρια πατρίδα.

Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ο Κάρανος ήλθε στην Ημαθία με μεγάλη συνοδεία Ελλήνων, σύμφωνα με τον χρησμό που τον διέταξε να ψάξει να βρει τόπο εγκατάστασης στη Μακεδονία. Ακολουθώντας ένα κοπάδι αίγες που έτρεχαν να προφυλαχθούν από τη βροχή –έβρεχε καταρρακτωδώς και υπήρχε πυκνή ομίχλη– κατέλαβε την πόλη της Έδεσσας χωρίς οι κάτοικοι να τον αντιληφθούν. Και όταν του υπενθύμισαν τον χρησμό που τον είχε διατάξει «να ψάξει ένα βασίλειο όπου θα τον οδηγήσουν οι αίγες», την έκανε πρωτεύουσα του βασιλείου του. Και με πολλή προσοχή διατήρησε από κει και πέρα τη συνήθεια να βάζει τις ίδιες θηλυκές αίγες μπροστά από το λάβαρό του, όποτε παρήλαυνε ο στρατός του, ώστε να είναι οι αρχηγοί των επιχειρήσεών του, ακριβώς όπως είχαν γίνει και πρωτεργάτες της ίδρυσης του βασιλείου του. Σε ανάμνηση του ρόλου των αιγών μετονόμασε την πόλη της Έδεσσας «Αιγές» και τους κατοίκους Αιγεάδες. Έπειτα εκδίωξε τον Μίδα, που κρατούσε ένα κομμάτι της Μακεδονίας, και άλλους βασιλείς και τους αντικατέστησε. Ήταν ο πρώτος που ένωσε τις φυλές διαφόρων λαών και έκανε τη Μακεδονία αυτό που λέμε ένα σώμα. Και το βασίλειό του μεγάλωσε, επειδή είχε βάλει γερά θεμέλια ανάπτυξης. Μετά από αυτόν βασίλεψε ο Περδίκκας.

Η κλασσική απεικόνιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο οποίος φέρει τη λεοντή.

Στις ανασκαφές του Παλατιού στην Βεργίνα ο Μανόλης Ανδρόνικος ανακάλυψε στην αίθουσα του «θόλου» (σύμφωνα με ορισμένους λόγιους η αίθουσα του «θόλου» είναι η αίθουσα του θρόνου) μια επιγραφή που σχετίζεται με αυτήν την άποψη.Αυτό επιβεβαιώνεται από τον Ηρόδοτο, στις Ηροδότου Ιστορίες, όπου αναφέρει ότι τρία αδέρφια από τη καταγωγή του Τημένου, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας , έφυγαν από το Άργος για να πάνε στους Ιλλυρίους και μετέπειτα στην Βόρεια Μακεδονία, όπου εκεί υπηρέτησαν τον βασιλιά. Ο βασιλιάς τους ζήτησε να φύγουν από τη χώρα του, πιστεύοντας σε έναν οιωνό που έλεγε ότι κάτι εξαιρετικό θα συμβεί στον Περδίκκα. Τα παιδιά πήγαν σε ένα άλλο μέρος της Μακεδονίας, κοντά στον κήπο του Μίδα, πάνω από τον οποίο στέκεται το όρος Βέρμιο. Εκεί εγκαταστάθηκαν και σταδιακά δημιούργησαν το δικό τους βασίλειο. Ο Ηρόδοτος σχετίζει επίσης το γεγονός της συμμετοχής τουΑλεξάνδρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 504 π.χ. ή το 500 π.χ. όπου υπήρξαν ενστάσεις για τη συμμετοχή του Μακεδόνα βασιλιά από τους παρευρισκόμενους λόγω της μη ελληνικής του καταγωγής. Παρ' όλα αυτά οι Ελλανοδίκες αφού εξέτασαν την καταγωγή του από τους Αργεάδες επικύρωσαν ότι στην πραγματικότητα οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και του επέτρεψαν να διαγωνιστεί.

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ (ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ-ΜΠΙΤΟΛΑ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ Β'

Το 358 π.χ ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β’ μετά απο νικηφόρες μάχες στα ΒΔ του κράτους, και αφού κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχό του την περιοχή της Λύγκου, αποφάσισε να  ιδρύσει πόλη, ως προπύργιο του μακεδονικού κράτους, που την ονόμασε Ηράκλεια, τιμώντας έτσι τον γενάρχη των Μακεδόνων Ηρακλή, τον μεγαλύτερο Έλληνα μυθικό ήρωα.
Έτσι η Ηράκλεια καθορίζεται ως αρχαιότατη ελληνική πόλη της μακεδονικής γης. Λίγους αιώνες μετά ο γεωγράφος Στράβων αναφερόμενος στη ρωμαϊκή Εγνατία Οδό την αναφέρει ως πόλη– σταθμό της αρχαίας οδού που ένωνε την Ανατολή με τη Δύση.

« …ἐκεῖθεν δ΄ ἐστὶ παρὰ Βαρνοῦντα διὰ Ἡρακλείας καὶ Λυγκηστῶν καὶ Ἐορδῶν εἰς Ἔδεσσαν καὶ Πέλλαν μέχρι Θεσσαλονικείας» (Στράβωνος επτά β΄).

Να σημειωθέι μάλιστα ότι αμέσως μετά από κάθε νικηφόρα μάχη οι Μακεδόνες συνήθιζαν να τοποθετούν στον χώρο αγάλματα που απεικόνιζαν το σύμβολο του λέοντα, όπως ακριβώς έπραξαν και μετά την εμφύλια μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.χ αλλά και στην Αμφίπολη στον λόφο  Κάστα όπου ο συγκεκριμένος λέοντας θεωρείται έργο του ίδιου του αρχιτέκτονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Δεινοκράτη .

Ο λέων της Αμφίπολης.                                                                    Ο λέων της Χαιρώνειας.

 

Οι Μακεδόνες αδιαμφισβήτητα είναι ένα Ελληνικότατο φύλο. Αυτό άλλωστε το αποδείκνυε η καταγωγή τους, η γλώσσα τους, η θρησκεία τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, αλλά και το σύμβολό τους το οποίο ήταν εμπνευσμένο από την περήφανη καταγωγή τους από τον μεγαλύτερο Έλληνα μυθικό ήρωα Ηρακλή.

pan-ellinismos