πόσο γρήγορα μια ακμάζουσα πόλη-θέρετρο μπορεί να μετατραπεί σε ένα λάκκο με λασπόνερα και συντρίμμια.

Οι άνθρωποι, ανέκαθεν γοητευόμασταν από τα ερείπια, τις πόλεις φαντάσματα και τα απομεινάρια εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Στην περίπτωση της Βίγια Επεκουέν, τηςσύγχρονης Ατλαντίδας,

Η Βίγια Επεκουέν βρίσκεται νοτιοδυτικά του Μπουένος Άιρες, στην Αργεντινή, κοντά στη Λάγο Επεκουέν, μια λίμνη της οποίας τα επίπεδα άλατος είναι περίπου δέκα φορές υψηλότερα από εκείνα των ωκεανών.

Οι επισκέπτες της λίμνης υποστηρίζουν ότι το νερό της λίμνης έχει θεραπευτικές ιδιότητες και μπορεί να θεραπεύσει μια ποικιλία παθήσεων όπως κατάθλιψη, ρευματισμούς και διαβήτη.

Εχοντας ως βάση αυτές τις πεποιθήσεις, τη δεκαετία του 1920, ένα τουριστικό χωριό ιδρύθηκε κατά μήκος της ακτής της λίμνης και άκμασε το μεγαλύτερο μέρος του εικοστού αιώνα.

Η ζωή στη Βίγια Επεκουέν κορυφώθηκε στη δεκαετία του 1970. Η πόλη είχε μια λειτουργική σιδηροδρομική γραμμή και δεκάδες καταστήματα, μουσεία, ξενοδοχεία και spa τα οποία επισκέπτονταν χιλιάδες άνθρωποι που ήθελαν να δοκιμάσουν τις θεραπευτικές δυνάμεις της λίμνης.

Ωστόσο, η Μητέρα Φύση είχε άλλα σχέδια για το δημοφιλές θέρετρο και έτσι το ίδιο νερό που το γέννησε, αυτό και το κατέστρεψε. Το 1985, έπειτα από μακροχρόνια αύξηση των επιπέδων της βροχής, το νερό της Λάγο Επεκουέν ξεχύθηκε στην πόλη, δημιουργώντας μία πρωτοφανή πλημμύρα που κατάπιε το μεγαλύτερο μέρος της. Τα αλμυρά νερά, άρχισαν να υποχωρούν σταδιακά από το 2009, αποκαλύπτοντας σιγά σιγά τα σκελετωμένα θεμέλια της πόλης στους φωτογράφους.