Χωρίς εθνική στρατηγική

Κατά τη συζήτηση για την ελληνική εξωτε­ρική πολιτική που προκάλεσε την περα­σμένη Δευτέρα, δεκαπέντε χρόνια ύστερα από τα  Ίμια, η ερώτηση της Ν.Δ. στη Βουλή, έγινε για μια ακόμη φορά σαφές ότι η χώρα παραμέ­νει χωρίς στρατηγική. Για την ακρίβεια από τη μία πλευρά διατυπώθηκε σαφέστατα η τακτική του κατευνασμού της Τουρκίας, που ακολουθούν με ευλαβική συνέπεια ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρ­νησή του. Από την άλλη σύσσωμη η αντιπολίτευση

- με διαφορετική προφανώς αφετηρία και λογική

- εμφανίζεται να αμφισβητεί την αποτελεσματι­κότητα της κατευναστικής πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που μένει ως αποτέ­λεσμα της συζήτησης είναι η αδυναμία των πολι­τικών δυνάμεων της χώρας να αρθρώσουν, οργα­νώσουν και ακολουθήσουν μια στρατηγική για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας.

Η απουσία εθνικής στρατηγικής έχει αφήσει ανέλεγκτο το πεδίο δράσης της κυβέρνησης. Πο­λύ περισσότερο έχει μετατρέψει τις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας σε «ζητήματα» τα οποία μπορούν να αντιμετωπιστούν συγκυριακά, ανάλο­γα με το ποιο κόμμα θα βρεθεί στην εξουσία.

Στην προκειμένη περίπτωση η ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου σηματοδότησε την προώθηση μιας ακραίας πολι­τικής κατευνασμού της ισχυρής Τουρκίας, η οποία εκφράζεται από τη διαδικασία της ελληνοτουρκι­κής προσέγγισης, υπό τους όρους που σαφέστατα έχει θέσει η Άγκυρα και τους οποίους θα πρέπει κάθε φορά να υπενθυμίζουμε:

♦ Αιτία πολέμου η επέκταση των χωρικών υδά­των της Ελλάδας στα 12 μίλια, όπως η χώρα μας έχει δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο.

♦ Ύπαρξη νησιών και βραχονησίδων των οποί­ων η κυριαρχία δεν διευκρινίζεται από τις συνθή­κες.

♦ Μη ανακοίνωση της ελληνικής Αποκλειστι­κής Οικονομικής Ζώνης στην Ανατολική Μεσόγειο (Καστελόριζο).

Παρά, λοιπόν, αυτούς τους απαράδεκτους όρους, οι οποίοι σε καθημερινή βάση υπενθυμί­ζονται με υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πά­νω και από κατοικημένα ελληνικά νησιά ή πλόες τουρκικών σκαφών (κάποιες φορές) και έξω από το Σούνιο, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πάψει να συνομιλεί μυστικά με την Άγκυρα, προκειμέ­νου να συμφωνηθεί μια διευθέτηση.

Προφανώς πρόκειται για συνομιλίες οι οποί­ες, έτσι όπως έχουν δομηθεί (Ίμια, γκρίζες ζώ­νες, αμερικανική διαμεσολάβηση και αναγνώριση τουρκικών ζωτικών συμφερόντων από Σημίτη στη Μαδρίτη) θα καταλήξουν στην επικύρωση –  διά συμφωνίας –  των τουρκικών ζωτικών συμφερό­ντων στο Αιγαίο. Με πιο απλά λόγια η Ελλάδα θα αποδεχτεί την τουρκική «υψηλή εποπτεία» σε μια περιοχή που γεωγραφικά και πολιτικά  - προς το παρόν τουλάχιστον… - της ανήκει.

Δεν υπάρχουν απαντήσεις

Στην κοσμοπολίτικη πολιτική αντίληψη του Γιώργου Παπανδρέου, όπως και στην αντί­ληψη της απελευθέρωσης της δράσης του κεφαλαίου, οι διαιρέσεις, όπως σύνορα ή ζώ­νες οικονομικής εκμετάλλευσης, αποτελούν φραγμούς οι οποίοι αναστέλλουν τις δυνα­τότητες της ανάπτυξης. Αυτές ακριβώς τις δυνατότητες ανάπτυξης προβάλλει ο πρωθυ­πουργός προκειμένου να πείσει για τη με κά­θε τρόπο και κόστος πολιτική διευθετήσεων στο Αιγαίο, την οποία ακολουθεί.

Δυσκολεύεται, ωστόσο, να πείσει, αφού... προς το παρόν τα ζητήματα της εθνικής κυρι­αρχίας εξακολουθούν να είναι καθοριστικά, καθώς δεν έχει υπάρξει χώρα που να δεχτεί να μοιραστεί με τον γείτονά της έδαφος και πλούτο που θεωρεί δικό της. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, απ’ ό,τι φαίνεται, πρωτοπο­ρεί...

Από την άλλη πλευρά τα κόμματα της αντιπο­λίτευσης εμφανίζονται να αμφισβητούν την πολιτική του κατευνασμού της Τουρκίας, γε­γονός που αποτυπώθηκε κατά τη συζήτηση της περασμένης Δευτέρας με την προτροπή προς την κυβέρνηση να ανακοινώσει την ελ­ληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (και) στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ακόμη και με τις «ρωμαλέες» αυτές προτά­σεις τους, ωστόσο, τα κόμματα της αντιπολί­τευσης δεν περιγράφουν μια στρατηγική για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Απλώς τοποθετούνται στο μονοδιάστατο και αποπροσανατολιστικό δίλημμα περί μιας κατευ­ναστικής ή μη πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Όμως η διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγι­κής προϋποθέτει απαντήσεις σε περισσότερα και δυσκολότερα ερωτήματα, τα οποία έχουν να κάνουν με την ελληνική θέση στο σύστη­μα της (διαταραγμένης αυτήν την περίοδο) ισορροπίας μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας - Ισραήλ. Αναζήτηση απαντήσεων σε αυτού του τύπου τα ερωτήματα, προκειμένου να διαμορφωθεί ένας μπούσουλας για την εξωτερική πολιτι­κή της χώρας, δεν διακρίνουμε ούτε από την κυβέρνηση (η οποία άγεται και φέρεται από τις αμερικανικές επιθυμίες - εντολές για ανα­βάθμιση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων) ούτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης...

ΠΗΓΗ: http://www.topontiki.gr/article/13448

---