Ψηφίζοντας στα όρια της κατάθλιψης

Χρειάζονται πολλές μικρές ψηφίδες για να σχεδιάσεις την ψυχή ενός λαού. Νομίζω ότι αυτή η χώρα ζει στην κατάθλιψη και όχι μόνο τώρα εξαιτίας του μνημονίου. Σε συζητήσεις που κάνω με ανθρώπους που τους αρέσει η ποίηση, είναι μεγάλο το ποσοστό εκείνων που το αγαπημένο τους ποίημα είναι το “Η πόλις” του Καβάφη, δύσκολα θα βρεις πιο απαισιόδοξη οπτική της ζωής. Όλοι φοράμε σκούρα ρούχα, το χρώμα είναι σχεδόν σε διωγμό. Οι παπάδες μας είναι οι μόνιμα μαυροφορεμένες φιγούρες της κοινωνίας μας, επειδή ακόμα πενθούν τον Χριστό. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο ο Χριστός αναστήθηκε, επομένως γιατί το πένθος ; Μια φίλη από το εξωτερικό σχολίασε ότι τα τραγούδια μας είναι θλιμμένα. Χαμένες πατρίδες και έρωτες, καημοί και φτώχεια. Δεν βλέπω που μπορούμε να διασκεδάσουμε και να πάρουμε τα πάνω μας. Αυτό είναι αντιφατικό σε μια χώρα μου φημιζόταν μέχρι πρόσφατα για το χαμηλό ποσοστό αυτοκτονιών. Υποτίθεται ότι είμαστε ψυχικά υγιείς και σνομπάρουμε τους βόρειους για τις καταθλιπτικές χώρες που ζουν. Οι ειδωλολάτρες πρόγονοι μας που είχαν μια χαρούμενη και ζωηρή κουλτούρα. Εμείς τι έχουμε πάθει ;

του Γιώργου Χαρκοφτάκη

Στους τους ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη ένα είναι βέβαιο, δυσκολεύονται να πάρουν οποιαδήποτε θετική απόφαση. Όλα τους φαίνονται δύσκολα και ακατόρθωτα και για την κακή τους την μοίρα φταίνε οι άλλοι. Τις πληροφορίες τις φιλτράρουν για να επιβεβαιώσουν την ματαιότητα των προσπαθειών και η σκέψη δικαιολογεί την αδράνεια. Θα έλεγε κανείς ότι απολαμβάνουν ένα δραματικό έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν οι ίδιοι. Δεν γράφω για τους ανθρώπους που χτύπησε σκληρά η οικονομική κρίση, αλλά για το πολιτισμικό αποτύπωμα ενός λαού.

Πως ψηφίζει ένας λαός που δεν μπορεί να σκεφτεί θετικά ; Μα ρίχνοντας ψήφο διαμαρτυρίας. Αυτή έχει πλεονεκτήματα,  δείχνουμε επαναστάτες αλλά δεν χρειάζεται να σταματήσει το εθνικό μαρτύριο που ζούμε. Τα κόμματα διαμαρτυρίας δεν έχουν εναλλακτικό σχέδιο για την επόμενη μέρα και το συλλογικό δράμα που συμμετέχουμε θα συνεχιστεί στο διηνεκές. Είναι ψυχολογικά βολικό να φωνάζεις ότι ζεις σε κατοχή. Επειδή ζεις σε κατοχή, δηλαδή σε περιορισμό, λίγα μπορείς να κάνεις γιατί έχεις τα χέρια σου δεμένα. Με άλλα λόγια εκτιμώ ότι δεν έχουμε πίστη στις δυνάμεις μας, και ελάχιστη θέληση να αλλάξουμε.

Η εμπειρία δείχνει ότι για να σταματήσουμε έναν αδικαιολόγητο φόβο, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον αντιμετωπίσουμε. Αν συμφωνούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε την χώρα και να απαλλαγούμε από τις αμαρτωλές συμπεριφορές τότε να οπλιστούμε με θάρρος, χρώματα, τραγούδια και χαρά και να ανοιχτούμε στον μεγάλο ωκεανό. Για το ταξίδι αυτό ας επιλέξουμε για οδηγούς πραγματικές εκσυγχρονιστικές δυνάμεις και όχι τους δοκιμασμένα ανίκανους πολιτικούς που οδήγησαν την χώρα στην κατάρρευση.

freepen.gr