Θέλετε … συνομωσίες;

Γράφει η Θάλεια Χούντα



Είναι πλέον δεδομένο, ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε την πολιτική που παρουσιάζεται στον κόσμο και την πολιτική που ασκείται στο παρασκήνιο, με εμπλεκόμενα διάφορα πρόσωπα και διαδρομές τα οποία οδηγούν σε χρηματισμό.
Τα σενάρια περί συνομωσιών γνωρίζουν μεγάλη άνθηση και για να είσαι ¨συνεπής¨, πρέπει κάποιο να ξέρεις κι εσύ.



Έχουμε ¨συνομωσία¨ για την Μνημονιακή εποχή που διανύουμε, τα λάθη που έχουν γίνει, τα λάθη που έχουν αναγνωριστεί και τα λάθη που εν τέλει βιώνει ο πολίτης αυτής της χώρας, με κυριότερο την οικονομική εξαθλίωση.

Έχουμε ¨συνομωσία¨ για την προηγούμενη πολιτική περίοδο, όπου από διάφορες δικογραφίες ξετυλίγονται υπόγειες διαδρομές πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Έχουμε ¨συνομωσία¨ για τα εθνικά θέματα και την εθνική κυριαρχία, η οποία εκχωρείται μέσω συγκεκριμένων ενεργειών ή μή ενεργειών.

Έχουμε ¨συνομωσία¨ για τους υδρογονάνθρακες, την εκμετάλλευσή τους και το ότι μπορούν να μας εντάξουν, σε μία κυριολεκτικά στιγμή, στους οικονομικά ισχυρούς.

Έχουμε ¨συνομωσία¨ στο τηλεοπτικό πεδίο, αυτό των εφημερίδων – εντύπων, στους δημοσιογράφους και στους επιχειρηματίες - ιδιοκτήτες.

Τελικά έχουμε ¨συνομωσία¨ παντού, την οποία την βιώνουμε και περιμένουμε κάποια στιγμή να αποκαλυφθεί και να την μάθουμε. Όταν όμως μαθαίνεις κάτι, θεωρητικά διδάσκεσαι από αυτό και δεν επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη. Πόσο το εφαρμόζουμε αυτό στην πράξη; Καθόλου!

Ψηφίζουμε τα ίδια κόμματα, τους ίδιους ανθρώπους για να μας κυβερνήσουν, γινόμαστε μέρος αυτού του «παιχνιδιού» εκούσια τις περισσότερες φορές, αφού αρκεί μία απλή πολιτική υπόσχεση για επίλυση κάποιου θέματός μας – ποιος ενδιαφέρεται για τους άλλους; Όλοι θέλουμε ανατροπή της εσφαλμένης εφαρμοσμένης πολιτικής, όλοι θέλουμε το Κράτος προνοίας, όλοι θέλουμε την δημόσια διοίκηση να λειτουργεί κατά τις συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις, όλοι θέλουμε κάτι καλύτερο, που μας αξίζει και δικαιούμαστε. Όμως την ώρα που ψηφίζουμε, ξεχνάμε τα ¨θέλω¨ της κοινωνίας και ασχολούμαστε μόνο με τα δικά μας. Ατομικά βεβαίως ποτέ δεν έχει επιλυθεί κάτι και δεν έχει εισακουστεί κανένας. Μόνο οργανωμένες και μαζικές φωνές μπορούν να φέρουν το αποτέλεσμα, αφού φοβίζουν το σύστημα και το οδηγούν στον ορθό κοινωνικό δρόμο.

Μήπως τελικά έχουμε μάθει να ζούμε με τον τρόπο αυτό και θέλουμε τις συνομωσίες; Μήπως αναλίσκουμε τις δυνάμεις μας μόνο σε θεωρητικό επίπεδο; Μήπως δεν ευθύνεται κανένας άλλος παρά μόνο εμείς; Μήπως μας έχουν δεδομένους και μας προσφέρουν αυτό που περιμένουμε;


http://dialogoi.gr