αληθινή ιστορία συνέβει στο Αγιο Ορος

Τελευταίως ήρθεν στο Άγιο Όρος ένα παιδάκι 16-17-ετών. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τριών χρόνων οι γωνείς του το έδωσαν σε κάτι μάγους εις την Κίνα και το έβαλαν σε Κινέζικο μοναστήρι όπου πιστεύουν εις τον Βούδα. Μέχρι 11-χρόνων το παιδί έγινε τέλειος μάγος. Διηγείται ο ίδιος ότι μπορούσε να καλέσει όποιον δαίμονα ήθελε. Έχει λέγει άλλον δαίμονα για την πορνεία, άλλον του θυμού, της κατακρίσεως κ.λ.π.ήξερε

να τους προστάζει ότι ήθελε. Πολλές φορές περπατούσε στον αέρα όταν ήθελε και γενικά είχε τους δαίμονες εις την υπηρεσία του, πολλούς των οποίων γνώριζε τα ονόματα, μεγαλύτερος των οποίων είναι ο Εωσφόρος και ακολουθούν άλλοι οχτώ αρχηγοί. Εις το μοναστήρι ασκήθηκε επίσης εις την τέχνη της πάλης και έχει τόση τέχνη ώστε να χτυπήσει πέτρα και να την σπάσει με το χέρι του, πράγμα που είδαμε να πράττει και εδώ. Γνωρίζει σε τέλειον βαθμό την πάλη καράτε και φοράει ζώνη μαύρη (των τελείων παλαιστών). Το όνομα του είναι Γιώργος. Εις ηλικία 11-ετών έγινε τέλειος μάγος, εννοώ μάγος όπου δεν υπάρχει όμοιος του εις την Ευρώπη. Χαρακτηριστικόν και θλιβερόν είναι το εξής περιστατικόν. Επισκεύθει το Θιβέτ κάποιος καρδινάλιος, εις δε το πρόγραμμα υποδοχής ο αρχηγός εκκάλεσε τους ηγουμένους των μοναστηρίων μαζί με τους εκλεκτότερους μαθητάς, ένας εκ των οποίων ήτο ο πιτσιρίκος Γιώργος (ηλικία 8-9-ετών επελέγη μεταξύ των αρίστων μαθητών έκαστος ηγούμενος επέλεγε ένα ¨η δύο ). Εις την υποδοχή εκκάλεσε ο αρχηγός των Μονών τον Εωσφόρο ο οποίος παρουσιάστηκε με μορφή μαύρου γίγαντα. Έν πρώτοις έπεσαν όλοι και τον προσκύνησαν. Ακολούθως προσφώνησε ο Εωσφόρος τον Καρδινάλιον στον οποίο υποσχέθηκε δόξες και τιμές.

Ως τέλειος μάγος έλαβε ο μικρός βαθμό-11,1/2 Ο 12ος βαθμός είναι ο μείζων πλην εστερείτω ηλικίαν- 20-ετών θα εσφραγίσετο ως ιερεύς 12ου βαθμού. Αφού τελείωσε τας σπουδάς του ο νέος σκέφθηκε να μάθη και γράμματα και ξένες γλώσσες. Το θαυμαστό, αφού εγύρησε ανά τη υφήλιο, εμάνθανε εντός ολίγου την γλώσσαν εκάστης χώρας. Εις την Αμερική επεσκέφθη τους σατινιστάς και παρέστη εις ανθρωποθυσία. Όσα δε φρικτά επιτελούνται εκεί, αδύνατον να περιγραφούν. Κάποτε ένας συνάδελφος του, του είπε. Συνάδελφε άστα. Είδα εγώ μάγο που ούτε νήπια δεν λογιζόμαστε κοντά του…Πήγα στους χριστιανούς είδα τον ιερέα να παίρνει βρέφος να το σφάζει, να το τρώει και να δίνει και στους άλλους. Πράγματι οι δύο νέοι διαπίστωσαν ότι στους χριστιανούς υπάρχει ένα φοβερό μυστήριο. Είδαν ιδίοις όμασι την αναίμακτον θυσία του Χριστού μας),, την Θείαν Κοινωνίαν. Περίεργο πως ο εγκαταλειφθείς εκ των γονέων του, νεαρός Γιώργος ανακάλυψε πως οι γωνείς του ζούσαν στη Σουηδία ασχολούμενοι με επιχειρήσεις. Κατά θείαν οικονομίαν συνάντησε εκεί κάποιον Ορθόδοξον ευλαβή ιερέα τον οποίον και επισκέφθηκε, και εις τον οποίον άρχισε να κάνη επίδειξη Μαγικής τέχνης, δηλαδή υψώθηκε και πετούσε στον αέρα, εκκάλεσε το ποτήρι να ‘έλθει μόνο του στα χείλη του να το πιει, άρχισε και μετακινούσε τραπεζάκια και άλλα πολλά. Ο ιερέας έβλεπε όλα αυτά με απάθεια. Του λέγει ο μικρός. Πως εσύ δεν θαυμάζεις όπως και οι άλλοι; ¨η μήπως μπορείς και εσύ να κάνεις αυτά που κάνω εγώ; Λέγει ο ιερεύς <εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα, μπορώ όμως να σε κάνω να μη μπορείς να ξανακάνεις τέτοια> και αμέσως, φοράει στο λαιμό του Γιώργου ένα ξύλινο Σταυρό…<Ορίστε του λέει, αν μπορείς ξανά πέταξε πάλι στον αέρα> Δοκιμάζει μια, δυό, τίποτα. Καλεί τον Εωσφόρο εις βοήθειαν. Η απάντησης: Δεν μπορώ αν δεν πετάξεις εκείνο το ξύλο >>. Γέλασε ο ιερεύς. Ο μικρός τάχασε, συνάμα όμως σοφίστηκε και ρωτά τι είναι αυτό το ξύλο και τοιουτρόπος κατάλαβε ότι οι δαίμονες δεν είναι τίποτε μπροστά στον Χριστόν και τον Σταυρό. Αφού κατηχήθηκε αρκετά περί της Ορθοδόξου πίστεως, ήκουσε μεταξύ των άλλων θαυμασίων της Πίστεως μας και περί του Αγίου Φωτός το οποίον αναβλύζει εκ του Τάφου του Κυρίου, διό και απεφάσισε το ερχόμενο Πάσχα να μεταβεί εις Ιεροσόλυμα. Το Άγιον Φώς ανάβει στην Ανάσταση κάθε χρόνο, μόνο του διά θεϊκής δυνάμεως εκείνη την ώρα το πιάνεις και δεν καίγεσαι). Εκεί στην Σουηδία άκουσε για ένα περίφημο φακίρη, ο οποίος μάζευε πλίθος κόσμου διά να τον θαυμάσουν. Μεταβαίνει ο μικρός νεοφώτιστος ήδη) με ένα ξύλινο Σταυρόν ως όπλον προς παρακολούθηση δήθεν των θαυμάτων του φακίρη και διαπίστωσε ότι με την δύναμη του Σταυρού, πάσα τέχνη του φακίρη έμεινεν ανενέργητος και έτσι ο φακίρης εκτέθηκε, ενώπιον του ακροατηρίου, το οποίον διελύθει με διαμαρτυρίες, κ,λ,π, Μόνος δε έμεινε ο μικρός Γιώργος τον οποίον υποπτεύθει ως υπαίτιον. Αυτός δε εξήγαγε τον Τίμιον Σταυρόν και του απεκάλυψε ότι αυτό το μικρό ξύλο του χάλασε όλα τα σχέδια. Πλήν όμως προσθέτει ο μικρός ότι ο φακίρης αυτός νήπιον ελογίζετο κοντά του και λέει επί λέξει. Επικαλείτο κάτι διαβολάκια τόσο δα μικρά
(ίσα με το δάκτυλο) στα οποία εγώ ούτε να μιλήσω δεν καταδεχόμην, κι’ αν ποτέ καλούσα, τους απαγόρευα να εμφανιστούν>>
με τον ερχομό του Πάσχα έφθασε ο Γιώργος εις τα Ιεροσόλυμα. Πράγματι διαπίστωσε το αληθές περί του Αγίου Φωτός, πλην όμως του μπήκε το αληθές περί του Αγίου Φωτός, πλην όμως του μπήκε η υπόνοια μήπως υπογείως υπάρχουν μηχανήματα και ανάβουν το Φως. Καλεί λοιπόν τον Εωσφόρο: ο Εωσφόρος γεμάτος χαράν εμφανίζεται εμπρός εις την ανέλπιστον πρόσκληση και διατίθεται να εξυπερετήση τον φίλον του με προθυμία. Του λέγει ο Γιώργος: <δάνεισε μου την δύναμιν σου να κοιτάξω μέσα στον Τάφον>>. Αμέσως ανοίγει ο Τάφος και βλέπει μέχρις ορισμένου σημείου εις απόστασιν αρκετήν πίσω από τον Τάφον. Από εκεί και πέρα σκότος. Του ξανά λέγει: δεν βλέπω τον Τάφον, βοήθησε με να δω>>. Απάντησης: δεν μπορώ να πλησιάσω, καίγομαι. Εν συνεχεία φώνάζει δεύτερον δαιμόνιον και αυτό έδωσε την ίδια απάντηση. Αυθόρμητα ο μικρός δόξασε τον Θεόν και έβαλε τον Σταυρόν του, ο δε διάβολος του έδωσε μια δυνατή σπρωξιά, και μετά, από τη δύναμη του Σταυρού έφυγε με κραυγάς <καίγομαι, καίγομαι>> Όταν ο αδελφός μας Γιώργος επίστεψε εις την Σουηδία λέγει εις τον ευεργέτη του ιερέα <Τώρα βρίσε όσο θέλεις και τον Βούδα και την θρησκεία του. Σ’ ευχαριστώ που διαπίστωσα ότι μόνον η θρησκεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι αληθινή..
ο διψασμένος νέος ακολούθως επισκέπτεται το Άγιο Όρος. Κατά θείαν οικονομίαν πέρασε και από εδώ όπου εξμολογύθηκε όλα όσα του συνέβησαν. Ο Γέροντας τον δίδαξε νοερά, Προσευχή, (το Κύριε Ιησού, ελέησον με, τον αμαρτωλόν) πλην όμως ο διάβολος είχε λυσσάξει. Δύο τρεις ευχάς όταν έλεγε ζαλιζόταν και σταματούσε,. Αφού όλοι τον βοήθησαν με τας προσευχάς των, μπορούσε κοντά στον Γέροντα να προσευχηθεί λίγο. <Αλλά ο δι’αβολος επειδή είχε εξουσία επάνω του, τον εβασάνιζεν πολύ. Συνέχεια εκινούντο τα χέρια του σπασμωδικά, έκαμνε μορφασμούς, κινήσεις κ.λ.π. Στο δωμάτιο συνεχώς εμφανιζόταν ο διάβολος και τον απειλούσε αν δεν πετάξει τα κομποσχοίνια και σταματήσει την ευχήν θα τον σπάσει στο ξύλο. Παρ’ όλα αυτά ο μικρός νέος την ζώνη του καράτε την εφορούσε και έλεγεν: αυτήν δεν την βγάζω έστω και αν μου κόψουν το κεφάλι. Επίσης έσπαζε τούβλα, έκαμνε επιδείξεις δυνάμεως κ.λ.π. Τελικά η πίεσης του εχθρού ήταν τόσο μεγάλη, ώστε έφυγε για να γλυτώσει (δήθεν) πλην όμως αυτό περίμενε και ο διάβολος αφού τον βρήκε άοπλον, τον βάζει στον δρόμο κάτω και τον έσπασεν στο ξύλο. Συνάμα δε τον καλούσε να πάει γρήγορα πίσω στην Κίνα. Ο μικρός θυμήθηκε την τέχνη του καράτε να αμυνθεί, πλην ο διάβολος διαπερνούσε τα χέρια του και τον κτυπούσε μέχρι που φώναξε Χριστέ, βοήθα με>. Έρχεται τραυματισμένος πίσω και διηγείται το πάθημα , συνάμα δε με περακλητικήν δέησιν ρωτάει τον Γέροντα πως θα γλιτώσει το ξύλο από τον διάβολο, . Του λέγω εγώ <με το καράτε> Δεν κάνει τίποτε. Τότε επείσθη εις την συμβουλήν του Γέροντα και επέταξε την ζώνη.
Ο Γέροντας κατόπιν μελέτης απεφάσισε ότι εφ’ όσον εξομολογήθει και κατ’ άγνοιαν αλλαξοπίστησε, δεν εκωλύετο να κοινωνήσει, διότι έτσι μόνον θα έσπασεν η δύναμης του σατανά, πλην όμως επροβάλετο το ερώτημα, είναι βαπτισμένος, ¨η όχι. Γράψαμε στην Αθήνα να μάθουμε. Έν τω μεταξύ ο πόλεμος ήταν αφόρητος. Και τις 24-ώρες του ημερονυκτίου δεν τον άφηνε ο διάβολος να κλείσει μάτι. Μόλις άρχιζε η Θεία Λειτουργία του έφερνε ο διάβολος ένα λήθαργο, εξάπλωνε και κοιμόταν. Τον τραβούσαμε από τα πόδια να έλθει έστω και λίγη ώρα, και μεθυσμένος του ύπνου απαντούσε <όχι>. Τελικά αφού ο διάβολος τον απειλούσε συνεχώς να αφήσει τα κομποσκοίνια και την προσευχή, δεν άντεξε ο μικρός και τα πέταξε (τρία κομβοσχοόνια): ένα στο λαιμό, και τα δύο στα χέρια) . Του έκανε παρατήρηση ο Γέροντας, πλην όμως δεν άντεχε πλέον και έτσι πάλιν έφυγε. Συμβουλή όλων μας: πρόσεχε ποτέ στην Κίνα>>. Κατά θείαν οικονομία συνηντήθει με Συμωνοπετρίτες μοναχούς. Τον έπεισαν και τους ακολούθη. Κατά θείαν νεύσιν, επειδή έχουν και τα μέσα, τηλεφωνούν αμέσως στην Αθήνα και μαθαίνουν ότι ο μικρός εβαπτίσθει το 1961-¨η το 62-εις Αγίαν Τριάδα αμπελοκήπων. Τότε αμέσως τον εκοινώνησαν και, Ώ του θαυμασίων του Χριστού αμέσως έσκασε ο διάβολος, ειρήνευσε ο αδελφός Γιώργος, αρκετά και συνάμα απεφάσισε να παραμείνει ως δόκιμος Μοναχός.
Επειδή όμως έχει μεγάλη εξουσία πάνω του ο εχθρός, χρειάζεται βοήθεια και εξορκισμούς. Δι’ αυτό ο Άγιος Καθηγούμενος ώρισε ευλαβή ιερομόναχον να τον έχει υπό την στενή του επίβλεεψιν. Από βάθους καρδιάς ας ευχαριστήσουμε τον Κύριον διά την ευσπλαχνία που έδειξε εις τον αδελφό μας Γιώργο όπου τον άρπαξε από τα δόντια του εχθρού και όλοι ας ευχόμεθα να καταπατήσει τελείως τον διάβολον, και ελπίζουμε ότι όταν στερεωθεί εις την αρετή έχει να ανακαλύψει πράγματα ανήκουστα μέχρι σήμερον. Γνωρίζει θρησκειολογία όσον ουδείς και όχι εξωτερικώς αλλά εσωτερικώς βιωματικός τον Βουδισμό, Κομφουκιανισμό, Ινδουισμό, μασονισμό, δαιμονολατρία κ.λ.π. και συμπεραίνει ότι όλαι αυταί αι θρησκείαι έχουν κοινή σχέσιν. Εμπράκτως απορρίπτει και πάσαν χριστιανική αίρεσιν και πιστεύει εις μόνον την Ορθόδοξον Εκκλησία. Ομιλεί με τόσην σοβαρότητα ώστε νομίζεις ότι αντιμετωπίζει άνδρα-40-ετών. Έγραψα ολίγα από τα πολλά όπου είδα και ήκουσα, παρακινούμενος από αδελφική αγάπη, την οποία στέλλω ως δώρο εις τους εν Κύπρω αδελφούς. Σας ασπάζομαι όλους με αγάπη, ο αμαρτωλός και ελάχιστος αδελφός σας Ιωσήφ Μοναχός. Το κείμενο που διαβάσατε εστάλη από το Μοναχό Ιωσήφ στους εν Χριστώ αδελφούς στην Κύπρο το έτος-1979-
Ιωσήφ Μοναχός ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ…

ΠΗΓΗ: dailygreece.com