Κι αυτό που με τρομάζει περισσότερο δεν είναι πως οι άνθρωποι είναι «ήσυχοι». Αυτό που με τρομάζει σε αυτό το στάδιο αναμονής είναι ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ. Γιατί είναι άλλο πράγμα να είσαι σε κατάσταση αναμονής για να ετοιμάσεις την αντεπίθεσή σου, κι είναι τελείως άλλο να προετοιμάζεσαι απλά για να δεχτείς κι άλλα χτυπήματα..
Αυτή η ησυχία μοιάζει να κρύβει κάτι το πολύ άρρωστο. Είναι σαν να μας είχαν προετοιμάσει από καιρό στο μοιραίο κι εμείς καλά εκπαιδευμένοι, το αποδεχόμαστε. Ενα ολόκληρο σύστημα μελέτησε επάνω μας την ιδέα του «μοιραίου». Του αναπόφευκτου. Μέσα από την ματαιότητα της ύπαρξης, την ματαιότητα την αντίστασης σε νόμους προκαθορισμένους , την ματαιότητα να αντισταθείς σε κάτι πολύ ανώτερο, ο μικρούλης άνθρωπος έχει πάθει μπλακ αουτ στη μνήμη του για το τι είναι σωστό και τι είναι παρανοϊκό να συμβαίνει. Δεν γνωρίζει πλέον τι είναι ζωτικής σημασίας να διαφυλάξει να μην του τα κλέψουν και τι πρέπει να πετάξει από πάνω του για να πάψει να είναι είναι μια καλοκουρδισμένη μαριονέτα. Υπάρχουν αξίες ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ που εξαφανίζονται σιγά σιγά με συνένοχο τον κουτό άνθρωπο που τις θεωρεί ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ και θα συνειδητοποιήσει τι του έχει συμβεί όταν θα έχουν πατήσει το delete ακόμα και στο κάδο ανακύκλωσης....
Μου έρχεται στο μυαλό ένα απόσπασμα από το ανατριχιαστικό ΕΜΕΙΣ του Ζαμιάτιν ..
Έχω ακούσει και έχω διαβάσει διάφορα απίστευτα πράγματα για την εποχή εκείνη που οι άνθρωποι ζούσαν ακόμα στην ελευθερία, σε αποδιοργανωμένη αγριότητα δηλαδή. Αλλά το πιο απίστευτο από όλα ήταν για μένα το πως η κυβερνητική ισχύς της εποχής, ακόμα και ας ήταν σε εμβρυακή κατάσταση, επέτρεπε να ζουν οι άνθρωποι χωρίς τη δομή του Πίνακα, των υποχρεωτικών περιπάτων, των με ακρίβεια οργανωμένων γευμάτων και τους άφηνε να ξυπνάνε και να κοιμούνται όποτε ήθελαν οι ίδιοι. Κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν μάλιστα ότι εκείνη την εποχή οι λάμπες των δρόμων ήταν αναμμένες όλη τη νύχτα και άνθρωποι περπατούσαν και οδηγούσαν στους δρόμους ολόκληρη τη νύχτα.
Το έχετε διαβάσει αυτό το ΕΜΕΙΣ? Διαβάστε το.
τα 2 δέκατα που επέζησαν ... γεύτηκαν τη γήινη ευδαιμονία στο λαμπερό παλάτι του ΜονοΚράτους...
Αναρωτιέμαι αν είμαστε ήδη έτοιμοι να υποταχθούμε στις κοινωνίες του μέλλοντος.
Γιατί πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να είμαστε εκείνη η δύστυχη μονάδα που θα ξυπνήσει μέσα στον απόλυτο εφιάλτη της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης και να μην σταματήσουμε τώρα τη πορεία προς αυτόν...
Σε εκείνο το γιατί που μένει αναπάντητο κρύβεται η ανησυχία μου για αυτή την ησυχία. Φοβάμαι πως είναι αργά εδώ και πολύ καιρό.
Κάποτε όταν ήμουν μικρή, στο δημοτικό, ένα πρωί κατέφθασε ξαφνικά στο σχολείο μια ομάδα από γιατρούς κι έβαλαν όλα τα παιδιά στη σειρά για το εμβόλιο της ευλογιάς. Εκείνο το σημαδάκι που κάποτε έφεραν όλα τα παιδιά στο μπράτσο.
Εγώ φυσικά δεν ήξερα τι ήταν αυτοί οι γιατροί , ούτε είχα ιδέα τι θα μας έκαναν. Μόλις είδα τα παιδιά στη σειρά, να περνάνε ένα ένα με το χέρι απλωμένο έφαγα μια φρίκη χωρίς προηγούμενο.
Ετρεξα και κρύφτηκα στις τουαλέτες έτσι κι αλλιώς ακόμα δεν είχαμε προλάβει να μπούμε στις τάξεις δεν είχε πάρει η δασκάλα παρουσίες. Σκέφτηκα ότι αν έμενα εκεί κρυμμένη το πολύ πολύ να σκεφτόντουσαν πως δεν είχα πάει σχολείο εκείνη τη μέρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγωνία μου κρυμένη μέσα στις τουαλέτες με το φόβο πως θα με ανακάλυπταν και θα μου έκαναν ότι έκαναν και στα άλλα παιδιά....
Πρέπει να ήταν και το πρώτο όχι που είπα στη ζωή μου σε κάτι που όλοι ΕΠΡΕΠΕ να κάνουν. Δεν με βρήκαν αλλά από εκείνη τη στιγμή αισθανόμουν πως όλοι είχαν κάτι στο μπράτσο που εγώ δεν είχα και φοβόμουν να το πω στους γονείς μου γιατί δεν ήξερα αν είναι καλό που δεν το είχα ή κακό...
Ολο το πρόβλημα είναι ακριβώς εκεί. Με ένα συνεχή βομβαρδισμό στη σκέψη μας έχουν εμφυσήσει πως αν δεν εμβολιαστείς με ότι έχει προκαθοριστεί για όλο το πληθυσμό, θα είσαι μόνος και απροστάτευτος στον ιό της διαφορετικότητας ο οποίος είναι τρομερός... Είναι το ποίμνιο που αμάρτησε κι ο θεός δεν θα το βοηθήσει. Είναι το παιδί που ξεστράτισε κι ο πατέρας θα το αποκληρώσει. Είναι ο άνθρωπος που οι υπόλοιποι θα αποφασίσουν πως καλύτερα είναι να μην έχουν πολλά πολλά μαζί του.
Και σε ακραίες επαναστάσεις του νου, όταν κατορθώσεις να ξεφύγεις από κάθε παραμύθιασμα που προωθούν οι πλασιέ της ανθρώπινης υποταγής, κινδυνεύεις να βρεθείς κλεισμένος μέσα σε ένα άσυλο με μια χούφτα χάπια συμόρφωσης ή απλά αποκλεισμένος από όλες τις «δυνατότητες» του συστήματος.
Κι ο εγκλωβισμός προχωρά σε τέτοια μέτρα ασφαλείας πλέον που ναι θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα για όσους θα τολμούν να κρυφτούν στις τουαλέτες.
Σκεφτείτε το αμέσως κοντινό μέλλον τι θα κάνει όποιος δεν θέλει καμιά συναλλαγή με τις τράπεζες αλλά θα έχουν απαγορευτεί πάσης φύσεως συναλλαγές με μετρητά....
Τι θα κάνει όποιος φοβάται τα φάρμακα αλλά θα υπάρχει κανόνας υποχρεωτικής λήψης κάποιου σκευάσματος που χωρίς αυτό δεν θα μπορείς να προσλαμβάνεσαι σε καμιά δουλειά.....
Τι θα κάνει όποιος δεν επιθυμεί να φάει τυποποιημένα τρόφιμα όταν όλα τα τρόφιμα θα είναι υποχρεωτικό να είναι τυποποιημένα....
Κι ο κατάλογος ατελείωτος.
Πέρασαν χρόνια από εκείνη τη μέρα στις τουαλέτες και το είχα ξεχάσει πια. Είχα στογγυλοκαθίσει στο σαλόνι μου και παρακολουθούσα xfiles κι όταν έφτασε στο ζουμί η σειρά ξέρετε σε εκείνους τους αχανείς διαδρόμους με τους χιλιάδες φακέλλους των «εμβολιασμένων» ανθρώπων, θυμήθηκα το επεισόδιο στο δημοτικό κι έβαλα τα γέλια. Σκέφτηκα πως ίσως συνωμοσιολόγος γεννιέσαι δεν γίνεσαι!!
Ησυχία παντού... Ολοι κάτι περιμένουν. Κι εγώ έχω φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι πως αν δεν παρέμβει ο όποιος από μηχανής θεός στις 21.12.2012.. στις 22 θα είμαστε βέβαοι πως μπαίνουμε πανηγυρικά πλέον στην εποχή του ΕΜΕΙΣ.
Η υπεράσπιση του ευρώ είναι ο πυρήνας του τηλεοπτικού μηνύματος της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ για το νέο έτος.
Η κ. Μέρκελ ανέφερε ότι το ευρώ έκανε την οικονομία της χώρας της ισχυρότερη.
"Στην χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση του 2008, μας προστάτευσε από το να συμβούν χειρότερα πράγματα. Σήμερα [. . .] κάνω τα πάντα για να ενισχύσω το ευρώ. Αλλά αυτό θα έχει αποτέλεσμα μόνο εάν η Ευρώπη αντλήσει μαθήματα από το παρελθόν. Ένα από αυτά [τα μαθήματα] είναι ότι το κοινό νόμισμα δεν μπορεί να έχει πραγματική επιτυχία εάν εμείς στην Ευρώπη δεν συνεργαστούμε πιο στενά από ό,τι κάναμε ως σήμερα".
Στο μαγνητοσκοπημένο μήνυμά της, το οποίο πρόκειται να μεταδοθεί σήμερα το απόγευμα, η καγκελάριος λέει ότι αυτό συμβαίνει πλέον.
"Η Ευρώπη ενώνεται κι ενισχύεται στην κρίση. Ο δρόμος μπροστά μας είναι μακρύς και θα έχει εμπόδια, αλλά στο τέλος του δρόμου η Ευρώπη θα βγει από την κρίση ισχυρότερη από ό,τι ήταν όταν εισήλθε σε αυτή", τονίζει.
Παρότι η οικονομία της Γερμανίας πηγαίνει καλά, το 2012 "χωρίς καμιά αμφιβολία θα είναι πιο δύσκολο" από τη φετινή χρονιά, προειδοποιεί.
Η Μέρκελ αναφέρει στο μήνυμά της ότι το 2011 υπήρξε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από ρήξεις, εξεγέρσεις και καταστροφές: αναφέρεται στην Αραβική Άνοιξη αλλά και στην πυρηνική καταστροφή στην Φουκουσίμα που ώθησε την κυβέρνησή της να ανακοινώσει ότι η χώρα θα πάψει να χρησιμοποιεί την πυρηνική ενέργεια έως το 2022.
Αναφέρεται επίσης στους νεοναζί που δολοφόνησαν εννιά μετανάστες από το 2000 ως το 2006, αποκαλώντας τους "μια συμμορία τρομοκρατών και δολοφόνων".
"Τα εγκλήματά τους, τα οποία διέπραξαν παραμένοντας ατιμώρητοι για πάνω από μια δεκαετία αποκαλύπτουν έναν απίστευτο βαθμό μίσους και ξενοφοβίας", σημειώνει.
Προσθέτει πως η Γερμανία οφείλει στα θύματα, τους οικείους τους "και σε εμάς τους ίδιους να ερευνήσουμε πλήρως τα εγκλήματα και να προσαγάγουμε στην δικαιοσύνη όλους όσοι ενέχονται σε αυτά, περιλαμβανομένων των συνεργών".
Ένας από τους διαβόητα «κακούς» του κινηματογράφου έχει 5 μαθηματάκια ζωής για σένα... Από το 1983 που κυκλοφόρησε η ταινία-θρύλος -αν και remake του κλασικού Scarface του 1932-, έγινε αμέσως απόλυτα αντρική καλτιά, με την απίστευτη βία και ασέβεια που επέδειξε (μέχρι και ο Martin Scorsese έγινε αυτόματα «οπαδός» της)! Τριάντα σχεδόν χρόνια έχουν περάσει και το επικό γκανγκστερικό του Brian De Palma έχει πάρει τη θέση που του αξίζει και στην καρδιά μας αλλά και στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ωστόσο, παρά τις θρυλικές σκηνές και την απίστευτη πλοκή, ένα είναι αυτό που θα θυμάσαι πάντα: τον αντι-ήρωα Tony Montana, τον κουβάνο πρόσφυγα που κατέληξε βαρόνος ναρκωτικών! Τον ενσάρκωσε ιδεωδώς ο Al Pacino και μας χάρισε μια ερμηνεία το λιγότερο αξέχαστη. Βέβαια, παρά τον σκατοχαρακτήρα του, ο Tony Montana υπήρξε σε κάποια πράγματα κύριος. Για να δούμε λοιπόν τι μπορεί να μας μάθει ο Tony...
Πάντα να νοιάζεσαι για τους φίλους σου. Όσο κολλητάρια κι αν ήταν ο Tonny με τον Manny (Steven Bauer), ο Manny ξεκάθαρα δεν έβαζε τους φίλους του πριν από τις γυναίκες. Είναι μάλιστα η «αδυναμία» που είχε ο Manny στο ωραίο φύλλο που έβλαψε τελικά και τους δυο. Αν, αντί να επικεντρωνόταν στην ξανθιά με το μπλε μπικίνι, πρόσεχε τον φίλο του -ως όφειλε-, η περίφημη σκηνή με τον Scarface και το αλυσοπρίονο θα κατέληγε τελείως διαφορετικά. Το λάθος του Manny αποτελεί ένα πρώτης τάξεως μάθημα για μας: αν έχεις κανονίσει κάτι με έναν φίλο, μην τον κρεμάσεις, ακόμα κι αν δεν πρόκειται για θέμα ζωής ή θανάτου. Οι φίλοι μπαίνουν πρώτα...
Μη φοβάσαι να κυνηγήσεις αυτό που θες. Ο Tony ήξερε ακριβώς τι θέλει από τη ζωή: τον κόσμο και ό,τι περιλαμβάνει ο κόσμος! Και βέβαια δεν θα σταματούσε μέχρι να το πετύχει. Οι περισσότεροι από μας περιμένουμε να έρθει ο κόσμος σε μας και η ζωή που ονειρευόμαστε να πέσει μια μέρα στην αγκαλιά μας. Αν ωστόσο θες να πετύχεις στη ζωή, πρέπει να φτιάξεις τη δική σου μοίρα μόνος σου. Όπως κι ο Tony Montana, άδραξε τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται και μη μασάς τα λόγια σου, πες ακριβώς αυτό που θες και βγες εκεί έξω να το διεκδικήσεις. Μη φοβάσαι με λίγα λόγια να κάνεις το όνειρο πραγματικότητα: η επιμονή και η βούληση αποδίδουν στο τέλος.
Ποτέ μη συμβιβάζεσαι. Όσο αδίστακτος κι αν ήταν ο Tony, είχε δίκιο σε ένα πράγμα: είτε είσαι βαρόνος της κόκας είτε ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος, αυτό που μετράει είναι ο λόγος σου! Παρά την περίφημη κακία του, o Montana ποτέ δεν την έπεσε σε κάποιον αν δεν τον είχε βλάψει προηγουμένως (εκτός φυσικά κι αν επρόκειτο για τη μικρή του αδερφή!). Κι όσο κι αν δεν είχε κανένα πρόβλημα με τους σκοτωμούς, θυμάσαι ότι υπογράφει τη δική του θανατική καταδίκη όταν αρνείται να σκοτώσει μια αθώα γυναίκα και το παιδί της. Η τιμή και η ηθική καραδοκούν ολόγυρα! Ο Tony μπορεί να έκανε πολλές κακές επιλογές για να ανέβει στον θρόνο της διαφθοράς, ωστόσο ποτέ δεν αθέτησε τον λόγο του και ποτέ δεν παραβίασε τον κώδικα της δικής του ηθικής. Και τι μάθημα είναι αυτό!
Τα λεφτά δεν έχουν αξία αν δεν μπορείς να χαρείς τη ζωή. Είναι αλήθεια αυτό που λένε: τα λεφτά δεν εξαγοράζουν την ευτυχία (όσο κι αν κάνουν λιγότερο επώδυνη τη δυστυχία!). Και η πτώση του Montana ξεκινά από το γεγονός ότι όταν επιτέλους παίρνει όλα όσα θέλει από τη ζωή -τη βίλα, το αυτοκίνητο, τη γυναίκα- πάλι δεν μπορεί να τα χαρεί. Τίποτα δεν τον ικανοποιεί κι αυτό είναι το τρωτό του σημείο. Έτσι κι εμείς, με την αέναη επιδίωξη όλο και περισσότερων πραγμάτων χάνουμε πολλές φορές την ουσία. Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε για μια στιγμή και να ξαναθέσουμε προτεραιότητες. Όπως ακριβώς συμβουλεύει ο Bernstein τον Tony: κάθε μέρα πάνω από το χώμα είναι μια καλή μέρα. Κάτι που ισχύει ανεξάρτητα αν είσαι γκράντε κακοποιός ή καθημερινός άνθρωπος...
Δεν μπορείς να αναλάβεις τον κόσμο μόνος σου. Για καθέναν από μας υπάρχει η στιγμή του, μόνο που για τον Tony ήρθε πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι έπρεπε και δεν είχε κανέναν να κατηγορήσει γι' αυτό. Οι πραγματικά πετυχημένοι διαθέτουν ένα ευρύ υποστηρικτικό δίκτυο ανθρώπων που τους βοηθούν να παραμείνουν στην κορυφή, ενώ ο Tony δεν είχε στο τέλος κανέναν (πιθανότατα επειδή είχε προλάβει να τους καθαρίσει!). Είχε αποξενωθεί απ' όλους τους οικείους του στο αδιάκοπο κυνήγι της επιτυχίας: από τη γυναίκα του, τους φίλους του, ακόμα και την αδερφή του. Κι όταν τελικά η στιγμή έφτασε για τον Tony, ο μόνος φίλος που του απόμεινε ήταν το όπλο του. Μην κάνεις λοιπόν το ίδιο λάθος: ο κόσμος μπορεί να γίνει πραγματικά μοναχικός κάποιες φορές και όλοι χρειαζόμαστε όση βοήθεια μπορούμε να βρούμε...
Στο τέλος της αναρτήσεως ακολουθεί και το δικό μας τραγουδιστό μήνυμα προς τον κ. Παπαδήμο... « Ελληνίδες, Έλληνες, Μια πολύ δύσκολη χρονιά φεύγει. Μια χρονιά που σημαδεύτηκε από τα αναγκαία αλλά επώδυνα μέτρα που ελήφθησαν για την εξυγίανση ενός υπερχρεωμένου κράτους και την ανόρθωση της οικονομίας. Οι προσπάθειες που έγιναν..... οι θυσίες του ελληνικού λαού και η αλληλεγγύη των εταίρων μας είχαν ως αποτέλεσμα να αποφύγουμε την οικονομική καταστροφή και να κάνουμε σημαντικά βήματα εξόδου από την κρίση.
Όμως η κοινωνία μας δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται σκληρά. Τα εισοδήματα μειώθηκαν και η ανεργία αυξήθηκε. Ποτέ τόσοι Έλληνες δεν αισθάνθηκαν........ τόση αβεβαιότητα και αγωνία για την προσωπική και οικογενειακή τους προοπτική.
Χιλιάδες οικογένειες, ιδιαίτερα τούτες τις μέρες, υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης.
Πρέπει να σταθούμε δίπλα τους, όπως αρμόζει σε μια κοινωνία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Κανένας μόνος του. Είμαστε ένας λαός, ένα έθνος, σε κοινή δοκιμασία.
Μια πολύ δύσκολη χρονιά έρχεται.
Πρέπει να συνεχίσουμε με αποφασιστικότητα την προσπάθεια. Για να μην πάνε οι ως τώρα θυσίες χαμένες. Για να μην μεταβληθεί η κρίση σε μια άτακτη, καταστροφική χρεοκοπία. Για να παραμείνουμε στο ευρώ. Για να επανέλθουμε σε τροχιά ανάπτυξης και να μειώσουμε την ανεργία.
Οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι.
Οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα καθορίσουν την πορεία της Ελλάδας τις επόμενες δεκαετίες. Οφείλουμε να εργαστούμε συστηματικά.
Με σχέδιο, συλλογική προσπάθεια, σαφείς στόχους, επιμονή στην υλοποίησή τους, με την ευθύνη και συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, μπορούμε να μετατρέψουμε το 2012 σε χρονιά ελπίδας. Κι άλλοτε περπατήσαμε τον σκληρό ανήφορο της προσπάθειας και της θυσίας.
Οι παλιότερες γενιές έζησαν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις, αλλά δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο.
Σήμερα αγωνιζόμαστε για να παραμείνει η πατρίδα μας στον πυρήνα της Ευρώπης, για να διασφαλίσουμε τη σταθερότητα, ευημερία και δημοκρατία που κατακτήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια.
Όμως για να μην χάσουμε όσα κατακτήσαμε πρέπει να αλλάξουμε όλα όσα κάναμε λάθος. Να εξυγιάνουμε το κράτος, να χτίσουμε την οικονομία μας σε στέρεες βάσεις, να την κάνουμε ξανά ανταγωνιστική.
Είμαστε υπερήφανος λαός. Θα υπερασπιστούμε τη θέση μας στην Ευρώπη. Το ευρώ είναι το νόμισμά μας. Η Ευρώπη των ανεπτυγμένων χωρών είναι το κοινό μας σπίτι. Δεν ζούμε σε συνήθεις καιρούς. Ζούμε τη χειρότερη διεθνή και εγχώρια κρίση της μεταπολεμικής περιόδου.
Μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Όμως, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.
Το 2012 μπορούμε να τα καταφέρουμε, εφόσον κάνουμε τα θαρραλέα βήματα που απαιτούνται, εφόσον δουλέψουμε μαζί, εφόσον ξεπεράσουμε στείρους ανταγωνισμούς, εφόσον πιστέψουμε ξανά στις δυνάμεις μας. Ενωμένοι θα βγούμε από την κρίση.
Υπερήφανοι θα κοιτάξουμε το μέλλον με αυτοπεποίθηση.
Και ο κόσμος θα κοιτάξει ξανά την Ελλάδα με εμπιστοσύνη.
"Κατά τα τέλη αυτής της δεκαετίας (2000) θαζήσουμε κάτω από την πρώτη ενιαία ΠαγκόσμιαΚυβέρνηση που υπήρξε ποτέ στην κοινότητα των εθνών. Η ενιαία κυβέρνηση είναι αναπόφευκτη".
Πάπας Ιωάννης-Παύλος ΙΙ. - Από το βιβλίο «Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος» του Ρωμαιοκαθολικού ιερέα Malachi Martin.
Το βιβλίο του 1990, «Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος» (TheKeysofThisBlood), το έγραψε ο καθολικός ιερέας και best-selling συγγραφέας Μαλαχίας Μάρτιν.
Ο Martin, (1921 - 1999) ήταν Ιησουΐτης καθηγητής (είχε 3 μεταπτυχιακά και ήξερε 10 γλώσσες) και ένας "insider", έναςάνθρωπος που ήταν μυημένος στα εσωτερικά του Βατικανού.
«Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος» είναι ένα μη φαντασίας αποκαλυπτικό βιβλίο με γεωπολιτικές και γεωθρησκευτικές αναλύσεις των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα. Ο συγγραφέας προσδιορίζει αυτή την περίοδο ως το millenniumτέλος του παιχνιδιού για τη νέα παγκόσμια τάξη, η οποία έχει τρεις βασικούς διεκδικητές. Είναι σίγουρο ότι θα δημιουργηθεί, για πρώτη φορά στην ιστορία, μία παγκόσμια κυβέρνηση.
Το βιβλίο ισχυρίζεται περαιτέρω ότι γνωρίζει από μέσα για το τι κάνει ο Πάπας για να κερδίσει αυτόν τον γεωπολιτικό αγώνα και πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάρρευση του Σιδηρού Παραπετάσματος.
Ο Μάρτιν ήταν ο ίδιος ένας Ιησουίτης ιερέας, σε ανώτερη θέση στο Βατικανό. Το "InGod'sName" έχει μια φωτογραφία του Martin, καθισμένου δίπλα στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Α '- τον Πάπα που δολοφονήθηκε. Ο Martin κάθεται μεταξύ του Πάπα Ιωάννη Παύλου Ι (ο οποίος είναι στον Παπικό θρόνο) και του Diego Lorenzi, ενός βοηθού που συνόδευε τον Ιωάννη Παύλο Α΄από τη Βενετία, όπου ήταν προηγουμένως.
Γράφει στο βιβλίο «Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος»:
"Είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε είμαστε έτοιμοι είτε όχι, συμμετέχουμε όλοι σε ένα - όλα για όλα, χωρίς ταμπού - παγκόσμιο ανταγωνισμό τριών δρόμων. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είναι ανταγωνιστές .... Είμαστε το διακύβευμα .... ο ανταγωνισμός για το ποιος θα δημιουργήσει το πρώτο παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης που υπήρξε ποτέ στην κοινωνία των εθνών. Πρόκειται για το ποιος θα κατέχει και θα χειρίζεται τη διπλή δύναμη εξουσίας και ελέγχου του κάθε ενός από εμάς ως άτομα και πάνω από όλα όλους μαζί ως κοινότητα ... στην τρίτη χιλιετία .... τώρα που έχει αρχίσει, δεν υπάρχει περίπτωση να ακυρωθεί .... ο τρόπος ζωής μας ως άτομα και ως πολίτες ... ακόμη και τα εμβλήματα της εθνικής μας ταυτότητας ... δυναμικά και ριζικά θα αλλάξουν για πάντα. Κανείς δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα αποτελέσματά της (παγκόσμιας εξουσίας). Κανένας τομέας της ζωής μας δεν θα παραμείνουν άθικτος. "
Ο Martin λέει ότι ο Πάπας θα είναι "ο νικητής του διαγωνισμού". Στη σελίδα 341 του βιβλίου του, ο Μάρτιν καθιστά σαφές ότι αυτό η μία παγκόσμια κυβέρνηση θα "κυριαρχείται από διεθνείς γραφειοκράτες, οι οποίοι θα ελέγχουν και θα κατευθύνουν κάθε πολίτη και κάθε έθνος ....
Ο παπισμός λέει, είναι στην πραγματικότητα μία έκκληση για Ένωση, μεταξύ εκκλησίας και κράτους στο πλαίσιο μιας γεω-πολιτικής εξουσίας που ο ίδιος αποκαλεί «παγκόσμια πολιτική εξουσία».
Σχ. ΚΟ:Τον Οκτώβριο το Βατικανό, μέσω του «Υπουργείου Δικαιοσύνης» του, με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση, ανακοίνωσε ότι «χρειάζεται νέα διεθνής οικονομική αρχήμε παγκόσμιες αρμοδιότητες», ενώ ζήτησε «να ξεπερασθεί το σύστημα του Bretton Woods με την συμμετοχή των αναδυόμενων και υπό ανάπτυξη χωρών, έχοντας ως προοπτική τη δημιουργία μιας γενικότερης, δημόσιας αρχής, με παγκόσμιες αρμοδιότητες».
Τον Ιούνιο του 2009, ο Πάπας Βενέδικτος είχε εκδώσει μια αποφασιστική «έκκληση προς τους ηγέτες του κόσμου» μέσα από εγκύκλιό του, δηλώνοντας «Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μια πραγματική παγκόσμια πολιτική εξουσία, για τη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας με μια ηθική που θα έχει επίκεντρο τον Θεό ... για να τερματιστεί η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση».
Σε αυτήν την περίπτωση έχει σημασία ότι δεν ζητά μια παγκόσμια οικονομική εξουσία, αλλά μια παγκόσμια πολιτική εξουσία!
Ο Πάπας συνεχίζει: «η [" παγκόσμια πολιτική εξουσία "] θα πρέπει να έχει ... εξουσία για να εξασφαλίσει ότι θα υπάρχει συμμόρφωση στις αποφάσεις της από όλα τα μέρη .... »
Ο Πάπας πρόσθεσε ότι η τρέχουσα οικονομική κρίση ήταν «σαφή απόδειξη αυτού «που αποκάλεσε ως "ολέθριες συνέπειες της αμαρτίας ...."" Αυτή η εξουσία», είπε, θα πρέπει να «ρυθμίζεται από το νόμο" και "θα πρέπει να είναιπαγκοσμίως αναγνωρισμένη"!
Ποιος όμως, θα έχει τον έλεγχο της Παγκόσμιας πολιτικής εξουσίας;"
«... Από τον καιρό του Νεβρώδ και του Πύργου της Βαβέλ, η ελίτ εξουσιαστές δεν έχουν ποτέ παραιτηθεί από το όνειρο της Μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης».
Ο Μάρτιν προσφέρει μια μακάβρια πίσω από τις σκηνές ματιά σε μια κλίκα εσωτερικών του Βατικανού που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ως θεμέλιο για μια πολιτικο-θρησκευτική Νέα Παγκόσμια Τάξη.
Το μυθιστόρημα περιγράφει μια ομάδα από αξιωματούχους της καθολικής εκκλησίας οι οποίοι συσχετίζονται με μια ομάδα ομοϊδεάτες - ανώτερα στελέχη εταιριών για να χειραγωγήσουν την Εκκλησία ώστε να γίνει η υποδομή για την Παγκόσμια Θρησκεία – μία ομπρέλα για όλους, από Επισκοπικούς προτεστάντες έως επαγγελματίες βουντού.
Ο νέος οικουμενισμός είναι ντυμένος με την ενδυμασία τηςπαγκοσμιοποίησης. Η ατζέντα περιλαμβάνει την προώθηση ζητημάτων όπως ο έλεγχος του πληθυσμού, η οικολογία και ο κοσμικός (αθεϊστικός) ανθρωπισμός, που όπως ελπίζουν οι συνωμότες θα οδηγήσει τελικά στην πλήρης εκκοσμίκευση της θρησκείας.
Το πιο συγκλονιστικό όσο και αμφιλεγόμενο σημείο του μυθιστορήματος – που περιγράφεται με μεγάλη λεπτομέρεια στον πρόλογο – αφορά μια «μαύρη» τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό το 1963 – η οποία ήταν ένα αποκρυφιστικό τελετουργικό, κατά το οποίο ενθρονίστηκε ο έκπτωτος αρχάγγελος Εωσφόρος ως επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Μήπως ο Δρ Martin πιστεύει ότι αυτή η ενθρόνιση που περιγράφεται με λεπτομέρειες στο μυθιστόρημά του, είναι κάτι που θα μπορούσε να λάβει πράγματι χώρα; «Ναι», λέει με έμφαση. «Εκτός από μια σκιά αμφιβολίας στο μυαλό μου. Αλλά τώρα ο τόπος, χρόνος, η ώρα κλπ, όλα έχουν παρουσιάζονται συσκοτισμένα για να προστατευθεί ο ένοχος και να σωθεί ο αθώος»...»
Ο Martin ισχυρίζεται ότι η καταιγίδα κρουσμάτων παιδικής κακοποίησης που συμβαίνει τώρα είναι πραγματικά σατανική λατρεία. Μέρος της εωσφορικών τελετών πολλών από τους ιερείς, τις μοναχές, και την ιεραρχία. Υπαινίσσεται ότι πολλοί που ασχολούνται με αυτό το είδος «λατρείας» είναι πράγματικρυφοί Τέκτονες.
Όταν ο Αφρικανός ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος από την Ζάμπια, Emmanuel Milingo, χαρακτηρισμένος επίσημα και σαν εξορκιστής, δήλωσε "Ο Διάβολος στην καθολική εκκλησία είναι τόσο προστατευμένος, που είναι σαν ένα ζώο προστατευμένο από την Κυβέρνηση" και ότι «υπάρχουν ιερείς και επίσκοποι οπαδοί του Σατανά» δημιουργώντας σάλο ο Malachi Martin τον υπερασπίστηκε λέγοντας: «Ο αρχιεπ. Milingo είναι ένας καλός επίσκοπος, και η κατηγορία του ότι υπάρχουν Σατανιστές στην Ρώμη είναι απολύτως ορθή».
Δείτε βίντεο που μιλάει (1998) για τα χαρακτηριστικά του Αντίχριστου (το βίντεο τον συνδέει με τον Ομπάμα)
Ύποπτο φορτίο από τις ΗΠΑ εντοπίστηκε στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Στο στόχαστρο πρόσωπα που εμφανίζονται ως παραλήπτες
Πολυβόλα βρέθηκαν στο Ελευθέριος Βενιζέλος και ήδη επικρατεί αναστάτωση στα κεντρικά γραφεία της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας από την ανεύρεση του οπλοστασίου στο Αεροδρόμιο που προέρχονταν από τις ΗΠΑ.
Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν σε χάρτινα κιβώτια διάφορα τμήματα υποπολυβόλων και πιστολιών 9mm, τα οποία θα έμπαιναν στη χώρα μας παράνομα με εμπορική πτήση. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. ερευνούν με απόλυτη μυστικότητα την πιθανότητα να εμπλέκονται στην εισαγωγή όπλων ελληνικές τρομοκρατικές οργανώσεις, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας "Το Βήμα της Κυριακής".
Ήδη, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες της εφημερίδας. Στο μικροσκόπιο έχουν μπει άτομα από την Ελλάδα, ενώ το ενδιαφέρον στρέφεται σε 2 γυναίκες που εμφανίζονται ως παραλήπτες.
Το φορτίο εντοπίστηκε κατά τον έλεγχο της Cargo που μόλις είχε αφιχθεί στο Αεροδρόμιο προερχόμενη από τις ΗΠΑ. Ως αποστολέας του δέματος εμφανίζεται μία αμερικανική εταιρία και παραλήπτες 2 γυναίκες που διαμένουν στη Γλυφάδα και Καλλιθέα αντίστοιχα.
Αμέσως κλήθηκαν επιτόπου να ελέγξουν τα δέματα οι αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με κλείστρα, κάννες, και σειρά άλλων υποπολυβόλων.
Ανησυχία εκφράζουν πλέον μέλη της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας.
Η διεθνής αυτή οργάνωση ιδρύθη στο Σικάγο στις 23.2.1905 από τον Αμερικανό δικηγόρο Paul P. Harris. Κάτω από το πρόσχημα φιλανθρωπικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων καλύπτει μυστικούς σκοπούς. Δια τούτο θεωρείται ως «το νηπιαγωγείον της Μασονίας»
Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεόκλητος(υπ’ αριθ. 1.227/4.4.1973 Εγκύκλιον)
Η Οργάνωσις του Ρόταρυ έχει στενή... σχέσιν και συγγένειαν προς τον Τεκτονισμόν (Μασωνίαν), χαρακτηρισθείσα υπό των ειδότων ως «εξάδελφος» και «πρώτος σταθμός» και «προθάλαμος» της Μασωνίας και «προεισαγωγή» εις αυτήν.
2. – Μέγα ποσοστόν των Ροταριανών συμβαίνει να είναι και τέκτονες. Ο δε πρώτος «Κυβερνήτης» του εν Ελλάδι Ρόταρυ υπήρξε «διακεκριμένον μέλος» της Ελληνικής Μασωνίας.
Το έμβλημα του Ρόταρυ, ο οδοντωτός τροχός καταμαρτυρεί ότι η λέσχη κινεί καί κινείται από έτερους αφανείς τροχούς με εμπλεκόμενους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο σε δεκάδες χιλιάδες λέσχες σε Αμερική, Ευρώπη (με κέντρο την Ελβετία όπου γίνονται τα συνέδρια), Αυστραλία, Αφρική, Ασία. Το δε ειδικό σήμα της λέσχης (σύμπλεγμα λευκού και αντεστραμμένου μαύρου τριγώνου) είναι των «Θεοσοφιστών»
Πρώτος πρόεδρος του ελληνικού Ρόταρυ υπήρξε ο ο τραπεζίτης Σπύρος Λοβέρδος απο το 1928-1931,διετέλεσε διαδοχικά διευθυντής της "Εθνικής" και της "Γενικής Τράπεζας " και υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις Π. Τσαλδάρη 1933-34 ,ενω υπήρξε και τέκτονας, μέλος της Στοάς Παρθενών.
Περισσότερα για τον Σπύρο Λοβέρδο και τον ρόλο του ως υπουργος Οικονομικών διαβάστε εδω
Και επειδή η συμμετοχή σε τέτοιες οργανωσεις γινόταν ανέκαθεν,ας δούμε και τι γίνεται σήμερα.
O Kαρχιμάκης απο το Πασοκ.
Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί Ἐπίτιμος Πρόεδρος Ρ.Ο.Α.(Ροταριανού ομίλου Αθηνών) κύριος Κωνσταντῖνος Στεφανόπουλος διαβάζει τό Δίπλωμα τῆς ἀνακηρύξεώς Του.
