Τα λόγια του Μακρυγιάννη τα ανέβασα το 2008 ,το 2009,το 2010. το 2011 και τώρα ξανά πάλι, επιμένω σε αυτά ,για να δείξω στον κάθε πατριδοκάπηλο, σε κάθε ευρωλιγούρη ατλαντιστή και σε κάθε αριστεροδέξιο παγκοσμιοποιητή, το πως αντιλαμβάνομαι εγώ και οι απλοί -εκτός μάντρας-Έλληνες το Έθνος , τη πατρίδα και τον πατριωτισμό.
Σήμερα παρά ποτέ η πατρίδα μας κινδυνεύει να χαθεί, όχι μόνο εξ αιτίας των σχεδιασμών της νέας "Ιεράς Συμμαχίας", η οποία έτσι κι αλλιώς ανέκαθεν μισούσε τη ζωογόνο πηγή αυτού του έθνους, αλλά και απο εκείνους τους μαυραγορίτες της πολιτικής, που στην "αναμπουμπούλα" της κατοχής, έτρεξαν μεταμφιεσμένοι σε αγωνιστές να στήσουν τους πάγκους τους, για να πουλήσουν απομιμήσεις εθνικών και ταξικών αγώνων.Κίβδηλα δηλαδή προϊόντα ιδιοτέλειας, συσκευασμένα πάντα με το κατάλληλο για την "περίσταση" περιτύλιγμα.
Πονάω λοιπόν να βλέπω τους κάθε λογής γυρολόγους να πετιούνται μέσα απο τη βουλή ή απο τα στενά της "δημοκρατίας" και να μοιράζουν σε κάθε διψασμένο για αληθινή ελευθερία και δικαιοσύνη , δηλαδή σε κάθε Έλληνα που υποφέρει να βλέπει τη χώρα του να την πετούν δεξιά κι αριστερά σαν μια κακοποιημένη πόρνη, πιστοποιητικά "εθνικοφροσύνης" , "αριστερωσύνης" , "εθνικής καθαρότητας" , "προοδευτισμού" κ.λ.π. δήθεν για "τη σωτηρία της πατρίδας".
Μπορεί ο νους μας με τα χρόνια να έχασε την λεπτότητα που είχε και την ικανότητα να διακρίνει το "διαυγές" απο το "θολό", όμως η ψυχή του Έλληνα δεν ξεγελιέται εύκολα, γι΄αυτό και "συστέλλεται" όταν βρεθεί κοντά σε μασκαράδες και καρνάβαλους κι ας έχουν πάνω τους κάθε είδους σημαία ή κουρέλι.
Ευχαριστώ τον Θεό που φρόντισε να έχουμε τόσο μεγάλη "πνευματική κληρονομιά", την οποία αν χρησιμοποιήσουμε κατα το θέλημά Του, τότε θα μπορέσουμε όχι μόνο να επιβιώσουμε αλλά και να ελευθερωθούμε απο κάθε είδους εσωτερική και εξωτερική τυρρανία
Στρατηγός Μακρυγιάννης:Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν.
Απο τα απομνημονεύματά του:
Αδελφοί αναγνώστες!
Επειδή έλαβα αυτείνη την αδυναμία να σας βαρύνω με την αμάθειά μου (αν έβγουν εις φως αυτά οπού σημειώνω εδώ και ξηγώμαι πότε με κόλλησε αυτείνη η ιδέα, -από τα 1829, Φλεβαρίου 26, εις το Άργος -και ακολουθώ αγώνες και άλλα περιστατικά της πατρίδος) σας λέγω, αν δεν τα διαβάσετε όλα, δεν έχει το δικαίωμα κανένας από τους αναγνώστες να φέρη γνώμη ούτε υπέρ, ούτε κατά. Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ τα γραφόμενα· και... τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον και ακολουθώντας να γράφω δυστυχήματα αναντίον της πατρίδος και θρησκείας, οπού της προξενήθηκαν από την ανοησίαν μας και 'διοτέλειά μας και από θρησκευτικούς και από πολιτικούς και από 'μάς τους στρατιωτικούς, αγαναχτώντας και εγώ απ' ούλα αυτά, ότι ζημιώσαμε την
πατρίδα μας πολύ και χάθηκαν και χάνονται τόσοι αθώοι άνθρωποι, σημειώνω τα λάθη ολωνών και φτάνω ως την σήμερον, οπού δεν θυσιάζομε ποτές αρετή και πατριωτισμόν και είμαστε σε τούτην την άθλια κατάστασιν και κιντυνεύομεν να χαθούμεν. Γράφοντας αυτά τα αίτια και τις περίστασες, οπού φέραμεν τον όλεθρον της πατρίδας μας όλοι μας, τότε ως έχοντας και εγώ μερίδιον εις αυτείνη την πατρίδα και κοινωνία, γράφω με πολλή αγανάχτησιν αναντίον των αιτίων· όχι να 'χω καμμιά ιδιαίτερη κακία αναντίον τους, αλλά ο ζήλος της πατρίδος μου δίνει αυτείνη την αγανάχτησιν και δεν μπόρεσα να γράψω γλυκώτερα....
Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν και πρέπει να θυσιάζη και πατριωτισμόν και να ζη αυτός και οι συγγενείς του ως τίμιοι άνθρωποι εις την κοινωνία. Και τότε λέγονται έθνη, όταν είναι στολισμένα με πατριωτικά αιστήματα· το-αναντίον λέγονται παλιόψαθες των εθνών και βάρος της γης. Και δια τούτο ως πατρίδα γενική του κάθε-ενού και έργο των αγώνων του μικρότερου και αδύνατου πολίτη, έχει κι' αυτός τα συμφέροντά του εις αυτείνη την πατρίδα, εις αυτείνη την θρησκεία. Δεν πρέπει ο άνθρωπος να βαρύνεται και να αμελή αυτά· και ο προκομμένος πρέπει να φωνάζη ως προκομμένος την αλήθεια, το-ίδιον και ο απλός. Ότι κρικέλλα δεν έχει η γης να την πάρη κανείς εις την πλάτη του, ούτε ο δυνατός, ούτε ο αδύνατος· και όταν είναι ο καθείς αδύνατος εις ένα πράμα και μόνος-του δεν μπορεί να πάρη το βάρος και παίρνει και τους άλλους και βοηθούν, τότε να μην φαντάζεται να λέγη ο αίτιος εγώ· να λέγη εμείς. Ότι βάναμε όλοι τις πλάτες, όχι ένας. " Οι άρχοντές μας, οι αρχηγοί μας έγιναν "Εκλαμπρότατοι", έγιναν "Γενναιότατοι" " και οι ντόπιοι και οι φερτικοί, όμως τίποτας δεν τους αναπεύει. ... Όσα έπαθε η πατρίς δια τους "νόμους" και το καλό αυτεινών και όσα" παληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τα 'παθε η πατρίς εις τον αγώνα των Τούρκων. Κατοικίσαμεν τους κατοίκους μέσα τα σπήλαια και ζούνε με τα θερία και ρημώσαμε τους τόπους και εγίναμε η παραλυσία του κόσμου. Όλα αυτά μου δώσαν αφορμή να μάθω γράμματα εις τα γεράματα, να τα σημειώσω όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.