Του Gabriel Stetter, Basel, Ελβετία
Μετάφραση: Βίκυ Χρυσού
Η ιδέα: ο ψεκασμός μίας μίξης αλουμινίου στη στρατόσφαιρα, θα μας σώσει από την Καταστροφή του Κλίματος. Η υποτιθέμενη καλή πρόθεση ξεγελάει όπως και τα παιχνίδια της φύσης, για τα οποία αφελώς χαιρόμαστε εδώ και αρκετό καιρό. Τα τόσο αγαπημένα Ουράνια Τόξα για παράδειγμα δημιουργούνται ιδιαίτερα καλά στις ζώνες-Chemtrail. Το Ουράνιο Τόξο είναι και το σύμβολο της Geenpeace, μια Οργάνωση, στην οποία πολύ άνθρωποι εναποθέτουν την τελευταία τους ελπίδα. Δυστυχώς σχετικά με το πρόβλημα των Chemtrail, διατηρεί μια πολύ σιωπηλή στάση. O Gabriell Stetter, ο οποίος με το πρώτο του άρθρο για το θέμα στο raum+zeit Nr127, προκάλεσε χιονοστιβάδα από αντιδράσεις πολιτών, παρουσιάζει εδώ την επίκαιρη κατάσταση των πραγμάτων.
Χιλιάδες αναγνώστες έστειλαν γράμματα και τηλεφώνησαν από τη στιγμή που δημοσιεύτηκε το άρθρο «η Καταστροφή του Ουρανού» στο raum+zeit Nr127.
Ήταν σοκαρισμένοι από τις πολλές αποδείξεις για προγράμματα ψεκασμών, τα οποία διενεργούνται μυστικά σε όλο τον κόσμο κάτω, κατά πως φαίνεται, από την επικυριαρχία της UNO.
Οι αναγνώστες απευθύνθηκαν σε κάθε πιθανή δημόσια Υπηρεσία στη Γερμανία, στην Αυστρία και στην Ελβετία. Ρώτησαν αναρίθμητους Ειδικούς (Experten) όπως Κλιματολόγους, Υπάλληλους της Εναέριας Ασφάλειας, ακόμη και Μυστικούς πράκτορες.
Το αποτέλεσμα βγήκε γρήγορα: μολονότι τα στοιχεία για τον κάθε ένα κριτικό Παρατηρητή είναι ξεκάθαρα και επαληθεύονται με οριστικές και αντικειμενικές συναρτήσεις, ο ερευνητής των Chemtrails πέφτει πάνω σε ένα αδιαπέραστο τείχος σιωπής.
Η μεγάλη Σιωπή
Ανησυχία θα πρέπει να προκαλεί και το το γεγονός, ότι στη συζήτηση που ξεκίνησε μετά το άρθρο, δεν μπόρεσε να αποδειχτεί ούτε ένα σοβαρό λάθος στο περιεχόμενο της θεωρίας-θέσης των Chemtrails. Αυτό έγινε φανερό σ’εμένα μετά από τις άπειρες απαντητικές επιστολές που έλαβα από δημόσιες Υπηρεσίες. Όλες τις απαντητικές επιστολές ανεξαιρέτως τις προωθούσαν Τρίτοι σε εμένα. Τα δικά μου γράμματα σε κρατικές υπηρεσίες παραμένουν αναπάντητα.
Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης για τα Chemtrails στο γερμανόφωνο χώρο, η οποία εν τω μεταξύ μετρά περισσότερο από ένα χρόνο, δεν βρέθηκε ούτε μία δημόσια Υπηρεσία, ούτε μία Ειδική Υπηρεσία ή Περιβαλλοντικός Οργανισμός – συμπεριλαμβανομένου και της Greenpeace- που να το θεωρήσει απαραίτητο να έρθει σε επικοινωνία μαζί μου.
Έτσι η επιστολή μου στην εκπρόσωπο τύπου του Υπουργείου Περιβάλλοντος στο Βερολίνο, Dr. Claudia Maeder, από τις 21 Απριλίου 2004, αγνοήθηκε τελείως. Σε αυτή την επιστολή παρακαλούσα τελικά για μία επιβεβαίωση πως «δεν υπάρχουν πάνω από τη Γερμανία Chemtrails, σαν projekt κλιματολογικού ελέγχου». Το να ασχοληθεί με μία τέτοια απαίτηση, το Υπουργείο Περιβάλλοντος ξεπερνούσε τα όρια: Εάν η μέχρι τώρα σιδηρά Σιωπή αυτής της δημόσιας Υπηρεσίας σχετίζεται, με (σύμφωνα με ενημέρωση από έγκυρη πηγή) το ότι ο προϊστάμενος της Dr. Maeder, Διευθυντής εισήγησης (Referatsleiter) Dr. Sartorius είναι υψηλόβαθμο μέλος της γερμανικής Επιτροπής IPCC, παραμένει προς το παρών αναπάντητο.
 | Το International Panel on Climate Change (IPCC) απέρριψε πριν από τρία χρόνια την Πατέντα Welsbach, που παρουσιάζει τη βάση για το projekt των chemtrails. Αυτή η διεθνής επιτροπή αποτελείται από αρκετές εκατοντάδες Ερευνητές του Κλίματος, οι οποίοι σε τακτικά διαστήματα συνεδριάζουν κάτω από την «ομπρέλα επικυριαρχίας» της UNO. Λοιπόν, αν η σιωπή των Υπηρεσιών μας μπορεί να αναφερθεί ως τυχαία, τολμώ σταδιακά να το αμφισβητώ. Σίγουρα πάντως δεν μπορεί να εξηγηθεί με το ότι τα παρουσιαζόμενα επιχειρήματα μπορούν ίσως να θεωρηθούν γελοία ή μη επαληθευμένα. |  |
| Εικ. αρ.:Μια αναγνώστρια παρατήρησε στις 24 Απριλίου 2004, πως αεροπλάνα γέμιζαν τον ουρανό με γραμμές σε σχήματα πλέγματος από νωρίς το πρωί στο Neukirchen/Saar. Ο προηγουμένως μπλε ουρανός από τις 11π.μ. γινόταν σταδιακά ασπριδερός σαν το γάλα. | Εικ. δεξιά: “Σχεδόν καθημερινά βλέπουμε Chemtrails” γράφει ένας αναγνώστης από την περιοχή του Leipzig.Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν κοντά στο Collm τέλη του 2003. |
Η Greenpeace της Ελβετίας μοιάζει αντιθέτως να είναι άλλης άποψης.
Έτσι γράφει ο υπεύθυνος τους για το Κλίμα και την Κυκλοφορία, Cyrill Studer, σε ένα εσωτερικό σημείωμα προς τους συνεργάτες του, στις 15 Μαρτίου 2004, το ακόλουθο:
«Άκουσα για το φαινόμενο Chemtrails.(...). H Greenpeace δεν θα ασχοληθεί με τα Chemtrails προς το παρόν. Η επιστημονική βάση δεν είναι δεδομένη σε επαρκή βαθμό. (...) Η Greenpeace δεν είναι η Οργάνωση που μπορεί να ενδιαφερθεί για την επαλήθευση ενός εικαζόμενου φαινομένου.
Από τη μία πλευρά δεν θα ήταν εγγυημένη η ανεξαρτησία και από την άλλη θα δεινοπαθούσαν οι δυνατότητες μας. (σημ. μτφ: σε χρήματα και ανθρώπινο δυναμικό εννοείται). Αυτό σημαίνει πως θα έπασχαν πλέον σημαντικά κομμάτια της καμπάνιας μας για το κλίμα, όπως η προώθηση της Ενεργειακής Αποδοτικότητας και των εναλλακτικών μέσων Παραγωγής Ενέργειας ή η ενεργή επιρροή μας στην παρούσα πολιτική.»
Το πως καταλήγει ο υπεύθυνος Κλίματος της Greenpeace, Studer, στην εντύπωση, πως οι παρατηρήσεις σχετικά με το κλίμα, δεκάδων χιλιάδων εν τω μεταξύ έντονα ενδιαφερομένων Ελβετών, Αυστριακών και Γερμανών βασίζονται σε απλές υποθέσεις, μένει αναπάντητο. Το να βγαίνει όμως το συμπέρασμα πως μια επιστημονική διερεύνηση του φαινομένου των chemtrails εντός της Greenpeace, θα έκλεβε την δυνατότητα επιρροής της παρούσας (περιβαλλοντικής-) πολιτικής, μοιάζει να εκπροσωπεί μια ιδιόμορφη λογική. Πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο?
Δεν μπορεί να μην υποψιαστεί κανείς πως η Greenpeace αφήνει εσκεμμένα κάποιες ασάφειες να αιωρούνται. Θα έπεφτε εντελώς νέο φως στη θέση αυτών των προστατών του περιβάλλοντος, εάν για αυτούς πολύ απλά δεν μπορεί να υπάρχει, ότι δεν επιτρέπεται να υπάρχει.
| Δεν θέλουμε όμως να προτρέχουμε και ας δούμε τι δίνει επιπλέον στους ανήσυχους συμμαχόμενους του προς περισυλλογή ο Studer: «Η Greenpeace επαφίεται στις αποφάσεις-διαγνώσεις της διάσκεψης για το Κλίμα που διενήργησε η Επιτροπή Μελέτης του Κλίματος της UNO, δηλαδή το IPCC. Αυτό το πάνελ που αποτελείται από περίπου 2000 Επιστήμονες του Κλίματος είναι αναγνωρισμένο και ανεξάρτητο. Τα συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα: Η αύξηση της θερμοκρασίας του Κλίματος αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για την Ανθρωπότητα. Η εκτεταμένη χρήση των Chemtrails δεν θα μπορούσε να μείνει κρυφή από το IPCC.” Η Greenpeace, βασίζεται λοιπόν, όπως λέει ο Studer, στα συμπεράσματα του IPCC, και κατά προέκταση της UNO. |  |
To Υπουργείο Περιβάλλοντος δεν γνωρίζει τίποτε
Είναι σίγουρα παρήγορο για τον Studer και την ελβετική Greenpeace να ξέρουν πως και η Ελβετική Δημόσια Υπηρεσία για το Περιβάλλον, τα Δάση και τις Αγροτικές περιοχές (BUWAL) είναι απόλυτα ικανοποιημένη με το, κατά πως φαίνεται, τελικό συμπέρασμα της Κλιματολογικής Επιτροπής της UNO.
Έτσι απαντάει η Δημόσια Υπηρεσία Περιβάλλοντος της Βέρνης στις 5 Μαρτίου 2004, στην ερώτηση του σοσιαλδημοκράτη βουλευτή Rudolf Rechtsteiner:
«Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ιδέες, για το πως θα μπορούσε να αντιδράσει κανείς, τουλάχιστον προσωρινά, απέναντι στην υπερθέρμανση του πλανήτη με τεχνικά μέσα. (...) Αλλά όλες αυτές οι σκέψεις (...) είναι καθαρά θεωρητικής φύσης. Σε εμάς δεν είναι γνωστές πρακτικές εφαρμογές τέτοιων μεθόδων, ούτε στο εσωτερικό, ούτε και στο εξωτερικό»
Αλλά μετά γράφει: «Στο κεφάλαιο 4.7 του τόμου ΙΙΙ της επίκαιρης Επιστημονικής Έκθεσης του IPCC περιλαμβάνονται και περιγράφονται με σύντομο σχολιασμό όλες αυτές οι εφαρμογές κάτω από τον όρο “Geo-engineering” (σύγκρ. με συνημμένα έγγραφα)»
Συνημμένο στο έγγραφο της BUWAL ήταν ένα μικρό απόσπασμα από το IPCC-Report “Climate Change 2001-Mitigation” («Κλιματολογικές Αλλαγές 2001-Περιορισμός των ζημιών) στην αγγλική γλώσσα. Απ’ ότι φαίνεται όμως ούτε ο Dr. Rechtsteiner, ο οποίος προώθησε αυτή την έκθεση σε εμένα – αισθητά ξαλαφρωμένος- , ούτε ο κύριος Studer από την Greenpeace διάβασαν καλά το έγγραφο. Στα γερμανικά υπάρχει αυτή η έκθεση μόνο σε μια πολύ σύντομη έκδοση (Κείμενο-IPCC: «για πολιτικούς φορείς αποφάσεων»).
Εκεί απουσιάζουν εντελώς συγκεκριμένες υποδείξεις για Geoengineering, που παρουσιάζονται όμως τόσο από τον Πληροφοριοδότη για τα Chemtrails “Deep Shield”, όσο και στην Έκθεση της Ακαδημίας των Επιστημών του 1991 και στην Πατέντα“Welsbach”. (σημ.1)
Ότι όμως εμφανώς διέφυγε από τους φορείς αποφάσεων της Greenpeace και της BUWAL, θέλω να παρουσιάσω εδώ -αποκλειστικά για τους αναγνώστες του raum&zeit. (σημ. 2)
Τι λέει πραγματικά το IPCC?
Στην αγγλική πρωτότυπη έκδοση στο Κεφάλαιο 4.7 ενημερωνόμαστε:
«Ο Όρος “Geo-engineering” (Γεω-μηχανική) χρησιμοποιείται για την περιγραφή εκτενών, προμελετημένων μεταβολών του ανθρώπινου περιβάλλοντος. Ο Keith (2001) τονίζει, πως η Πρόθεση είναι που κάνει το Geo-engineering να διαφέρει από άλλες εκτεταμένες ανθρώπινες επιρροές στο περιβάλλον του. (...) Συχνά περιγράφεται η Διαχείριση της Βιόσφαιρας μας με τον όρο “Geo-engineering”. (...)
Το σχέδιο περιέχει όμως επίσης την πιθανότητα, να μεταβληθεί το κλιματολογικό σύστημα της Γης μέσω εκτεταμένων χειρισμών της ισορροπίας της παγκόσμιας Ενέργειας. Έχει υπολογιστεί, πως οι επιδράσεις διπλάσιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στη ισορροπία της Ενέργειας, θα μπορούσαν να αντισταθμιστούν με μία αύξηση της ανακλαστικότητας της Γης κατά 1,5-2%. Αυτό θα πραγματοποιούνταν με την αντανάκλαση της πλεονάζουσας ηλιακής ακτινοβολίας πίσω στο διάστημα. Αυτά τα σχέδια του Geo-engineering λαμβάνονται υπ’ όψιν στη μελέτη μας (...), επειδή αποτελούν μια τακτική επέμβασης που μοιάζει να υπόσχεται επιτυχία, ώστε να μετριαστούν οι μεταβολές στο παγκόσμιο κλίμα.(...)
Μόλις πρόσφατα (1997) επανεξέτασαν οι εργασίες του Teller et al τις πιθανότητες μιας οπτικής διασποράς, στο διάστημα ή στη στρατόσφαιρα, ώστε να μεταβληθεί η ανακλαστικότητα της Γης και έτσι να επηρεαστεί το κλίμα.(...) Σε απόλυτη συμφωνία με τη μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (National Academy of Sciences) (1992), βρήκαν o Teller et al, πως περίπου 10.000.000 τόνοι ενός μη αγώγιμου Αεροζόλ θα ήταν ικανό να αυξήσει την ανακλαστικότητα της Γης κατά 1%.(...) Επιπλέον καταθέτουν ο Τeller et al., πως η χρήση εκλεκτών μετάλλων ή οπτικά δραστικών διασπαρτών, θα μειώσει δραστικά τη συνολική ποσότητα μικροσωματιδίων. Δύο διατάξεις μεταλλικών διασπαρτών μελετήθηκαν επ’ ακριβώς: Δίχτυα-μικροσωματιδίων μετάλλων και μικροσκοπικά μπαλόνια. Τα δίχτυα μετάλλων αποδείχτηκαν πιο δραστικά.(...)
Τελικά έδειξαν ο Teller et al., πως και τα δύο συστήματα έχουν μια μακρά διάρκεια στη Στρατόσφαιρα, όταν αποτελούνται από αλουμίνιο. Παρ’ όλ’ αυτά οξειδώνονται ταχύτατα στην Τροπόσφαιρα και φροντίζουν ώστε μόνο λίγα μικροσωματίδια να καταλήγουν στην επιφάνεια της Γης.(...)
Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο, εάν το κόστος αυτής της νέας μεθόδου διασποράς είναι μικρότερο από τις προηγούμενες προτάσεις.(...) Είναι όμως πολύ μικρή η πιθανότητα, να παίξει σημαντικό ρόλο το κόστος στη λήψη μιας απόφασης.(...) Πολύ νωρίτερα θα πρέπει κανείς να υπολογίζει, ότι ερωτήματα σχετικά με το ρίσκο, την πολιτική όπως και την ηθική περιβάλλοντος, θα αποτελέσουν τους αποφασιστικούς παράγοντες σχετικά με την χρήση αυτής.
Σημαντικό είναι σε αυτές τις νέες μεθόδους διασποράς, όχι να ελαττωθεί το κόστος, αλλά η δυνατότητα υπολογισμού του ρίσκου. Δύο από τα κύρια προβλήματα προηγούμενων προτάσεων σχημάτιζαν, η πιθανή αλλαγή της χημικής σύστασης της ατμόσφαιρας, όπως και η σχέση ανάμεσα σε διάχυτη και απ’ ευθείας ηλιακή ακτινοβολία και κατά προέκταση ο σταδιακά ασπριδερά χρωματισμένος ουρανός.
Οι προτάσεις από τον Teller et al. επιτρέπουν την υπόθεση, πως η θέση, η συμπεριφορά των διασπορέων και η χημική ικανότητα αντίδρασης των προϊόντων της διασποράς, είναι κατά βάση έτσι μεταξύ τους υπολογισμένα, ώστε οι δύο αυτοί φόβοι να ελαττώνονται στο ελάχιστο.»
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αφήσω τον αξιότιμο αναγνώστη, να κάνει τη σύνδεση ανάμεσα στα λεγόμενα της έκθεσης του IPCC και στις παρατηρήσεις που έχει κάνει ο ίδιος στον ουρανό της πατρίδας του.
Όπως φαίνεται η ικανότητα συνδυασμών και υγιούς ανθρώπινης αντιληπτικότητας στον «απλό λαό» είναι κατά πολύ περισσότερο αποκρυσταλλωμένες από ότι σε πολλούς φορείς αποφάσεων από το χώρο της πολιτικής, της οικονομίας και της επιστήμης. Αυτοί όμως αξιώνουν να αποφασίζουν για εμάς, πως η ψιχάλα μικροσωματιδίων μετάλλων από τον ουρανό, είναι ωφέλιμη για εμάς.
Τολμηρή υπόθεση ή Πραγματοποιημένο Projekt;
Η Greenpeace πάντως, έτσι δείχνουν οι θέσεις που παίρνουν αλλά και οι έρευνες μας, δεν έχει ξεκαθαρίσει εντελώς τι ξέρει για τα chemtrails, ή τι πρέπει να ξέρει. Διότι καθώς στο Κέντρο της Ζυρίχης ακόμη και τον Μάρτιο αντιμετωπίζεται (το ως συνήθως ελβετικό) απαλό αεράκι των chemtrails «ως υποτιθέμενο φαινόμενο», στην Greenpeace του Αμβούργου φυσάει λίγο αργότερα ένας καθαρά δυνατότερος άνεμος. Μία απάντηση της αντιπροσώπου τύπου Kristine Laeger στις 11 Ιουνίου λέει:
“H ιδέα, να μειωθεί η υπερθέρμανση της Γης με πρόσθεση χημικών στην ατμόσφαιρα, υπάρχει εδώ και καιρό. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ιδέες προγραμμάτων περί αυτού, οι οποίες προτείνουν τόσο αυτόνομους ψεκασμούς των χημικών, όσο και μίξη των χημικών στα καύσιμα των «κανονικών» αεροπλάνων της πολιτικής αεροπορίας. Εάν πράγματι έχει εφαρμοστεί στη Γερμανία –κάποιο τέτοιο πρόγραμμα- είναι αμφίβολο. Κατά τις αντιλήψεις μας δεν υπάρχουν, στους τομείς της έρευνας του καιρού ή του κλίματος ή στις παρατηρήσεις μας, ενδείξεις για ύπαρξη των λεγόμενων chemtrails. Δεν γνωρίζουμε επίσης για κανένα Projekt που να πραγματοποιήθηκε.»
Κατ’ αυτό τον τρόπο μπορούμε να κρατήσουμε το γεγονός, πως η Greenpeace επαληθεύει τις απόψεις που εκθέσαμε στην έκθεση για τα Chemtrails, όσων αφορά τη διαδικασία Ψεκασμού. Το μόνο που δεν πάει καλά με εμάς τους πιστεύοντες στην ύπαρξη των chemtrail, είναι πως μάλλον έχουμε πρόβλημα με την αντιληπτική ικανότητα μας: Ενώ η Kristine Laeger στο Αμβούργο, παρ’ όλη τη γνώση της περί ύπαρξης «ιδεών για projekt-προγράμματα», αφήνεται ήσυχη να βλέπει μπροστά στα μάτια της να γεμίζει ο βαθύ μπλε ουρανός με λευκές γραμμές, τις οποίες αραιά και που χαλάει μια γραμμή απλών καυσαερίων, βλέπουμε εμείς οι συνωμοσιολάτρες-των chemtrails με συγκαλυμμένο βλέμμα κατά παράλογο τρόπο ακριβώς τα αποτελέσματα των «Projekt» που μόλις παραπάνω περιγράφει η ίδια η Greenpeace!
Επαναλαμβάνω λοιπόν: η Greenpeace Γερμανίας γνωρίζει τις «ιδέες».
Γνωρίζει πιθανότατα την Έκθεση «Policy Implications of Greenhouse Warming» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, γνωρίζει πιθανόν ακόμη και την Πατέντα Welbach. Αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε τα σχέδια τύπου σκακιέρας στον ουρανό του Αμβούργου, ούτε τα γεμάτα αλουμίνιο «ουράνια τόξα» (βλέπε στήλη -“Chembows” ). Μοιάζει σαν να μην έχουν διαβάσει την αναλυτική Έκθεση του IPCC-“Climate Change 2001” (η οποία μιλάει περισσότερο για εφαρμογή παρά για «ιδέα» ενός Projekt), αλλά ούτε και το δικό μου άρθρο «Η καταστροφή του Ουρανού» δεν πρέπει να το διάβασαν πολύ καλά, παρ’ όλ’ αυτά γράφει παρακάτω η Kristine Laeger: «Αν θα ήθελαν να έχουν αυτά τα χημικά μια πραγματική επιρροή στο κλίμα, θα έπρεπε να εφαρμοστούν παγκόσμια, σε μεγάλες εκτάσεις και πολύ συχνά.
Αλλιώς δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Αυτό όμως θα ήταν τρομερά δαπανηρό, ακριβό και συνδεμένο με κινδύνους που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Και το πιθανότερο να μην είναι αυτή η περίπτωση.
Δεν μπορούμε όμως να αποκλείσουμε την περίπτωση, πως σε μεμονωμένες περιπτώσεις υπήρξαν δοκιμαστικοί Ψεκασμοί.»
 |
| Αναγνώστης φωτογράφισε στις 9 Ιουνίου 2004 περίεργους σχηματισμούς στη Ζαουερλαντ. |
Στην Kristine Laeger πηγαίνουν οι ευχαριστίες μας για την επεξήγηση:
Ακριβώς η παγκόσμια, σε μεγάλη έκταση και συχνή εφαρμογή των chemtrails καταγράφεται συνεχώς με ντοκουμέντα. Αυτή είναι, το ξέρουμε ήδη, δαπανηρή, ακριβή και συνδεδεμένη με κινδύνους. Το Livermore Laboratery πριν από λίγα χρόνια είχε υπολογίσει για αυτό ένα κόστος στο ένα περίπου δισεκατομμύριο Δολάρια ανά έτος. Σε αυτή τη μεγάλη κρατική Ερευνητική Επιχείρηση κοντά στο San Francisco, είχαν εν μέρει εργαστεί οι ερευνητές των Chemtrails. Το υπολογιζόμενο κόστος δεν κατάφερε να τρομάξει ούτε το Livermore Laboratery ούτε και το IPCC.
Ακόμη και το ερώτημα των κινδύνων το έχουν διασαφηνίσει οι κινουντες τα νήματα προ πολλού:
Ένα ενημερωτικό Δελτίο Τύπου του Lawrence Livermore National Laboratery από τις 19.12.2002. δίνει σήμα λήξεως του συναγερμού της δημοσιότητας:
«Η Βιόσφαιρα δεν κινδυνεύει από τα πλάνα του Geo-engineering (Γεω-μηχανικής)» (σημ. 3)
«Η νέα μας εργασία δείχνει», λέει ο επιστήμονας Kenneth Caldeira, «πως μια αλλαγή της ηλιακής ακτινοβολίας, για να σταθεροποιήσουμε το κλίμα, θα έχει πολύ μικρή επίδραση στην επίγεια Βιόσφαιρα». Θα ήταν πιθανόν, συμπληρώνει ο ίδιος, πως μία αύξηση των εκπομπών του Διοξειδίου του άνθρακα θα ήταν τελικά ευεργετική για τα φυτά.
Βλέπουμε λοιπόν: Μία μελέτη εφαρμογής του Livermore Laboratery που υπόσχεται επιτυχία, μεταλλάσσεται στα χέρια της Kristine Laeger σε περιγραφή ενός πολύ-διακινδυνευμένου και ως εκ τούτου απίθανου σεναρίου.
Αλλά μια στιγμή, παρ’ ολίγο θα τους είχαμε ξεχάσει:
Τους «Δοκιμαστικούς-πειραματικούς Ψεκασμούς», οι οποίοι, κατά την άποψη της Kristine Laeger, θα ήταν δυνατό να είχαν υπάρξει σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Αυτή η τοποθέτηση της Greenpeace μας παραδίδει –το παραδεχόμαστε- το μεγαλύτερο αίνιγμα:
Είναι η εφαρμογή των Chemtrails μια πεπλανημένη άποψη, γιατί υποτίθεται πως σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν ενημερωθεί γι’αυτό το IPCC και η Greenpeace, όπως προσπάθησε να μας καθησυχάσει η Greenpeace Ελβετίας τον Μάρτιο? Ή τελικά υπήρξαν πιθανόν «Δοκιμαστικοί Ψεκασμοί», όπως μας ενημέρωσε ανύποπτη η Greenpeace Γερμανίας τον Ιούνιο;
Ή μήπως κρατά η Greenpeace του Αμβούργου την πίσω πόρτα ανοιχτή για την επονομαζόμενη «controlled disclosure» επιστολή στις ΗΠΑ;:
Μία, σε προσεκτικές μερίδες χωρισμένη, Ανακοίνωση για ένα πολύ άβολο για τον πληθυσμό πόρισμα;
Ερωτήσεις επί ερωτήσεων, και αντιφάσεις. Πιθανόν ακόμη και συγκαλύψεις;
Μία παράτολμη σκέψη.
Καμώματα
Μόλις κυκλοφόρησε το περιοδικό «Greenpeace Μagazin/4» (Ιούλιος/Αύγουστος 2004). Το περιοδικό, το οποίο κυκλοφορεί στο Αμβούργο (120.000 τεύχη) παίρνοντας αφορμή από το σοκαριστικό -σε σχέση με το κλίμα- κινηματογραφικό έργο “The day after tomorrow”: ασχολείται διεξοδικά αυτή τη φορά με ένα θέμα, που απασχολεί πολύ όλους εμάς, με τίτλο «Ο κατακλυσμός μπροστά μας – Η αλλαγή του κλίματος και τα επακόλουθα». Σε δεκαπέντε σελίδες γίνεται αναλυτική έκθεση για το θέμα. Πέντε από αυτές τις σελίδες είναι αφιερωμένες σε πιθανές (τεχνικά ουτοπικές) στρατηγικές αντιμετώπισης.
Με περιέργεια ανοίγω αμέσως στις σελίδες 40-44, όπου κάτω από τον πολλά υποσχόμενα τίτλο «Αερολογίες και καμώματα (ακκισμοί)» υπέθεσα πληροφορίες σχετικά με το φαινόμενο chemtrails: Επειδή, όπως είναι γνωστό στην περίπτωση των chemtrails, έχουμε να κάνουμε με τα πιο περίτεχνα σχέδια από καμώματα, οι προσδοκίες μου είναι ανάλογα υψηλές.
Αλλά τι βρίσκω στο άρθρο της Greenpeace;
Γίνεται λόγος για καθρέπτες στο διάστημα, μπαλάκια του γκολφ στη θάλασσα, τεχνητές εκρήξεις ηφαιστείων, ακόμη και αναφορά σε ένα projekt με μπαλάκια αλουμινίου του μέντορα των chemtrails Edward Teller γίνεται.
Αλλά ειδικά για το περιβαλλοντικό φαινόμενο, το οποίο προς το παρόν ερεθίζει περισσότερο απ΄όλα τα πνεύματα των ανθρώπων στο γερμανόφωνο χώρο, και έγινε αιτία «πυροδότησης» πολλών εκατοντάδων γραμμάτων προς την Greenpeace, δεν υπάρχει ούτε μία λέξη!
Αποκρυσταλλώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο η παράτολμη σκέψη, πως ίσως η Greenpeace θέλει να κουκουλώσει το φαινόμενο chemtrails, σε βάσιμη υποψία? Το ερώτημα επιτρέπεται σίγουρα σε αυτό το σημείο, μιας και τα στοιχεία γι’αυτό πληθαίνουν επικίνδυνα. Ή μήπως θα πρέπει να πιστέψουμε πως η χρονική στιγμή της εμφάνισης του άρθρου «Μπροστά στον κατακλυσμό» ή του «The Day after Tomorrow», δεν έχουν τίποτα κοινό με «Την Καταστροφή του Ουρανού»?
Πιθανόν –όπως συχνά συμβαίνει- να είναι η απλούστερη απάντηση αυτή που πλησιάζει πιο κοντά στην αλήθεια.
Εάν υποθέσουμε ότι εμφανιζόταν η λέξη “chemtrail” τυπωμένη στο περιοδικό “Greenpeace-Magazin”: πόσες χιλιάδες άνθρωποι θα κοίταζαν επιπλέον στον ουρανό διαπιστώνοντας παράλληλα, πως η «ιδέα για projekt» πέρα από το δρόμο των «Δοκιμαστικών Ψεκασμών» έχει προεκταθεί προ πολλού σε μία συστηματική, πανευρωπαϊκή «Κουκούλα διαρκείας»?
Αναλογιζόμενος κανείς τις πολλές στιγμές υποψίας ενός συνδετικού άξονα UNO-IPCC- Greenpeace προκύπτει το ερώτημα: Θα μπορούσε να ανατέθηκε στην Greenpeace από «υψιλά ιστάμενες αρχές» να ασκεί περιορισμό ζημιάς? Μια πολύ άβολη σκέψη. Αλλά προωθείται ακριβώς σε αυτό το σημείο.
Η Greenpeace στα δίχτυα των χορηγών?
Ελάχιστα γνωστή είναι η σκοτεινή σχέση ανάμεσα στην Greenpeace, στην UNO και μία θεοσοφική οργάνωση:
Η Lucis Trust, ένας από τους βασικότερους εκδότες του συγγραφικού έργου της UNO στη Νέα Υόρκη, έχει να παρουσιάσει ένα ταραχώδες εταιρικό ιστορικό. Ως “Lucifer Publishing Company” ιδρύθηκε το 1922 από την Πρόεδρο της Θεοσοφικής εταιρίας, Alice Bailey, και όφειλε να βοηθήσει στη διάδοση του συγγραφικού έργου, το οποίο θα βοηθούσε , όπως πίστευε η Bailey και ο εσωτερικός της κύκλος, στην προετοιμασία για τον ερχομό της θεοσοφικής Φωτεινής Παρουσίας – που ονομάζεται αλλιώς και Lucifer.
Παρόλο που η Lucifer Publishing Company σύντομα μετονομάστηκε σε Lucis Trust (δηλαδή «εμπιστοσύνη στο Φως»), τα γραφεία της βρισκόταν ακόμη για πολλά χρόνια στην διεύθυνση: 666 United Nations Plaza. Η κοντινή απόσταση στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών δεν ήταν τυχαία: ακόμη και σήμερα η Lucis Trust –σε νέα διεύθυνση στη Wall Street- είναι ένας επώνυμος Εκδότης λογοτεχνίας “New Age”, αλλά και εκδότης πολλών εγγράφων της διοίκησης της UNO, όπως και διευθυντής της αδογμάτιστης «αίθουσας διαλογισμού» στην έδρα της UNO.
Οικονομικά χρηματοδοτείται η Lucis Trust ανάμεσα σε άλλα και από ένα Οικονομικό σύμφυρμα γύρω από τον πρώην Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Robert McNamara, έναν από τους βασικούς υπεύθυνους για το US-Debakel στο Βιετνάμ και αργότερα Πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Ένα μέρος όμως από αυτά τη χρήματα ρέει παρακάτω: η Lucis Trust είναι από την πλευρά της χορηγός οργανώσεων για καλούς σκοπούς, όπως για παράδειγμα της Διεθνούς Αμνηστίας, της Greenpeace USA, όπως και της Greenpeace international. (σημ. 4)
Θα μπορούσε να είναι δεμένα τα χέρια της Greenpeace μέσω τέτοιων οικονομικών συμπλεγμάτων? Έχει πέσει σε λήθαργο η Περιβαλλοντική Οργάνωση, σε ότι αφορά το φαινόμενο των chemtrails, εξ’ αιτίας τέτοιων υποχρεώσεων απέναντι στη Lucis Trust και έμμεσα στην UNO και την Παγκόσμια Τράπεζα?
Ομολογία από τη Monika Griefahn
Αλλά αρκετά με αυτό. Εμείς ακάθεκτοι κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια να μάθουμε κάτι για τους Ψεκασμούς μικροσωματιδίων μετάλλων πάνω από τη Γερμανία και απευθυνόμαστε –δίχως ψευδαισθήσεις- σε μία πολιτικό, την Monika Griefahn (SPD). Αυτή ήταν μέλος του Προεδρείου της γερμανικής Greenpeace από το 1984-1990 και κατόπιν Υπουργός Περιβάλλοντος στο Niedersachsen της Γερμανίας. Σήμερα είναι η Monika Griefahn Πρόεδρος της Επιτροπής για τον Πολιτισμό και τα ΜΜΕ στο γερμανικό κοινοβούλιο. Κινείται έτσι το ίδιο ευκίνητα στο, ως γνωστόν, γυαλιστερό παρκέ της πολιτικής για το περιβάλλον, όπως και στο βούρκο των ΜΜΕ. Στις 8 Ιουλίου απάντησε στο γράμμα δύο ακτιβιστών ενάντια στα chemtrails, ως εξής:
«Στο ζήτημα που σας αφορά, θα ήθελα εκ των πραγμάτων να συμφωνήσω. Αντί με σταθερότητα να αφιερωθούν παγκοσμίως στη μείωση των αερίων, στα οποία οφείλεται το φαινόμενο του θερμοκηπίου, γίνονται κατά πολλούς τρόπους πειράματα στην ατμόσφαιρα της Γης και «κουράρονται» τα συμπτώματα.(...)»
 | Αν είναι δυνατόν, επιτέλους μία ξεκάθαρη τοποθέτηση! Η Monika Griefahn όχι απλά γνωρίζει –όπως και η Greenpeace- πως κατά πολλούς τρόπους γίνονται πειραματισμοί με την ατμόσφαιρα της Γης, αλλά μιλά και γι’αυτό. Με αυτό λαμβάνει τη θέση της η γερμανίδα πολιτικός στους τολμηρούς πολιτικούς, οι οποίοι - ως ένα σημείο τουλάχιστον - δε σιωπούν.Το ότι η εποχή της στην Greenpeace του Αμβούργου είναι αρκετά χρόνια πίσω, δεν έβλαψε και πολύ το stand της πληροφόρησης της σχετικά με την Πολιτική για το Κλίμα. Γνωρίζει ακριβώς. Από την άλλη πλευρά οι οδηγίες για τήρηση σιωπής σχετικά με τη συζήτηση για τα chemtrails δεν φτάνουν από την Hansestadt μέχρι εκείνη. Σε άλλη περίπτωση δεν θα έφτανε ποτέ σε μία τέτοια δήλωση: «Συμμερίζομαι την ανησυχία σας για τη χρήση ενώσεων Αλουμινίου και Βαρίου, οι οποίες έχουν σημαντικά τοξικό χαρακτήρα. Απ’ όσο γνωρίζω όμως η έκταση των εφαρμογών μέχρι τώρα είναι πολύ περιορισμένη. Εκτός αυτού θα ήταν καλύτερα (με βάση τη λογική αυτών των πειραμάτων), να εφαρμόζονται τέτοιες ενώσεις όχι στην Τροπόσφαιρα αλλά στην Στρατόσφαιρα, όπου θα μπορούσαν να αφαιρεθούν από την Ατμόσφαιρα πολύ πιο αργά.» Επιτέλους. Εδώ το έχουμε. Η βουλευτής του SPD Μοnika Griefahn επιβεβαιώνει πως γίνεται διασπορά ενώσεων Αλουμινίου και Βαρίου στη Γερμανία –όπως ακριβώς, εδώ και ένα χρόνο, παρατηρείται, καταγράφεται με ντοκουμέντα και πικρά καταγγέλλεται από δεκάδες χιλιάδες ανήσυχους πολίτες. Απ’ όσο γνωρίζει πρόκειται μεν για μικρές ποσότητες, αλλά –με την άδεια σας Κυρία βουλευτίνα- σε αυτό το σημείο εμείς οι “συνωμοσιολόγοι των chemtrails” γνωρίζουμε περισσότερα, διότι παρατηρούμε εδώ και πάρα πολύ καιρό καθημερινά και εντελώς συνειδητά. Ένα ευχαριστώ για το θάρρος σας παρ’ όλ’ αυτά: ίσως κάποτε να είναι αγάλματα πολιτικών όπως της Monika Griefahn ή του –το ίδιου γενναίου- αμερικανού βουλευτή του Κογκρέσου των ΗΠΑ, Dennis Kucnich που θα στολίζουν με μαρμάρινη λάμψη τις πλατείες εκ νέου οργανωμένων γερμανικών ή αμερικανικών μητροπόλεων? Ίσως σαν σιωπηλοί μάρτυρες της Τρέλας μίας Εποχής, στην οποία η μανία του κατορθώματος (δυνατότητας)–των ανθρώπων, των φυτών των ζώων και του καιρού- δηλαδή η Μανία Ελέγχου και η εσωτερική ακαμψία, για μικρό διάστημα κατέλαβε τις ψυχές τους;? Με αγωνία περιμένουμε λοιπόν να δούμε πως κατορθώνει η Greenpeace, να αντιεπιχειρηματολογίσει στην επιβεβαίωση της Griefahn. |
| Εικόνα αριστερά: διάφορες απόψεις του ουρανού της Βρέμης το μεσημέρι, στις 4 Μαρτίου 2004. Η διεύρυνση των γραμμών σε γαλακτόχρωμα πέπλα έκανε τον αναγνώστη καχύποπτο. |
Ο τόπος όπου κατοικώ, το Basel, είναι σχεδόν ένα φρούριο αυτών που πιστεύουν στην ύπαρξη chemtrails, περίπου ο ένας στους δέκα, έτσι έδειξαν σφυγμομετρήσεις, παρ’ όλο το black-out στα ΜΜΕ, έχει ακούσει γι’αυτά. Μερικές χιλιάδες άτομα δηλαδή γνωρίζουν στην υψωμένη στη στροφή του Ρίνου πόλη, πως το φαινόμενο chemtrails δεν είναι «φυσιολογικό».
Σε αυτούς ανήκουν πολλοί μεγαλύτεροι σε ηλικία, αλλά αποφασιστικοί Κύριοι και Κυρίες, ευκατάστατοι, οι οποίοι με βάση την περιβαλλοντική συνείδηση τους είναι από καιρό, εν μέρει εδώ και δεκαετίες, μέλη της Greenpeace. (σημ. 6) Ανάμεσα τους είναι και μέλη του «exklusiv» Club-Rainbow Warrior, οι οποίοι δεσμεύτηκαν σε ένα σταθερό ετήσιο ποσό δωρεάς, όπως και γυναίκες επιχειρηματίες, οι οποίες σε περίπτωση θανάτου τους, αφήνουν στην Greenpeace ολόκληρες περιουσίες.
Ακτιβιστές ενάντια στην Ατομική Ενέργεια από την πρώτη ώρα, φιλόζωοι, θύματα του Elektro-smog, όλοι θορυβημένοι, από τα εμφανή chemtrails, στην ευρύτερη περιοχή του Basel, απευθύνθηκαν στην Greenpeace.
Όλοι μαζί όμως έπρεπε να ζήσουν μια οδυνηρή εμπειρία: η Greenpeace τους σερβίρισε τις ίδιες απαντήσεις, που δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν κανένα, όπως ακριβώς τις καταγράψαμε κι εμείς. (σημ 7)
Όμως από το «είναι» μπορεί να γίνει «ήταν»:
Οι συνέπειες, αυτής της αδιαφορίας από την πλευρά της Greenpeace, την οποία εισέπραξαν αυτές οι ηλικιωμένες κυρίες, ευκατάστατες Ακτιβίστριες, τις οδήγησαν σε ταχεία διαγραφή από λίστες μελών της Greenpeace, ακύρωση –ευνοϊκών για την Greenpeace -διαθηκών, όπως και παύση πληρωμών προς την Greenpeace.
Greenpeace – για πολλούς ένα καλό αστέρι σε ομιχλώδη ουρανό
H Greenpeace, είναι λοιπόν μια οργάνωση που έχει να χάσει την καλή της φήμη. Αυτή η φήμη βασίζεται σε μία παραδειγματική παρεμβολή για τον Άνθρωπο και το Περιβάλλον, όπως και στην Εικόνα, η οποία αφήνει μέχρι τώρα την περιβαλλοντική οργάνωση να φαίνεται ακέραια:
Εάν όμως αποδειχτεί πως, η Greenpeace –προς το παρόν χωρίς να γίνει αντιληπτό από τη δημοσιότητα- ακολουθεί οδηγίες «υψηλών Αρχόντων», όπως για παράδειγμα των υπηρεσιών της UNO , και γι’αυτό το λόγο στρουθοκαμηλίζει στο Ερώτημα που αφορά τα chemtrails, θα καταστραφεί η καλή της φήμη πολύ γρήγορα.
Από μία τέτοια πολιτική δεν εξυπηρετείται κανείς: και η Greenpeace ακόμη λιγότερο.
Χωρίς αμφιβολία χρειάζονται περιβαλλοντικές Οργανώσεις όπως αυτή.
Η Greenpeace διαθέτει τα οικονομικά μέσα, το τεχνολογικό know-how, όπως και τα επιστημονικά «κεφάλια», για να ερευνήσει σε βάθος –αξιόπιστα και με στόχο- ένα φαινόμενο όπως τα chemtrails, μια και καλή.
Μόνο να το ήθελε η Greenpeace!
Το ερώτημα παραμένει όμως: το θέλει η Greenpeace ή της επιτρέπεται να το θέλει?
Η απάντηση προς το παρόν είναι μάλλον ένα ξεκάθαρο «ΟΧΙ». Εμείς όμως οι άνθρωποι που αισθανόμαστε να απειλούμαστε από την ξεκάθαρη πραγματικότητα των chemtrails και μας αφορά αυτή η αδιαφορία, μπορούμε να βοηθήσουμε την Greenpeace να επανεξετάσει την στάση της.
Διότι: η Greenpeace δεν είναι μόνο μια περιβαλλοντική Οργάνωση, είναι και μια μηχανή χορηγιών-δωρεών.
Αυτές οι δωρεές-χορηγίες κρατούν τον, καλολαδωμένο ακόμη, κινητήρα της Greenpeace σε κίνηση. Από αυτές εξαρτάται τελικά η εμβέλεια της Greenpeace. Ίσως να είστε κι εσείς, αγαπητέ αναγνώστη, εδώ και χρόνια μέλος της Greenpeace, ή να υποστηρίζεται τις κινητοποιήσεις τους?
Ίσως να επιθυμείτε κι εσείς να δείτε έργα αντί για λόγια και κουκουλώματα? Ίσως να γινόσασταν όμως μέλος, αν η Greenpeace γινόταν πιο συγκεκριμένα δραστήρια?
Θυμηθείτε τη δύναμη του πορτοφολιού σας και μη διστάζετε να κάνετε και την Greenpeace να την νιώσει!
Απαιτήστε πληροφορίες, για το πως σκέπτεται να δράσει η περιβαλλοντική αυτή Οργάνωση σχετικά με τα chemtrails. Ή προσφέρετε ένα παζάρεμα: συμμετοχή ως μέλος με αντάλλαγμα σοβαρή διερεύνηση των chemtrails.
Προειδοποιήστε τους όμως, για το τι θα συμβεί με τη συμμετοχή ή τη δωρεά σας σε περίπτωση που συνεχίσει να μένει σε αδράνεια.
Διότι το χρήμα κυβερνά τον κόσμο- και κατά προέκταση και την Greenpeace.
Γι’ αυτό ας μην διστάζουμε, ο κάθε ένας από εμάς, να θυμίσουμε στη Greenpeace τις παλιές τοποθετήσεις της. Διότι μόνο έτσι θα αντιληφθεί την ευθύνη της απέναντι στον άνθρωπο και το περιβάλλον –ιδιαίτερα στο ερώτημα που βασανίζει όλους εμάς –τα chemtrails.
ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ της ΝΥΧΤΑΣ
Με πολύ μεγάλη πιθανότητα, θα μπορέσατε κι εσείς αυτό το καλοκαίρι, ενάντια σε οποιαδήποτε δήλωση «Ειδικού», να διαπιστώσετε, πως σε καθαρές ημέρες, για τις οποίες υπήρχε μία πρόγνωση χαρακτηριστικής ανόδου της θερμοκρασίας (κατά 3 με 5 βαθμούς Κελσίου), πως κάπου κοντά σας γινόταν ψεκασμοί. Αλλιώς τέτοιες ημέρες πέφτουν οι τιμές UV «εκτός πλαισίου».
Εάν δε διαπιστώσατε κάτι δεν σημαίνει πως έπαψε η εφαρμογή του προγράμματος Ψεκασμών. Πολύ περισσότερο σε τέτοιες ζεστές ημέρες –όχι πάντα άλλα όλο και συχνότερα- γίνονται ψεκασμοί με την προστασία της σκοτεινιάς. Συχνά όλη τη νύχτα. Ο πληθυσμός της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας κατ’ αυτό τον τρόπο «ψεκάζεται» στον ύπνο του.
| Απ΄ότι φαίνεται αυτό μοιάζει με ένα υπηρεσιακό: «ανεπιθύμητο το κοίταγμα!», κάτι που μπορεί να μετρήσει ως μία πρώτη επιτυχία για το νεαρό, ακόμη σχηματιζόμενο κίνημα ενάντια στα chemtrails.Αμφιβάλλετε? Εξετάστε το οι ίδιοι: σε μια τέτοια ημέρα σηκωθείτε νωρίς, πριν από την ανατολή του ήλιου και θα διαπιστώσετε, πως ο ουρανός από άκρη σε άκρη είναι γεμάτος από ένα παχύ δίχτυ από chemtrails. Αλλά μόλις ξημερώσει οι ψεκασμοί έχουν τελειώσει και τα αεροπλάνα έχουν εξαφανιστεί. Όταν μετά, λίγες ώρες αργότερα οι άνθρωποι παίρνουν το δρόμο για τη δουλειά τους κάτω από ένα ωχρό Ήλιο-αλογόνου –ή το δρόμο προς την εκκλησία τις Κυριακές, οι οποίες προσφέρονται καλύτερα- κυριαρχούν πάνω από τα κεφάλια τους ήδη πέπλα από ασπριδερή σούπα-chemtrails. Καλή χώνεψη! |  |
| Σχήματα πλεγμάτων στον απογευματινό ουρανό πάνω από το Αμβούργο στις 15 Φεβρουαρίου 2004. Φωτογραφίες αναγνώστριας. |
Chembows -Το θαύμα της φύσης και το Εφέ Αλογόνου
Chembow, που παρατηρήθηκε στις 31.05.04. στο Tessin (Φώτο: Daniel Trappitsch), μία μέρα αργότερα εμφανίστηκε η φωτογραφία του chembow στη Σελ. 34 στην Καλιφόρνια.
| Όπου και να εμφανίζονται αυτά τα πανέμορφα-όξινα «Ουράνια Τόξα», το ιππικό που ψεκάζει τα chemtrails δεν είναι πολύ μακριά: Άσχετα από το αν είναι χειμώνας με θερμοκρασία εδάφους στους -10ο Κελσίου ή καλοκαίρι στους 40ο Κελσίου, πάντα εμφανίζονται τα “chembows” (από τα αγγλικά συνθετικά «chemical» και «rainbow») μετά από μια μέρα (ή μια νύχτα) με έντονη δραστηριότητα ψεκασμών, κατά προτίμηση προς την κατεύθυνση της ανατολής ή δύσης του ήλιου.Αυτές οι αντανακλάσεις αποκαλύπτονται στα σύννεφα, τα οποία η Σχολική-μετεωρολογία ονομάζει προσφάτως και κάπως αμήχανα «πεπλοειδή σύννεφα» ή «πεπλόμορφα Cirrus σύννεφα», σαν κανονικότατα θαύματα της φύσης. Η υγρασία στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια εμφάνισης των “Chembows” είναι πάντα μικρότερη από 40%, πράγμα που δείχνει πως, σε αυτά τα «ουράνια τόξα» (γερμανικά=Regenbogen=τόξα βροχής), βλέπουμε ηλιακό φως, το οποίο αντί να διαθλάτε πάνω σε κρυστάλλους πάγου ή σταγόνες νερού, «σπάει» πάνω σε –τί άλλο- σκόνη αλουμινίου! Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα ίχνος από τη φύση στο φαινόμενο. |  |
Ίσως να εκπλαγήκατε και εσείς για το γεγονός ότι πολλές ηλιόλουστες ημέρες κυριαρχεί ένα νέου τύπου, εξαιρετικά εκθαμβωτικό φως, παρόμοιο με τη «θολωμένη» ακτίνα φωτός μιας λάμπας αλογόνου;
Λοιπόν, και αυτό το εφέ –μερικές φορές και λαμπιρίζον– δημιουργείται από τη διάθλαση (διάσπαση) των ηλιακών ακτίνων πάνω στα μικροσωματίδια μετάλλων!
Εδώ η απόδειξη: Αν ακολουθήσει μετά από έντονη βροχόπτωση μία δροσερή, ηλιόλουστη μέρα, κατά την οποία δε διενεργούνται ψεκασμοί, επανέρχεται το χρώμα του ηλιακού φωτός, στη γνωστή - κάποτε φυσιολογική - χρυσοκίτρινη ποιότητα χρώματος.
Απολαύστε λοιπόν αυτές τις σπάνιες στιγμές και αυτή την αίσθηση ζωής «όπως κάποτε»!
 |
1) «H Καταστροφή του Ουρανού», raum&zeit Nr127, Ιανουάριος/Φεβρουάριος 2004.
2) «Climate Change 2001: Mitigation» -3rd Assessment Report of the Intergovermental Panel on Climate Change (IPCC/Accra, Ghana 1997). Chapter 4.7, Pages 333-334.
Πλήρη έκθεση στο: www.grida.no/climate/iccp_tar/wg3/index.htm
3) www.llnl.gov/llnl/06NewsReleases/2002/NR-o2-12-10.html
4) www.freemasonrywatch.org/lucistrust.html
5) www.holmestead.ca E-mail του Β.Holmes από τις 16.06.04
6) Όλα τα ονόματα είναι γνωστά στον συγγραφέα και μπορούν να τεθούν στη διάθεση της Greenpeace, εάν το ζητήσει.
7) Ολόκληρη η Γερμανία «εξυπηρετείται» από την Greenpeace με το έτοιμο κείμενο του Αμβούργου.
Του Gabriel Stetter, Basel, Ελβετία
Μετάφραση: Βίκυ Χρυσού
ΠΗΓΗ: http://www.enouranois.gr/sygrafeis/Gabriel_Stetter/indexgap2.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.