Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Χριστιανισμός και ο σύγχρονος Ελληνισμός!..

Η θριαμβική πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της ανατολής έκανε την ελληνική γλώσσα «κοινή» σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Μια γλώσσα η οποία προλείανε το έδαφος για την διάδοση του Ευαγγελίου, που ήταν γραμμένο στη ελληνιστική γλώσσα!..

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Χριστιανισμός και ο σύγχρονος Ελληνισμός!..

Τι να εγνώριζαν – άρα γε – οι Σίβυλλες, που είχαν προβλέψει την Έλευση του θρυλικού Στρατηλάτου, αλλά και του Ιησού Χριστού στη Γη ; Μήπως το γεγονός, ότι θα «έσπερνε» την Ελληνική Γλώσσα παντού, όπως γράφουν στα βιβλία τους Έλληνες και Ξένοι Συγγραφείς;

Ο Μέγας Αλέξανδρος έφιππος εισέρχεται στην Ινδία. Μικρογραφία από χειρόγραφο κώδικα του Μυθιστόρηματος του Αλέξανδρου, 14ος αι. μ.Χ. Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών.

ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σχεδόν, βάση καθιστάμεθα βουβοί και άφωνοι μάρτυρες μιας χυδαίας και συνεχιζομένης σπιλώσεως της προσωπικότητος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πού εδημιούργησε ένα δικό του κόσμο, γεμάτον ανθρωπιά και πολιτισμική ανάπτυξη. Ενός ανθρώπου, που πολλοί εχαρακτήρισαν Πρόδρομο του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας, όπως για παράδειγμα ο μεγάλος Έλλην συγγραφεύς Χρήστος Ζαλοκώστας με το βιβλίο του « Μέγας Αλέξανδρος : Ο Πρόδρομος του Χριστιανισμού».
Ας διαβάσουμε, όμως, τι λέει ο ως άνω συγγραφεύς:
« Αφού ξεψύχησε ο Αλέξανδρος αναστήθηκε στη φαντασία των λαών. Όσο γρηγορότερα χάθηκε, τόσο ιδανικότερη φάνηκε η μορφή του. Εκείνο πού ποθούσε για τον εαυτό του, να μοιάσει σε θεό, το πέτυχε πεθαμένος, με τα παραμύθια, πού δημιουργήθηκαν για να ιστορήσουν επεισόδια πιο φανταστικά κι από την αφάνταστη ζωή του. Δεν αξιώθηκε να βρει ένα Όμηρο να τον υμνήσει, όμως η ταπεινή Μούσα κάθε φυλής τον τραγούδησε σαν δικό της θρέμμα. Τόση εντύπωση προξένησε στον κόσμο το πέρασμά του, ώστε λαοί που δεν τον γνώρισαν, όπως οι Κινέζοι, οι Λάπωνες, οι Ινδονήσιοι, οι Γιαπωνέζοι, διηγούνται τ΄ άθλα του και τον θέλουν ήρωά τους. Ο θρύλος του απλώθηκε από τη Γαλλία ως τον Ειρηνικό κι από την παγωμένη Ισλανδία ως την Αφρική».

«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΧΑΪΑ…»

Βεβαίως, υπάρχει και ο άλλος μεγάλος Έλλην και Ορθόδοξος ταγός, ο Επίσκοπος Κατάνης , ΙΑΚΩΒΟΣ ( Γεώργιος) ΠΗΛΙΛΗΣ, ο οποίος, μέσα στο βιβλίο του « Η Μακεδονία, ο Μέγας Αλέξανδρος και η Ελληνιστική Εποχή », μας θυμίζει μία φράση του Ευαγγελίου και συγκεκριμένα μία περικοπή από την Προς Ρωμαίους Επιστολήν του (15,26), πού λέει, ότι « …Μακεδονία και Αχα΄ί΄α κοινωνίαν τινά ποιήσασθαι».
Το παραπάνω περισπούδαστο βιβλίο, πού αποτελεί ηχηρότατο χτύπημα σε όλους τους εχθρούς του Ελληνισμού, είναι αφιερωμένο:
« Εις το Μεγάλο και Αθάνατον Πνεύμα του Ελληνισμού το Οποίον επί Αιώνες Εφώτισεν και συνεχίζει να φωτίζη τους λαούς το Οποίον έθεσε τον Πεπολιτισμένον Κόσμον μέσα εις ένα νέον ρεύμα πνοής και, ούτω, Ήρχισεν μία Νέα Εποχή «η Ελληνιστική» και Εγένετο τούτο μία Αναγεννητική και Γόνιμος Δύναμις εν τω Κόσμω το Οποίον επροχώρησεν τόσον ώστε ουδέν ηδύνατο να γίνη πλέον, ως ήτο πρότερον και πάλιν ο Πυρσός ούτος του Ελληνικού Πνεύματος υποκαίει, ακόμη, και σήμερον ουδέποτε δε έσβησε και ουδέποτε θα σβήση διότι το Περιεχόμενόν του είναι Ανεξάντλητον και η Δύναμίς του Απέραντος και Επιβλητική εις το Πνεύμα τούτο και εις την Δημιουργίαν του Η Μελέτη αύτη αφιερούται Τιμής και Ευλαβείας Ένεκεν»

ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Συνεχίζοντας, ο Επίσκοπος Κατάνης, κάνει αναφορά στις μαρτυρίες, περί του όρου «Ελληνισμός», τον Ξενοφώντα και τις ιδέες του, τον Ισοκράτη και την πολιτική του σκέψη, φθάνει στον Μέγα Αλέξανδρο, όπου, πλέον, μιλάει για την προσωπικότητά του, την ζωή του, την εκπαίδευσή του, το έργον του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την πορεία του προς την Δόξα, τον θάνατό του και, κατόπιν, εκτιμά το έργον του Μεγάλου Στρατηλάτου.
Να ήσαν, όμως, μόνον αυτοί πού έχουν ασχοληθεί με τον Μέγα Αλέξανδρο; Μήπως υπήρχαν και κάποιοι άλλοι, όπως για παράδειγμα οι Σίβυλλες, πού είχαν προφητεύσει την Ελευση του Θρυλικού Στρατηλάτου στην Γη;
Η Σίβυλλα η Χαλδαία, σύμφωνα με το Λεξικόν της Επιτροπής Σούδα, είχε προφητεύσει, μέσα στην Κιβωτό του Νώε, τον Ερχομό του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την Έλευση του Θεανθρώπου πάνω στη Γη.
Διαβάζομε:
« Σίβυλλα Χαλδαία, η και προς τινων Εβραία ονομαζομένη, η και Περσίς, η κυρίω ονόματι καλουμένη Σαμβήθη, εκ του γένους του μακαριωτάτου Νώε η των κατά Αλέξανδρον τον Μακεδόνα λεγομένων προειρηκυία ης μνημονεύει Νικάνωρ ο τον Αλεξάνδρου βίον ιστορήσας η περι του δεσπότου Χριστού μυρία προθεσπίσασα και της αυτού παρουσίας..».!…

Τίθεται, όμως, το λογικόν και άκρως δικαιολογημένο ερώτημα:
--Προς τι αυτό το μίσος κατά του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

Πριν λίγο καιρό είχα την ευκαιρία να κάνω μίαν τηλεφωνικήν παρέμβασιν στη τηλεοπτική εκπομπή της καταξιωμένης συναδέλφου κας Τάνιας Ιακωβίδου, από το ΤΗΛΕΑΣΤΥ, όπου, μεταξύ άλλων, ετόνισα ότι δεν είναι τυχαία αυτή η πολεμική και μάλιστα από το Χόλλυγουντ.
Είναι γνωστόν ότι, σε μία τηλεοπτική εκπομπή του Αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN, ο διάσημος ηθοποιός Μάρλον Μπράντο κατήγγειλε στον οικοδεσπότη της εκπομπής Λάρρυ Κίνγκ, ότι το Χόλλυγουντ Εβραιοκρατείται. Ξέσπασε πραγματικός σάλος και ο γνωστός ηθοποιός , την επομένη, κάτω από φοβερές πιέσεις πού ασκήθηκαν, «τα μάζεψε», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είπε την αλήθεια.
Με αφορμή, λοιπόν, τά όσα ειπώθηκαν σ’ αυτήν την εκπομπή, και με δεδομένο το γεγονός , ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δύο ανθρώπους κρύβουν μέσα στην καρδιά τους: τον Χριστό και τον Μέγα Αλέξανδρο, δικαιούμεθα, ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να σκεφθούμε ότι:
Α) Η επίθεσις κατά του προσώπου του Μεγάλου Αλεξάνδρου έγινε αμέσως μετά το «σκαμπίλι» πού δέχθηκε ο Ελληνισμός, με την αφαίρεση του θρησκεύματός του ( δεν έχει σημασία ποιο θρήσκευμα είναι αυτό) από τις ταυτότητές του.
Β) Η επίθεσις κατά του προσώπου του Μεγάλου Αλεξάνδρου έρχεται αμέσως μετά την επίθεση, πού δέχεται η Ελληνική Γλώσσα, την οποίαν διέδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος και, φυσικά, υιοθέτησε ο Ιησούς Χριστός!

Ο Έλλην διανοούμενος και πραγματικός δάσκαλος, Αντώνης Αντωνάκος, μέσα στην περισπούδαστη μελέτη του «ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΗΣ» (Εκδόσεις Νέα Θέσις), πού ήδη βρίσκεται στα χέρια των αναγνωστών, κάνει συγκλονιστικές καταγγελίες για όλη αυτή την ενορχηστρωμένη επίθεση κατά της Ελληνικής Γλώσσης από ανθρώπους εντός και εκτός της Ελλάδος. Κι έχει απόλυτο δίκιο ο συγγραφεύς, πού δια του βιβλίου του όχι μόνον δικαιώνει τον θρυλικό Στρατηλάτη (Μέγα Αλέξανδρο), αλλά και θέτει στο εξώφυλλο του βιβλίου του ένα στίχο του Εθνικού μας Ποιητού, Κωστή Παλαμά, πού λέει, ότι:

« Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα…
   Ραγιάδες έχεις Μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι.
   Κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν την θεία τραχειά σου γλώσσα,
   Των Ευρωπαίων περίγελα και των Αρχαίων παλιάτσοι…»!

Τι να πρωτοπή και τι να πρωτογράψη κανείς γι’ αυτό το βιβλίο!.. Πώς οι Έλληνες ήσαν υπερήφανοι για την γλώσσα τους;… Για τα πλεονεκτήματα της Ελληνικής Γλώσσης έναντι των άλλων γλωσσών; Την αλήθεια των αριθμών ή τον Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσης και τις αρετές του λόγου κατά τον Ζήνωνα τον Κιτιέα;.. Να κάνει πώς αγνοεί τα εκπληκτικά κεφάλαια, πού αποτελούν, για κάθε ερευνητή, εγχειρίδια σκέψεως για την μητρική του γλώσσα; Ας θυμηθούμε μερικά:
 Η μόνη γλώσσα στον κόσμο πού ομιλείται επί τουλάχιστον 4.000 έτη (ασφαλώς είναι η Ελληνική).
 Έξυπνοι τόνοι και έξυπνα πνεύματα (σ.σ. πόσο θλίβομαι πού η νέα τεχνολογία, ιδίως στις εφημερίδες, στερεί από τον υπογράφοντα αυτό το άρθρο την δυνατότητα γραφής σε πολυτονικό σύστημα!…).
 Ο τονισμός δημιουργεί θετική ή αρνητική έννοια
 Η σοφία
 Ο λακωνισμός
 Η κυριολεξία (μία λέξη για κάθε τι)
 Η δημιουργία συνθέτων και ο πολλαπλασιασμός των λέξεων (εντέχνου λόγου δημιουργία).
 Είναι (η Ελληνική) η Μητέρα Γλώσσα πού τροφοδότησε τις γλώσσες του κόσμου
 Η μαθηματική δομή
 Η ελληνική γλωσσική παγκοσμιότητα
 Η ακριβολογία
 Είναι απαραίτητη σε όλους τους λαούς
 Η διαχρονικότητα
 Επινόηση του Αλφαβήτου – Πρωτοτυπία
 Η δημοκρατικότητα
 Ο συντηρητισμός
 Η επιστημονικότητα και η γλωσσική απεικόνιση του αφηρημένου
 Πού οι Έλληνες και πού τα Ελληνικά;
 ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ
 Η αντίθεση κλπ κλπ κλπ, αφού το βιβλίο του κ Αντώνη Αντωνάκου είναι εμπλουτισμένο με ένα εκπληκτικό Παράρτημα θεμάτων, πολύ χρήσιμο, για κάθε ενδιαφερόμενο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ

Ιδού, λοιπόν, γιατί χτυπούν «κατακέφαλα» την θρυλική μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αφού είχε την φαεινή ιδέα να διαδώση, πέραν των άλλων, και την Ελληνική Γλώσσα στα πέρατα της Οικουμένης.
Η Κλώντ Μοσσέ, σε ένα βιβλίο πού κυκλοφόρησε τελευταία, με τίτλο: «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ», από τις Εκδόσεις Δημ. Ν. Παπαδήμα, γράφοντας για τον Μέγα Αλέξανδρο, λέει μεταξύ άλλων και τα εξής:

« Λίγα ιστορικά πρόσωπα έχουν ξεσηκώσει τόσο θαυμασμό, όσο ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μακεδόνας μονάρχης, πού σε λίγο περισσότερο από δέκα χρόνια, από το 334 ως το 323 π.Χ., έγινε κύριος της απέραντης Περσικής Αυτοκρατορίας και οδήγησε τον στρατό του ως την Ινδία. Από την αρχαιότητα είχε γίνει ένας θρυλικός ήρωας και, όσο κι αν κύλησαν οι αιώνες, έμεινε το πρότυπο όλων των μεγάλων στρατηγών, όλων των μεγάλων κατακτητών και, γενικά, όλων αυτών, πού σε κάποια στιγμή της Ιστορίας, επιδίωξαν την ανώτατη εξουσία…».

Ερώτημα:

-- Αλήθεια, ποιοι θέλουν να γίνουν σήμερα παγκόσμιοι εξουσιαστές; Ποιοι επιθυμούν το πεπρωμένο ενός μύθου, όπως ο Μ. Αλέξανδρος, να γίνη μία αρνητική φυσιογνωμία, με την σκληρή, απάνθρωπη και τόσο άνανδρη «απομυθοποίησή» του;
Ας απαντήσουν, επί τέλους, οι αρμόδιοι.

ΠΗΓΗ: http://sakketosaggelos.gr/Article/77/