Η πορεία αυτή που καθορίζεται από την τεχνολογία και τις παγκοσμιοποιημένες οικονομικές συνθήκες, δεν μπορεί να ανακοπεί, παρά μόνο σε περίπτωση ενός καταστροφικού παγκοσμίου πολέμου. Επομένως, θα πρέπει να ευθυγραμμιστούμε στη νέα κατάσταση και να δούμε τι το καλύτερο μπορούμε να επιτύχουμε ως κοινωνίες.
Υπάρχουν πολυάριθμοι γκλομπαλιστές οι οποίοι βλέπουν την παγκοσμιοποίηση ως...
κάτι καλό για την ανθρωπότητα (π.χ. μια πλευρά της είναι η παγκόσμια επικοινωνία μέσα από το διαδίκτυο). Η ίδια η παγκοσμιοποίηση μπορεί μεν να είναι ως ένα βαθμό ελκυστική και να φέρνει πιο κοντά τους λαούς παγκοσμίως, όμως δεν θα πάψουν ποτέ (και δεν παύουν ήδη) να υπάρχουν και εκείνοι που θα επιδιώκουν πάντα να εκμεταλλεύονται στις παρουσιαζόμενες συνθήκες για περισσότερα κέρδη, εξουσία και δύναμη. Αυτός είναι ένας βαθύς φυσικός ανθρώπινος νόμος και δεν μπορεί να αλλάξει, ακόμα και αν απομείνουν δύο άνθρωποι πάνω στη γη. Για παράδειγμα, είναι μεν καλό το διαδίκτυο, αλλά ποιοι το παρέχουν και ποιοι το ελέγχουν; Τι ρόλο παίζουμε εμείς οι πολίτες μέσα στο διαδίκτυο; Το ελέγχουμε ή απλά το χρησιμοποιούμε όσο μας επιτρέπουν οι διεθνείς ελίτ που το εξουσιάζουν; Το ίδιο συμβαίνει με τα ΜΜΕ και φυσικά το ίδιο συμβαίνει με όλες τις πτυχές της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι, πίσω από την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας λειτουργούν και εκείνες οι διεθνείς (Νεοταξίτικες) ελίτ που θέλουν περισσότερη δύναμη και έλεγχο, εκμεταλλευόμενες τη νέα κατάσταση για να δημιουργήσουν τη δική τους Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Εμπόδιο στη Νέα Τάξη είναι το Εθνικό Κράτος. Είμαστε μάρτυρες του εξής φαινομένου. Ενώ η οικονομία έχει φύγει πλέον από τα κλειστά όρια του Εθνικού Κράτους και κινείται "ανεξέλεγκτα" διεθνώς, την ίδια στιγμή τα πολιτικά συστήματα παραμένουν εθνικά, δηλαδή στα κλειστά όρια των Εθνικών Κρατών. Λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς να μπορούν να επηρεάσουν τη διεθνή οικονομική σκηνή και διεθνή δυναμική.
Η Παγκοσμιοποίηση όμως δεν μπορεί να μείνει ξεκομμένη έξω από τα όρια του Εθνικού Κράτους. Εξάλλου, οι εθνικές ολιγαρχίες ήταν εκείνες που την δημιούργησαν και επομένως η παγκοσμιοποίηση είναι ήδη μέσα στα κράτη και τα διαπερνά οριζόντια. Δεν νοείται η ύπαρξη της παγκοσμιοποίησης έξω και πέρα από τα κράτη. Το γεγονός αυτό γεννά την ανάγκη για πιο ισχυρή εκτελεστική εξουσία, η οποία θα πρέπει να παίρνει τις γρήγορες αποφάσεις που απαιτεί η δυναμική της παγκοσμιοποίησης και να βρίσκεται σε άμεση συνεννόηση με τις δυνάμεις της, εγχώριες και διεθνείς. Η ανάγκη όμως αυτή για ισχυρή εκτελεστική εξουσία, έχει ως συνέπεια την υποβάθμιση του Εθνικού Κοινοβουλίου, δηλαδή της λαϊκής αντιπροσωπείας, η οποία μετατρέπεται πλέον σε διακοσμητικό θεσμό.
Δυστυχώς, αυτή η υποβάθμιση (έστω και) του αντιπροσωπευτικού θεσμού του Κοινοβουλίου, έχει ως συνέπεια την απευθείας επίθεση των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης πάνω στους λαούς, χωρίς την ενδιάμεση προστασία (το μαξιλαράκι) της λαϊκής αντιπροσωπείας. Οι Έλληνες, ως τα πρώτα θύματα και "πειραματόζωα" της παγκοσμιοποίησης, το βιώνουμε αυτό σήμερα.
Τι θα γίνει στο μέλλον;
Πέραν των νέων διεθνών οργάνων που θα αναπτυχθούν για τις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης, θα υπάρξουν και στο εσωτερικό των Εθνικών Κρατών σημαντικές εξελίξεις. Η ανάγκη για περισσότερο ισχυρή εκτελεστική εξουσία, θα μετατρέψει τις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες σε πιο συγκεντρωτικές ως ολοκληρωτικές, με μια ισχυρή κυβέρνηση στο κέντρο του πολιτικού συστήματος. Η ίδια ανάγκη όμως, θα προσελκύσει: 1) Αριστερά κινήματα που ο πυρήνας της ιδεολογίας τους είναι ο συγκεντρωτισμός και επομένως τώρα θα τους δοθεί η ευκαιρία ενός έτοιμου συγκεντρωτικού συστήματος. Δύσκολη βέβαια η επικράτηση των αριστερών κινημάτων, λόγω προηγουμένης αποτυχίας τους στην πράξη. 2) Φασιστικά κινήματα που επίσης λειτουργούν με βάση την απόλυτη εκτελεστική εξουσία και φυσικά θα επιδιώξουν να αρπάξουν αυτή την ευκαιρία, εκμεταλλευόμενα την οργή των πολιτών και την ανάγκη για την ύπαρξη μιας στιβαρής εξουσίας και 3) Αμυντικά εθνικιστικά κινήματα που στόχο θα έχουν την άμυνα του Εθνικού Κράτους έναντι της παγκοσμιοποίησης, εκμεταλλευόμενα την εθνική ανασφάλεια και τις φοβίες των πολιτών, επίσης θα επιδιώξουν να καταλάβουν και να χρησιμοποιήσουν για το στόχο αυτό την ισχυρή εκτελεστική εξουσία. Βλέπουμε λοιπόν πως η ανάγκη για ισχυρή εκτελεστική κεντρική εξουσία, θα τραβήξει σαν μαγνήτης τέτοια κινήματα που θα χρησιμοποιήσουν μεν το μοντέλο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, αλλά στην ουσία θα το καταλύσουν εντελώς.
Κανένα όμως από τα πιο πάνω πολιτικά κινήματα δεν πρόκειται να προσφέρει το παραμικρό στους αντίστοιχους λαούς. Στην πραγματικότητα θα πρόκειται για αδύναμες, χωρίς λαϊκή στήριξη κυβερνήσεις, που θα στηρίζονται απόλυτα από τις διεθνείς ελίτ που ελέγχουν την παγκοσμιοποίηση. Έτσι γρήγορα θα καταλήξουν να γίνουν άμεσοι συνεργοί των διεθνών ελίτ, εναντίον των λαών τους, διαφορετικά θα καταρρέουν. Ενδεχομένως δε να εμπλέξουν τους λαούς τους λαούς τους και σε αιματηρούς πολέμους στην προσπάθειά τους για μεγαλύτερη επίτευξη κερδών των αφεντικών τους και κατανομή της ισχύος μεταξύ των.
Η μόνη λύση και αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα, είναι η αλλαγή του ξεπερασμένου από τα πράγματα μοντέλου της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και η ανάπτυξη ενός μοντέλου πραγματικής δημοκρατίας στη βάση των κοινωνιών των Εθνικών Κρατών, που ακόμα διατηρούνται ως οντότητες, ώστε μόνοι τους οι λαοί να βρουν τους μεταξύ τους δίαυλους επικοινωνίας και συνεργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς τις διάφορες ελίτ ως μεσάζοντες. Είναι ο μόνος τρόπος για πραγματική παγκόσμια οικονομική συνεργασία με στόχο την οικονομική ανάπτυξη και ευημερία των λαών και φυσικά την εξασφάλιση παγκόσμιας ειρήνης.
hassapis-peter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.