Όλοι αυτοί, συμπροσευχήθηκαν στο διάβολο για δύο ώρες, υπό την ηγεσία του Πάπα. Ήταν τέτοια η διαστροφή, που κατά τη διάρκεια της συμπροσευχής, οι βουδιστές τοποθέτησαν είδωλο του Βούδα στην Αγία Τράπεζα.
Σ’ αυτή τη γιορτή της ασέβειας, τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο, εκπροσώπησε ο μητροπολίτης Θυατείρων Μεθόδιος. Παρόντες ήταν και άλλοι ορθόδοξοι επίσκοποι, όπως Ρώσοι, Σέρβοι, κλπ. Για να δικαιολογήσουν την αντίχριστη συμπροσευχή τους, προφασίστηκαν ότι ενδιαφέρονται για την παγκόσμια ειρήνη και τον τερματισμό των πολέμων. Μ’ αυτόν όμως τον τρόπο, ο διεθνής σιωνισμός προετοιμάζει το έδαφος για την έλευση του αντιχρίστου, ο οποίος θα εφαρμόσει ένα παγκόσμιο πρόγραμμα ειρήνης, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Μετά την πανθρησκειακή κωμωδία της Ασίζης, η οποία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής των αρχών του θρησκευτικού Οικουμενισμού και ευρύτερα του σιωνιστικού σχεδίου συνένωσης των θρησκειών, ο ηγέτης αυτού του συνεδρίου, Πάπας, μετέβη στην Αμερική για να χριστεί και επίσημα αρχιμάγος, από τον αρχιερέα του λεγόμενου λευκού αδελφάτου.
Ο θρησκευτικός Οικουμενισμός είναι η νέα θρησκεία των ημερών μας. Αποσκοπεί στη συνένωση όλων των θρησκειών σε μία αιρετική Πανθρησκεία. Δέχεται στις αγκάλες του, πιστούς όλων των θρησκειών, καθώς βασική του αρχή είναι, ότι όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου θεού. Απώτερος σκοπός του, είναι η αντικατάσταση της λατρείας του Ενός Θεού, με την λατρεία του αναμενόμενου «μεσσία» αντιχρίστου.
Λίγο καιρό μετά το δαιμονολατρικό συνέδριο, η οργή του Θεού ξεσπά στο βεβηλωμένο ναό της Μαρίας των Αγγέλων της Ασίζης.
Το 1948, στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, ο σιωνιστικός Οικουμενισμός παίρνει σάρκα και οστά. Ιδρύεται το Παγκόσμιο Συμβουλίο των Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), στο οποίο συμπεριλαμβάνονται πάσης φύσεως αιρετικές θρησκευτικές ομάδες, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως «εκκλησίες» του Χριστού. Την ίδια χρονιά γίνεται το πρώτο συνέδριο του Π.Σ.Ε., με συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Αμερικής και του πατριαρχείου Κων/πολης. Αντιπρόσωποι των πατριαρχείων Αλεξανδρείας, Αντιόχειας, Ρωσίας, Σερβίας και Ρουμανίας, αρνούνται να συμμετάσχουν, καταδικάζοντας το συνέδριο ως αιρετικό.
Το 1952 ο μασόνος οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας, βγάζει εγκύκλιο με την οποία προσκαλεί όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες, να συμμετάσχουν στο Π.Σ.Ε. ως ισότιμα μέλη. Ισότιμα μέλη, με όλους τους αβάπτιστους που απορρίπτουν την Αγία Τριάδα και την υπερφυσική γέννηση του Ιησού.
Ο πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Πάπας της Ρώμης, τρελά αγαπημένοι, βαδίζουν χέρι χέρι στην πορεία προς τον οικουμενισμό των θρησκειών.
Σήμερα πάνω από 60.000 θρησκευτικές κοινότητες από όλο τον κόσμο, είναι εγγεγραμμένες στο Π.Σ.Ε ως μέλη «εκκλησίες». Κάποιες από αυτές αποποιούνται τον όρο εκκλησία, όπως για παράδειγμα, οι αδελφοί εν Νικαράγουα, που αριθμούν 40.000 μέλη. Σύμφωνα με τον αρχιμασόνο Αθηναγόρα, η Ορθοδοξία είναι ισότιμο μέλος με τους «Αδελφούς εν Νικαράγουα» και τους ινδιάνους του Αμαζονίου.
Ποιος θα φανταζόταν ότι στα τέλη του 20ου αιώνα, στα πλαίσια του Π.Σ.Ε., θρησκευτικοί εκπρόσωποι της Νιγηρίας, της Δυτικής Γερμανίας, της ρθοδόξου αρχιεπισκοπής Β. και Ν. Αμερικής, της Αγγλίας, της Ινδίας και των αμερικανών προτεσταντών, θα αποτελούσαν μια αγαπημένη οικογένεια; Ποιος να είναι άραγε, ο κοινός πατέρας αυτής της οικογένειας;
Για το Π.Σ.Ε. δεν υπάρχουν ούτε πατρίδες, ούτε θρησκείες, ούτε σύνορα. Όλοι έχουν θέση στην προετοιμασία που γίνεται για την έλευση του αντιχρίστου, ο οποίος απλά θα επικαθίσει όλων των θρησκειών και του Οικουμενισμού, εφαρμόζοντας ένα παγκόσμιο πρόγραμμα ειρήνης.
Το 1948 λοιπόν, ιδρύεται στο Άμστερνταμ το Π.Σ.Ε.. Το πρώτο όμως πλήγμα κατά της ορθοδοξίας, έρχεται πολύ νωρίτερα. Τη χρονιά του 1923, ο επίσης μασόνος πατριάρχης Κων/πολης Μεταξάκης, καταργεί το ελληνικό πάτριο εορτολόγιο και ημερολόγιο (Ιουλιανό) και αποφασίζει τελείως αυθαίρετα να ακολουθήσει το νέο παπικό (Γρηγοριανό).
Ο όρος παλαιό ημερολόγιο, ή παλαιοημερολογήτης, είναι ένας όρος λανθασμένος, καθώς η λέξη παλαιό, υποδηλώνει κάτι ξεπερασμένο, που αντικαθίσταται από κάτι νέο. Ο σωστότερος όρος, είναι ελληνικό ημερολόγιο. Πρώτον, διότι αυτό ακολούθησαν επί δύο σχεδόν χιλιετίες οι Έλληνες Πατέρες της Ορθοδοξίας και δεύτερον, διότι θεσπίστηκε το 45 π.Χ. από τον έλληνα αστρονόμο Σωσιγένη, για να καθιερωθεί παγκοσμίως επί Ιουλίου Καίσαρος.
Τέσσερις περίπου αιώνες αργότερα, κατά τη διάρκεια της Α΄ Οικουμενικής συνόδου, θεσπίζεται το πάτριο εορτολόγιο με τη συμμετοχή 318 Πατέρων της Ορθοδοξίας. Έκτοτε και μέχρι το 1583 μ.Χ., οι ορθόδοξοι και καθολικοί ακολουθούν το ελληνικό ημερολόγιο και το πάτριο εορτολόγιο. Τη χρονιά όμως του 1583 μ.Χ., ο δοξομανής Πάπας της Ρώμης Γρηγόριος ΙΓ΄ καταργεί αυθαίρετα το ελληνικό ημερολόγιο και εορτολόγιο, για λόγους δήθεν αστρονομικής ακρίβειας. Έκτοτε η δυτική εκκλησία ακολουθεί το νέο γρηγοριανό ημερολόγιο, καθώς ο Πάπας έδωσε σ’ αυτό το όνομά του.
Η ενέργεια αυτή, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ ανατολικής και δυτικής εκκλησίας που έγινε το 1054 μ.Χ., λόγω της θέσπισης του αλάθητου του Πάπα και του δόγματος του Filogue. (Σύμφωνα με το σύμβολο της πίστεως, το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνο εκ του Πατρός και αποστέλλεται - πέμπεται - διά του Υιού. «Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον». Το δόγμα του Filogue υποστηρίζει, ότι το Άγιο Πνεύμα έχει δύο πηγές: ότι εκπορεύεται δηλαδή, και εκ του Υιού. Σύμφωνα με το παπικό αυτό δόγμα, το Άγιο Πνεύμα χάνει την υποστατική του ισότητα προς τον Πατέρα και τον Υιόν. Γίνεται μία δύναμη του Ιησού, η οποία τίθεται στη διαχείριση του «εκπροσώπου» του Χριστού στη γη, του «αλάθητου» Πάπα).
Οι πανορθόδοξες σύνοδοι των επομένων ετών, καταδίκασαν και αναθεμάτισαν την απόφαση του Πάπα Γρηγορίου ΙΓ΄. Έκτοτε οι δυτικοί χρησιμοποίησαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, προς επιβολή της καινοτομίας τους στην ορθοδοξία. Η πίστη όμως των ορθοδόξων στις πατερικές τους παραδόσεις, ειδικά στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ήταν η ασπίδα τους στο βίαιο προσηλυτισμό των παπικών.
Ό,τι όμως δεν κατάφερε η δυτική επιβολή, το κατάφερε για άλλη μια φορά η προδοσία. Το 1923, ο μασόνος Πατριάρχης Κων/πολης Μελέτιος Μεταξάκης, υποκύπτει στις πιέσεις του Πάπα και της μασονίας και ύστερα από μία ψευτοσύνοδο με έξι μόνο αρχιερείς, παραδίδει την Ορθοδοξία στο παπικό ημερολόγιο και εορτολόγιο.
Ο ορθόδοξος κλήρος ύστερα από την αποτρόπαια προδοσία, τον απομακρύνει από το θρόνο. Μεταβαίνει στην Αθήνα και ύστερα από μερικούς μήνες εξωθεί τον ομοϊδεάτη του μασόνο (τον οποίο είχε χειροτονήσει λίγους μήνες πριν) αρχιεπίσκοπο Αθηνών Παπαδόπουλο, να εκτραπεί και αυτός στην προδοσία.
Μελέτιος Μεταξάκης. Ο βασικός υπαίτιος για την αλλαγή από το ελληνικό ημερολόγιο στο παπικό, ποζάρει μετά των ιερέων του με πολιτική περιβολή. Δεν ήταν σε θέση να τιμήσει τα ράσα που φοράει δεξιά. Όποτε τα φορούσε.
Σήμερα οι χριστιανοί ορθόδοξοι αριθμούν περίπου 300 εκατομμύρια. Τα 260 περίπου, παρέμειναν πιστά στο ελληνικό ημερολόγιο, συμπεριλαμβανομένων των πατριαρχείων της Ρωσίας, της Σερβίας, της Ρουμανίας, των Ιεροσολύμων, του Σινά και ολόκληρου του Αγίου Όρους. Με το παπικό ημερολόγιο συμπορεύονται περίπου 40 εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένων των πατριαρχείων Κων/πολης, Αντιοχείας, Αλεξάνδρειας (τα οποία δεν έχουν σχεδόν καθόλου ποίμνιο) και των αρχιεπισκοπών Ελλάδος, Αλβανίας και Βουλγαρίας.
Το όλο ζήτημα όμως δεν είναι μόνο ημερολογιακό, αλλά πρωτίστως εορτολογικό. Την ημέρα που η Κων/πολη και η αρχιεπισκοπή της Ελλάδος γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, η Βηθλεέμ και το Άγιο Όρος γιορτάζουν τον Άγιο Σπυρίδωνα. Δεν μπορούμε να μπερδεύουμε τέτοια ζητήματα, επειδή ο Πάπας της Ρώμης το θέλησε και επειδή το συμφέρον της εκλλησίας της Ελλάδος ήταν το χρήμα. Μια ζωή πούλημα. Και τότε, και τώρα.
Δεν μπορούμε αυθαίρετα να αλλάζουμε τις ημερομηνίες που οι Άγιοι Πατέρες μας μετέφεραν επί αιώνες. Ούτε μπορούμε να τιμούμε τους Αγίους, 13 ημέρες πριν από την ημέρα που κοιμήθηκαν ή μαρτύρησαν. Είναι ζήτημα τάξης, αρμονίας και ευσέβειας. Οφείλουμε να τιμούμε τους Άγιους την ημέρα του γεγονότος, ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης προς την θυσία τους και την προσφορά τους.
Όσοι σήμερα ακολουθούν το παπικό ημερολόγιο, βρίσκονται κάτω από φρικτά επιτίμια και αναθέματα, σύμφωνα με τις αποφάσεις πέντε πανορθόδοξων συνόδων, από το 1583 έως και το 1848. Τις αποφάσεις αυτές αγνοούν σήμερα ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ως αντάξιοι διάδοχοι των μασόνων προκατόχων τους, Μελέτιου και Χρυσόστομου. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, είναι ίσως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του άθεου δόγματος του Οικουμενισμού στις τάξεις της Ορθοδοξίας. Ο ρόλος που επιτελεί δεν είναι αυτός του οικουμενικού πατριάρχη, αλλά του οικουμενικού διώκτη των ορθοδόξων, ως άξιος διάδοχος του προκατόχου του Δημητρίου.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά. Μετά την ανάληψη των πατριαρχικών καθηκόντων από τον οικουμενικό πατριάρχη Δημήτριο και το διορισμό του Βαρθολομαίου σε διευθυντή του γραφείου του, ξεκινά ένας άνευ προηγουμένου σιωνιστικός διωγμός στο Άγιο Όρος, κατά των πραγματικά ορθοδόξων μοναχών.
Οι δύο υπαίτιοι του σιωνιστικού διωγμού στο Άγιο Όρος, Δημήτριος και Βαρθολομαίος εν πτήση. Αντί του τίτλου του οικουμενικού πατριάρχη, θα έπρεπε να φέρουν τον τίτλο του οικουμενικού διώκτη των απανταχού ορθοδόξων. Η κοσμική εμφάνιση του νυν πατριάρχη, επισφραγίζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Δεν είναι διατεθειμένος να σεβαστεί ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες της Ορθοδοξίας.
Τη χρονιά του 1974 - με τη βοήθεια της στρατοκρατικής κυβέρνησης - διατάσσεται η απομάκρυνση και καθαίρεση του ηγουμένου της Ι. Μονής Εσφιγμένου, αρχιμανδρίτη Αθανασίου και τριών άλλων πατέρων της μονής, δημιουργώντας σάλο στην αθωνική κοινότητα. Τετρακόσιοι μοναχοί εναντιώνονται και υπογράφουν κατά της πατριαρχικής αποφάσεως. Ακολουθεί η καθαίρεση του ηγουμένου της Ι. Μονής Ξενοφώντος, αρχιμ. Ευδόκιμου, ο οποίος διατελούσε επί 22 έτη ηγούμενος και επί 49 έτη μοναχός. Την τύχη του ακολουθεί ο ηγούμενος της Ι. Μονής Αγίου Παύλου, αρχιμ. Ανδρέας, επειδή αρνήθηκε να μνημονεύσει το όνομα του αιρετικού πατριάρχη.
Ο τελευταίος με επιστολή του, εκβιάζει τις 20 μονές λέγοντας, ότι όποιος ηγούμενος δεν μνημονεύει το όνομά του, θα εκπίπτει αυτομάτως του ηγουμενικού του αξιώματος. Οι διωγμοί συνεχίζονται σε πληθώρα μοναχών με ορθόδοξο ανάστημα και έντονη αντιοικουμενιστική δράση. Ως αποκορύφωμα της σιωνιστικής επίθεσης στο Άγιο Όρος, έρχεται η ληστρική κατάληψη της Ι. Μονής Βατοπαιδίου, υπό την καθοδήγηση του τότε μητροπολίτη Φιλαδελφείας Βαρθολομαίου και η επάνδρωση αυτής, από μοναχούς της αρεσκείας του.
Λίγα χρόνια αργότερα, ως Οικουμενικός Πατριάρχης, αποτελειώνει ό,τι έμεινε όρθιο. Το Μάη του 1992, διώκει τη μοναστική κοινότητα της Ι. Μονής Παντοκράτορος, τοποθετώντας μοναχούς της απολύτου αρεσκείας του. Την επόμενη μέρα διώκει τους μοναχούς της σκήτης του Προφήτη Ηλία και κατά παράβαση παντός ανθρωπίνου και θείου νόμου, δεν τους επιτρέπει να πάρουν μαζί τους, ούτε τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Σήμερα, η Ι. Μονή Εσφιγμένου, είναι η μόνη που δεν μνημονεύει το όνομα του αιρετικού Πατριάρχη, παραμένοντας πιστή στις αρχές της Ορθοδοξίας. «Μολών λαβέ» ήταν η απάντησή της στο τελεσίγραφο του Βαρθολομαίου, («ή με μνημονεύετε, ή φεύγετε από το Όρος», Έθνος, 9-11-92). Ο τελευταίος, παρόλο που ποτέ δεν γνώρισε τον κοινοβιακό βίο, την μοναχική υπακοή και αφιέρωση, και μολονότι το Άγιο Όρος δεν ήταν ποτέ έδαφος του πατριαρχείου, κατάφερε με τη βία και την εξαγορά, να γίνει ο ρυθμιστής των εξελίξεων και να επιβάλει τα σχέδια του σιωνισμού, στο περιβόλι της Παναγίας.
Ας δούμε όμως εν τάχη την προετοιμασία που υπέστη, πριν την ενθρόνισή του σε Οικουμενικό Πατριάρχη. Τον Αύγουστο του 1961, σε ηλικία 21 ετών, χειροτονείται διάκος από τον οικουμενιστή γέροντά του Μελίτων. Την περίοδο 1961-1963 υπηρετεί στον τουρκικό στρατό ως έφεδρος αξιωματικός. Γιατί χειροτονήθηκε τη στιγμή που επρόκειτο να στρατευθεί;
Συνεπής στον όρκο που έδωσε, τιμά έως και σήμερα τη στολή του τούρκου αξιωματικού
Από το 1963 έως το 1968, μετεκπαιδεύεται στο ινστιτούτο ανατολικών σπουδών της Ρώμης, στο ινστιτούτο Μποσέ της Ελβετίας και στο Μόναχο. Το 1968 επιστρέφει στην Κων/πολη, άξιος να διδάξει παπική ορθοδοξία. Την επόμενη χρονιά χειροτονείται αρχιμα- νδρίτης από τον αρχιμασόνο Αθηναγόρα. Το 1973 προάγεται σε μητροπολίτη Φιλαδελφείας και το 1991 ενθρονίζεται Οικουμενικός Πατριάρχης. Από το 1975 έως σήμερα είναι μέλος του Π.Σ.Ε., στο οποίο διατέλεσε επί οκταετίας αντιπρόεδρος. Από το 1981 είναι επίτιμο μέλος του παπικού προσηλυτιστικού ιδρύματος Pro Oriente, το οποίο έχει ως στόχο την εκφράγκευση των ορθοδόξων.
Ο Πατριάρχης προσκυνά στην οικία του Κεμάλ Ατατούρκ, υπογράφοντας με επαινετικά λόγια υπέρ του σφαγέα των Ελλήνων της μικρασιατικής καταστροφής.
Από το 1963 έως το 1968, μετεκπαιδεύεται στο ινστιτούτο ανατολικών σπουδών της Ρώμης, στο ινστιτούτο Μποσέ της Ελβετίας και στο Μόναχο. Το 1968 επιστρέφει στην Κων/πολη, άξιος να διδάξει παπική ορθοδοξία. Την επόμενη χρονιά χειροτονείται αρχιμανδρίτης από τον αρχιμασόνο Αθηναγόρα. Το 1973 προάγεται σε μητροπολίτη Φιλαδελφείας και το 1991 ενθρονίζεται Οικουμενικός Πατριάρχης. Από το 1975 έως σήμερα είναι μέλος του Π.Σ.Ε., στο οποίο διατέλεσε επί οκταετίας αντιπρόεδρος. Από το 1981 είναι επίτιμο μέλος του παπικού προσηλυτιστικού ιδρύματος Pro Oriente, το οποίο έχει ως στόχο την εκφράγκευση των ορθοδόξων.
Το 1991 στη Καμπέρα της Αυστραλίας, έγινε η 7η γενική συνέλευση του Π.Σ.Ε. με την παρουσία 4.000 θρησκευτικών αντιπροσώπων. Εκτός των 370 «εκκλησιών», παρέστησαν ραβίνοι, βουδιστές, ισλαμιστές, μάγοι, ινδιάνοι κ.λ.π. Το Πατριαρχείο Κων/πολης εκπροσώπησε 18μελής αντιπροσωπεία, υπό την ηγεσία του τότε μητροπολίτη Χαλκηδόνος Βαρθολομαίου. Την εκκλησία της Ελλάδος εκπροσώπησε 12μελής αντιπροσωπεία, υπό την ηγεσία του μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως. Μέλη της αντιπροσωπείας ήταν ο Ζακύνθου Παντελεήμων, ο Περιστερίου Χρυσόστομος, ο Τιράνων και Αλβανίας Αναστάσιος, ο Κερκύρας Τιμόθεος, ο Νικοπόλεως Μελέτιος και ο τότε Δημητριάδος και νυν Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Αριστερά διακρίνεται ο τότε Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος μέσα σε συνοθύλευμα αιρετικών, στην Καμπέρα της Αυστραλίας. Δεξιά, ο τότε Δημητριάδος Χριστόδουλος με την αντιπροσωπεία της εκκλησίας της Ελλάδος
Η ένωση των θρησκειών δεν αναζητείται, ούτε επιδιώκεται σε τέτοιου είδους συνέδρια, αλλά ήδη υφίσταται και εκφράζεται. Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός απήγγειλε μαζί με χριστιανούς όλου του φάσματος των αιρέσεων, το σύμβολο της πίστεως στα Αγγλικά, παρουσία αντιπροσώπων όλων σχεδόν των θρησκειών. Αμέσως μετά ο Μύρων Χρυσόστομος εκφώνησε το Πάτερ Ημών, αγνοώντας τους ιερούς κανόνες της Ορθοδοξίας που απαγορεύουν αυστηρότατα συμπροσευχές με αλλοδόξους. Μετά την απαγγελία του Πάτερ Ημών, ακολούθησε ο ασπασμός της ειρήνης και ο θερμός εναγκαλισμός μεταξύ των θρησκευτικών αντιπροσώπων.
Αριστερά, «παπαδίνα» πρωτοστατεί σε λιτανεία στην Καμπέρα. Όπισθεν αυτής ακολουθεί ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός και οι αντιπροσωπείες των Ορθόδοξων Εκκλησιών. Δεξιά ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, συνψάλλει με θρησκευτικούς εκπροσώπους όλου του φάσματος των αιρέσεων.
Οι ιεροί κανόνες της Ορθοδοξίας δείχνουν να μην έχουν καμία αξία για τον κ. Βαρθολομαίο και τον
κ. Xριστόδουλο. Βέβαια ο κ. Βαρθολομαίος είχε φτάσει προ πολλού σε τέτοιου είδους πνευματική κατάπτωση, όταν στις 29-6-89, απευθυνόμενος στον Πάπα της Ρώμης στο Βατικανό, απεκάλεσε τους ιερούς κανόνες της Ορθοδοξίας, ως τα τείχη του αίσχους, τα οποία είναι υπαίτια για το χωρισμό των ορθοδόξων από τους καθολικούς! («Επίσκεψις», 15-7-89).
Τα αιρετικά σεμινάρια όμως του Οικουμενικού Πατριάρχη δεν σταματούν εδώ, καθώς τον Ιούλιο του 1995, έσπευσε να συμπροσευχηθεί και να συλλειτουργήσει με τον Πάπα της Ρώμης, στο ναό του Αγίου Πέτρου. Για άλλη μία φορά αποδεικνύει με τα έργα του, ότι οι ιεροί κανόνες της Ορθοδοξίας, δεν έχουν γι ’αυτόν καμία ισχύ. Έντονες ήταν οι αντιδράσεις από ορθόδοξους χριστιανούς και από τις επισήμως αντιτιθέμενες Εκκλησίες της Ελλάδος, της Ρωσίας και της Σερβίας.
Το όλο ζήτημα όμως δεν είναι μόνο ημερολογιακό, αλλά πρωτίστως εορτολογικό. Την ημέρα που η Κων/πολη και η αρχιεπισκοπή της Ελλάδος γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, η Βηθλεέμ και το Άγιο Όρος γιορτάζουν τον Άγιο Σπυρίδωνα. Δεν μπορούμε να μπερδεύουμε τέτοια ζητήματα, επειδή ο Πάπας της Ρώμης το θέλησε και επειδή το συμφέρον της εκλλησίας της Ελλάδος ήταν το χρήμα. Μια ζωή πούλημα. Και τότε, και τώρα.
Δεν μπορούμε αυθαίρετα να αλλάζουμε τις ημερομηνίες που οι Άγιοι Πατέρες μας μετέφεραν επί αιώνες. Ούτε μπορούμε να τιμούμε τους Αγίους, 13 ημέρες πριν από την ημέρα που κοιμήθηκαν ή μαρτύρησαν. Είναι ζήτημα τάξης, αρμονίας και ευσέβειας. Οφείλουμε να τιμούμε τους Άγιους την ημέρα του γεγονότος, ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης προς την θυσία τους και την προσφορά τους.
Όσοι σήμερα ακολουθούν το παπικό ημερολόγιο, βρίσκονται κάτω από φρικτά επιτίμια και αναθέματα, σύμφωνα με τις αποφάσεις πέντε πανορθόδοξων συνόδων, από το 1583 έως και το 1848. Τις αποφάσεις αυτές αγνοούν σήμερα ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ως αντάξιοι διάδοχοι των μασόνων προκατόχων τους, Μελέτιου και Χρυσόστομου. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, είναι ίσως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του άθεου δόγματος του Οικουμενισμού στις τάξεις της Ορθοδοξίας. Ο ρόλος που επιτελεί δεν είναι αυτός του οικουμενικού πατριάρχη, αλλά του οικουμενικού διώκτη των ορθοδόξων, ως άξιος διάδοχος του προκατόχου του Δημητρίου.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά. Μετά την ανάληψη των πατριαρχικών καθηκόντων από τον οικουμενικό πατριάρχη Δημήτριο και το διορισμό του Βαρθολομαίου σε διευθυντή του γραφείου του, ξεκινά ένας άνευ προηγουμένου σιωνιστικός διωγμός στο Άγιο Όρος, κατά των πραγματικά ορθοδόξων μοναχών.
Οι δύο υπαίτιοι του σιωνιστικού διωγμού στο Άγιο Όρος, Δημήτριος και Βαρθολομαίος εν πτήση. Αντί του τίτλου του οικουμενικού πατριάρχη, θα έπρεπε να φέρουν τον τίτλο του οικουμενικού διώκτη των απανταχού ορθοδόξων. Η κοσμική εμφάνιση του νυν πατριάρχη, επισφραγίζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Δεν είναι διατεθειμένος να σεβαστεί ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες της Ορθοδοξίας.
Τη χρονιά του 1974 - με τη βοήθεια της στρατοκρατικής κυβέρνησης - διατάσσεται η απομάκρυνση και καθαίρεση του ηγουμένου της Ι. Μονής Εσφιγμένου, αρχιμανδρίτη Αθανασίου και τριών άλλων πατέρων της μονής, δημιουργώντας σάλο στην αθωνική κοινότητα. Τετρακόσιοι μοναχοί εναντιώνονται και υπογράφουν κατά της πατριαρχικής αποφάσεως. Ακολουθεί η καθαίρεση του ηγουμένου της Ι. Μονής Ξενοφώντος, αρχιμ. Ευδόκιμου, ο οποίος διατελούσε επί 22 έτη ηγούμενος και επί 49 έτη μοναχός. Την τύχη του ακολουθεί ο ηγούμενος της Ι. Μονής Αγίου Παύλου, αρχιμ. Ανδρέας, επειδή αρνήθηκε να μνημονεύσει το όνομα του αιρετικού πατριάρχη.
Ο τελευταίος με επιστολή του, εκβιάζει τις 20 μονές λέγοντας, ότι όποιος ηγούμενος δεν μνημονεύει το όνομά του, θα εκπίπτει αυτομάτως του ηγουμενικού του αξιώματος. Οι διωγμοί συνεχίζονται σε πληθώρα μοναχών με ορθόδοξο ανάστημα και έντονη αντιοικουμενιστική δράση. Ως αποκορύφωμα της σιωνιστικής επίθεσης στο Άγιο Όρος, έρχεται η ληστρική κατάληψη της Ι. Μονής Βατοπαιδίου, υπό την καθοδήγηση του τότε μητροπολίτη Φιλαδελφείας Βαρθολομαίου και η επάνδρωση αυτής, από μοναχούς της αρεσκείας του.
Λίγα χρόνια αργότερα, ως Οικουμενικός Πατριάρχης, αποτελειώνει ό,τι έμεινε όρθιο. Το Μάη του 1992, διώκει τη μοναστική κοινότητα της Ι. Μονής Παντοκράτορος, τοποθετώντας μοναχούς της απολύτου αρεσκείας του. Την επόμενη μέρα διώκει τους μοναχούς της σκήτης του Προφήτη Ηλία και κατά παράβαση παντός ανθρωπίνου και θείου νόμου, δεν τους επιτρέπει να πάρουν μαζί τους, ούτε τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Σήμερα, η Ι. Μονή Εσφιγμένου, είναι η μόνη που δεν μνημονεύει το όνομα του αιρετικού Πατριάρχη, παραμένοντας πιστή στις αρχές της Ορθοδοξίας. «Μολών λαβέ» ήταν η απάντησή της στο τελεσίγραφο του Βαρθολομαίου, («ή με μνημονεύετε, ή φεύγετε από το Όρος», Έθνος, 9-11-92). Ο τελευταίος, παρόλο που ποτέ δεν γνώρισε τον κοινοβιακό βίο, την μοναχική υπακοή και αφιέρωση, και μολονότι το Άγιο Όρος δεν ήταν ποτέ έδαφος του πατριαρχείου, κατάφερε με τη βία και την εξαγορά, να γίνει ο ρυθμιστής των εξελίξεων και να επιβάλει τα σχέδια του σιωνισμού, στο περιβόλι της Παναγίας.
Ας δούμε όμως εν τάχη την προετοιμασία που υπέστη, πριν την ενθρόνισή του σε Οικουμενικό Πατριάρχη. Τον Αύγουστο του 1961, σε ηλικία 21 ετών, χειροτονείται διάκος από τον οικουμενιστή γέροντά του Μελίτων. Την περίοδο 1961-1963 υπηρετεί στον τουρκικό στρατό ως έφεδρος αξιωματικός. Γιατί χειροτονήθηκε τη στιγμή που επρόκειτο να στρατευθεί;
Συνεπής στον όρκο που έδωσε, τιμά έως και σήμερα τη στολή του τούρκου αξιωματικού
Από το 1963 έως το 1968, μετεκπαιδεύεται στο ινστιτούτο ανατολικών σπουδών της Ρώμης, στο ινστιτούτο Μποσέ της Ελβετίας και στο Μόναχο. Το 1968 επιστρέφει στην Κων/πολη, άξιος να διδάξει παπική ορθοδοξία. Την επόμενη χρονιά χειροτονείται αρχιμα- νδρίτης από τον αρχιμασόνο Αθηναγόρα. Το 1973 προάγεται σε μητροπολίτη Φιλαδελφείας και το 1991 ενθρονίζεται Οικουμενικός Πατριάρχης. Από το 1975 έως σήμερα είναι μέλος του Π.Σ.Ε., στο οποίο διατέλεσε επί οκταετίας αντιπρόεδρος. Από το 1981 είναι επίτιμο μέλος του παπικού προσηλυτιστικού ιδρύματος Pro Oriente, το οποίο έχει ως στόχο την εκφράγκευση των ορθοδόξων.
Ο Πατριάρχης προσκυνά στην οικία του Κεμάλ Ατατούρκ, υπογράφοντας με επαινετικά λόγια υπέρ του σφαγέα των Ελλήνων της μικρασιατικής καταστροφής.
Από το 1963 έως το 1968, μετεκπαιδεύεται στο ινστιτούτο ανατολικών σπουδών της Ρώμης, στο ινστιτούτο Μποσέ της Ελβετίας και στο Μόναχο. Το 1968 επιστρέφει στην Κων/πολη, άξιος να διδάξει παπική ορθοδοξία. Την επόμενη χρονιά χειροτονείται αρχιμανδρίτης από τον αρχιμασόνο Αθηναγόρα. Το 1973 προάγεται σε μητροπολίτη Φιλαδελφείας και το 1991 ενθρονίζεται Οικουμενικός Πατριάρχης. Από το 1975 έως σήμερα είναι μέλος του Π.Σ.Ε., στο οποίο διατέλεσε επί οκταετίας αντιπρόεδρος. Από το 1981 είναι επίτιμο μέλος του παπικού προσηλυτιστικού ιδρύματος Pro Oriente, το οποίο έχει ως στόχο την εκφράγκευση των ορθοδόξων.
Το 1991 στη Καμπέρα της Αυστραλίας, έγινε η 7η γενική συνέλευση του Π.Σ.Ε. με την παρουσία 4.000 θρησκευτικών αντιπροσώπων. Εκτός των 370 «εκκλησιών», παρέστησαν ραβίνοι, βουδιστές, ισλαμιστές, μάγοι, ινδιάνοι κ.λ.π. Το Πατριαρχείο Κων/πολης εκπροσώπησε 18μελής αντιπροσωπεία, υπό την ηγεσία του τότε μητροπολίτη Χαλκηδόνος Βαρθολομαίου. Την εκκλησία της Ελλάδος εκπροσώπησε 12μελής αντιπροσωπεία, υπό την ηγεσία του μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως. Μέλη της αντιπροσωπείας ήταν ο Ζακύνθου Παντελεήμων, ο Περιστερίου Χρυσόστομος, ο Τιράνων και Αλβανίας Αναστάσιος, ο Κερκύρας Τιμόθεος, ο Νικοπόλεως Μελέτιος και ο τότε Δημητριάδος και νυν Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Αριστερά διακρίνεται ο τότε Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος μέσα σε συνοθύλευμα αιρετικών, στην Καμπέρα της Αυστραλίας. Δεξιά, ο τότε Δημητριάδος Χριστόδουλος με την αντιπροσωπεία της εκκλησίας της Ελλάδος
Η ένωση των θρησκειών δεν αναζητείται, ούτε επιδιώκεται σε τέτοιου είδους συνέδρια, αλλά ήδη υφίσταται και εκφράζεται. Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός απήγγειλε μαζί με χριστιανούς όλου του φάσματος των αιρέσεων, το σύμβολο της πίστεως στα Αγγλικά, παρουσία αντιπροσώπων όλων σχεδόν των θρησκειών. Αμέσως μετά ο Μύρων Χρυσόστομος εκφώνησε το Πάτερ Ημών, αγνοώντας τους ιερούς κανόνες της Ορθοδοξίας που απαγορεύουν αυστηρότατα συμπροσευχές με αλλοδόξους. Μετά την απαγγελία του Πάτερ Ημών, ακολούθησε ο ασπασμός της ειρήνης και ο θερμός εναγκαλισμός μεταξύ των θρησκευτικών αντιπροσώπων.
Αριστερά, «παπαδίνα» πρωτοστατεί σε λιτανεία στην Καμπέρα. Όπισθεν αυτής ακολουθεί ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός και οι αντιπροσωπείες των Ορθόδοξων Εκκλησιών. Δεξιά ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, συνψάλλει με θρησκευτικούς εκπροσώπους όλου του φάσματος των αιρέσεων.
Οι ιεροί κανόνες της Ορθοδοξίας δείχνουν να μην έχουν καμία αξία για τον κ. Βαρθολομαίο και τον
κ. Xριστόδουλο. Βέβαια ο κ. Βαρθολομαίος είχε φτάσει προ πολλού σε τέτοιου είδους πνευματική κατάπτωση, όταν στις 29-6-89, απευθυνόμενος στον Πάπα της Ρώμης στο Βατικανό, απεκάλεσε τους ιερούς κανόνες της Ορθοδοξίας, ως τα τείχη του αίσχους, τα οποία είναι υπαίτια για το χωρισμό των ορθοδόξων από τους καθολικούς! («Επίσκεψις», 15-7-89).
Τα αιρετικά σεμινάρια όμως του Οικουμενικού Πατριάρχη δεν σταματούν εδώ, καθώς τον Ιούλιο του 1995, έσπευσε να συμπροσευχηθεί και να συλλειτουργήσει με τον Πάπα της Ρώμης, στο ναό του Αγίου Πέτρου. Για άλλη μία φορά αποδεικνύει με τα έργα του, ότι οι ιεροί κανόνες της Ορθοδοξίας, δεν έχουν γι ’αυτόν καμία ισχύ. Έντονες ήταν οι αντιδράσεις από ορθόδοξους χριστιανούς και από τις επισήμως αντιτιθέμενες Εκκλησίες της Ελλάδος, της Ρωσίας και της Σερβίας.
Πατριάρχης ευλόγησε τον παπικό διάκονο και το Ευαγγέλιο, ενώ ο Πάπας με τη σειρά του ευλόγησε
τον ορθόδοξο διάκονο, λίγο πριν την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Κατά την διάρκεια της λειτουργίας έψελνε ορθόδοξη χορωδία του Πατριαρχείου, ενώ στο τέλος , έψαλλε ακόμη και ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης .
Η επίσκεψή του στις Η.Π.Α. το φθινόπωρο του 1997, πρόβαλλε με τον καλύτερο τρόπο τις οικουμενιστικές του δεσμεύσεις και τη διαθρησκευτική του προοπτική. Επισκέφθηκε το εθνικό συμβούλιο εκκλησιών του Χριστού στη Νέα Υόρκη και έφθασε στο σημείο να συμπροσευχηθεί με τις εκεί ιέρειες. Η γενική γραμματέας και ιέρεια Joan Campell δήλωσε, «η Ορθοδοξία έχει ζωτική σημασία για την οικουμενιστική κίνηση, όπως και η Ορθοδοξία έχει ανάγκη της παρουσίας της οικουμενιστικής κίνησης».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συμπροσεύχεται με αμερικανίδες ιέρειες σε προτεσταντικό ναό στη Νέα Υόρκη. Δεξιά αποδοκιμάζεται από μοναχούς, κατά την επίσκεψη του στα Ιεροσόλυμα.
Στις 3 Νοεμβρίου επισκεπτόμενος το Σικάγο, κλείνει με τον καλύτερο τρόπο την περιοδεία του στις Η.Π.Α.. Στο Σικάγο είχε συνέλθει το 1993 η δεύτερη βουλή των θρησκειών, προς εορτασμό της πρώτης βουλής, που είχε συνέλθει στην ίδια πόλη πριν από 100 έτη. Εκεί ο Δαλάϊ Λάμα δήλωσε: «ήδη υπάρχει πρόγραμμα ανταλλαγής βουδιστών μοναχών με χριστιανούς μοναχούς και μοναχές και αυτό είναι πολύ επιτυχές». Ούτε φοιτητές να ήταν οι μοναχοί.
Στις 28 Οκτωβρίου, τιμά την εθνική μας επέτειο συμπροσευχόμενος σε αγγλική γλώσσα με τον μονοφυσίτη αρχιερέα.
Μεταβαίνοντας στο Σικάγο, διακήρυξε την ορθότητα της παγκόσμιας βουλής των θρησκειών, προβαίνοντας σε ανάλογες δηλώσεις. «Η παγκόσμια βουλή των θρησκειών, κατανοήθηκε ευρέως ως ένα σταυροδρόμι στην οικουμενιστική διαθρησκειακή κίνηση. Δεσμευόμαστε να παρέχουμε την υποστήριξή μας στην επαρχία του Σικάγο, στην έντιμη αυτή εργασία». Πλήρης υποδούλωση στις αρχές του οικουμενισμού.
« Δυστυχώς οι δύο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές ».
Απίστευτο και όμως αληθινό! Τόλμησε να βεβηλώσει τη μνήμη των ηρώων πολεμιστών της επανάστασης του 1821 και να επιχειρήσει να μας διαφωτίσει για τη δήθεν ειρηνική συμβίωση των δύο λαών. Αυτοί που θυσιάστηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, θεωρούνται ξεβράκωτοι από τον οικουμενικό διώκτη των ορθοδόξων. Μόνον ένας τουρκόσπορος θα μπορούσε να δηλώσει κάτι τέτοιο. Πλήρης υποταγή στις βουλές της Άγκυρας. Οι λέξεις αυτοθυσία και αγάπη για την πατρίδα, είναι άγνωστες για αυτόν. Το μόνο που γνωρίζει, είναι να προσκυνά τους αντίχριστους αφέντες του, να προδίδει και να πουλάει τα ιδανικά και τα αξιώματα που δήθεν πρεσβεύει. Ένα πράγμα όμως δεν πρέπει να ξεχνά, αυτός και οι όμοιοί του. Ότι έχουνε γνώση οι φύλακες.
Η άνωθεν συγκλονιστική πατριαρχική δήλωση, έγινε μία μόλις εβδομάδα πριν την ενθρόνισή του σε οικουμενικό Πατριάρχη στις 2 Νοεμβρίου του 1991 και δημοσιεύτηκε από τις εφημερίδες «Ελεύθερη Ώρα» (30 Οκτωβρίου 1991) και «Αυριανή» (26 Δεκεμβρίου 1991).
Η κοινή συλλειτουργία με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στην Κων/πολη και στην Ι. Μ. Ξενοφώντος, και η κοινή περιοδεία τους τον Αύγουστο του 1999 - με θερμούς εναγκαλισμούς και αλληλοπροσφωνήσεις σεβασμού και εκτίμησης - απέδειξαν ότι συμπορεύονται στις αιρετικές αρχές του Οικουμενισμού. Ο ανυποψίαστος ελληνικός λαός - ευαίσθητος σε ζητήματα θρησκευτικής πίστεως - επιφύλαξε θερμή και εγκάρδια υποδοχή στους περιοδεύοντες.
Ο νυν Αρχιεπίσκοπος ξέρει πολύ καλά να αναπτερώνει το πατριωτικό αίσθημα των ελλήνων, να δημαγωγεί και να συναρπάσει τα πλήθη. Πριν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος είχε δηλώσει: «ταυτότητα ή οποιαδήποτε ηλεκτρονική κάρτα με το γραμμωτό κώδικα bar code, είναι σφράγισμα και δεν πρέπει να το δεχθούμε». Σήμερα σιωπά, αποφεύγοντας να πάρει θέση σε ένα ζήτημα που αφορά τη σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων. «Ας πράξει έκαστος όπως νομίζει». Ο προκαθήμενος της εκκλησίας απέφυγε να πάρει συγκεκριμένη θέση και να ταχθεί υπέρ ή κατά των ταυτοτήτων, στις οποίες θα αναγράφεται ο αριθμός 666, (Ημερησία, 20-10-1998).
Αριστερά, κατά την επίσκεψή του στην Ξάνθη, τον Οκτώβριο του 1998, συναντήθηκε με τον μουφτή της Ξάνθης - ο οποίος είναι ο θρησκευτικός ηγέτης των μουσουλμάνων της Θράκης. Αφού κατά παράβαση των ιερών κανόνων άκουσε τους ύμνους προς τον Αλλάχ, δεν δίστασε να δηλώσει: «Οι μουσουλμάνοι κατά το θρήσκευμα είναι αδερφοί μας» καθώς και «Χριστιανοί και μουσουλμάνοι δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα. Όλοι υμνούμε και δοξάζουμε τον ίδιο Θεό» (Καθημερινή, 11-10-98). Όχι
κ. Xριστόδουλε, δεν υμνούμε, ούτε δοξάζουμε τον ίδιο Θεό. Η αρχή του «όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε», είναι θεμελιώδης αρχή του οικουμενισμού, την οποία με λόγους και με έργα καλλιεργείτε.
Έργα τα οποία ξεκίνησαν πριν πολύ καιρό. Το καλοκαίρι του 1982 μετείχε σε εσπερινό των ουνιτών στη Ρώμη, όπου ανέγνωσε τον «προοιμιακόν» και συμπροσευχήθηκε με τους αιρετικούς, κατά παράβαση των ιερών κανόνων. Έχει χοροστατήσει σε αγγλικανικό εσπερινό στο Derby της Αγγλίας, ενώ το 1991 - ως αποκορύφωμα της οικουμενιστικής του δράσης - συμμετείχε στον οικουμενιστικό καρναβάλι της Καμπέρα.
Όλα τα παραπάνω δεν γράφονται με εμπάθεια, αλλά με αγωνία για την αφύπνιση και την ενημέρωση των ελλήνων, που οφείλουν να υψώσουν το ανάστημά τους, να αγωνιστούν υπέρ πίστεως και πατρίδος, και όχι να κάνουν υπακοή στις παρανομίες των δεσποτάδων και τα σχέδια του σιωνισμού.
Δεν αξιώθηκαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά την κοινή περιοδεία τους να καταθέσουν ένα στεφάνι στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, ως ελάχιστο φόρο τιμής στους άγνωστους ήρωες που θυσιάστηκαν. Αξιώθηκαν όμως να καταθέσουν στεφάνια υπέρ των εβραίων.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος καταθέτει στεφάνι και προσεύχεται γονατιστός στο Άουσβιτς υπέρ των εβραίων. Δεξιά, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με τον αρχιραβίνο Ιακώβ Αράρ κατά την τέλεση εβραϊκού μνημόσυνου στη Νίκαια της Γαλλίας, τον Απρίλιο του 1999. Απέδωσε φόρο τιμής και ένωσε την προσευχή του με τον αντίχριστο ραβίνο, υπέρ των εβραίων του ολοκαυτώματος, οι οποίοι από 600.000, έχουν ως διά μαγείας ανέλθει σε 6.000.000, προς συμπόνοια της κοινής γνώμης. Για τα εκατομμύρια Ρώσων, Σέρβων και Ελλήνων ορθοδόξων που αντιστάθηκαν στο ναζισμό, ούτε λόγος να γίνεται. Κάτω αριστερά συμπροσεύχεται με φράγκους του Πάπα, σε προαύλιο φράγκικου ναού στο Βόλο, υπέρ αναπαύσεως του παπικού ιερέως Δαλέζιου, μπροστά στην αποκαλυφθείσα προτομή του. Στο τέλος της τελετής έγιναν διαμαρτυρίες από κάποιους ορθοδόξους προς το πρόσωπο του μητροπολίτη. Όταν ο τελευταίος ρωτήθηκε, εάν απαγορεύονται οι συμπροσευχές με τους αιρετικούς, απάντησε όχι. Φαίνεται ότι έχει προμηθευτεί κάποιο καινούριο πηδάλιο από τον Πάπα και τους φράγκους.
Ο διεθνής σιωνισμός έχει εγκαταστήσει μασονικές στοές και λέσχες σε όλα τα κράτη, μέσω των οποίων εκλέγουν αρχηγούς κρατών, πολιτικών κομμάτων, Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους και Μητροπολίτες. Είναι τυχαία η συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου με τον αμερικανό πρεσβευτή Νίκολας Μπερνς, λίγα 24ωρα πριν από την εκλογή του;
Ο κ. Χριστόδουλος έθεσε ζήτημα στράτευσης των κληρικών και των μοναχών του πάτριου εορτολογίου. Κατόπιν τούτου, ο Αρχιεπίσκοπος του πάτριου εορτολογίου κ. Χρυσόστομος ζήτησε ακρόαση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και ο γέροντάς του Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος, πιστεύουν ότι τα μυστήρια των κληρικών του ελληνικού ημερολογίου είναι άκυρα, ενώ των παπικών έγκυρα. Σε ερώτηση εάν οι καθολικοί έχουν ιερωσύνη, ο κ. Καλλίνικος απάντησε, «βεβαίως έχουν διότι εκεί δεν έχει διακοπεί η διαδοχή» (Ελεύθερη Ώρα, 20-12-98).
Αγιότατο προσφωνεί τον Πάπα της Ρώμης ο προκάτοχος του Βαρθολομαίου Δημήτριος. Στην συγχαρητήρια επιστολή κατά την ενθρόνιση του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Α΄ τον Αύγουστο του 1978 αναφέρει, « Τω Αγιωτάτω και Μακαριωτάτω Πάπα της Πρεσβυτέρας Ρώμης Πάπα Ιωάννη Παύλω τω Α΄ ….. Αδελφέ Άγιε, ανέρχεστε εις τον μεγίστης χριστιανικής ευθύνης ιερόν θρόνον της Ρώμης, εις στιγμήν κατά την οποία εν τω χριστιανικώ κόσμω, πνέει το ευλογημένο πνεύμα της χριστιανικής ενότητας». Ενότητα, ονομάζει ο πρώην Οικουμενικός Πατριάρχης την προδοσία και αγιοσύνη, την αποστασία.
Οι τέσσερις τέκτονες Πατριάρχες είναι : 1) Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος ο Α΄ (1856 - 1923). 2)Οικουμενικός Πατριάρχης Βασίλειος ο Γ΄(1844-1929). 3) Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος ο Δ΄ (1871-1935). 4) Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ο Α΄ (1886-1972).
«Η μεγάλη στοά της Ελλάδος τίμησε τον πρώτο μέγα διδάσκαλο και τους τέσσερις πατριάρχες, μέλη του τεκτονικού τάγματος, διά της αναρτήσεως φωτογραφιών των σε όλες τις στοές της Ελλάδος και της Κύπρου. Όλοι οι φοιτούντες στις στοές, θα αντικρύζουν τις μορφές των αειμνήστων εξόχων ανδρών, οι οποίοι λαμπρύνουν το χρυσό μητρώο του τεκτονισμού εν Ελλάδι». (Μασονικό περιοδικό «Πυθαγόρας»).
Στην αγγλικανική εκκλησία, τα κρούσματα διαφθοράς και σεξουαλικά μεταλλαγμένων ιερέων, αυξάνονται δραματικά. Στη σύναξη των αγγλικανών επισκόπων υποστηρίχθηκε ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων, (Αθηναϊκή, 5-9-98). Ο αγγλικανός αρχιεπίσκοπος Γ. Χάμμερ έδωσε άδεια για τη νομιμοποίηση της συμβίωσης μεταξύ ομοφυλόφιλων ιερέων, ενώ οι δηλώσεις του σχετικά με την ανάσταση του Ιησού είναι πρωτοφανείς: «Δεν πιστεύω στην ανάσταση του Ιησού», (Ελεύθερη Ώρα, 5-8-98). Στον ίδιο τόνο και ο επίσκοπος του Εδιμβούργου Χόλογουέϊ, «Θεός; Σίγουρα κάτι υπάρχει, αλλά τι ακριβώς δεν ξέρω…..Διδάσκω την ανάσταση ως σύμβολο, αλλά ως πραγματικό γεγονός όχι. Στο συγκεκριμένο θέμα είμαι αγνωστικιστής», (Ελευθεροτυπία, 28-8-99).
ί.
Τα σημεία των καιρών ολοένα και πληθαίνουν γύρω μας. Το ζήτημα της ιερωσύνης των γυναικών είναι πλέον αποδεκτό και από την αγγλικανική και από την προτεσταντική εκκλησία των Η.Π.Α. Στην παπική παρασυναγωγή του Βατικανού, τα κρούσματα ομοφυλοφιλίας έχουν προ πολλού σταματήσει να αποτελούν είδηση, ενώ αμερικανοί προτεστάντες αρνούνται την αγιότητα και το αειπάρθενο της Παναγίας. Με όλους αυτούς τους θεομάχους, συγκοινωνεί και συνεδριάζει το υψηλά ιστάμενο ιερατείο της Ορθοδοξίας. Το ιερατείο σταύρωσε τον Ιησού, το ιερατείο τον προδίδει και πάλι.
Οι δυνάμεις του σκότους χρειάζονται υποστηρικτές του οικουμενισμού στις θέσεις κλειδιά του ορθόδοξου ιερατείου (Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες κ.λ.π.). Οι κατέχοντες τις θέσεις αυτές, μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο, υποστηρίζοντας την έκδοση των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και κατευθύνοντας τον ελληνικό λαό - και τη μεγάλη ελληνική ομογένεια - στην αποδοχή τους ή μη. Τα προπύργια της Ορθοδοξίας καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Η Ρωσία βρίσκεται σε πρωτόγνωρα επίπεδα οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, την ώρα που ο Πατριάρχης Αλέξιος και ο πρόεδρος Γιέλτσιν υποτάσσονται στις επιταγές του Οικουμενισμού και του σιωνισμού, αντίστοιχα. Η Γιουγκοσλαβία έχει πλέον ισοπεδωθεί, ενώ το Άγιο Όρος, πλην της Ι. Μονής Εσφιγμένου και μερικών ζηλωτών μοναχών, έχει πλέον υποταχθεί στον Οικουμενικό Πατριάρχη, μνημονεύοντας το όνομά του. Η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίστηκε με κρουζ και τόμαχωκ, το Άγιο Όρος βομβαρδίζεται με δισεκατομμύρια από τα ευρωπαϊκά ταμεία, τα οποία με κάποιο τρόπο πρέπει να
«ξεπληρωθούν». Μόνο οι Ι. Μονές Εσφιγμένου και Κωνσταμονίτου δεν έχουν πάρει ούτε δραχμή, ενώ οι Ι. Μονές Φιλοθέου και Καρακάλου αρνήθηκαν την απ’ ευθείας χρηματοδότηση από τους αιρετικούς.
Αυτό είναι το κατάντημα των διαθρησκευτικών συνεδρίων και συμποσίων. Προσκύνημα αντιχρίστου είναι ο τίτλος του «Ορθόδοξου Τύπου», (1-4-1975). Αριστερά διακρίνεται ο μητροπολίτης Κιτίου Χρυσόστομος να ασπάζεται τη χείρα του Πάπα της Ρώμης. Στη μέση ο αρχιεπίσκοπος Κάντερμπουρυ δρ. Ράμσεϋ, ο οποίος παντρεύει ακόμη και ομοφυλόφιλους. Δεξιά κληρικός του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ασπάζεται τη χείρα του δρ. Ράμσεϋ. Ίσως κάποτε ασπαστεί και τη χήρα του δρ. Ράμσεϋ. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Το Oικουμενικό Πατριαρχείο, η Aρχιεπισκοπή Αθηνών και η πλειοψηφία των μητροπολιτών εντός και εκτός Ελλάδος, συμπλέουν με τα αιρετικά φρονήματα του Οικουμενισμού και της μασονίας, ενώ πολλοί κληρικοί συμπεριφέρονται πλέον ως δημόσιοι υπάλληλοι. Τα κρούσματα διαφθοράς ολοένα και πληθαίνουν. Όποιος κληρικός εναντιωθεί στο σύστημα ή τολμήσει να καταγγείλει τη διαφθορά, χάνει τη θέση του και το μισθό του. Οι Έλληνες είναι υποχρεωμένοι να διακρίνουν και να διαχωρίσουν τους λόγους και τα έργα των κληρικών από τα έργα και τους λόγους του Ιησού, καθώς αυτά ολοένα και περισσότερο δεν συμβαδίζουν. («Οι κληρικοί θα γίνουν οι ασεβέστεροι όλων», Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).
πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος - ή καλύτερα CIAκωβος - είναι ο μοναδικός ιερωμένος παγκοσμίως, που έχει δηλώσει επισήμως ότι είναι πράκτορας της CIA, («Αθηναϊκή» 12-11-1975). Η έχθρα του κατά της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού είναι πρωτοφανής. Οι δηλώσεις του, «έχουμε ανάγκη μιας νέας θρησκείας χωρίς τας ελληνικάς ιδέας» («New York Times», 25-9-1967), «δεν χρειαζόμαστε την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία για να γίνουμε καλοί χριστιανοί» («Φωνή Αποδήμων», Οκτώβριος 1975) και «υπάρχει αμφιβολία για το κύρος του κατά Μάρκον Ευαγγελίου, διότι υπάρχει αμφιβολία για το χαρακτήρα του Ευαγγελιστή Μάρκου» («Ορθόδοξος Παρατηρητής», 27-6-1973), ανάγκασαν τη θεολογική σχολή Αθηνών να τον αποκηρύξει. Το 1959, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, του απαγόρευσε να λειτουργεί σε ελληνικές εκκλησίες. Η απόφαση όμως ίσχυσε μέχρι το πραξικόπημα της χούντας.
Ο Ιάκωβος με αμερικανικό καπελάκι. Το ιερατικό καλυμαύχι δεν είναι άξιος να το φέρει. Δεξιά, χέρι χέρι με τον Πάπα της Ρώμης κατά τη διάρκεια συμπροσευχής το Νοέμβριο του 1992.
Έφθασε ακόμη και στο έσχατο σημείο να απαγορεύσει να ψάλλεται ο εθνικός ύμνος και να υψώνεται η γαλανόλευκη στις γιορτές της ομογένειας, («Αθηναϊκή», 4-7-1975), ενώ κατήργησε ακόμη και την ελληνική γλώσσα από τις θείες λειτουργίες των ορθοδόξων εκκλησιών της Αμερικής, επιβάλλοντας την αγγλική («Ελευθεροτυπία», 12-11-1975). Αυτός ο αρχιμασόνος και ύψιστος προδότης της ορθοδοξίας, επιλέχθηκε από τον κ. Βαρθολομαίο - του οποίου ήταν ο δεύτερος συνυποψήφιος για το Οικουμενικό Πατριαρχείο - να τελέσει τη χειροτονία και ενθρόνιση του νυν Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου, τον Σεπτέμβριο του 1999.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός πρωτοστατεί σε πανθρησκειακή συμπροσευχή με ραβίνους, μουσουλμάνους, ινδουϊστές, παπικούς κ.λ.π., το Μάϊο του 1988, στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας.
Σε γραπτό εγκύκλιο κήρυγμα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της αυστραλιανής Αρχιεπισκοπής, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός (ο οποίος πρωτοστάτησε στη σατανολατρεία της Καμπέρα), διακήρυξε τις πρωτοφανείς απόψεις, ότι πλανάται όποιος νομίζει ότι η ανθρώπινη φύση του Ιησού είναι τέλεια και αναμάρτητη, (Φωνή της Ορθοδοξίας, Δεκέμβριος 1998) . Ο κ. Στυλιανός θεωρεί ότι ο Χριστός ήρθε αμαρτωλός και ατελής. Όπως επίσης θεωρεί ότι είναι υπεροψία και υπερηφάνεια, να λέμε εμείς οι ορθόδοξοι ότι κατέχουμε την αλήθεια. Θα έπρεπε να λέμε από ταπεινοφροσύνη ότι κατέχουμε το ψεύδος. Ως πρόεδρος της επιτροπής ορθοδόξων στο διάλογο με τους παπικούς, δήλωσε ότι ορθόδοξοι και καθολικοί αποτελούν μία εκκλησία και ότι τα μυστήρια των παπικών είναι έγκυρα και τέλεια. Σε ομιλία του στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, το Μάρτιο του 1992, υποστήριξε ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο, κατατάσσοντας και επίσημα τον εαυτό του στην κατηγορία των ζώων. Ο μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, μήνυσε τον πιθηκάνθρωπο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για τις αιρετικές του απόψεις και κυρίως διότι παρουσιάζει το Χριστό ως αμαρτωλό.
Ο κ. Βαρθολομαίος συνεγχάρει τον μητροπολίτη για τις επισημάνσεις του, αλλά άφησε τον ομοϊδεάτη του
κ. Στυλιανό στη θέση του, να συνεχίζει τις βλαστήμιες και να προωθεί τα συμφέροντα του οικουμενισμού.
Η παγκοσμιοποίηση της νέας πανθρησκείας είναι ο άμεσος στόχος των δυνάμεων του σκότους. Η παγκοσμιοποίηση όμως ως κοινωνικό φαινόμενο, δεν περιορίζεται μόνο σε θρησκευτικό επίπεδο, αλλά επεκτείνεται σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας είναι πλέον δεδομένη, ενώ ο πρόσφατος πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας απέδειξε, ότι σε πολιτικό επίπεδο αμερικανοί και ευρωπαίοι υποτάσσονται στο ίδιο αφεντικό. Η Ορθοδοξία ήταν η κύρια αιτία για τον πιο άνανδρο πόλεμο του 20ου αιώνα και την ψυχοσωματική εξόντωση του σερβικού λαού.
Αριστερά ο Μ. Κλίντον αποδίδει φόρο τιμής στην κηδεία του ισραηλινού πρωθυπουργού
Γ. Ράμπιν, φορώντας την εβραϊκή κύπα στο κεφάλι. Δεξιά, το πολιτικό σκιάχτρο της Ρωσίας
Μ. Γιέλτσιν, με τον εντολοδόχο Πάπα.
Αριστερά πατέρας και υιός Παπανδρέου σε μασονικό χαιρετισμό με τους Σ. Νίαρχο, Σ. Κωστόπουλο και Χ. Τρούμαν. Ο τελευταίος ήταν πρόεδρος των Η.Π.Α. και ιδρυτικό μέλος της μασονικής λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Δεξιά, ο Κ. Μητσοτάκης φέρει την εβραϊκή κύπα. Λέτε να έχει ξεχάσει το όνομα Μακεδονία από τον προσδιορισμό των Σκοπίων;
Εκδήλωση για την επέτειο 50 ετών από την ίδρυση του κράτους των εβραίων. Σύσσωμος η πολιτική ηγεσία της χώρας (Μητσοτάκης, Πάγκαλος, Κακλαμάνης, Καραμανλής, Βενιζέλος κ.λ.π.) και εκπρόσωπος της νεοημερολογίτικης εκκλησίας της Ελλάδος, τίμησαν τον εβραϊκό σιωνισμό. Αντιλαμβάνεστε ποιο είναι το αφεντικό όλων αυτών. Αυτοί απλά αποτελούν τα πιόνια στη σκακιέρα. Το θέμα είναι, ποιοι βρίσκονται πίσω από τη σκακιέρα, αλλά ποτέ δε φαίνονται. Κάτω, μασονικός χαιρετισμός των κορυφαίων στελεχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από αριστερά διακρίνεται ο υπουργός εξωτερικών της Ισπανίας, ο υπουργός εξωτερικών της Δανίας, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Τζων Μέϊτζορ, ο πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης Τσοκ Τογκ και ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Βιμ Κοκ.
«Ο Ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει και να μας παρενοχλεί», («Οικονομικός Ταχυδρόμος», 14-8-97 και «Καθημερινή» 24-8-97). Οι μισελληνικές αυτές δηλώσεις ανήκουν στον Χένρυ Κίσσιγκερ - πρώην υπουργού εξωτερικών των Η.Π.Α., θανάσιμου εχθρού της Ελλάδος και χειριστή του κυπριακού ζητήματος κατά την εισβολή του Αττίλα - και έγιναν σε δημόσια ομιλία του στην Ουάσινγκτον. Αντιπροσωπεύουν με τον καλύτερο τρόπο τα κίνητρα και τις επιδιώξεις του διεθνούς σιωνισμού και της νέας τάξης πραγμάτων, ως προς την Ελλάδα.
Ξεχνούν όμως κάτι. Ότι η Ελλάδα είναι πνεύμα, είναι φως, είναι πολιτισμός, είναι η αλήθεια. Και αυτά ποτέ δεν πεθαίνουν. Αλλά στο τέλος πάντα νικούν. Την Αλήθεια την είδαμε. Σταυρώθηκε. Και είναι Αλήθεια, διότι αναστήθηκε. Μόνο αυτήν την Αλήθεια, εμείς οι Έλληνες υπηρετούμε και δοξάζουμε. Και αυτήν την Αλήθεια αναμένουμε για δεύτερη φορά, «εν νεφέλη, μετά δυνάμεως και δόξης πολλής». Και τότε, ούτε ψύλλος στον κόρφο, σε όσους διώκουν το Ελληνικό Πνεύμα.
«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» είπε ο Ιησούς, όταν αντίκρυσε τους Έλληνες που ζήτησαν να τον συναντήσουν, (Ιωάννης, ιβ΄,23). Ελήλυθεν η ώρα να αποδείξουμε ποιον δεχόμαστε ως Κύριο και Θεό μας, μέσα από τη δοκιμασία - 666 - που θα υποστεί όλη η ανθρωπότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.