Πες τριανταεπτά!

Ενώ ο Γέροντας Παΐσιος βρισκόταν στο Θεαγένειο Νοσοκομείο, τον επισκέφτηκε εκεί ο κύριος ..., ο οποίος πλησίασε στο κρεβάτι του και παίρνοντας την ευχή του, τού είπε:
- Εμείς, Γέροντα, ευχόμαστε για σας.
- Τί εύχεστε για μένα;
- Ο Θεός να σας κάνει καλά.
- Όχι, βρε παιδάκι μου, να εύχεστε να φύγω, γιατί για μένα ο θάνατος είναι πανηγύρι.


Ο κύριος ... ετοιμαζόταν να αποχωρήσει και είπε στον Γέροντα:
- Γέροντα, θα πάω τώρα στο μοναστήρι του Π..., θέλετε να πω στις αδελφές εκεί τίποτα, για να εύχονται;
- Να τους πεις καλή Ανάσταση. (Ήταν η περίοδος πριν το Πάσχα.)

Τότε ο Γέροντας ένευσε σε μια νοσοκόμα εκεί δίπλα και του έφερε μια σακούλα, που είχε, με πολλά πλαστικά μικρά σταυρουδάκια, που μοίραζε στον κόσμο. Γύρισε προς τον κύριο ... και ρώτησε:
- Πόσες αδελφές είναι;
- Δεν γνωρίζω, Γέροντα.

Άρχισε τότε εκείνος να μετρά: ένα... δύο... τρία... τριανταπέντε. Όταν έφτασε στα τριανταπέντε, σταμάτησε, σήκωσε λίγο το κεφάλι του κι έδειχνε σαν να προβληματιζόταν για κάτι. Πήρε μέσα από την σακούλα δυο σταυρουδάκια και τα κρατούσε στο χέρι. Έδειχνε πως προβληματιζόταν αν πρέπει να τα βάλει ή όχι. Τελικά τα έβαλε και τα έδωσε στον κύριο ..., ο οποίος πράγματι πήγε στο μοναστήρι του Π.... Επειδή - από ευλάβεια μεν, αλλά πονηρά σκεπτόμενος - ήθελε να κρατήσει κάποια σταυρουδάκια για ευλογία, αν διαπίστωνε ότι οι αδελφές ήταν λιγότερες, ζήτησε να δει την ηγουμένη. Της διαβίβασε τις ευχές του Γέροντα και την ρώτησε πόσες αδελφές μονάζουν στο μοναστήρι. Η γερόντισσα του απάντησε:
- Είμαστε τριανταπέντε.

Κοντοστάθηκε όμως λίγο σαν προβληματισμένη και συνέχισε:
- Είναι και μια ακόμη... κι ακόμη μία..., που δεν ξέρω αν τελικά θα μείνουν. Πες τριανταεπτά!

Τότε ο κύριος ... θαύμασε γι' αυτό που τον αξίωσε ο Θεός να δει και να έχει κι αυτός ένα μικρό δείγμα και εμπειρία της Χάριτος, που ενεργούσε διά μέσου του Γέροντα και γνώριζε με λεπτομέρεια τα πάντα, αλλά και ενεργούσε όταν εκείνη έκρινε πως πρέπει να ενεργήσει.

yiorgosthalassis.blogspot.com
Σκεύος Εκλογής, σελ. 279