Ένας μεγάλος αριθμός μελετητών, έχει αναζητήσει εντατικά την πραγματική τοποθεσία του Κήπου της Εδέμ, από τον οποίο υποτίθεται ότι προήλθε η ανθρώπινη φυλή. Έκαναν χρήση ενδείξεων που αναφέρονται στη Γένεση, σε απόκρυφα κείμενα, σε ταξιδιωτικές διηγήσεις και σε παλαιότατες εξερευνήσεις, περιηγήσεις και χάρτες. Δεδομένου ότι, η Εδέμ θεωρούνταν πως ήταν επίγειο μέρος, κάποιο είδος μυστικού κήπου σε απρόσιτη περιοχή της Γης, από τον οποίο εξορίστηκαν οι πρώτοι άνθρωποι χάνοντας τη γαλήνια και αιώνια ζωή που απολάμβαναν εκεί.
Η εβραϊκή λέξη “Εδέμ” (Edem), φαίνεται να προέρχεται από την ακκαδική λέξη “Εντινού” που σημαίνει κλειστό επίπεδο, πεδιάδα ή στέππα. Παράλληλα, μια παρόμοια εβραϊκή λέξη, έχει την έννοια “ευχαρίστηση” ή “τέρψη” και η ελληνική μετάφραση οδήγησε στην ερμηνεία “πεδίο της τρυφής”, δηλαδή ένα ευχάριστο δενδρόφυτο καταφύγιο ή δασικός παράδεισος. Όπως περιγράφεται στη Γένεση, πιθανότατα αρχικά ήταν μια κλειστή και εύφορη όαση με πολλά δένδρα και νερά από έναν μεγάλο ποταμό. Αυτός, καθώς έβγαινε από τον Κήπο, διακλαδωνόταν σε τέσσερα μικρότερα ποτάμια Φισών, Γιών, Χιντέκελ και Ευφράτης. Άλλωστε, όπως όλα δείχνουν, η ιδέα του Κήπου της Εδέμ, φαίνεται να είχε σουμεριο-βαβυλωνιακή προέλευση.
Ένας παρόμοιος Παραδείσιος Κήπος ήταν οι Εσπερίδες των Αρχαίων Ελλήνων, ο Κήπος των Θυγατέρων της Εσπέρας, όπου υπήρχαν τα θρυλικά χρυσά μήλα. Ενώ, σύμφωνα με μια άποψη, βρισκόταν σε μια εύφορη και απομονωμένη κοιλάδα της Αρκαδίας ή ότι βρισκόταν σε ένα μυστικό νησί στη Δυτική θάλασσα. Οι Έλληνες και αργότερα οι Ρωμαίοι, εξακολουθούσαν να αναζητούν τον χαμένο Παράδεισό τους που τον αποκαλούσαν με διάφορα ονόματα, όπως Μυστικό Νήσο, Ηλύσια Πεδία και Νήσοι των Μακάρων
Η εβραϊκή λέξη “Εδέμ” (Edem), φαίνεται να προέρχεται από την ακκαδική λέξη “Εντινού” που σημαίνει κλειστό επίπεδο, πεδιάδα ή στέππα. Παράλληλα, μια παρόμοια εβραϊκή λέξη, έχει την έννοια “ευχαρίστηση” ή “τέρψη” και η ελληνική μετάφραση οδήγησε στην ερμηνεία “πεδίο της τρυφής”, δηλαδή ένα ευχάριστο δενδρόφυτο καταφύγιο ή δασικός παράδεισος. Όπως περιγράφεται στη Γένεση, πιθανότατα αρχικά ήταν μια κλειστή και εύφορη όαση με πολλά δένδρα και νερά από έναν μεγάλο ποταμό. Αυτός, καθώς έβγαινε από τον Κήπο, διακλαδωνόταν σε τέσσερα μικρότερα ποτάμια Φισών, Γιών, Χιντέκελ και Ευφράτης. Άλλωστε, όπως όλα δείχνουν, η ιδέα του Κήπου της Εδέμ, φαίνεται να είχε σουμεριο-βαβυλωνιακή προέλευση.
Ένας παρόμοιος Παραδείσιος Κήπος ήταν οι Εσπερίδες των Αρχαίων Ελλήνων, ο Κήπος των Θυγατέρων της Εσπέρας, όπου υπήρχαν τα θρυλικά χρυσά μήλα. Ενώ, σύμφωνα με μια άποψη, βρισκόταν σε μια εύφορη και απομονωμένη κοιλάδα της Αρκαδίας ή ότι βρισκόταν σε ένα μυστικό νησί στη Δυτική θάλασσα. Οι Έλληνες και αργότερα οι Ρωμαίοι, εξακολουθούσαν να αναζητούν τον χαμένο Παράδεισό τους που τον αποκαλούσαν με διάφορα ονόματα, όπως Μυστικό Νήσο, Ηλύσια Πεδία και Νήσοι των Μακάρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.